Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP3.4512.44.2016.2.ALN
z 8 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2016 r. (data wpływu 29 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 marca 2016 r. (data wpływu 21 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• możliwości wystawienia faktury dla osoby prawnej do biletu miesięcznego wystawionego dla osoby fizycznej – jest nieprawidłowe

• dołączenia do kopii faktury VAT paragonu fiskalnego – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• możliwości wystawienia faktury dla osoby prawnej do biletu miesięcznego wystawionego dla osoby fizycznej;
  

• dołączenia do kopii faktury VAT paragonu fiskalnego.
  
  

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 marca 2016 r. (data wpływu 21 marca 2016 r.) w zakresie doprecyzowania stanu faktycznego, postawienia pytania oraz przedstawienia stanowiska w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.(ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Na podstawie art. 14b paragraf 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 roku poz. 613 ze zm.) PKS ….. Sp. z o.o. zwraca się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji prawa podatkowego w zakresie stosowania przepisów art. 111 ust. 1 oraz art. 106h ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2011 r. nr 177, poz. 1054, ze zm.)

Stan faktyczny sprawy :

PKS ….. Spółka z o.o. jest przewoźnikiem świadczącym usługi w zakresie rozkładowych przewozów pasażerskich. Ewidencja sprzedaży biletów miesięcznych prowadzona jest za pomocą kas fiskalnych. Bilety miesięczne mają charakter imienny (zawierają imię i nazwisko oraz adres zameldowania osoby kupującej bilet). Osoba kupująca bilet zobowiązana jest do posiadania biletu miesięcznego przez okres jego ważności celem okazania go kierowcy autobusu lub osobie kontrolującej.

Osoba fizyczna zakupiła od Wnioskodawcy bilet miesięczny relacji: ….. - …... Wnioskodawca wskazał, że Osoba ta, poprosiła potem o wystawienie faktury VAT nie na siebie lecz na osobę prawną (firmę).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 17 marca 2016 r. wskazano:

PKS ….. spółka z o.o jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Pytanie nr 2 we wniosku ORD-IN dotyczy wyłącznie faktury wystawionej dla osoby prawnej, która zajmuje się rehabilitacją społeczno-zawodową osób niepełnosprawnych.

Bilet miesięczny będący przedmiotem wniosku został zakupiony przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności, która jest pracownikiem osoby prawnej.

Bilet miesięczny jest jednocześnie paragonem fiskalnym. Zawiera następujące dane: nr biletu, datę ważności, imię i nazwisko pasażera oraz jego adres i numer dowodu osobistego, relację przejazdu oraz ilość km przystanek wsiadania i wysiadania pasażera (w jedną i drugą stronę) kurs cenę biletu, datę sprzedaży. (kserokopia kopii biletu miesięcznego w załączeniu).

Na pytanie w wezwaniu, czy nabywcą biletu miesięcznego imiennego jest osoba prawna, Wnioskodawca wskazał, że nabywcą biletu miesięcznego nie jest osoba prawna.

Na pytanie w wezwaniu, czy osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, która dokonała fizycznie zakupu biletu imiennego, została umocowana do żądania wystawienia faktury w imieniu nabywcy – osoby prawnej, Wnioskodawca odpowiedział, że osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, która dokonała zakupu biletu imiennego nie została umocowana do wystawienia faktury w imieniu nabywcy-osoby prawnej. Wnioskodawca wskazał, że osoba prawna prosi o wystawienie faktury w celu sfinansowania kosztów dojazdu do pracy pracownika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy w powyższym stanie prawnym można wystawić Fakturę VAT na osobę prawną (firmę) jeżeli na bilecie miesięcznym widnieje imię i nazwisko osoby fizycznej? Jeżeli tak, to Wnioskodawca prosi o podanie warunków jakie należy spełnić aby wystawić fakturę.
2. Czy i jakie dokumenty powinien podłączyć PKS ….. sp. z o.o do kopii faktury? (pytanie nr 2 ostatecznie postawiono w uzupełnieniu wniosku i dotyczy wyłącznie faktury wystawionej dla osoby prawnej, która zajmuje się rehabilitacją społeczno-zawodową osób niepełnosprawnych)
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Art. 111 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.) Stanowi, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Ordynacja podatkowa art. 87 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku ( Dz.U z 2015 r., poz. 613 ze zm.) nakłada na podatników prowadzących działalność gospodarczą obowiązek wystawienia faktury potwierdzającej dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi na żądanie kupującego.

