INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2011r. (data wpływu 20 października 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 grudnia 2011r. (data wpływu 2 stycznia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 grudnia 2011r. (data wpływu 2 stycznia 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 27 grudnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca w dniu 29 lutego 1972r. – na mocy aktu własności ziemi na podstawie art. 1, 5, 12 ustawy z dnia 26 października 1971r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 27, poz. 250) wspólnie z żoną stał się z mocy samego prawa właścicielem nieruchomości o powierzchni 1,1290 ha.

Dnia 26 czerwca 1991r. – akt notarialny umowa darowizny dla córki K. G., Wnioskodawca przekazał z żoną ww. nieruchomość.

Dnia 5 marca 2010r. – akt notarialny umowa darowizny córka K. G. przekazała Wnioskodawcy część opisywanej nieruchomości o powierzchni 0,5 ha.

Od 5 marca 2010r. Wnioskodawca jest właścicielem 0,5 ha nieruchomości, którą podzielił (zgodnie z obowiązującymi przepisami) na sześć działek po około 700 metrów kwadratowych każda. Część powierzchni przeznaczono na drogę dojazdową do działek.

Akty notarialne umowy sprzedaży w roku 2011 Wnioskodawca sprzedał dwie działki za kwotę łącznie 142.807,00 zł.

Wnioskodawca jest emerytem górniczym oraz ojcem ośmiorga dzieci.

Nieruchomość została podzielona gdyż w całości (0,5 ha) nie znalazła nabywcy.

Trzecią z sześciu działek w roku 2011 Wnioskodawca przekazał w drodze darowizny córce: R. H.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności gospodarczej oraz nie nabył nieruchomości z zamiarem prowadzenia działalności.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 29 grudnia 2011r. wynika, że Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, nie składa deklaracji VAT-7, nigdy nie był czynnym podatnikiem VAT.

Nieruchomość, którą Wnioskodawca otrzymał z mocy prawa nie przyjął celem prowadzenia –kontynuowania działalności rolniczej, nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej.

Nieruchomości miała charakter łąki i uprawy tylko dla potrzeb własnych.

W latach 1972 do 1991 nieruchomość była wykorzystywana jako:

• uprawa dla potrzeb własnych
• łąka.
  
  

O przekazaniu nieruchomości umową darowizny córce zadecydowało to, że córka postanowiła budować dom mieszkalny jednorodzinny i potrzebowała na ten cel działki.

Po budowie domu córka stwierdziła, że działka jest za duża dla niej do utrzymania i darowała Wnioskodawcy 0,5 ha.

W 2010r. na działce o pow. 0,5 ha Wnioskodawca chciał wybudować dla swojej rodziny dom mieszkalny jednorodzinny. Zabrakło na ten pomysł środków i sił.

Czynność darowizny nieruchomości o pow. 0,5 ha nie została udokumentowana fakturą VAT i z tej transakcji nie przysługiwało Wnioskodawcy w całości lub części prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podziału nieruchomości Wnioskodawca dokonał na sześć działek bo nie znalazł nabywcy na całą działkę.

Powodem podjęcia decyzji o sprzedaży działek był wiek Wnioskodawcy (ma 76 lat), chęć i konieczność pomocy dzieciom (jedno z dzieci Wnioskodawcy jest niepełnosprawne i wymaga pomocy) oraz potrzeby materialne dnia codziennego.

W momencie sprzedaży przeznaczenie terenu wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy to:

• tereny jednorodzinnej zabudowy mieszkaniowo-usługowej i zagrodowej
• tereny łąk i pastwisk.
  
  

Decyzje o warunkach zabudowy były wydane: postanowienie BA pozytywna opinia wójta gminy G. z dnia 8 września 2010r. w przedmiocie zgodności podziału nieruchomości z ustaleniami planu miejscowego.

W momencie sprzedaży działki nie były zabudowane – były to łąki.

Działki w momencie sprzedaży nie były zabudowane.

