Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-23/16-4/JO
z 30 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2016 r. (data wpływu 11 stycznia 2016 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 14 marca 2016 r. (data wpływu 15 marca 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 1 marca 2016 r., skutecznie doręczone Stronie w dniu 8 marca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży składników majątkowych w postaci pawilonu handlowego z wyposażeniem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży składników majątkowych w postaci pawilonu handlowego z wyposażeniem. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 14 marca 2016 r. (data wpływu 15 marca 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 1 marca 2016 r. znak nr IPPP2/4512-23/16-2/JO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 18 listopada 2015 r. Wnioskodawca nabył od podatnika podatku od towarów i usług (dalej: „Sprzedający”) pawilon handlowy, w którym Sprzedający prowadził działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży kwiatów.
Pawilon na dzień sprzedaży wyposażony był wyłącznie w półkę drewnianą, wózek, stojak, klimatyzator oraz towary handlowe. W ramach przedmiotowej transakcji Wnioskodawca nie przejął od Sprzedającego żadnych składników niematerialnych, w szczególności należności lub zobowiązań lub stałych umów z kontrahentami. Transakcja została udokumentowana umową sprzedaży pawilonu handlowego wraz z wyposażeniem oraz towarami handlowymi, za cenę 26 000 zł oraz dodatkowo ustalono w umowie, że transakcja zostanie potwierdzona przez Sprzedającego wystawieniem faktury VAT. Faktura wystawiona w dniu 18 listopada 2015 r. przez Sprzedającego na kwotę 26 000 zł (brutto) wyszczególniała kwotę netto 21 138,21 zł i podatku VAT w wysokości 4 861,79 zł. Jednocześnie faktura zawierała adnotację „sprzedaż kwiaciarni przy ... wraz z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa” oraz wskazanie, że transakcja jest zwolniona z VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wprowadzenie ww. dwóch sprzecznych zapisów w fakturze: z jednej strony wyszczególnienie w niej VAT, a z drugiej stwierdzenie, że transakcja jest zwolniona od podatku, jako sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa czyniło ją błędną. W dniu 29 grudnia 2015 r. Wnioskodawca otrzymał (listem poleconym) fakturę korygującą z dnia 30 listopada 2015 r., w której transakcja została uznana za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa i na podstawie art. 6 pkt l ustawy o podatku od towarów i usług - nie podlega ona przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Korekta spowodowała, że w fakturze korygującej nie wykazano należnego VAT.

W uzupełnieniu z dnia 14 marca 2016 r. Wnioskodawca przedłożył następujące informacje:

ad. 1

Sprzedający prowadził działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, w związku z czym jego działalności nie regulował statut. Wnioskodawca nie ma także żadnej wiedzy, żeby działalność Sprzedającego regulował regulamin, czy inny akt o podobnym charakterze. Z informacji jakie Wnioskodawca uzyskał od Sprzedającego – nabyty pawilon handlowy nie posiadał żadnej sformalizowanej struktury organizacyjnej.

Z powodu otrzymanej korekty faktury VAT były prowadzone rozmowy z pracownikiem biura księgowego prowadzącego obsługę księgową działalności Sprzedającego i wówczas Wnioskodawca otrzymał informację, że przychody i koszty działalności gospodarczej Sprzedającego ewidencjonowane były za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca nie posiada informacji, czy dla działalności polegającej na sprzedaży kwiatów w pawilonie handlowym ... – prowadzona była odrębna księga przychodów i rozchodów, czy tylko odrębna ewidencja sprzedaży. Oznacza to, że możliwe było na ich podstawie przyporządkowanie, tylko dla celów podatkowych – przychodów i rozchodów kwiaciarni, albo tylko samych przychodów. Przed nabyciem pawilonu handlowego ewidencje księgowe nie zostały Wnioskodawcy udostępnione.

Sprzedający nie prowadził pełnej rachunkowości, która umożliwia ustalenie wartości aktywów i pasywów na dany dzień, w szczególności należności i zobowiązań.

Tak jak Wnioskodawca informował w złożonym wniosku o interpretację podatkową, składniki majątkowe będące przedmiotem nabycia to wyłącznie: blaszany pawilon handlowy (bez mediów, poza instalacja elektryczną) nie związany trwale z gruntem, który w każdej chwili może zostać usytuowany w innym miejscu. Pawilon był wyłącznie wyposażony w trzy półki drewniane, wózek, stojak, stare biurko, krzesło, prowizoryczny stół, klimatyzator oraz towary handlowe. W ramach transakcji Wnioskodawca nie nabył żadnych (poza umową dzierżawy gruntu ze Spółdzielnią Mieszkaniową władającą działką, na której postawiony jest pawilon) żadnych składników niematerialnych, w szczególności zobowiązań (stałych umów z kontrahentami, wierzytelności).

ad.2

W ocenie Wnioskodawcy nabyte składniki majątkowe w postaci pawilonu handlowego wraz z wyposażeniem nie stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27 e) ustawy o VAT, którego poziom zorganizowania zapewniały niezależność w samodzielnej kontynuacji rentownej działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży kwiatów, co zostało potwierdzone koniecznością likwidacji kwiaciarni już w lutym 2016 roku i podjęciu decyzji o wynajmie pawilonu na inną działalność handlową.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca powziął wątpliwość, że sprzedaż samych składników materialnych przedsiębiorstwa w postaci pawilonu handlowego wraz z wyposażeniem, bez jego składników niematerialnych, w szczególności zobowiązań (stałe umowy z kontrahentami, wierzytelności) nie może zostać uznana za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a zatem transakcja ta stanowi sprzedaż towarów, podlegającą opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana transakcja sprzedaży pawilonu handlowego stanowi sprzedaż towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu VAT. Pawilon handlowy wraz z wyposażeniem był przez Sprzedającego wykorzystywany w prowadzonej działalności opodatkowanej, a zatem transakcja powinna podlegać opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych.

