INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2011 r. (data wpływu 27 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu otrzymanego w drodze aportu prawa do korzystania z know-how i opodatkowania zamierzonych czynności polegających na udostępnianiu know-how – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2011 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 1 lutego 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu otrzymanego w drodze aportu prawa do korzystania z know-how i opodatkowania zamierzonych czynności polegających na udostępnianiu know-how.

W złożonym wniosku, przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji farb i lakierów. Uchwałą Zgromadzenia Wspólników Spółki podwyższony został kapitał zakładowy Spółki poprzez utworzenie nowych udziałów. Nowo utworzone udziały zostały objęte przez dotychczasowego wspólnika Spółki w postaci wkładu niepieniężnego (aportu), z tym, że wartość nominalna objętych udziałów jest niższa niż wartość dokonanego aportu. Przedmiotem aportu jest prawo do korzystania z know-how rozumianego jako zespół poufnych, istotnych i zidentyfikowanych informacji dotyczących technologii wytwarzania produktów powłokowych (dodatków, lakierów, podkładów, rozcieńczalników, środków ochrony karoserii oraz utwardzaczy). Know-how zawiera także wszelkie istotne informacje niezbędne do wytwarzania określonych produktów, w szczególności receptury, instrukcje, formularze, parametry procesów produkcyjnych, wykazy stosowanych surowców wraz z ich właściwościami, karty charakterystyki produktów, opisy ciągów technologicznych i stanowisk pracy. Know-how obejmuje także informacje dotyczące metod i parametrów stosowanych w procesie kontroli jakości produktów oraz informacje umożliwiające wytwarzanie produktów zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy i wymogami środowiskowymi. Know-how został utrwalony na nośniku elektronicznym (płyta DVD) jako zbiór dokumentów elektronicznych usystematyzowanych dla poszczególnych produktów. Prawo do korzystania z know-how może być przeniesione przez Spółkę na rzecz innego podmiotu lub udostępnione innym podmiotom w zakresie ograniczonym czasowo i terytorialnie bez zgody wspólnika wnoszącego aportem prawo do korzystania z know-how. Spółka nabyte w drodze aportu prawo do korzystania z know-how zaliczy do inwestycji - wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy o rachunkowości, bowiem Spółka nie będzie użytkownikiem know-how, natomiast posiadanie praw do korzystania z know-how Spółka wykorzysta do osiągnięcia korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu wartości know-how lub uzyskania przychodów z udostępniania i pobierania pożytków lub sprzedaży nabytego know-how. Wspólnik wnoszący aport, jako czynny i zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług, z tytułu wniesienia aportu w postaci prawa do korzystania z know-how wystawił fakturę VAT i czynność wniesienia przedmiotowego aportu opodatkował stawką 23%, w której wartość prawa do know-how wykazano w kwocie netto.

W związku z powyższym zadano pytania:

1. Czy w zaistniałym stanie faktycznym Spółka będzie miała prawo do odliczenia kwoty podatku VAT wynikającej z faktury wystawionej przez wnoszącego aport w postaci prawa do korzystania z know-how...
2. Czy Spółka, w przypadku udostępniania nabytego know-how innym podmiotom w formie umów licencyjnych, dzierżawy, itp., lub przeniesienia prawa do korzystania z know-how na inny podmiot winna opodatkować te czynności podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie przysługiwało prawo do „odliczenia kwot podatku należnego” zawartego w fakturze VAT dokumentującej nabycie praw do korzystania z know-how. W świetle bowiem art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy od podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług rozumie się także przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych (w tym know-how), bez względu na formę w jakiej dokonano tej czynności prawnej. Skoro więc czynność przeniesienia w formie aportu praw do korzystania z know-how podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i nie korzysta ze zwolnienia z tego podatku, to Spółka wykorzystując nabyte know-how do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. udostępniania w formie umów licencyjnych, dzierżawy lub przeniesienia praw do know-how, będzie miała prawo do odliczenia kwot podatku zawartego w fakturze ich nabycia, zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 lit a) cyt. ustawy.

W przypadku udostępnienia nabytego know-how innym podmiotom w formie umów licencyjnych itp., lub przeniesienia prawa do korzystania z know-how na inny podmiot, Spółka winna opodatkować te czynności podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl generalnej zasady, wyrażonej w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy). Z treści powyższego przepisu wynika, że odliczenie podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym czynnym podatnikom podatku od towarów i usług, jeżeli nabyte towary i usługi służą czynnościom opodatkowanym, tzn. czynnościom, które generują podatek należny.

