2016.04.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-58/16-4/JK
z 12 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2016 r. (data wpływu 14 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 marca 2016 r. (data wpływu 21 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usługi sportowej od Zawodników (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usługi sportowej od Zawodników (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 marca 2016 r. (data wpływu 21 marca 2016 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (klub sportowy) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera kontrakty o profesjonalne uprawianie piłki nożnej z Zawodnikami trudniącymi się zawodowo grą w piłkę nożną, do których stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu (art. 734 Kodeksu cywilnego). Na podstawie tych umów Wnioskodawca dokonuje zgłoszenia Zawodników do ZUS oraz wykonuje obowiązki płatnika (oblicza, pobiera od podatników podatek oraz wpłaca go w wymaganym terminie organowi podatkowemu). Przychody Zawodników z tytułu tych umów zlecenia (kontraktów) są traktowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście (zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; dalej: UPDOF). Dotychczas Zawodnicy nie prowadzili działalności gospodarczej.

Obecnie, niektórzy Zawodnicy planują rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej na własny rachunek, która obejmować będzie głównie świadczenie profesjonalnych usług sportowych. W takich przypadkach kontrakty (umowy zlecenia) będą zawierane przez Wnioskodawcę z Zawodnikami w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Działalność Zawodników charakteryzuje się: stricte zarobkowym charakterem świadczenia usługi sportowej, ciągłością wykonywania i zawodowym charakterem usługi sportowej, prowadzeniem jej we własnym imieniu i w sposób zorganizowany, w tym powodujący konieczność ponoszenia kosztów przez zawodnika, celem utrzymania odpowiedniej formy (a więc gotowości do świadczenia usługi sportowej możliwie najwyższej jakości). Działalność profesjonalnego sportowca związana jest też z ryzykiem finansowym, jego wynagrodzenie jest uzależnione między innymi od efektywności świadczonej usługi, a także z ryzykiem utraty zdrowia w wyniku świadczenia usługi.

Zawodnik świadczy usługi w sposób indywidualny, zależny od własnych ocen, podporządkowany jedynie ogólnej koncepcji drużyny, jednak bez bezpośredniego kierownictwa ze strony zleceniodawcy. W ramach świadczenia usługi Zawodnik może ponosić odpowiedzialność wobec osób trzecich z wyłączeniem zleceniodawcy, w tym między innymi odpowiedzialność wobec podmiotów zarządzających rozgrywkami, np. Polskiego Związku Piłki Nożnej. Zgodnie bowiem z art. 2 Statutu PZPN: „Odpowiedzialność dyscyplinarną na zasadach określonych w Regulaminie Dyscyplinarnym ponoszą członkowie Polskiego Związku Piłki Nożnej, zawodnicy, trenerzy, instruktorzy, sędziowie piłkarscy, członkowie sztabu medycznego, pośrednicy transakcyjni, obserwatorzy, delegaci oraz działacze piłkarscy”.

Wnioskodawca, po złożeniu przez zawodników oświadczenia, że wykonywane usługi wchodzą w zakres prowadzonej przez nich działalności gospodarczej na podstawie art. 41 ust. 2 UPDOF, zamierza rozpoznawać przychód Zawodników (podatników) z tytułu uprawiania sportu na podstawie zawartych z Wnioskodawcą kontraktów, jako przychód uzyskiwany przez nich z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 UPDOF). Wskutek powyższego, Wnioskodawca nie będzie wykonywać obowiązków płatnika (obliczania i pobierania podatku od zawartych umów), albowiem obowiązki podatkowe wynikające z zawartych umów wykonywać będą samodzielnie podatnicy prowadzący działalność gospodarczą.

Na gruncie podatku od towarów i usług Wnioskodawca planuje, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: UVAT) pomniejszać podatek VAT należny o podatek VAT naliczony z faktur dokumentujących nabycie usługi sportowej od Zawodników, ponieważ usługi te będą wykorzystywane do wykonywania przez Wnioskodawcę, będącego podatnikiem w rozumieniu art. 15 UVAT, czynności opodatkowanych.

