Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-234/16-2/MP
z 4 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2015 r., uzupełnionym pismem z dnia 21 stycznia 2016 r. oraz pismem z dnia 25 lutego 2016 r., które wpłynęły do tut. organu 2 marca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w latach 2011-2014 i w latach następnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2016 r. do tut. organu został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w latach 2011-2014 i w latach następnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca posiada miejsce zameldowania w Polsce. Wnioskodawca na stałe zamieszkuje w Federacji Rosyjskiej. Wnioskodawca w latach 2011, 2012, 2013, 2014 był zatrudniony na stanowisku dyrektora zarządzającego w spółce, która jest spółką rosyjską z siedzibą na terytorium Federacji Rosyjskiej i w tym państwie podlegał opodatkowaniu od całości swoich dochodów. Obowiązki wynikające z pełnionej funkcji Wnioskodawca wykonywał przebywając na terytorium Federacji Rosyjskiej. Z tytułu wykonywania funkcji dyrektora, Wnioskodawcy wypłacane było stałe wynagrodzenie.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w podanych okresach nie posiadał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek Wnioskodawca nie przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Wnioskodawca nie osiągał dochodów określonych w art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zakładając, że Wnioskodawca w latach następnych będzie zatrudniony na stanowisku dyrektora zarządzającego w spółce, która jest spółką rosyjską z siedzibą na terytorium Federacji Rosyjskiej i w tym państwie będzie podlegał opodatkowaniu od całości swoich dochodów. Obowiązki wynikające z pełnionej funkcji Wnioskodawca będzie wykonywał przebywając na terytorium Federacji Rosyjskiej. Z tytułu wykonywania funkcji dyrektora, Wnioskodawcy wypłacane będzie stałe wynagrodzenie.

Wnioskodawca wskazał, że nie będzie posiadał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek Wnioskodawca nie będzie przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Wnioskodawca nie będzie osiągał dochodów określonych w art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w latach 2011-2014 powstał jakikolwiek obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce w czasie pełnienia funkcji dyrektora w rosyjskiej spółce i otrzymywania wynagrodzenia z tego tytułu?
2. Czy powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce w czasie pełnienia funkcji dyrektora w rosyjskiej spółce i otrzymywania wynagrodzenia z tego tytułu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Miejsce zamieszkania jest definiowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 3 ust. 1a. Zgodnie z tym przepisem za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie spełnia żadnej z powyższych przesłanek. Przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jedynie kilka dni w roku, a jego ośrodek interesów życiowych znajduje się z uwagi na zamieszkiwanie i zatrudnienie, z oczywistych względów, w Federacji Rosyjskiej.

Zastosowanie znajdzie zatem art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z kolei art. 3 ust. 2b określa katalog dochodów, które podlegają opodatkowaniu ze względu na ich osiąganie na terytorium Polski, przez osoby podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Są to dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Biorąc pod uwagę przedmiotowy stan faktyczny, Wnioskodawca wskazał, że nie osiąga żadnych dochodów z wyżej wymienionych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zatem nie obejmuje Go obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stosownie natomiast do brzmienia art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Ratyfikowane umowy międzynarodowe, a więc także umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, są aktami prawnymi wyższej rangi niż ustawy podatkowe. Konsekwencją powyższego jest to, że w sytuacji kiedy zasady opodatkowania zawarte w takiej umowie międzynarodowej są odmienne od przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stosować przepisy umowy międzynarodowej. Dla oceny czy regulacje umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, będą miały zastosowanie w tym przypadku, należy odnieść się do płaszczyzny definicyjnej tego aktu.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatku od dochodu i majątku z dnia 22 maja 1992 r. (Dz. U. z 1993 r., Nr 125, poz. 569, z późn. zm.), umowa dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu Umawiających się Państwach, ust. 2 ww. Umowy stanowi natomiast, że w rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce jej stałego pobytu, miejsce zarejestrowania osoby prawnej albo inne kryterium o podobnym charakterze. Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z powyższym posiada miejsce zamieszkania w Federacji Rosyjskiej, ze względu na stałe zamieszkanie i objęcie dochodów opodatkowaniem. W rezultacie nie jest możliwe zastosowanie do Wnioskodawcy art. 14 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatku od dochodu i majątku i w następstwie art. 21 ww. Umowy.

Z treści art. 14 Umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatku od dochodu i majątku wynika, że wynagrodzenie i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie zarządzającej spółki lub w innym podobnym organie spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie.

Zgodnie natomiast z art. 21 ww. Umowy jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, to kwota podatku od tego dochodu należna w tym drugim Umawiającym się Państwie będzie potrącona od podatku dochodowego pobieranego od danej osoby w pierwszym Umawiającym się Państwie. Takie potrącenie nie może jednak przekroczyć kwoty podatku pierwszego Umawiającego się Państwa, obliczonego od tego dochodu zgodnie z jego ustawodawstwem podatkowym i praktyką.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca wskazał, że nie jest możliwe zastosowanie do Niego regulacji z art. 14 i art. 21 ww. Umowy, które tyczą się sytuacji w której podatnik osiąga dochody w kraju innym niż jego miejsce zamieszkania.

Wnioskodawca podał, że w niniejszym stanie faktycznym ma On miejsce zamieszkania w Federacji Rosyjskiej i tam osiąga dochody. Zatem, w Rzeczypospolitej Polskiej, jest objęty jedynie ograniczonym obowiązkiem podatkowym.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, w ocenie zaistniałego stanu faktycznego, nie było obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdarzenie przyszłe nie spowoduje obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo wskazać należy, że wydając na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa interpretację indywidualną Organ podatkowy opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, w związku z czym nie prowadzi postępowania dowodowego.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym w stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.