Art. 106h ust. 1 ustawy z dnia 11marca 2004 roku o podatku od towarów i usług mówi, że w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tą sprzedaż.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest następujące: PKS ….. Sp. z o.o powinien wystawić fakturę na osobę prawną (firmę). Jednakże pod warunkiem, że zaistnieją okoliczności potwierdzające możliwość wystawienia takiej faktury.

Wnioskodawca uważa, że osoba prawna powinna napisać oświadczenie, w jakim celu jest mu potrzebna faktura np. że osoba fizyczna, na którą wystawiony jest bilet miesięczny jest ich pracownikiem.

W uzupełnieniu wniosku przedstawiono następujące stanowisko do pytania nr 2: Do kopii faktury należy podłączyć oryginał paragonu fiskalnego, ponieważ wystawienie faktury nie musi nastąpić w tym samym miesiącu co sprzedaż biletu miesięcznego osoba kupująca bilet miesięczny w okresie ważności powinna posiadać go w czasie podróży, jednakże po tym terminie bilet powinna zdać i powinno się go podłączyć pod kopię faktury na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę (art. 106b. ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• możliwości wystawienia faktury dla osoby prawnej do biletu miesięcznego wystawionego dla osoby fizycznej – jest nieprawidłowe

• dołączenia do kopii faktury VAT paragonu fiskalnego – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Strony umowy są zarówno w aspekcie prawnym, jak i finansowym odrębnymi podmiotami. Wnioskodawca działający w imieniu i na rzecz zleceniodawcy jest w świetle ustawy podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Kwestie dotyczące wystawiania faktur regulują przepisy Działu XI Rozdziału 1 ustawy.

Zgodnie z zapisem art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (art. 106b ust. 2 ustawy).

Na podstawie art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 – wyrazy „metoda kasowa”;

Ww. przepis określa niezbędne minimum elementów, które powinna zawierać faktura. Brak jest zatem przeszkód, aby faktura dokumentująca określoną transakcję, zawierała inne, dodatkowe elementy, które nie zostały wskazane w ww. katalogu. Zgodnie z brzmieniem powołanych przepisów, konieczne jest zatem, aby faktury, jako dokumenty potwierdzające rzeczywiste transakcje gospodarcze, zawierały nazwy określające strony transakcji, ich adresy, a także numery identyfikacji podatkowej.

Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zgodnie z treścią art. 106h ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy (art. 106h ust. 2 ustawy).

Należy wskazać, iż na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 130d, art. 134 oraz art. 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do art. 111 ust. 3a ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

• dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy (pkt 1);
  

• przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223, z późn. zm.) (pkt 6);
  

• stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b (pkt 7);
  

• dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii (pkt 8).
  
  

Z kolei jak wynika z zapisu art. 111 ust. 3b ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Ponadto, zgodnie z art. 111 ust. 6a ustawy, kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U., poz. 363).

Stosownie do § 2 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

• dokumencie fiskalnym – rozumie się przez to paragon fiskalny, fakturę i raport fiskalny (pkt 1);
  

• innym podmiocie – rozumie się przez to agenta, zleceniobiorcę, pośrednika lub inną osobę, która na podstawie umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innej umowy o podobnym charakterze dokonuje sprzedaży w imieniu lub na rzecz podatnika zobowiązanego do prowadzenia ewidencji (pkt 3);
  

• kasie własnej – rozumie się przez to kasę podatnika obowiązanego do jej stosowania w zakresie prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży albo prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży i ewidencji prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników (pkt 6);
  

• paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży (pkt 12);
  

• raporcie fiskalnym (dobowym, okresowym, w tym miesięcznym, oraz rozliczeniowym) – rozumie się przez to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku (pkt 19).
  
  

Na podstawie § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję m.in.:

• wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny (pkt 1);
  

• sporządzają raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym (pkt 3);
  

• dokonują wydruku wszystkich emitowanych przez kasę dokumentów i w przypadku kas innych niż z elektronicznym zapisem kopii, kopii tych dokumentów na taśmie papierowej (pkt 7);
  

• przechowują kopie dokumentów fiskalnych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330) (pkt 8).
  
