Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-42/16-4/DS
z 24 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych w ramach nettingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 19 marca 2016 r. (data wpływu 23 marca 2016 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych w ramach nettingu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka należy do grupy spółek kapitałowych należących do Grupy I. W swojej działalności Spółka zajmuje się produkcją systemów samochodowych oraz ich części, pozostałych części i akcesoriów do pojazdów silnikowych, a także ich sprzedażą. Tytułem realizowanej sprzedaży, dokonywanej na rzecz innych spółek należących do Grupy I, wystawiane są faktury w różnych walutach obcych, m.in. w EUR, GBP, USD. Jednocześnie Spółka realizuje także zakupy towarów i usług od spółek wchodzących w skład Grupy I i z tego tytułu otrzymuje od nich faktury dokumentujące te zakupy. Faktury te również są wystawiane w różnych walutach, innych aniżeli PLN. Ponadto Spółka jest również stroną transakcji finansowych, np. pożyczek, które udzielane są w walutach obcych i w walutach obcych są regulowane. Spółka w tych transakcjach finansowych występuje zarówno w pozycji pożyczkodawcy, jak i pożyczkobiorcy.

Z uwagi na wagę operacji wykonywanych pomiędzy spółkami w grupie, na mocy zasad obowiązujących wszystkie spółki Grupy I, wszelkie zobowiązania i należności w obrębie grupy (zarówno te, których źródłem są transakcje sprzedaży i zakupu, jak również te, których źródłem są operacje finansowe) Spółka rozlicza w ramach przyjętego systemu regulowania płatności pomiędzy podmiotami należącymi do jednej grupy kapitałowej, tzw. nettingu. Przyjęty system rozliczeń nettingowych w grupie ma na celu zredukowanie przepływów kapitałowych pomiędzy spółkami w grupie, tak aby regulowana – w formie przelewów – była jedynie sama wartość netto wszystkich należności i zobowiązań w danym okresie wobec spółek z grupy. Powyższe rozwiązanie pozwala na efektywne zarządzanie przepływem środków finansowych we wszystkich spółkach należących do grupy. Aby było możliwe osiągnięcie tego celu, obowiązujący system nettingowy przewiduje zasadę podstawową, jaką jest dokonywanie potrąceń wzajemnych zobowiązań i należności występujących pomiędzy spółkami w grupie w drodze kompensaty. Pozostała cześć zobowiązań i należności, która nie mogła być skompensowana regulowana jest w formie przelewów bankowych.

W systemie, w którym uczestniczy Spółka, rozliczenie netto dokonywane jest na podstawie finalnego salda zbiorczego, wykazującego kwoty przypadające do otrzymania przez Spółkę lub kwoty wymagane do przekazania przez Spółkę (w zależności od tego, czy wartość należności Spółki była wyższa czy niższa od obciążających ją zobowiązań). Wszystkie kwoty netto, tj. zarówno otrzymywane przez Spółkę, jak i przez nią wpłacane są rozliczane za pośrednictwem podmiotu z grupy, który pełni funkcję podmiotu fizycznie rozliczającego salda nettingu na poszczególne spółki w grupie, zwanego dalej Net Leaderem. Net Leader dokonuje również niezbędnych przeliczeń w ramach mechanizmu nettingu.