Ponadto w piśmie z dnia 15 marca 2016 r. – stanowiącym uzupełnienie do wniosku – wskazano, że:

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.
Przychody osiągane przez Zawodników z tytułu przedmiotowych czynności nie mieszczą się w zakresie przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.). Przychody Zawodników uzyskiwane są z tytułu świadczenia usługi sportowej, co zgodnie z orzecznictwem NSA, nie jest w szczególności równoznaczne z przychodami z uprawiania sportu, o których mowa w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychody te nie kwalifikują się też do żadnej z innych kategorii wymienionych w art. 13 pkt 2 do 9.
Zdaniem Wnioskodawcy, przychód osiągany przez Zawodników na podstawie zawartych z Wnioskodawcą kontraktów o świadczenie usług sportowych w postaci profesjonalnego uprawiania piłki nożnej może być zaliczony do przychodów uzyskanych z pozarolniczej działalności gospodarczej (zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 UPDOF), jeżeli zawodnicy prowadzą działalność gospodarczą polegającą na profesjonalnym świadczeniu usługi sportowej.
Przychody uzyskiwane z uprawiania sportu są w art. 13 pkt 2 UPDOF, wymienione jako przychody z działalności wykonywanej osobiście (do tej samej kategorii należą: działalność artystyczna, literacka, naukowa, trenerska, oświatowa, publicystyczna oraz przychody z umów zlecenia i o dzieło), o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 UPDOF. Zgodnie jednak z poglądem wyrażonym przez NSA w drodze uchwały w składzie siedmiu sędziów (sygn. akt II FPS 1/15): „Do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. zaliczyć należy te przychody, które sportowiec uzyska z uprawiania sportu, rozumianego jako zajmowanie się, oddawanie się ćwiczeniom i grom mającym na celu poprawę jego kondycji psychofizycznej, bez zamiaru uczynienia z tego zajęcia źródła zarobkowania (...). Jeżeli sportowiec świadczy na rzecz klubu usługi sportowe w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (w rozumieniu art. 5a pkt 6 i art. 5b ust. 1 u.p.d.o.f.), to przychody z tego tytułu nie stanowią przychodów z uprawiania sportu i powinny być zaliczone do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f)”. To stanowisko NSA poprzedzone zostało gruntowną analizą sformułowania „uprawianie sportu”, użytego przez ustawodawcę podatkowego, opartej o przepisy ustaw regulujących uprawianie sportu właśnie. Analiza ta jasno wskazuje, że ustawodawca, w zakresie, jaki normuje w art. 13 pkt 2 UPDOF, miał na myśli takie formy aktywności sportowej, które nie są dla sportowca głównym źródłem utrzymania i przedmiotem ciągłej, profesjonalnej, obarczonej odpowiedzialnością i kosztami działalności.
W stosunku pomiędzy Zawodnikiem a Klubem więzy tworzące stosunek prawny uregulowane są następująco:
1. umowa reguluje ogólne warunki wykonywania usługi,
2. umowa przewiduje wynagrodzenie za świadczenie usługi,
3. umowa nie reguluje odpowiedzialności Klubu (zlecającego wykonanie czynności) wobec osób trzecich – brak jest więzi prawnej odnoszącej się do odpowiedzialności Klubu wobec osób trzecich w związku ze świadczoną przez Zawodnika usługą.
Należy w tym miejscu wskazać, że tylko zaś łączne spełnienie wszystkich przesłanek wskazanych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, może skutkować uznaniem, że działalność nie stanowi działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 tej ustawy.
Stwierdzono również, że Zawodnicy ponosić będą ryzyko ekonomiczne w związku z wykonywaniem przedmiotowych czynności. Działalność Zawodnika (profesjonalnego sportowca) związana jest z ryzykiem finansowym – umowa przewidywać będzie, że wynagrodzenie Zawodnika jest uzależnione między innymi od efektywności świadczonej usługi. Istotną częścią wynagrodzenia Zawodnika będzie bowiem premia za sukces, tj. osiągnięcie wyznaczonych celów sportowych. Ponadto sam fakt wykonywania działalności wiąże się bezpośrednio z możliwością utraty przez Zawodnika podstawowych zasobów służących mu do osiągania przychodu – tj. zdrowia i sprawności fizycznej. Ryzyko kontuzji powoduje, że Zawodnik, w skutek zdarzeń niemożliwych do przewidzenia, może utracić zdolność do dalszego prowadzenia działalności gospodarczej w ww. zakresie, a w konsekwencji utracić źródło przychodów. Poważne kontuzje mogą również skutkować stałym pozbawieniem Zawodnika możliwości wykonywania usług wskutek utraty podstawowego aktywa, jakim on dysponuje, tj. fizycznej zdolności do uprawiania piłki nożnej na najwyższym poziomie.
Zawodnik, wykonując czynności będące przedmiotem wniosku, będzie korzystać zarówno z infrastruktury i organizacji Klubu, jak i swojej własnej. Zakres rozdziału organizacyjnego pomiędzy Zawodnikiem a Klubem w szczegółach będzie zależał od konkretnej umowy, ale co do zasady należy przyjąć, że to po stronie Zawodnika będą leżeć takie elementy, jak:
- zaopatrzenie się w kluczowy element stroju piłkarskiego – buty piłkarskie,
- stosowanie i finansowanie odpowiedniej diety (jako istotnego czynnika wpływającego na wykonywanie usługi sportowej),
- angażowanie osób pomagających w utrzymaniu formy i zapobieganiu kontuzjom (osobiści trenerzy, masażyści),
- organizowanie zajęć związanych z utrzymywaniem formy (dodatkowe zajęcia siłowe).
Powyższe elementy są absolutnie kluczowe w zapewnieniu prawidłowego wykonywania usługi sportowej przez Zawodnika i jako takie, mają bezpośredni wpływ na skuteczność jej wykonywania. Elementy te pozostawać będą, co do zasady w gestii Zawodnika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo pomniejszać podatek VAT należny o podatek VAT naliczony z faktur dokumentujących nabycie usługi sportowej od Zawodników, jako podlegającej opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 UVAT – odpłatne świadczenie usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on miał prawo pomniejszać podatek VAT należny o podatek VAT naliczony z faktur dokumentujących nabycie usług sportowych od Zawodników, zgodnie z art. 86 ust. 1 UVAT. Nabycie usług sportowych stanowi bowiem, według Wnioskodawcy, transakcję podlegającą opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 UVAT (odpłatne świadczenie usług).

