INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2011r. (data wpływu 31 października 2011r.), uzupełnionego pismem z dnia 27 stycznia 2012r. (data wpływu 31 stycznia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy paliwa i związanego z nim obowiązku wystawienia faktury VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy paliwa i związanego z nim obowiązku wystawienia faktury VAT. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 stycznia 2012r. (data wpływu 31 stycznia 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 20 stycznia 2012r. znak IBPP1/443-1614/11/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży na rzecz przedsiębiorców paliw płynnych oraz sprzedaży lub udostępniania tym przedsiębiorcom zbiorników z technologią informatyczną do przechowywania sprzedawanego im oleju napędowego oraz świadczenia usług w zakresie obsługi tych zbiorników. Zasady sprzedaży paliw i świadczenia usług na rzecz przedsiębiorców (zwanych dalej również „Odbiorcami”) przez Wnioskodawcę reguluje zawierana z nimi umowa o świadczenie usług zarządzania paliwem oraz „ogólne warunki umowy o świadczenie usług zarządzania paliwem (regulamin)” (zwane dalej również „regulaminem”). Na podstawie umowy Wnioskodawca dostarcza Odbiorcy zbiornik oraz w miarę zapotrzebowania paliwo. Odbiorca uzyskuje od Wnioskodawcy specjalne karty identyfikujące pracownika oraz klucze elektroniczne identyfikujące pojazd lub maszynę, które umożliwiają mu dostęp do paliwa magazynowanego w instalacji.

Zgodnie z postanowieniem § 4 ust 3 regulaminu, właścicielem paliwa znajdującego się w instalacji jest Odbiorca. Usługa zarządzania paliwem ze zbiornika polega m.in. na tym, że Wnioskodawca kontroluje dostęp do zbiornika, którym zarządza zdalnie za pomocą swego systemu. To Wnioskodawca za pośrednictwem systemu decyduje o tym, kto uprawniony jest i w jakiej ilości do pobrania paliwa ze zbiornika co de facto oznacza, że to Wnioskodawca decyduje o tym, kto ma dostęp do paliwa zgromadzonego w zbiorniku.