Sprzedający będący czynnym podatnikiem VAT, nieprawidłowo uznał, że sprzedaż pawilonu handlowego wraz z jego wyposażeniem stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, tj. zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 27e) ustawy o podatku od towarów i usług - organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż samych składników materialnych przedsiębiorstwa w postaci pawilonu handlowego wraz z wyposażeniem, bez jego składników niematerialnych (stałe umowy z kontrahentami, wierzytelności) nie może zostać uznana za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Na podstawie wyżej powołanej definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa aby uznać, że takie warunki zostały spełnione musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych przedsiębiorstwa, w tym jego zobowiązania.

Organy podatkowe wypracowały szereg kryteriów pomocniczych, które decydują czy dane składniki majątku mogą zostać uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W świetle licznych interpretacji zorganizowana część przedsiębiorstwa istnieje wówczas gdy spełnione są cztery kryteria:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.
   
   

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego, w związku z nabyciem pawilonu Wnioskodawca nie przejął żadnych składników niematerialnych (należności, zobowiązań), zatem pierwszy z powołanych warunków nie jest spełniony. Co więcej, w ocenie Wnioskodawcy, nabycie samego punktu sprzedaży detalicznej (w tym przypadku kwiaciarnia) nie stanowi niezależnego przedsiębiorstwa, samodzielnie realizującego zadania gospodarcze (warunek 4). Nabyty przez Wnioskodawcę pawilon w praktyce może zostać w każdym momencie (właściwie „z dnia na dzień”) wykorzystany do prowadzenia innej działalności usługowej lub handlowej, lub też może zostać sprzedany innemu nabywcy.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy nabyty przeze niego pawilon wraz z wyposażeniem nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Z opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyłączono czynności określone w art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako: dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

• istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
  

• zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
  

• składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
  

• zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
  
  
  

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył od Sprzedającego pawilon handlowy, w którym Sprzedający prowadził działalność gospodarczą polegająca na sprzedaży kwiatów. Składniki majątkowe będące przedmiotem nabycia to: blaszany pawilon handlowy (bez mediów, poza instalacją elektryczną) niezwiązany trwale z gruntem, który w każdej chwili może zostać usytuowany w innym miejscu. Pawilon handlowy był wyposażony w trzy półki drewniane, wózek, stojak, stare biurko, krzesło, prowizoryczny stół, klimatyzator oraz towary handlowe. Nabyty pawilon nie posiadał żadnej sformalizowanej struktury organizacyjnej. Wnioskodawca nie posiada informacji, czy dla działalności polegającej na sprzedaży kwiatów w pawilonie handlowym prowadzona była odrębna księga przychodów i rozchodów, czy tylko odrębna ewidencja sprzedaży. Sprzedający nie prowadził pełnej rachunkowości, która umożliwia ustalenie wartości aktywów i pasywów na dany dzień, w szczególności należności i zobowiązań. W ramach transakcji Wnioskodawca nie nabył żadnych (poza umową dzierżawy gruntu ze Spółdzielnią Mieszkaniową władającą działką, na której postawiony jest pawilon) składników niematerialnych, w szczególności zobowiązań (stałych umów z kontrahentami, wierzytelności).

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości w kwestii uznania sprzedaży samych składników materialnych przedsiębiorstwa w postaci pawilonu handlowego wraz z wyposażeniem jako transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podkreślić należy, że interpretacji pojęcia „zorganizowana część przedsiębiorstwa”, określonego w art. 2 pkt 27e ustawy, należy dokonywać w ramach wykładni prowspólnotowej z uwzględnieniem normy art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którą w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z tego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres ww. wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01 Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Z powołanych orzeczeń wynika, że wyodrębnienie organizacyjne i finansowe (wskazane przepisami ustawy) nie musi mieć charakteru bardzo sformalizowanego. Bardziej istotne jest wyodrębnienie stricte funkcjonalne, które pozwala na dalsze funkcjonowanie części przedsiębiorstwa w sposób niezależny po oddzieleniu od reszty przedsiębiorstwa.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa, przy uwzględnieniu orzecznictwa TSUE, prowadzi do stwierdzenia, że składniki będące przedmiotem nabycia przez Wnioskodawcę nie noszą cech, o których mowa w art. 2 pkt 27e) ustawy o podatku od towarów i usług, wobec czego nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że działalność gospodarcza w postaci sprzedaży kwiatów nie była wyodrębniona organizacyjne, finansowo oraz funkcjonalnie w przedsiębiorstwie Sprzedającego. Wskazuje na to m.in. brak sformalizowanej struktury organizacyjnej dla nabytego pawilonu, Sprzedający nie prowadził pełnej rachunkowości, która umożliwia ustalenie wartości aktywów i pasywów na dany dzień, w szczególności należności i zobowiązań. Ponadto, Wnioskodawca nie nabył żadnych (poza umową dzierżawy gruntu ze Spółdzielnią Mieszkaniową władającą działką, na której postawiony jest pawilon) żadnych składników niematerialnych, w szczególności zobowiązań (stałych umów z kontrahentami, wierzytelności).

Zatem należy stwierdzić, że przedmiotowa transakcja nabycia składników majątkowych w postaci pawilonu handlowego z wyposażeniem nie była wyłączona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. W konsekwencji ww. transakcja jest sprzedażą składników majątkowych, prowadzącą do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi składnikami jak właściciel, a zatem stanowi odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.