Spółka, tak jak i pozostałe firmy należące do grupy w przyjętych cyklach rozliczeniowych (cykle są dość zróżnicowane i bywa, że cyklem takim jest miesiąc, ale także cyklem takim niekiedy jest jeden dzień) przesyła do Net Leadera informacje o swoich zobowiązaniach i należnościach walutowych. Net Leader gromadzi dane dotyczące zobowiązań i należności, które mają być potrącone oraz przypisuje je do poszczególnych spółek z grupy. Na podstawie tych informacji tworzony jest jednolity raport nettingu za dany cykl rozliczeniowy. W celu dokonania kompensaty kwoty zobowiązań i należności są przeliczane przez Net Leadera na podstawie kursu ustalonego przez wyspecjalizowaną jednostkę Grupy I, tj. Treasury w USA. Rozliczenia walutowe są realizowane po takich kursach, jakie stosuje Treasury we współpracy z bankami i takie kursy ustala dla spółek z grupy. Kursy te są również stosowane do prezentacji wyników finansowych, stanu majątkowego spółki, raportowania zewnętrznego i wewnętrznego. O ustalanych przez Treasury kursach decydują mechanizmy eksperckie z zakresu inżynierii finansowej, przy czym zasadniczą rolę pełnią – o czym była już mowa – kursy stosowane w rozliczeniach poszczególnych członków grupy z instytucjami finansowymi. Owych mechanizmów, które decydują o kursach, po których dochodzi do rozliczeń w ramach nettingu na płaszczyźnie niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w postaci określonego algorytmu, nie sposób zaprezentować, gdyż w istotnej mierze są one wypadkową cen poszczególnych walut stosowanych na rynkach kapitałowych. Stosowanie kursów faktycznych odzwierciedla faktyczną działalność spółki i jej grupy, również efekt synergii działania, który powinien być odzwierciedlony w raportach dla udziałowców i właścicieli spółki. Kurs waluty stosowany przez Net Leadera jest w efekcie „kursem nettingowym”, według którego przeprowadzane jest ostateczne rozliczenie w systemie nettingu. Tak ustalony kurs waluty obowiązuje każdą ze spółek w grupie, gdyż kompensata musi dotyczyć zobowiązań i należności wyrażonych w tej samej walucie, np. zobowiązanie może być wyrażone w EUR, a należności mogą być wyrażone w GBP, a zatem w takiej sytuacji niezbędne jest ustalenie wspólnego przelicznika (wspólna płaszczyzna) obowiązującego każdą spółkę należącą do grupy i uczestniczącą w systemie rozliczeń nettingowych. W dalszej kolejności Net Leader dokonuje kompensaty zobowiązań i należności. W ten sposób dochodzi do bezgotówkowego uregulowania należności i zobowiązań.

W wyniku działań Net Leadera Spółka otrzymuje od niego zestawienie za każdy cykl rozliczeniowy, na którym widnieje kwota „saldo” do zapłaty, bądź kwota „saldo” do otrzymania. Jednocześnie w systemie rozliczeń nettingowych przyjęta została zasada, że środki pieniężne „netto”, które muszą być uregulowane w tym systemie, są zawsze przelewane przez poszczególnych uczestników systemu nettingowego do Net Leadera, jak też – w przypadku nie-skompensowanych nadwyżek – są otrzymywane od Net Leadera. Środki przekazane do Net Leadera są przez niego rozdysponowywane „saldami” na poszczególne spółki w grupie. Kwota wymagana do rozliczenia – „saldo” do zapłaty lub „saldo” do otrzymania przez Spółkę są rozliczane w walutach innych, aniżeli PLN. Zatem Spółka, uczestnicząc w systemie nettingu, dokonuje w walutach obcych zarówno zapłaty kwot do Net Leadera, jak również w walutach obcych otrzymuje od niego kwoty z tytułu rozliczenia nadwyżki w systemie nettingu. Zachodzi również w związku z powyższym sytuacja, kiedy zobowiązania wyrażone były w jednej walucie obcej, np. EUR, a zapłata „salda” następuje w innej walucie obcej, np. USD. Sytuacja ze zdania poprzedniego znajduje również swoje odpowiednie zastosowanie w praktyce dla należności.

Podkreślenia wymaga, iż niejednokrotnie kurs, po którym dochodzi do rozliczenia wzajemnych zobowiązań i należności poprzez kompensatę, wskutek czego kurs ten decyduje również o wysokości „salda” do zapłaty lub „salda” do otrzymania przez Spółkę wyrażonego w walucie obcej – przekracza (jest mniejszy lub większy), niekiedy nawet znacznie, o więcej aniżeli 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty.