Z powyższego wynika, że odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych (wskazanych powyżej, tj. m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych), oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego powodu, że został wykazany na fakturze, jednakże sama transakcja udokumentowana tą fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka prowadząca działalność gospodarczą w zakresie produkcji farb i lakierów, dokonała podwyższenia kapitału zakładowego poprzez utworzenie nowych udziałów, które zostały objęte przez dotychczasowego wspólnika Spółki w postaci wkładu niepieniężnego (aportu). Przedmiotem aportu jest prawo do korzystania z know-how rozumianego jako zespół poufnych, istotnych i zidentyfikowanych informacji dotyczących technologii wytwarzania produktów powłokowych. Know-how został utrwalony na nośniku elektronicznym, jako zbiór dokumentów elektronicznych usystematyzowanych dla poszczególnych produktów. Wspólnik wnoszący aport, jako czynny i zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług, z tytułu wniesienia aportu wystawił fakturę VAT z wykazaną 23% stawką podatku od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe, jak również przywołane regulacje wskazać należy, że ustawodawca w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. O dokonanej czynności za wynagrodzeniem można mówić zatem w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami, wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu, związek, o którym mowa powyżej ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.

Przedmiotem wkładu niepieniężnego może być wszystko, co nie będąc pieniądzem, przedstawia jakąkolwiek wartość ekonomiczną mogącą się składać na kapitał zakładowy. Za aport uważa się wkład niepieniężny wniesiony do spółki kapitałowej, w postaci wartości niematerialnych (praw) lub rzeczy. Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wspólnikowi.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia know-how, dlatego też należy powołać się na określenie zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). W świetle tego przepisu, pojęcie know-how - to informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Zagadnienie know-how normuje także rozporządzenie Komisji (WE) nr 772/2004 z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie stosowania art. 81 ust. 3 Traktatu do kategorii porozumień o transferze technologii (Dz. Urz. UE L 123, poz. 11) z dnia 27 kwietnia 2004 r., które w art. 1 „i” definiuje know-how jako: pakiet nieopatentowanych informacji praktycznych, wynikających z doświadczeń i badań, które są: (1) niejawne, czyli nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne; (2) istotne, czyli ważne i użyteczne z punktu widzenia wytwarzania produktów objętych umową, oraz (3) zidentyfikowane, czyli opisane w wystarczająco zrozumiały sposób, aby można było sprawdzić, czy spełniają kryteria niejawności i istotności.

W literaturze przedmiotu pod pojęciem know-how rozumie się określoną wiedzę techniczną oraz technologiczną o poufnym charakterze, w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej, przy czym prawa do korzystania z tej wiedzy mogą być przedmiotem obrotu (zob. R. Pęk w: S. Babiarz, L. Błystak, B. Deuter, A. Gomułowicz, R. Pęk, K. Winiarski, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz 2009, s. 737.).

Prawa majątkowe w rodzaju know-how, które mogą być przenoszone na inne osoby, mają zdolność aportową, a więc mogą być przedmiotem wkładu. Zatem wnoszenie aportu w postaci know-how jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, na zasadach ogólnych.

Wobec tego stwierdzić należy, że w tak przedstawionej sprawie, nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, wyłączające prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących przedmiotowy zakup.

Uwzględniając zatem zapis art. 86 ust. 1 ustawy, należy podzielić zaprezentowane we wniosku stanowisko, zgodnie z którym Spółka, z racji wykorzystywania wniesionego w formie aportu know-how do wykonywania czynności opodatkowanych, uprawniona jest do odliczenia podatku z faktury dokumentującej nabycie know-how, wystawionej przez wnoszącego aport wspólnika, będącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, o ile nie wystąpią pozostałe okoliczności wskazane w przepisie art. 88 ustawy.

Ponadto z wniosku wynika, że wniesione aportem know-hou, Spółka zamierza pobierać pożytki z tytułu udostępniania na podstawie umów licencyjnych, dzierżawy bądź innych lub też nastąpi przeniesienie prawa do korzystania z know-how na inny podmiot.

Uwzględniając zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definicję świadczenia usług, wskazać należy, że - jak słusznie zauważyła Spółka - zamierzona czynność polegająca na udostępnianiu posiadanej wiedzy, którą można byłoby określić mianem know-how za wynagrodzeniem, niewątpliwie stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Oddanie bowiem do używania wartości niematerialnych i prawnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako świadczenie usług w rozumieniu ww. przepisu ustawy.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W świetle powyższego, interpretacja indywidualna wydana Spółki nie wywiera skutku prawnego dla wnoszącego aport wspólnika Spółki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do wojewódzkiego sądu administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.