Działki sprzedane i niesprzedane nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane na cele działalności gospodarczej (takiej działalności Wnioskodawca nigdy nie prowadził, pracował jako górnik w kopalni, obecnie ma górniczą emeryturę).

Wnioskodawca nie prowadził działalności rolniczej. Nie sprzedawał produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Działania w stosunku do przedmiotowych działek:

• wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego – tylko potwierdzenie przeznaczenia działek,
• zmiana przeznaczenia terenu – brak,
• decyzja o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu – postanowienie wójta gminy G.,
• decyzja o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej – brak,
• inne działania – brak.
  
  

W wyniku konieczności podziału działki na 6 działek wydzielona została droga, jest jedynie wysypana kruszywem.

W celu sprzedaży ww. działek Wnioskodawca nie podejmuje i nie podejmował działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

Działki sprzedane i przeznaczone do sprzedaży nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy.

Oprócz sześciu działek będących przedmiotem tego wniosku o interpretację Wnioskodawca nie planuje sprzedawać innych nieruchomości.

Wcześniej Wnioskodawca nie sprzedawał innych nieruchomości, nie odprowadzał z tego tytułu podatku VAT, nie składał deklaracji VAT-7, nie składał zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Środki uzyskane ze sprzedaży ww. nieruchomości Wnioskodawca przeznaczy na zwykłe potrzeby emeryta, na leki, bieżące wydatki, zakup samochodu do transportu niepełnosprawnego syna, pomoc córce przy remoncie, pomoc dzieciom, wnukom i innym z razie potrzeby. W wieku Wnioskodawcy takie przeznaczenie jest najlepsze.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy od sprzedaży w 2011r. dwóch niezabudowanych działek przeznaczonych na budownictwo jednorodzinne i darowiznę jednej działki Wnioskodawca musi zapłacić podatek VAT...

Czy jeżeli Wnioskodawca sprzeda następne działki w tym lub przyszłym roku będzie musiał zapłacić podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy (z uwzględnieniem stanowiska sformułowanego w uzupełnieniu wniosku z dnia 27 grudnia 2011r.), omawiana sprzedaż nie jest działalnością gospodarczą w myśl obowiązującego prawa. Nie jest to czynność stała ani powtarzalna. Wnioskodawcy nie udało się sprzedać działki w całości więc zmuszony był ją podzielić i sprzedać jako mniejsze działki. Wnioskodawca popiera stwierdzenie, że „kryterium prowadzenia działalności gospodarczej wyłącza z grona podatników podatku VAT osoby fizyczne, w przypadku gdy dokonują one dostawy towarów. Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę, okoliczności nie wskazują, że czynności te czynione są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu wyżej wskazanym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powiną cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż nawet kilkakrotna przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu. Podatnikiem w obrocie nieruchomościami byłby podmiot, który jest handlowcem i obraca częstotliwie budynkami, lokalami lub gruntami. Czynności podlegające opodatkowaniu wykonane przez podmiot nie występujący w tym przypadku w charakterze podatnika (nawet jeżeli jest on podatnikiem w ogóle) pozostają poza zakresem opodatkowania.”

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca zajął stanowisko, że w przedmiotowej sprawie opisanej we wniosku zgodnie z obowiązującym prawem nie musi zapłacić podatku VAT od sprzedaży dwóch działek i darowizny jednej działki. Dostawa przedmiotowych gruntów dokonana przez podmiot niebędący podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca uważa, że w opisanej sprawie i myśl obowiązującego (na dziś) prawa przy sprzedaży następnych działek nie będzie musiał zapłacić podatku VAT. Dostawa przedmiotowych gruntów dokonana przez podatnika niebędącego podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym także gruntów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonana będzie przez podmiot mający status podatnika tj. prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu powołanej wyżej definicji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej otrzymanej w drodze darowizny, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy.