Zgodnie z pkt 3 umowy o świadczenie usług zarządzania paliwem, z tytułu pobranego w danym tygodniu przez Odbiorcę paliwa, Wnioskodawca wystawi w każdy poniedziałek następujący po końcu tygodnia fakturę VAT. Z tytułu usług związanych z zarządzaniem systemem sterującym zbiornikiem, Odbiorca – zgodnie z umową – zobowiązany jest do uiszczenia comiesięcznego abonamentu.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług Wnioskodawca pozostaje od 1 lipca 2000r. do nadal.
2. Obowiązek dostawy przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy paliwa stanowi integralną część umowy o świadczenie usług zarządzania paliwem. W ramach tej umowy nie ma możliwości realizacji przez Wnioskodawcę jedynie usług zarządzania paliwem, a zakupu przez Odbiorcę paliwa u innego kontrahenta. Jednakże firma realizuje inne umowy o świadczenie usług zarządzanie paliwem aczkolwiek ich nie dotyczy zapytanie.
3. Ponieważ technologia zaprojektowana i rozwijana przez Wnioskodawcę jest tak zbudowana, iż może w oparciu o dołączoną umowę i regulamin automatycznie generować faktury VAT zarówno w momencie dostawy paliwa do zbiornika jak i w momencie jego udanego poboru przez Odbiorcę ze zbiornika, Wnioskodawca ma dylemat, kiedy należy je wystawić.
   Stąd pytanie o interpretację, ponieważ Wnioskodawca chce, aby technologia od samego początku pracowała poprawnie pod względem podatkowym, gdyż pod względem prawno-cywilistycznym sprawa dla Wnioskodawcy jest jasna. Zdaniem Wnioskodawcy momentem, w którym Odbiorca uzyskuje faktyczne władztwo nad przedmiotem dostawy (to jest paliwem) jest moment jego poboru przez Odbiorcę ze zbiornika. Mimo że zgodnie z § 4 ust. 3 regulaminu właścicielem paliwa w zbiorniku pod względem prawnym jest Odbiorca, to nieograniczone posiadanie obejmuje on dopiero z momentem jego udanego poboru ze zbiornika.
   Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, za moment wydania towaru nie można uznać momentu dostarczenia go do zbiornika, ponieważ w tym momencie Odbiorca nie ma jeszcze do niego swobodnego dostępu. Zgodnie bowiem z treścią łączącego strony stosunku prawnego, to Wnioskodawca zarządza zdalnie obsługą zbiornika za pośrednictwem systemu komputerowego – sieci rozległej – i decyduje o tym czy i w jakiej ilości Odbiorca będzie mógł ze zbiornika pobrać paliwo. Sam fakt posiadania przez Odbiorcę kodu dostępu i kluczy elektronicznych umożliwiających dostęp do paliwa nie zapewnia nieograniczonej możliwości jego pobierania. To Wnioskodawca sprawuje stałą kontrolę nad zbiornikiem i ma możliwość zablokowania Odbiorcy poboru paliwa.
   Powyższe okoliczności uprawniają, w ocenie Wnioskodawcy do uznania, że pełne, nieograniczone władztwo nad paliwem Odbiorca obejmuje dopiero w momencie udanego pobrania paliwa ze zbiornika. Dlatego też w świetle obowiązującej regulacji prawnej, której fragmenty Wnioskodawca zacytował we wniosku, faktura VAT winna zostać wystawiona w terminie 7 dni od dnia udanego poboru paliwa ze zbiornika przez Odbiorcę. W tym terminie powstaje również po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy.
4. Zgodnie z umową i regulaminem Wnioskodawca ma prawo odmówić odbiorcy dostępu do paliwa poprzez technologie zarządzania paliwem np. przy przekroczeniu przyznanego kredytu kupieckiego, zwłoki w terminach zapłaty faktur, błędnym wpisaniem do technologii przez kierowców Odbiorcy stanu licznika, niewłaściwy termin (godziny) tankowania, naruszenie przepisów ochrony środowiska i p.poż i wiele innych sytuacji wynikających z możliwości technologii. Wobec odmowy nieuzasadnionej, zgodnie z umową i regulaminem, Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności wobec Odbiorcy.
5. Wnioskodawca sprawuje stały nadzór nad zbiornikiem ponieważ tak umówił się z Odbiorcą. Na podstawie tej umowy Odbiorca scedował na Wnioskodawcę odpłatnie sprawowanie w jego imieniu obowiązków wynikających z prowadzonej przez niego działalności dotyczących w szczególności:
   • Magazynowanie paliw
   • Prowadzenie gospodarki magazynowej
   • Rozliczanie kierowców i operatorów
   • Rozliczanie pojazdów i maszyn
   • Nadzorowanie norm paliwowych
   • Nadzorowanie charakteru pracy
   • Rejestracja zdarzeń itd.
   Celem tej umowy jest wygenerowanie znaczących oszczędności u Odbiorcy.
6. Wnioskodawca decyduje czy i w jakiej ilości Odbiorca będzie mógł pobrać ze zbiornika paliwo dlatego, iż jest to istota umowy o świadczenie usług zarządzania paliwem, gdyż zgodnie z tą umową sprzedawana jest również innowacyjna usługa zarządzania paliwem w przedsiębiorstwie Odbiorcy (co decyduje o konkurencyjności tego produktu).
7. Wnioskodawca dostarcza do zbiorników paliwo swoim taborem (cysternami) lub cysternami dowożącymi paliwo na zlecenie Wnioskodawcy. W trakcie dostawy zostają wykonane także dwie czynności:
