INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2011 r. (data wpływu 14 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 marca 2012 r. (data wpływu 9 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnień przedmiotowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnień przedmiotowych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 marca 2012 r. (data wpływu 9 marca 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473 ze zm.), organ wykonawczy czyli wójt, burmistrz, prezydent ustala skład Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (GKRPA). Zgodnie z art. 41 ust. 2 ww. ustawy realizacja zadań profilaktycznych ( w tym szkoleń) jest prowadzona w postaci gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych, uchwalanego corocznie przez radę gminy. W myśl art. 41 ust 1 ww. ustawy prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracji społecznej osób uzależnionych od alkoholu należy do zadań własnych gmin. Rada Gminy, realizując zadania gmin o których mowa w ww. przepisie uchwala corocznie gminny program profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych oraz przeciwdziałania narkomanii stanowiący część strategii Narodowego Programu Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych na lata 2011 - 2015, zatwierdzonego przez Prezesa Rady Ministrów. GKRPA działa przy Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej. Członkowie GKRPA biorą udział w szkoleniach mających na celu polepszenie wypełniania przez nich obowiązków. Wszyscy członkowie komisji GKRPA powoływani są przez wójtów (prezydentów, burmistrzów), zarządzeniem. Za posiedzenie w komisji członkowie otrzymują wynagrodzenia ale żaden z nich nie ma umowy o pracę. Pracownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej pełni obowiązki członka komisji na podstawie zarządzenie wójta.

W ramach jednego z zadań programu o przeciwdziałaniu alkoholizmowi uchwalonego przez Radę Gminy organizowane są szkolenia i warsztaty dla nauczycieli, zatrudnionych w gminnych szkołach. Szkolenia te przygotowują nauczycieli do prowadzenia zajęć profilaktycznych w szkołach z dziećmi i młodzieżą.

Faktury za koszt prowadzonych szkoleń wystawiane są na Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej i płacone w ramach programu profilaktycznego dla Gminy Osielsko. Świadczenia wymienione we wniosku są finansowane w całości ze środków budżetu jednostki samorządu terytorialnego i nie są realizowane w ramach rządowego programu.

Wobec powyższego zadano następujące pytania:

1. Czy od przychodu uzyskanego w związku z udziałem w szkoleniu członka GKRPA należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych:Jeśli tak to:
   
   
   1. jak pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych skoro członek Komisji nie dostaje z tytułu udziału w szkoleniu żadnych środków pieniężnych...
   2. w jakiej wysokości zastosować koszty uzyskania przychodu...
      
      
2. Czy od przychodu uzyskanego w związku z udziałem w szkoleniu nauczyciela czy pedagoga należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych:Jeśli tak to:
   
   
   1. jak pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych skoro nauczyciel, pedagog nie dostaje z tytułu udziału w szkoleniu żadnych środków pieniężnych...
   2. w jakiej wysokości zastosować koszty uzyskania przychodu...
      
      
3. Czy prawidłowo Wnioskodawca nie ujmuje przychodu z tytułu szkolenia, jeżeli członkiem Komisji jest jego pracownik...

Zdaniem Wnioskodawcy, od przychodu uzyskanego w związku z udziałem w szkoleniu członka GKRPA, nauczyciela i pedagoga nie należy pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych ponieważ w myśl art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych świadczenie nieodpłatne, współfinansowane z budżetu jednostki samorządu terytorialnego jest zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast od przychodu za szkolenie członka GKRPA będącego Jego pracownikiem nie należy pobierać zaliczki na podatek, stosownie do art. 21 ust 1 pkt 90 ww. ustawy, pod warunkiem że nabyte uprawnienia zostaną wykorzystane w pracy zawodowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przepisu art. 13 pkt 6 tej ustawy wynika, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Natomiast w świetle art. 20 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2011 r., za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 70; poz. 473 ze zm.) prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracji społecznej osób uzależnionych od alkoholu należy do zadań własnych gmin.