W szczególności należy wskazać, że w opisywanym zdarzeniu przyszłym nie zostaną spełnione negatywne przesłanki, wykluczające uznanie takiej działalności Zawodników za działalność gospodarczą, o których mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 UVAT, a zatem nie znajdzie zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 UVAT.

Przede wszystkim należy podkreślić, że w ślad za stanowiskiem Wnioskodawcy co do pytania nr 1, że działalność Zawodników, przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego, nie stanowi „uprawiania sportu”, o którym mowa w art. 13 pkt 2 UPDOF, a formę kwalifikowaną związana z ciągłym i zorganizowanym wykonywaniem takiej działalności, tj. świadczenie usług sportowych. Taka kwalifikacja wyklucza zastosowania art. 15 ust. 3 pkt 3 UVAT do sytuacji wskazanej w opisie zdarzenia przyszłego.

Niezależnie jednak od powyższego, a z daleko idącej ostrożności należy również podkreślić, że Zawodnicy, w ramach świadczonych na rzecz Wnioskodawcy usług, będą posiadali dużą swobodę, co do sposobu wykonywania usług sportowych (indywidualny charakter świadczenia usługi sportowej), będą ponosili ryzyko wykonywanej przez siebie działalności (np. poprzez uzależnienie ich wynagrodzenia od efektów świadczonych usług), a także będą ponosili odpowiedzialność za sposób, w jaki jest ona wykonywana, wobec osób trzecich (odpowiedzialność osobista także na gruncie przepisów Polskiego Związku Piłki Nożnej).

W konsekwencji nie zostaną również spełnione negatywne przesłanki uznania takiej działalności za działalność gospodarczą, o których mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 UVAT in fine, odnoszące się do związania zleceniobiorcy ze zlecającym stosunkiem prawnym odnośnie warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich. Na gruncie opisanego zdarzenia przyszłego należy w szczególności przyjąć, że w stosunku pomiędzy zlecającym a zleceniobiorcą brak jest więzi prawnej odnoszącej się do odpowiedzialności wobec osób trzecich zlecającego. Tylko zaś łączne spełnienie wszystkich przesłanek wskazanych w art. 15 ust. 3 pkt 3 UVAT może skutkować uznaniem, że działalność nie stanowi działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 UVAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego uregulowania art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powołany wyżej przepis wyklucza jednocześnie możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył tym samym podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych (wskazanych powyżej, tj. m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych), oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy – nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy stanowi, że nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera kontrakty o profesjonalne uprawianie piłki nożnej z Zawodnikami trudniącymi się zawodowo grą w piłkę nożną, do których stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu (art. 734 Kodeksu cywilnego). Na podstawie tych umów Wnioskodawca dokonuje zgłoszenia Zawodników do ZUS oraz wykonuje obowiązki płatnika (oblicza, pobiera od podatników podatek oraz wpłaca go w wymaganym terminie organowi podatkowemu). Przychody Zawodników z tytułu tych umów zlecenia (kontraktów) są traktowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście (zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Dotychczas Zawodnicy nie prowadzili działalności gospodarczej.

Działalność Zawodników charakteryzuje się: stricte zarobkowym charakterem świadczenia usługi sportowej, ciągłością wykonywania i zawodowym charakterem usługi sportowej, prowadzeniem jej we własnym imieniu i w sposób zorganizowany, w tym powodujący konieczność ponoszenia kosztów przez Zawodnika, celem utrzymania odpowiedniej formy (a więc gotowości do świadczenia usługi sportowej możliwie najwyższej jakości). Działalność profesjonalnego sportowca związana jest też z ryzykiem finansowym, jego wynagrodzenie, jest uzależnione między innymi od efektywności świadczonej usługi, a także z ryzykiem utraty zdrowia w wyniku świadczenia usługi.