Spółka informuje, iż rozlicza różnice kursowe w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie metody podatkowej, tj. Spółka nie dokonuje wyboru metody bilansowej rozliczania różnic kursowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy powstające w wyniku kompensat w ramach systemu nettingowego – tj. z wykorzystaniem kursu walut ustalonego przez Treasury – dodatnie oraz ujemne różnice kursowe stanowią różnice kursowe w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. czy ustalone w ten sposób dodatnie różnice kursowe stanowią przychody podatkowe, a ujemne różnice kursowe stanowią koszty uzyskania przychodów?
2. Czy powstające różnice kursowe, także od tej części zobowiązań i należności, które były wyrażone w walucie obcej, ale nie mogły być uregulowane w drodze kompensaty w systemie nettingu, lecz są regulowane przez Spółkę w formie zapłaty w walucie obcej wykonywanej do Net Leadera lub są od niego otrzymywane w walucie obcej (w zależności od wyniku rozliczeń nettingowych) – stanowią dla Spółki różnice kursowe, identyfikowane dla celów podatkowych jako przychody i koszty?
3. Czy kurs walut stosowany przez Net Leadera może być potraktowany jako kurs faktycznie zastosowany?
4. Czy zastosowany przez Net Leadera kurs poszczególnych walut biorących udział w konstruowaniu jednolitego raportu nettingu, wykorzystany do ustalenia parytetu wymiany pomiędzy poszczególnymi walutami, mający wpływ na wysokość powstałych różnic kursowych zarówno na tej części należności i zobowiązań, które regulowane są poprzez kompensaty, jak również na tej części należności i zobowiązań, które regulowane są poprzez zapłatę „salda” do zapłaty lub „salda” do otrzymania przez Spółkę, w sytuacji kiedy faktycznie zastosowany przez Net Leadera kurs tych poszczególnych walut przekracza (jest mniejszy lub większy) o więcej aniżeli 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, może być w opisanym stanie faktycznym kursem przyjętym do ustalania różnic kursowych do celów podatkowych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy odpowiedź na wszystkie cztery postawione pytania powinna być twierdząca, tj.:

• powstałe różnice kursowe tak w przypadku kompensat, jak i przelewów wychodzących, bądź przychodzących implikują skutki w zakresie przychodów i kosztów rozpoznawanych na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych,
• kursy walut stosowane przez Net Leadera powinny być potraktowane jako kursy faktycznie zastosowane,
• kursy walut ustalone w wysokości przekraczającej (mniejsze lub większe) o więcej aniżeli 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, powinny być w opisanym stanie faktycznym kursami przyjętymi do ustalania różnic kursowych celów podatkowych.
  
  

Uzasadnienie.

Netting jest formą (systemem) rozliczania wzajemnych należnosci i zobowiązań pomiędzy dwoma lub większą liczbą kontrahentów, zwykle funkcjonujących w ramach jednej grupy kapitałowej. Opiera się na mechanizmie kompensowania wzajemnych rozrachunków w ramach tzw. sesji nettingowych. Fizyczne przepływy pieniężne dotyczą tylko nadwyżek rozrachunków pozostałych po kompensatach. O ile netting pomiędzy dwoma podmiotami jest konstrukcją prostą, tak netting obejmujący krąg wielu podmiotów jest bardziej złożony. Jeden z podmiotów występuje wówczas w roli organizatora nettingu (jest tzw. net leaderem), pozostali zaś są uczestnikami systemu. Okresowo, w uzgodnionym dniu, uczestnicy podają net leaderowi stan swoich należności i zobowiązań wobec pozostałych uczestników nettingu. Net leader w oparciu o te dane ustala, jaka jest pozycja finansowa każdego z uczestników. Następuje sesja nettingowa i wzajemne rozliczenie kompensacyjne rozrachunków (dzień nettingu). Po dokonaniu kompensat zostaje ustalona pozycja każdego uczestnika systemu, tzn. określane jest, czy po dokonaniu wszystkich kompensat dany podmiot powinien dopłacić różnicę (wówczas wpłaca ją na rachunek net leadera), czy też pozostaje na dodatniej pozycji finansowej netto z pozostałymi uczestnikami i może oczekiwać wpływu nadwyżki należności nad zobowiązaniami (otrzyma ją od net leadera). Charakterystyczne dla takiego systemu jest niewystępowanie fizycznych przepływów pieniężnych pomiędzy uczestnikami nettingu. Regulowanie rozrachunków ma charakter kompensat, a rozliczenia pieniężne pomiędzy stronami następują za pośrednictwem net leadera. Netting nie jest umową unormowaną w polskim prawodawstwie (tak cywilnym, jak i podatkowym). Jednak możliwość jego stosowania wynika z zasady swobody zawierania umów.

Wzajemna kompensata wierzytelności, polegająca na zaliczeniu jednej wierzytelności na poczet drugiej – zwana również potrąceniem jednej z drugiej, w obrocie prawnym występuje w dwóch postaciach.