Realizacja zadań, o których mowa w ust. 1, jest prowadzona w postaci gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych, stanowiącego część strategii rozwiązywania problemów społecznych, uchwalanego corocznie przez radę gminy. Program jest realizowany przez ośrodek pomocy społecznej, o którym mowa w przepisach o pomocy społecznej, lub inną jednostkę wskazaną w programie. W celu realizacji programu wójt (burmistrz, prezydent miasta) może powołać pełnomocnika (art. 41 ust. 2 ww. ustawy)

W ramach realizacji powyższych zadań, na podstawie art. 41 ust. 3 cytowanej ustawy, wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) powołują gminne komisje rozwiązywania problemów alkoholowych. W skład powyższych komisji wchodzą osoby przeszkolone w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych (art. 41 ust. 4 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że aby podatnik mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku określonego tym przepisem musi otrzymać:

• nieodpłatne świadczenie, bądź

• świadczenie częściowo odpłatne, bądź

• świadczenie rzeczowe (w naturze),

• świadczenia te muszą być sfinansowane (współfinansowane) z konkretnych, ściśle określonych źródeł,

• otrzymanie świadczeń winno nastąpić w ramach programów rządowych.

Jeżeli zatem podatnik otrzyma takie świadczenie i jest ono finansowane lub współfinansowane m.in. ze środków budżetu jednostki samorządu terytorialnego w ramach rządowych programów, to wartość tego świadczenia jest zwolniona z podatku na podstawie ww. przepisu art. 21 ust. 1 pkt 114.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przy Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej działa GKRPA. Członkowie GKRPA biorą udział w szkoleniach mających na celu polepszenie wypełniania przez nich obowiązków. Wszyscy członkowie komisji GKRPA powoływani są przez wójta zarządzeniem. Za posiedzenie w komisji członkowie otrzymują wynagrodzenia ale żaden z nich nie ma umowy o pracę. Pracownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej pełni obowiązki członka komisji na podstawie zarządzenia wójta.

W ramach jednego z zadań programu o przeciwdziałaniu alkoholizmowi uchwalonego przez Radę Gminy organizowane są szkolenia i warsztaty dla nauczycieli, zatrudnionych w gminnych szkołach. Szkolenia te przygotowują nauczycieli do prowadzenia zajęć profilaktycznych w szkołach z dziećmi i młodzieżą.

Faktury za koszt prowadzonych szkoleń wystawiane są na Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej i płacone przez Niego. Świadczenia wymienione we wniosku są finansowane w całości ze środków budżetu jednostki samorządu terytorialnego i nie są realizowane w ramach rządowego programu.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, nie zostały spełnione wszystkie przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jak wynika z wniosku, finansowanie kosztów szkoleń nie odbywało się w ramach rządowych programów. W związku z tym wartość świadczeń w postaci szkoleń finansowanych przez Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej stanowi dla ich uczestników nieodpłatne świadczenie, które należy członkom komisji GKRPA zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast nauczycielom i pedagogom do przychodów z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Zakwalifikowanie przychodów, otrzymanych przez członków komisji GKRPA, do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, iż na Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej, jako na płatniku dokonującym świadczeń z powyższego tytułu, ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Na podstawie art. 42 ust. 1 powoływanej ustawy, płatnik w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaliczkę pobrano ma obowiązek przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

Stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - wynoszą 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Z powyższego wynika, że Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej – jako płatnik – zobowiązany jest pobrać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od ww. przychodów uzyskanych przez członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Przy obliczeniu zaliczek powinien zaś uwzględnić koszty uzyskania przychodu według zasad określonych w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie natomiast z treścią art. 41 ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli przedmiotem świadczeń, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia.

Natomiast zakwalifikowanie świadczeń, otrzymanych przez nauczycieli i pedagogów, do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 powoduje, że na Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej ciąży obowiązek wynikający z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powołany wyżej przepis stanowi, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Odnosząc się natomiast do wskazanego przez Wnioskodawcę art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy, który stanowi, iż wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego, stwierdzić należy, iż nie będzie miał on w przedmiotowej sprawie zastosowania, gdyż członkowie Komisji pełnią swoje obowiązki na podstawie zarządzenia wójta. W związku z tym nie można powiedzieć, że zachodzi, bezwzględna dla zastosowania powyższego zwolnienia przedmiotowego, relacja pracodawca – pracownik. Bez znaczenia pozostaje również fakt, iż nabyta wiedza zostanie wykorzystana w pracy zawodowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.