   • Zgodnie z § 6 pkt 1, Odbiorca podpisuje materialny dokument WZ, potwierdza ilość paliwa wlanego do zbiornika lub logując się poprzez technologię zamontowaną na zbiorniku potwierdza ilość paliwa wlanego do zbiornika,
   • Zgodnie § 4 pkt 5 regulaminu, Odbiorca – przyjmując paliwo do zbiornika – jest zobowiązany przyjąć tzw. próbkę rozjemczą, napełnioną w trakcie zlewania paliwa do zbiornika, która zostaje zaplombowana znakami Wnioskodawcy a przechowywana przez Odbiorcę co najmniej do następnej dostawy. Paliwo przechowywane w próbce rozjemczej jest jedynym wzorcem paliwa dostarczonego Odbiorcy do zbiornika i rozstrzygającym o jego jakości prawnej i fizycznej.
8. Odbiorca nie ma prawa modyfikowania zawartej umowy i nie może zrezygnować tylko z jej części tj. np. zrezygnować z usług Wnioskodawcy w zakresie świadczenia usług, w tym nie ma prawa nabycia odrębnego zbiornika i systemu informatycznego, jedynie ma prawo rozwiązać umowę w całości.
9. W momencie zakończenia współpracy z Odbiorcą – czy to poprzez wypowiedzenie umowy, czy jej wygaśnięcie – Wnioskodawca wykonuje dwie czynności:
   • wystawia fakturę VAT za całość pozostałego paliwa w zbiorniku (na Odbiorcę),
   • zdejmuje ze zbiornika technologię zarządczą.
   W tym momencie Odbiorca uzyskuje faktyczne władztwo nad przedmiotem dostawy to jest paliwem. Pobiera je jak chce bez żadnych ograniczeń.
10. Będą wystawiane przez Wnioskodawcę na Odbiorcę – zgodnie z umową o świadczenie usług zarządzania paliwem – dwa rodzaje faktur:
    • za paliwo,
    • za opłatę abonamentową.
11. Przykładowe czynności, które wykonuje technologia Wnioskodawcy, a które wchodzą w skład świadczenia usługi zarządzania paliwem i za które pobiera Wnioskodawca abonament:
    • Tankowania on line
    • Raport wg daty
    • Raport wg kierowców
    • Raport wg pojazdów
    • Raport wg zbiorników
    • Stan zbiorników on line
    • Informacja o przecieku pomiędzy płaszczami
    • Edycja stanów licznika
    • Możliwość dodawania tankowań zewnętrznych
    • Eksport danych do pliku excel, pdf, csv
    • Szczegółowe raporty wg kierowców
    • Możliwość tworzenia grup pojazdów
    • Możliwość tworzenia grup kierowców
    • Raport wg utworzonych grup
    • Szczegółowe analizy według daty
    • Skrzynka odbiorcza na wiadomości
    • Statystyki i analizy graficzne
    • Zmiana hasła na portalu
    • Indywidualny zakres dat
    • Przypominacz o eksploatacji pojazdów
    • Kontrole przepełnienia zbiornika
    • Możliwość wył. wyświetlacza dla pojazdów
    • Możliwość wył. wyświetlacza dla kierowców
    • Możliwość ustawienia czasu wył. pompy
    • Wprowadzenie stanu licznika przez kierowców
    • Weryfikacja stanu licznika
    • Określenia przedziału czasowego poboru paliwa
    • Wykrywanie przepałów
    • Wykrywanie „podwójnych” tankowań
    • Analiza norm paliwowych
    • Analiza kierowców
    • Współpraca z E.B.
    • E.B. – tryb online i offline
    • Praca na mapach satelitarnych
    • Automatyczna karta drogowa na pojazd
    • Automatyczna analiza pracy kierowców
    • Możliwość dodawania własnych punktów
    • Wykrywanie wszystkich postojów pojazdu
    • Rozróżnianie różnych trybów pracy
    • Historia pracy pojazdów i maszyn
    • Dodatkowe raporty i analizy – E.B.
    • Ilość kont dla pracowników na portalu
    • Nadanie różnych uprawnień dla pracowników
    • Możliwość obniżenia abonamentu poprzez zakup paliwa
    • Możliwość zapłaty tylko za pobrane paliwo
    • Brak konieczności zamawiania paliwa
    • Stan paliwa w temp. 15 C
    • Gęstość paliwa w zbiorniku
    • Rozliczenie załadunków w temperaturze rzeczywistej
    • Rozliczenie załadunków w temp. 15 C
    • Tankowania paliwa w temp. 15 C
    • Przelicznik z temp. rzeczywistej na temp. 15 C
    i inne wg oczekiwań Odbiorcy.
12. Abonament jest wystawiony na podstawie odrębnej faktury. Z uwagi na zmienność kwoty abonamentu, naliczanego zgodnie z umową o świadczenie usług zarządzania, będzie wystawiana w ciągu 7 dni po zakończeniu miesiąca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakim momencie dla Wnioskodawcy powstaje obowiązek podatkowy z tytułu dostawy paliwa i związany z nim obowiązek wystawienia faktury VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązujące przepisy oraz sposób uregulowania stosunku prawnego pomiędzy Wnioskodawcą a Odbiorcami pozwala na uznanie, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia faktury VAT stwierdzającej dokonanie dostawy paliwa przez Wnioskodawcę w terminie 7 dni od pobrania paliwa ze zbiornika przez Odbiorcę. Faktura ta dotyczy tej części paliwa, która została pobrana przez Odbiorcę. Obowiązek podatkowy powstanie natomiast w takiej sytuacji, z chwilą wystawienia faktury VAT.