  

Jak wynika z § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
3. numer kolejny wydruku;
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
12. łączną kwotę podatku;
13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
16. numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) – na żądanie nabywcy;
18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
    
    

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest przewoźnikiem świadczącym usługi w zakresie rozkładowych przewozów pasażerskich i jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Bilet miesięczny będący przedmiotem wniosku został zakupiony przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności, która jest pracownikiem osoby prawnej. Bilet miesięczny jest jednocześnie paragonem fiskalnym. Wnioskodawca wskazał, że osoba prawna wniosła o wystawienie faktury w celu sfinansowania kosztów dojazdu do pracy pracownika.

Mając na uwadze, fakt, że jak wskazał Wnioskodawca, osoba prawna wniosła o wystawienie faktury w celu sfinansowania kosztów dojazdu do pracy pracownika, należy zauważyć, że Spółka (osoba prawna) działa w tym przypadku, jako podmiot działający we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, czyli pracownika. Tym samym osoba prawna nabywa we własnym imieniu usługę transportową na rzecz pracownika, który z tej usługi faktycznie korzysta.

Odnosząc powołane przepisy do opisanego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, jest obowiązany do wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż na rzecz osoby prawnej.

Podkreślić należy, że w systemie podatku od towarów i usług faktury są dokumentami sformalizowanymi potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług.

Faktura będąca przedmiotem zapytania winna potwierdzać czynności faktycznie dokonane między Wnioskodawcą a osobą prawną. Zatem wystawiona faktura winna dokumentować zdarzenie gospodarcze, jakim jest sprzedaż biletu miesięcznego dla konkretnego pracownika osoby prawnej. Przy czym należy zauważyć, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zabraniają dołączania do faktury dodatkowych dokumentów takich jak oświadczenia.

Należy zauważyć, iż w przypadku Wnioskodawcy nie będzie miał zastosowania przepis art. 87 ustawy Ordynacja podatkowa, który nakłada na podatników prowadzących działalność gospodarczą obowiązek wystawienia faktury potwierdzającej dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi na żądanie kupującego. W przypadku Wnioskodawcy obowiązek wystawienia faktury wynika z przepisu art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż na rzecz innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy, iż jest zobowiązany na żądanie nabywcy wystawić fakturę w myśl art. 87 ustawy Ordynacja podatkowa, uznano za nieprawidłowe.

Odnosząc się do kwestii obowiązku dołączenia do kopii faktury VAT dokumentów w tym m.in. paragonu fiskalnego, należy stwierdzić, że w niniejszym przypadku mamy do czynienia z sytuacją, gdy Wnioskodawca dokonuje sprzedaży na rzecz osoby prawnej, a więc podmiotu niebędącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej ani też rolnikiem ryczałtowym. Zatem Wnioskodawca nie jest obowiązany do ewidencjonowania tej sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej. Z drugiej jednak strony, kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika.

W konsekwencji, nie jest błędem, jeśli podatnik ewidencjonuje w kasie rejestrującej np. całą sprzedaż jaka występuje w jego przedsiębiorstwie. Nie można bowiem czynić podatnikowi zarzutu z tego, że wykonał swój obowiązek aż nadto, ewidencjonując w kasie inne dodatkowe czynności. Jednakże podatnik musi zadbać o to, aby deklaracja podatkowa sporządzana na podstawie prowadzonych w firmie ewidencji, które dwukrotnie obejmują tę samą sprzedaż, (np. gdy w kasie zarejestrowana została również sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą udokumentowana fakturą VAT), była rzetelna.

Należy zwrócić uwagę, że Wnioskodawca znajduje się w specyficznej sytuacji, gdyż dokonuje sprzedaży dla osoby prawnej, a przy zastosowaniu kasy fiskalnej drukuje bilety dla osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej-pracownika osoby prawnej. Fakt stosowania rozwiązania technicznego polegającego na generowaniu wydruków z kasy fiskalnej, będących równocześnie imiennymi biletami miesięcznymi, które następnie są podstawą do wystawienia faktury VAT dla osoby prawnej, nie stoi jednak w sprzeczności z przepisami o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie ma obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży ww. usług przewozu świadczonych na rzecz osoby prawnej, zatem nie ma też obowiązku dołączania do kopii faktury paragonu dokumentującego tę sprzedaż. Odnośnie innych dokumentów załączanych do kopii faktury ustawa o podatku od towarów i usług nie nakłada na podatnika dodatkowych obowiązków w tym zakresie.

W powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ……, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.