INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku złożonym w dniu 1 grudnia 2011 r. uzupełnionym pismem z dnia 31 stycznia 2012 r. (data wpływu 2 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty z tytułu niezdolności do pracy otrzymywanej z Holandii – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem w dniu 2 lutego 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty z tytułu niezdolności do pracy otrzymywanej z Holandii.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca mieszka na stałe w Polsce i nie wyjeżdża za granicę. W latach 2002-2005 pracował z krótkimi przerwami w Holandii. W dniu 10 października 2005 r. w czasie pracy przeszedł zawał serca. Do połowy stycznia 2006 r. był otoczony opieką w Holandii. Potem Wnioskodawca powrócił do kraju, gdzie od maja 2006 r. pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy.

W dniu 10 lutego 2011 r. Wnioskodawca otrzymał pismo z Uitvoeringsinstituut Werknemerserzekeringen (odpowiednika ZUS), z informacją, że zostanie rozpatrzony wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy z ustawodawstwa holenderskiego. W kolejnym piśmie Wnioskodawca został poinformowany, iż przyznano mu rentę od dnia 8 października 2007 r. do dnia 8 października 2011 r. Pismem z dnia 18 maja 2011 r. otrzymał informację, że renta z ustawodawstwa holenderskiego będzie pomniejszona o kwotę renty, którą otrzymuje z Zakładu Usług Społecznych w Polsce. W dniu 23 czerwca 2011 r. Uitvoeringsinstituut Werknemerserzekeringen przelał na konto bankowe Wnioskodawcy rentę z tytułu niezdolności do pracy, przyznaną od października 2007 r. Renta jest wypłacana w kwocie netto za pośrednictwem banku. Do chwili obecnej Wnioskodawca nie otrzymał z Holandii żadnej informacji, o wysokości potrąconego podatku. W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca potwierdził, że renta jest wypłacana według holenderskiego systemu ubezpieczeń społecznych. Podatek dochodowy za lata 2006, 2007, 2008, 2009, 2010 od renty otrzymywanej w Polsce Wnioskodawca rozlicza w urzędzie skarbowym na formularzu PIT-36.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest zwolniony z płacenia podatku w Polsce od renty wypłacanej netto z Holandii...Czy Wnioskodawca podlega abolicji podatkowej, tj. czy do dochodów z Holandii ma zastosowanie ustawa z dnia 25 lipca 2008 r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien być zwolniony z płacenia podatku w Polsce ponieważ podatek ten jest już potrącany w Holandii. Ponadto, Wnioskodawca uważa, że powinien korzystać z abolicji podatkowej, ze względu na fakt, iż renta z Holandii została przyznana od października 2007 r. do października 2011 r., a informację o przyznaniu renty Wnioskodawca otrzymał w marcu 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Jak wynika z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca mieszka na stałe w Polsce i nie wyjeżdża za granicę. W latach 2002-2005 pracował z krótkimi przerwami w Holandii. W dniu 10 października 2005 r. w czasie pracy Wnioskodawca przeszedł zawał serca. Do połowy stycznia 2006 r. był otoczony opieką w Holandii. Potem Wnioskodawca powrócił do kraju, gdzie od maja 2006 r. pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy.

W dniu 10 lutego 2011 r. Wnioskodawca otrzymał pismo z Uitvoeringsinstituut Werknemerserzekeringen (odpowiednika ZUS), z informacją, że zostanie rozpatrzony wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy z ustawodawstwa holenderskiego. W kolejnym piśmie Wnioskodawca został poinformowany, iż przyznano mu rentę od dnia 8 października 2007 r. do dnia 8 października 2011 r. Pismem z dnia 18 maja 2011 r. otrzymał informację, że renta z ustawodawstwa holenderskiego będzie pomniejszona o kwotę renty, którą otrzymuje z Zakładu Usług Społecznych w Polsce. W dniu 23 czerwca 2011 r. Uitvoeringsinstituut Werknemerserzekeringen przelał na konto bankowe Wnioskodawcy rentę z tytułu niezdolności do pracy, przyznaną od października 2007 r. Renta jest wypłacana w kwocie netto za pośrednictwem banku. W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca potwierdził, że renta jest wypłacana według holenderskiego systemu ubezpieczeń społecznych. Do chwili obecnej Wnioskodawca nie otrzymał z Holandii żadnej informacji, o wysokości potrąconego podatku. Podatek dochodowy za lata 2006, 2007, 2008, 2009, 2010 od renty otrzymywanej w Polsce Wnioskodawca rozlicza w urzędzie skarbowym na formularzu PIT-36.

Mając na uwadze obowiązujące uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Do opodatkowania renty z tytułu niezdolności do pracy otrzymywanej z Holandii przez osobę mająca miejsce zamieszkania w Polsce znajdzie zastosowanie konwencja z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120).

Regulacje dotyczące rent otrzymywanych według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych, zostały zawarte w art. 18 ust. 5 tej konwencji, zgodnie z którym wszelkie emerytury i inne płatności wypłacane według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie.

W świetle powyższego, dochody uzyskane z Holandii, wypłacane według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych tego kraju mogą być opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Holandii.

Postanowienie w umowie, że danego rodzaju dochód „może podlegać” opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje bowiem, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu, w Polsce należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 23 ust. 5 lit. a) ww. umowy jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Niderlandach, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Niderlandach.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy więc stwierdzić, iż otrzymana w 2011 r. z Holandii renta podlega opodatkowaniu zarówno w państwie źródła tj. w Holandii, jak i w państwie miejsca zamieszkania tj. w Polsce.

Przy czym, do obliczenia podatku należnego w Polsce ma zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą).

Ponadto, wyjaśnić również należy, iż stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2008 r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 143, poz. 894) przepisy tej ustawy miały zastosowanie do podatników, którzy przynajmniej w jednym roku podatkowym, w okresie od 2002 roku do 2007 roku, podlegali obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym i uzyskiwali w tym roku przychody z pracy, do których miał zastosowanie art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym.

Z analizy powyższych przepisów wynika zatem, że ustawa ta ma zastosowanie wyłącznie do podatników, którzy we wskazanym okresie łącznie spełnili przesłanki w postaci jednoczesnego podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i osiągania przychodów z pracy poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do których miał zastosowanie art. 27 ust. 9 albo 9a przy czym przychody te nie mogły być uzyskiwane w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 25a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 2 pkt 1 tejże ustawy pod pojęciem przychodów z pracy rozumie się - dochody (przychody):

1. osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13 i 14 ustawy o podatku dochodowym, tj. ze stosunku pracy, działalności wykonywanej osobiście i działalności gospodarczej,
2. z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi.

Uznać zatem należy, iż do podatników którzy otrzymywali w 2011 r. świadczenie w postaci renty z tytułu niezdolności do pracy przepisy tej ustawy nie mają zastosowania.

Również wskazany we wniosku art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje zastosowania do opodatkowania świadczeń w postaci rent otrzymywanych z zagranicy. W myśl bowiem ustępu 1 tego artykułu, podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

1. ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
2. z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi

• ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

W przepisie tym nie zostały wymienione dochody w postaci rent zagranicznych, dlatego też regulacja ta pozostaje bez wpływu na opodatkowanie świadczeń otrzymywanych przez Wnioskodawcę z Holandii.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do braku opodatkowania w Polsce renty otrzymywanej z Holandii, jak i możliwości zastosowania „abolicji podatkowej” należy uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.