Powyższe stanowisko znajduje podstawę w następujących przepisach prawa: Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Natomiast § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług stanowi, że fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z powyższego wynika, że kluczowym dla udzielenia odpowiedzi na przedstawione w niniejszym wniosku pytanie, jest ustalenie momentu wydania towaru przez Wnioskodawcę Odbiorcy. W celu ustalenia rozumienia pojęcia „wydanie towaru” zasadne jest odwołanie się do pojęcia przeniesienia posiadania w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 384 Kc, następuje ono poprzez wydanie rzeczy. W tym ujęciu wydanie rzeczy może nastąpić przez jej wręczenie odbiorcy, który ma wolę władania tą rzeczą w obrębie określonego prawa, wydanie dokumentów, które umożliwiają rozporządzanie rzeczą lub środków, które dają faktyczną władzę nad rzeczą (tak Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku w interpretacji wydanej w dniu 6 marca 2007r, sygn. sprawy: PO-II/443/95/PJ/06).

Zgodnie natomiast z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (wyrok w sprawie C-320/88 Shipping and Forwarding Enterprise SAFE B.V.), przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel następuje w momencie przeniesienia praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości faktycznego dysponowania nią. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w decyzji z dnia 2 listopada 2006r. (sygn. 1401/PH-1/4407/14-37/06/AŁ) gdzie stwierdził, iż wydaniem towaru (dostarczeniem towaru, z którym wiąże się powstanie obowiązku podatkowego) jest moment, w którym sprzedający oddaje towar do swobodnego dysponowania odbiorcy, a sam przestaje faktycznie władać tym towarem.