Mając na uwadze powyższe, sprzedaż gruntu otrzymanego w drodze darowizny, jako dokonaną z majątku osobistego należy uznać za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawcy nie można w tym zakresie uznać za podatnika podatku VAT, a okoliczności dokonania okazjonalnej transakcji zbycia gruntu nie można przypisać znamion częstotliwości. Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta zatem z przysługującego mu prawa do rozporządzenia własnym majątkiem.

Stan faktyczny sprawy wskazuje, iż dostawę przedmiotowych nieruchomości uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie była czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do darowizny czy dostawy działek (zarówno już dokonanej, jak i zamierzonej w przyszłości), gdyż nic nie wskazuje aby dokonując incydentalnej dostawy działek wydzielonych z nieruchomości otrzymanej w darowiźnie, Wnioskodawca działał w takim charakterze. Wnioskodawca nabył nieruchomość w 1972r. na mocy aktu własności ziemi i nie wykorzystywał jej do żadnych celów związanych z działalnością gospodarczą, prowadzono jedynie uprawy dla własnych potrzeb, a nie na sprzedaż. Następnie w 1991r. Wnioskodawca podarował córce grunty w celu budowy przez nią domu mieszkalnego. Po wybudowaniu domu przez córkę okazało się, że działka jako całość jest dla córki zbyt duża do utrzymania, dlatego też córka darowała Wnioskodawcy (w istocie oddała Mu) część działki, którą wcześniej od Niego otrzymała. Na nieruchomości otrzymanej od córki w darowiźnie Wnioskodawca chciał wybudować dla swojej rodziny dom mieszkalny jednorodzinny, jednak zabrakło na ten pomysł środków i sił. Przedmiotowy grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany w celach zarobkowych. Działki nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane na cele działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie prowadził działalności rolniczej i nie sprzedawał produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, działki nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy. Powodem podjęcia decyzji o sprzedaży działek był wiek Wnioskodawcy (ma 76 lat), chęć i konieczność pomocy dzieciom (jedno z dzieci Wnioskodawcy jest niepełnosprawne i wymaga pomocy) oraz potrzeby materialne dnia codziennego. Ponadto środki ze sprzedaży wskazanych działek Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć na zaspokojenie swoich potrzeb osobistych i swojej rodziny.

W kwestii dokonania podziału nieruchomości na 6 działek (przy czym część powierzchni przeznaczono na drogę dojazdową do działek i wysypano kruszywem) oraz uzyskania postanowienia – pozytywnej opinii wójta gminy z dnia 8 września 2010r. w przedmiocie zgodności podziału nieruchomości z ustaleniami planu miejscowego należy odnieść się do orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180-181/10. Z treści wskazanych orzeczeń wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji wystąpiły pojedyncze z przykładowo wskazanych okoliczności, związane z podziałem nieruchomości (w tym wydzielenie drogi dojazdowej do działek i wysypanie kruszywem) oraz wystąpieniem o potwierdzenie przeznaczenia działek, nie można jednak przypisać Wnioskodawcy aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Zaznaczyć należy, że powyższe dotyczy gruntu otrzymanego pierwotnie przed 40 laty na mocy aktu własności ziemi, a następnie w drodze darowizny od córki, a więc nie gruntu zakupionego w celach działalności gospodarczej, gruntu niewykorzystywanego w inny sposób do jakiejkolwiek działalności gospodarczej, a przyczyną wystąpienia o podział nieruchomości jest brak możliwości znalezienia nabywcy na całą działkę.

Tym samym Wnioskodawca dokonując darowizny jednej działki i dostawy pozostałych działek (dwie sprzedano, kolejne przeznaczono do sprzedaży) wydzielonych z przedmiotowej nieruchomości, korzysta (będzie korzystał) z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem osobistym, a zatem czynność ta nie będzie uznana za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie darowizna i sprzedaż przedmiotowego gruntu nie podlegała (nie będzie podlegać) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.