INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2012 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 21 marca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 11 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych zakresie opodatkowania sprzedaży wierzytelności własnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2012 r. do Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych zakresie opodatkowania sprzedaży wierzytelności własnych.

Pismem z dnia 19 marca 2012 r., Nr , Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), przekazał ww. wniosek, celem załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 21 marca 2012 r.).

W związku ze stwierdzeniem braków, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), pismem z dnia 4 czerwca 2012 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia tego wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie doręczone zostało w dniu 8 czerwca 2012 r. W dniu 11 czerwca 2012 r. Wnioskodawca dokonał wpłaty brakującej opłaty od wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza podpisać umowę sprzedaży wierzytelności własnych w stosunku do osób prawnych, innej spółce, z którą jest powiązany osobowo. Wierzytelności, które będą przedmiotem transakcji wynikają z transakcji handlowych prowadzonych również ze Spółkami, których jest właścicielem. Sprzedaż wierzytelności dokonałaby się w oparciu o zawartą umowę, a cena transakcji zostałaby ustalona na poziomie rynkowym. Żadna ze Spółek nie prowadziła dotychczas działalności polegającej na obrocie wierzytelnościami i nie ma stosownego wpisu w swoim PKD.

Zgodnie z zapisami umowy w wyniku sprzedaży, wraz z wierzytelnościami przejdą na kupującego wszelkie związane z nimi prawa, a w szczególności roszczenia o zaległe odsetki.

Zgodnie z dalszymi postanowieniami umowy, prawa Spółki sprzedającej wierzytelności zostaną przeniesione na kupującego z chwilą rozliczenia sprzedaży.

W związku z planowanym podpisaniem umowy, wystąpiły po stronie Wnioskodawcy wątpliwości w zakresie kwalifikacji dla potrzeb podatku od towarów i usług czynności sprzedaży wierzytelności własnych na zasadach przedstawionych wyżej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca powinien kwalifikować sprzedaż tych wierzytelności jako czynność zwolnioną z VAT, czy też jest to czynność wyłączona z VAT...
2. Czy Wnioskodawca powinien uwzględniać obrót z tytułu dokonania czynności sprzedaży wierzytelności własnych przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.)...
3. Czy w przypadku, gdyby sprzedaż wierzytelności własnych okazała się być wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, to czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 3 wniosku. W sprawie odpowiedzi na pytanie Nr 1 i Nr 2 zostanie wydane przez tut. Organ odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, analizując zapisy art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), który reguluje przedmiot opodatkowania powyższym podatkiem uważa, iż sprzedaż wierzytelności własnej nie jest ani dostawą towarów, ani też świadczeniem usług. Wierzytelność nie jest towarem, gdyż ustawa o VAT definiuje towary jako: rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Wierzytelność jest prawem podmiotowym – roszczeniem, czyli uprawnieniem danego podmiotu do domagania się od dłużnika spełnienia określonego zobowiązania. Nie mieści się w kategorii towaru. Sprzedaż wierzytelności nie jest w związku z tym dostawą towaru. Wierzytelność nie jest również świadczeniem usługi. Z uwagi na fakt, iż sprzedaż wierzytelności jest wykonywaniem własnych uprawnień wynikających z faktu posiadania wierzytelności to sam fakt zawarcia transakcji ich sprzedaży jest tożsamy z realizacją własnej wierzytelności. Nie ma również możliwości wskazania świadczenia, które miałoby być wykonywane na rzecz nabywcy wierzytelności. Przedstawione powyżej tezy znajdują uzasadnienie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Jako przykład orzeczenia sądu mówiącego, że sprzedaż własnych wierzytelności jest wykonywaniem prawa własności można zaliczyć: wyrok z 3 kwietnia 2007 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży wierzytelności własnych, z uwagi na fakt niepodlegania przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, powinna zostać opodatkowana na podstawie art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz.649 ze zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4 oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2 (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 cytowanej ustawy).

Instytucja zmiany wierzyciela uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 94 ze zm.). Zgodnie z jego treścią, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Stosownie do art. 510 K.c., owo rozporządzenie może przybrać różne formy, w tym m.in. formę umowy sprzedaży.

Jeżeli zatem, cesja wierzytelności następuje w drodze umowy sprzedaży, to umowa ta, jako umowa sprzedaży prawa majątkowego, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych).

W ww. ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w jej zakresie przedmiotowym, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do regulacji art. 2 pkt 4 cytowanej ustawy, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • (uchylone),
   • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza podpisać umowę sprzedaży wierzytelności własnych w stosunku do osób prawnych, innej spółce, z którą jest powiązany osobowo. Wierzytelności, które będą przedmiotem transakcji wynikają z transakcji handlowych prowadzonych również ze Spółkami, których jest właścicielem. Sprzedaż wierzytelności dokonałaby się w oparciu o zawartą umowę, a cena transakcji zostałaby ustalona na poziomie rynkowym. Żadna ze Spółek nie prowadziła dotychczas działalności polegającej na obrocie wierzytelnościami i nie ma stosownego wpisu w swoim PKD.

Zgodnie z zapisami umowy w wyniku sprzedaży, wraz z wierzytelnościami przejdą na kupującego wszelkie związane z nimi prawa, a w szczególności roszczenia o zaległe odsetki.

Zgodnie z dalszymi postanowieniami umowy prawa Spółki sprzedającej wierzytelności zostaną przeniesione na kupującego z chwilą rozliczenia sprzedaży.

W interpretacji indywidualnej z dnia 14 czerwca 2012 r., tut. Organ stwierdził, że transakcja, której przedmiotem będzie sprzedaż przez Wnioskodawcę wierzytelności własnych nie będzie stanowić dla Niego dostawy towarów, ani odpłatnego świadczenia usług, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym, pozostanie ona poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług i Wnioskodawca, z tytułu transakcji sprzedaży wierzytelności własnych, nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług. Zatem, sprzedaż wierzytelności nie korzysta ze zwolnienia, określonego w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z tym, stosownie do postanowień art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, sprzedaż prawa majątkowego, jakim jest wierzytelność, podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych według stawki 1%. Podstawę opodatkowania stanowi przy umowie sprzedaży - wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego (art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy).

Zgodnie z art. 4 pkt 1 cytowanej ustawy, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uiszczenia należnego podatku od czynności cywilnoprawnych, albowiem, przy umowie sprzedaży, obowiązek podatkowy ciąży na kupującym.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem. Nie wywołuje skutków prawnych dla nabywcy wierzytelności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.