Przenosząc zaprezentowane powyżej rozważania na grunt stanu faktycznego przedmiotowej sprawy, zdaniem Wnioskodawcy należy dojść do wniosku, że momentem, w którym Odbiorca uzyskuje faktyczne władztwo nad przedmiotem dostawy – to jest paliwem – jest moment jego poboru przez Odbiorcę ze zbiornika. Zdaniem Wnioskodawcy, mimo że zgodnie z § 4 ust. 3 regulaminu właścicielem paliwa w zbiorniku jest Odbiorca, to posiadanie obejmuje on dopiero z momentem jego udanego poboru ze zbiornika. W ocenie Wnioskodawcy, za moment wydania towaru nie można uznać momentu dostarczenia go do zbiornika, ponieważ w tym momencie Odbiorca nie ma jeszcze do niego swobodnego dostępu. Zgodnie bowiem z treścią łączącego strony stosunku prawnego, to Wnioskodawca zarządza zbiornikiem za pośrednictwem systemu komputerowego i decyduje o tym czy i w jakiej ilości Odbiorca będzie mógł ze zbiornika pobrać paliwo. Sam fakt posiadania kodu dostępu do zbiornika i kluczy elektronicznych umożliwiających do niego dostęp nie zapewnia nieograniczonej możliwości pobierania z niego paliwa przez Odbiorcę. To Wnioskodawca sprawuje stałą kontrolę nad zbiornikiem i ma możliwość zablokowania do niego dostępu odbiorcy.

Powyższe okoliczności uprawniają, w ocenie Wnioskodawcy do uznania, że pełne, nieograniczone władztwo nad przedmiotem dostawy Odbiorca obejmuje dopiero w momencie pobrania paliwa ze zbiornika. Dlatego też w świetle obowiązującej regulacji prawnej, której fragmenty Wnioskodawca zacytował wcześniej, faktura VAT winna zostać wystawiona w terminie 7 dni od dnia pobrania paliwa przez Odbiorcę. W tym terminie powstaje również po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z treści art. 19 ust. 4 tej ustawy wynika, że jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Stosownie do § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (…).

Przytoczony powyżej przepis art. 19 ust. 1 ustawy, nie definiuje pojęcia „chwila wydania towaru”. Dokonując jednak wykładni tej regulacji, należy mieć na uwadze fakt, iż określony w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy zakres opodatkowania tym podatkiem, to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Dostawa towarów zdefiniowana została w art. 7 ust. 1 ustawy, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należy podkreślić, że przepis ten nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży czy też przeniesienia prawa własności. W tym kontekście zdarzenia, w związku z wystąpieniem których należy wiązać moment powstania obowiązku podatkowego, winny mieć charakter faktyczny i ekonomiczny.

W orzecznictwie i doktrynie podkreśla się, że z punktu widzenia opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług istotne jest nie tyle przeniesienie prawa własności, lecz przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Użycie określenia „jak właściciel” oznacza, że moment powstania obowiązku podatkowego nie jest uzależniony od przeniesienia prawa własności rzeczy, ale uzyskania możliwości ekonomicznego dysponowania rzeczą przez nabywcę. Zatem przy klasyfikacji zdarzenia gospodarczego istotne jest czy doszło do przekazania kontroli ekonomicznej nad towarem w taki sposób, że nabywca może nim rozporządzać jak właściciel, a taka możliwość pojawia się dopiero z chwilą przekazania towaru.

Z okoliczności niniejszej sprawy wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży na rzecz przedsiębiorców paliw płynnych oraz sprzedaży lub udostępniania tym przedsiębiorcom zbiorników z technologią informatyczną do przechowywania sprzedawanego im oleju napędowego oraz świadczenia usług w zakresie obsługi tych zbiorników. Zasady sprzedaży paliw i świadczenia usług na rzecz przedsiębiorców (zwanych dalej również „Odbiorcami”) przez Wnioskodawcę reguluje zawierana z nimi umowa o świadczenie usług zarządzania paliwem oraz „ogólne warunki umowy o świadczenie usług zarządzania paliwem (regulamin)” (zwane dalej również „regulaminem”). Na podstawie umowy Wnioskodawca dostarcza Odbiorcy zbiornik oraz w miarę zapotrzebowania paliwo. Odbiorca uzyskuje od Wnioskodawcy specjalne karty identyfikujące pracownika oraz klucze elektroniczne identyfikujące pojazd lub maszynę, które umożliwiają mu dostęp do paliwa magazynowanego w instalacji.