Pierwsza – to kompensata, u której podstaw leży umowa pomiędzy zainteresowanymi stronami (tzw. kompensata umowna), natomiast druga – to kompensata ustawowa (potrącenie), oparta na przepisach art. 498-505 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. jedn. Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) dokonywana w drodze jednostronnej czynności prawnej przez jednego z wierzycieli i skuteczna o tyle, o ile zachowane zostaną przesłanki określone w tych przepisach.

Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie, czyli kompensata wierzytelności, następuje wówczas, jeżeli jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem tej drugiej strony. Na skutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Nie dochodzi do efektywnej zapłaty w pieniądzu. Pomimo że potrącenie dotyczy zobowiązania do świadczeń tego samego rodzaju, nie prowadzi do ich realizacji, a jedynie do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej, co w rezultacie skutkuje zaspokojeniem wierzyciela i osiągnięciem przez to celu zobowiązania. Potrącenie wierzytelności jest więc jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.) podatnicy mogą wybrać sposób rozliczania różnic kursowych albo według zasad określonych w art. 15a, albo według przepisów o rachunkowości. W sytuacji, gdy podatnik nie wybrał metody ustalania różnic kursowych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, powinien stosować zasady określone w art. 15a u.p.d.o.p.

Wnioskodawca zaznaczył w opisie stanu faktycznego, że rozlicza różnice kursowe w oparciu o tzw. metodę podatkową, czyli na podstawie ww. art. 15a u.p.d.o.p. W myśl ust. 1 tego przepisu „różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3”.

Zgodnie z art. 15a ust. 2 u.p.d.o.p. dodatnie różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia (art. 15a ust. 2 pkt 1);
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia (art. 15a ust. 2 pkt 2);
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5 (art. 15a ust. 2 pkt 3).
   
   

O ujemnych różnicach kursowych można mówić w analogicznych sytuacjach jak zostały opisane powyżej, ale gdy przy zastosowaniu tak zdefiniowanych metod podatnik poniesie stratę ekonomiczną (art. 15 ust. 3 u.p.d.o.p.).

Z analizy zapisów ww. art. 15a ust. 2 i ust. 3 wypływa jednoznaczny wniosek, iż z różnicami kursowymi w sensie podatkowym mamy do czynienia tylko wtedy, gdy równocześnie:

• dane zdarzenie gospodarcze wyrażone zostało w walucie obcej,
• realizacja tego zdarzenia nastąpiła w walucie obcej.
  
  

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w treści wydanych interpretacji indywidualnych:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 maja 2013 r. sygn. ILPB4/423-77/13-4/DS,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 09 czerwca 2009 r. sygn. IPPB5/423-135/09- 2/IŚ,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 listopada 2009 r. sygn. ILPB3/423-650/09- 2/ŁM,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 października 2011 r. sygn. IBPBI/423- 820/11/ID.
  
  

Powyższe oznacza, że nie są uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeśli np. zobowiązanie czy należność wyrażone są w walucie obcej, a sama zapłata (w jakiejkolwiek formie) następuje w złotówkach lub odwrotnie – zobowiązanie bądź należność wyrażone są w złotówkach, a zapłata dokonywana jest w walucie obcej.

Innymi słowy podatkowe różnice kursowe związane z przychodami bądź kosztami podatkowymi – do czego nawiązuje treść wniosku – powstają, gdy wartość pierwotnie zarachowanego przychodu należnego bądź pierwotnie zarachowanego kosztu w walucie obcej, przeliczona na złote według średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania tego przychodu lub poniesienia kosztu, różni się od wartości tego przychodu bądź kosztu z dnia odpowiednio jego otrzymania bądź zapłaty, ustalonej przy użyciu faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia. Zaznaczyć również należy, że na ocenę ewentualności zaistnienia kosztów i przychodów podatkowych z tyt. różnic kursowych wpływać nie może okoliczność, iż zapłata faktycznie dokonywana jest przez podmiot inny lub na rzecz podmiotu innego, aniżeli wynika to z wystawionych faktur, tj. Net Leadera, albowiem wskutek zastosowania przyjętego mechanizmu rozliczeniowego niezależnie od wzmiankowanej okoliczności dochodzi do faktycznego uregulowania zobowiązań i należności.