Zgodnie z postanowieniem § 4 ust. 3 regulaminu, właścicielem paliwa znajdującego się w instalacji jest Odbiorca, lecz mimo to nieograniczone posiadanie obejmuje on dopiero z momentem jego udanego poboru ze zbiornika. Usługa zarządzania paliwem ze zbiornika polega m.in. na tym, że Wnioskodawca kontroluje dostęp do zbiornika, którym zarządza zdalnie za pomocą swego systemu. To Wnioskodawca za pośrednictwem systemu decyduje o tym, kto uprawniony jest i w jakiej ilości do pobrania paliwa ze zbiornika co de facto oznacza, że to Wnioskodawca decyduje o tym, kto ma dostęp do paliwa zgromadzonego w zbiorniku oraz o tym, czy i w jakiej ilości Odbiorca będzie mógł ze zbiornika pobrać paliwo. Sam fakt posiadania przez Odbiorcę kodu dostępu i kluczy elektronicznych umożliwiających dostęp do paliwa nie zapewnia nieograniczonej możliwości jego pobierania. To Wnioskodawca sprawuje stałą kontrolę nad zbiornikiem i ma możliwość zablokowania Odbiorcy poboru paliwa.

Zgodnie z umową i regulaminem Wnioskodawca ma prawo odmówić odbiorcy dostępu do paliwa poprzez technologie zarządzania paliwem np. przy przekroczeniu przyznanego kredytu kupieckiego, zwłoki w terminach zapłaty faktur, błędnym wpisaniu do technologii przez kierowców Odbiorcy stanu licznika, niewłaściwym terminie (godzinie) tankowania, naruszeniu przepisów ochrony środowiska lub p.poż i wiele innych sytuacji wynikających z możliwości technologii. Wobec odmowy nieuzasadnionej, zgodnie z umową i regulaminem, Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności wobec Odbiorcy. Wnioskodawca sprawuje stały nadzór nad zbiornikiem ponieważ tak umówił się z Odbiorcą. Na podstawie tej umowy Odbiorca scedował na Wnioskodawcę odpłatne sprawowanie w jego imieniu obowiązków wynikających z prowadzonej przez niego działalności w zakresie gospodarki paliwowej. Celem tej umowy jest wygenerowanie znaczących oszczędności u Odbiorcy.

Obowiązek dostawy przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy paliwa stanowi integralną część umowy o świadczenie usług zarządzania paliwem. W ramach tej umowy nie ma możliwości realizacji przez Wnioskodawcę jedynie usług zarządzania paliwem, a zakupu przez Odbiorcę paliwa u innego kontrahenta.

Przez Wnioskodawcę na Odbiorcę będą wystawiane – zgodnie z umową o świadczenie usług zarządzania paliwem – dwa rodzaje faktur:

1. za paliwo,
2. za opłatę abonamentową.
   
   

W momencie zakończenia współpracy z Odbiorcą – czy to poprzez wypowiedzenie umowy, czy jej wygaśnięcie – Wnioskodawca wykonuje dwie czynności:

1. wystawia fakturę VAT za całość pozostałego paliwa w zbiorniku (na Odbiorcę),
2. zdejmuje ze zbiornika technologię zarządczą.
   
   

W tym momencie Odbiorca uzyskuje faktyczne władztwo nad przedmiotem dostawy to jest paliwem. Pobiera je jak chce bez żadnych ograniczeń.

Abonament jest wystawiony na podstawie odrębnej faktury. Z uwagi na zmienność kwoty abonamentu, naliczanego zgodnie z umową o świadczenie usług zarządzania, będzie wystawiana w ciągu 7 dni po zakończeniu miesiąca. Jednakże – jak wynika z zadanego przez Wnioskodawcę pytania – przedmiotem interpretacji Wnioskodawca uczynił jedynie kwestię momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy paliwa i związanego z nim obowiązku wystawienia faktury VAT, a nie z tytułu wystawienia abonamentu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że ustalając zakres znaczenia pojęcia „wydania towaru” na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie można ignorować charakteru czynności opodatkowanych VAT.

Zgodnie z cytowanym wyżej art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Jak wynika z wniosku, momentem przeniesienia prawa do rozporządzania dostarczonym paliwem jak właściciel staje się moment dostarczenia paliwa Odbiorcy, który – zgodnie z przytoczonym przez Wnioskodawcę § 4 ust. 3 regulaminu – z tą chwilą staje się właścicielem dostarczonego paliwa.

Za potwierdzeniem takiego stanowiska przemawia także fakt, iż Wnioskodawca wystawia na rzecz Odbiorcy dwa rodzaje faktur:

1. za paliwo,
2. za opłatę abonamentową.
   
   

Oznacza to, że w efekcie wykonywane są na rzecz Odbiorcy dwa rodzaje czynności:

1. dostawa paliwa
2. świadczenie usługi zarządzania paliwem.
   
   

Jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest jedynie kwestia momentu powstania obowiązku podatkowego od pierwszej z dokonywanych czynności, tj. za dostarczenie paliwa do zbiornika.

Za świadczenie usługi zarządzania paliwem należy uznać wszystkie czynności wymienione przez Wnioskodawcę dotyczące kontroli dystrybucji paliwa, których nie musi już wykonywać Odbiorca powierzający Wnioskodawcy pieczę nad tym towarem poprzez zawarcie stosownej umowy. Ograniczenia w wydawaniu paliwa powstają zatem niejako „na życzenie” kontrahenta, który zleca Wnioskodawcy czynności związane z kontrolą wydawania paliwa. Sposoby wykonywania tej umowy oraz środki, którymi się posługuje, należą do Wnioskodawcy jako realizatora usługi, do której został powołany przez Odbiorcę.

Dodatkowo należy podnieść, że Odbiorca nie ma możliwości zakupu paliwa u innego podmiotu, gdyż umowa przewiduje konieczność nabywania przez Odbiorcę paliwa wyłącznie od Wnioskodawcy, który także zobowiązuje Odbiorcę do wykupu paliwa znajdującego się w zbiorniku po rozwiązaniu lub wygaśnięciu zawartej umowy. Potwierdza to zapis regulaminu dotyczący prawa własności, jakie przysługuje Odbiorcy wobec znajdującego się w zbiorniku paliwa, a które powstało z momentem dostarczenia paliwa do zbiornika.

Mimo tego, że Wnioskodawca decyduje o tym czy i w jakiej ilości Odbiorca będzie mógł ze zbiornika pobrać paliwo oraz posiada możliwość blokowania poboru tego towaru, należy uznać, że sytuacja taka istnieje na życzenie Odbiorcy, zgodnie z formą wykonywania umowy zarządzania paliwem przez Wnioskodawcę, na którą to formę Odbiorca wyraził zgodę podpisując umowę. W ten sposób Wnioskodawca wykonuje czynności, za które Odbiorca uiszcza mu umówiony abonament.

Płatność za paliwo następuje natomiast na podstawie drugiego rodzaju wystawianej przez Wnioskodawcę faktury, dokumentującej dostawę towaru.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że wydanie towaru następuje – w rozpatrywanym przypadku – z chwilą dostawy przez Wnioskodawcę paliwa do zbiornika, który jest albo własnością odbiorcy, albo jest w jego użytkowaniu.

Z tą też chwilą rozpoczyna bieg siedmiodniowy termin wynikający z treści cytowanego wcześniej art. 19 ust. 4 ustawy o VAT stanowiącego, że jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Reasumując, obowiązek podatkowy w opisanej sytuacji powstanie zgodnie z przytoczonym przepisem art. 19 ust. 4 ustawy o VAT.

Natomiast fakturę wystawić należy nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego, bądź zmiany stanu prawnego.

Równocześnie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Zatem dokumenty te nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.