W analizowanej sprawie bardzo istotne znaczenie ma art. 15 ust. 7 u.p.d.o.p., który stanowi, że za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3 art. 15a, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty – dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności. Rezultatem takiego unormowania jest to, że podatkowe różnice kursowe należy rozpoznawać również w przypadkach rozliczeń bezgotówkowych, także kompensacyjnych. Różnice te wpływają na podstawę opodatkowania. Należy jednak mieć na względzie, że w wyniku kompensaty podatkowe różnice kursowe wystąpią tylko wówczas, gdy rozliczane są przychody bądź koszty wyrażone w walutach obcych – a ten warunek będzie spełniony w analizowanej sprawie.

W konsekwencji powyższych rozważań, w części, w której wierzytelności regulowane są w formie bezgotówkowej, tj. w wyniku kompensaty, podatkowe różnice kursowe powstają zawsze, bez względu na to, czy podatnik wykorzystuje do tego rachunek walutowy (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 09 czerwca 2009 r. sygn. IPPB5/423-135/09-2/IŚ; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 czerwca 2010 r. sygn. IPPB5/423-170/10-3/IŚ). Jeżeli natomiast po dokonaniu kompensaty pozostaje do uregulowania saldo (zobowiązanie lub należność netto), które podlega zapłacie, to różnice kursowe dla celów podatkowych powstaną tylko wtedy, gdy zapłata zobowiązania netto lub otrzymanie należności netto zostaną dokonane bezpośrednio w walucie obcej, czyli z rachunku lub na rachunek walutowy Net Leadera.

Spółka uważa, że powstające w wyniku kompensat, w ramach systemu nettingowego (tj. z wykorzystaniem kursu walut ustalonego przez Treasury) dodatnie oraz ujemne różnice kursowe, stanowią różnice kursowe w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to odpowiednio, że dodatnie różnice kursowe stanowią przychody podatkowe, a ujemne różnice kursowe stanowią koszty uzyskania przychodów. W tym zakresie Spółka stoi też na stanowisku, iż kurs ustalony przez Treasury, w ramach systemu rozliczeń netto z zastosowaniem metody kompensaty (tj. rozliczeń bezgotówkowych) wzajemnych wierzytelności wyrażonych w walucie obcej – jest „kursem faktycznie zastosowanym” w rozumieniu art. 15a ust. 2-3 u.p.d.o.p. i tym samym może służyć do wyznaczenia podatkowych różnic kursowych przez Spółkę. Skoro bowiem dla potrzeb ustalania różnic kursowych obecne przepisy uznają za zapłatę każdą formę uregulowania zobowiązania, w tym także uregulowanie zobowiązania w drodze kompensaty, to jest jasne, że skoro kompensata następuje w ramach sytemu nettingu, to kursem faktycznie zastosowanym w tego rodzaju operacji jest kurs ustalony przez Treasury, bo został on faktycznie przez wszystkich uczestników rozliczeń nettingowych uznany za ten, który jest faktycznie zastosowany do uregulowania wzajemnych zobowiązań i należności i wszystkie strony godzą się lub muszą się zgodzić – jak w przypadku Wnioskodawcy – na jego faktyczne zastosowanie do ich rozliczeń, Zauważyć jeszcze należy, że netting jest na tyle specyficzny, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie może być na zasadzie automatyzmu klasyfikowany jak zwykła kompensata, ponieważ ta specyficzna kompensata dokonywana w ramach nettingu ma miejsce przy zastosowaniu co najmniej dwóch różnych walut, co powoduje, że ustalając pozycję spółki, tj. to, czy ma zapłacić, czy zapłatę otrzymać, Net Leader w rzeczywistości posługuje się jednak kursami ustalonymi przez Treasury, zatem mają one walor kursów faktycznie zastosowanych. Dokonanie kompensaty w ramach nettingu jest jedną operacją, wykonaną jednak w ramach wielu działań techniczno-matematycznych na wielu (co najmniej dwóch) walutach, a do niektórych lub wszystkich spośród działań stosowane są kursy ustalone przez Treasury, co w reasumpcji czyni uprawnionym stanowisko o konieczności posłużenia się kursem faktycznie zastosowanym. Podobnie kurs ustalony przez Treasury w zakresie różnic kursowych, jakie powstają w tej części zobowiązań i należności, które regulowane są poprzez zapłatę „salda” do zapłaty lub „salda” do otrzymania przez Spółkę, powinny zostać uznane za kursy faktycznie zastosowane w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.