Wnioskodawca, po złożeniu przez Zawodników oświadczenia, że wykonywane usługi wchodzą w zakres prowadzonej przez nich działalności gospodarczej na podstawie art. 41 ust. 2 UPDOF, zamierza rozpoznawać przychód zawodników (podatników) z tytułu uprawiania sportu na podstawie zawartych z Wnioskodawcą kontraktów, jako przychód uzyskiwany przez nich z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 UPDOF). Wskutek powyższego, Wnioskodawca nie będzie wykonywać obowiązków płatnika (obliczania i pobierania podatku od zawartych umów), albowiem obowiązki podatkowe wynikające z zawartych umów wykonywać będą samodzielnie podatnicy prowadzący działalność gospodarczą.

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Przychody osiągane przez Zawodników z tytułu przedmiotowych czynności nie mieszczą się w zakresie przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody Zawodników uzyskiwane są z tytułu świadczenia usługi sportowej, co zgodnie z orzecznictwem NSA, nie jest w szczególności równoznaczne z przychodami z uprawiania sportu, o których mowa w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychody te nie kwalifikują się też do żadnej z innych kategorii wymienionych w art. 13 pkt 2 do 9.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód osiągany przez Zawodników na podstawie zawartych z Wnioskodawcą kontraktów o świadczenie usług sportowych w postaci profesjonalnego uprawiania piłki nożnej może być zaliczony do przychodów uzyskanych z pozarolniczej działalności gospodarczej (zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 UPDOF), jeżeli zawodnicy prowadzą działalność gospodarczą polegającą na profesjonalnym świadczeniu usługi sportowej.

W stosunku pomiędzy Zawodnikiem a Klubem więzy tworzące stosunek prawny uregulowane są następująco:

umowa reguluje ogólne warunki wykonywania usługi,
umowa przewiduje wynagrodzenie za świadczenie usługi,
umowa nie reguluje odpowiedzialności Klubu (zlecającego wykonanie czynności) wobec osób trzecich – brak jest więzi prawnej odnoszącej się do odpowiedzialności Klubu wobec osób trzecich w związku ze świadczoną przez Zawodnika usługą.

Stwierdzono również, że Zawodnicy ponosić będą ryzyko ekonomiczne w związku z wykonywaniem przedmiotowych czynności. Działalność Zawodnika (profesjonalnego sportowca) związana jest z ryzykiem finansowym – umowa przewidywać będzie, że wynagrodzenie Zawodnika jest uzależnione między innymi od efektywności świadczonej usługi. Istotną częścią wynagrodzenia Zawodnika będzie bowiem premia za sukces, tj. osiągnięcie wyznaczonych celów sportowych. Ponadto sam fakt wykonywania działalności wiąże się bezpośrednio z możliwością utraty przez Zawodnika podstawowych zasobów służących mu do osiągania przychodu – tj. zdrowia i sprawności fizycznej. Ryzyko kontuzji powoduje, że Zawodnik, wskutek zdarzeń niemożliwych do przewidzenia, może utracić zdolność do dalszego prowadzenia działalności gospodarczej w ww. zakresie, a w konsekwencji utracić źródło przychodów. Poważne kontuzje mogą również skutkować stałym pozbawieniem Zawodnika możliwości wykonywania usług wskutek utraty podstawowego aktywa, jakim on dysponuje, tj. fizycznej zdolności do uprawiania piłki nożnej na najwyższym poziomie.

Zawodnik, wykonując czynności będące przedmiotem wniosku, będzie korzystać zarówno z infrastruktury i organizacji Klubu, jak i swojej własnej. Zakres rozdziału organizacyjnego pomiędzy Zawodnikiem a Klubem w szczegółach będzie zależał od konkretnej umowy, ale co do zasady należy przyjąć, że to po stronie Zawodnika będą leżeć takie elementy, jak:

zaopatrzenie się w kluczowy element stroju piłkarskiego – buty piłkarskie,
stosowanie i finansowanie odpowiedniej diety (jako istotnego czynnika wpływającego na wykonywanie usługi sportowej),
angażowanie osób pomagających w utrzymaniu formy i zapobieganiu kontuzjom (osobiści trenerzy, masażyści),
organizowanie zajęć związanych z utrzymywaniem formy (dodatkowe zajęcia siłowe).

Powyższe elementy są absolutnie kluczowe w zapewnieniu prawidłowego wykonywania usługi sportowej przez Zawodnika i jako takie, mają bezpośredni wpływ na skuteczność jej wykonywania. Elementy te pozostawać będą, co do zasady, w gestii Zawodnika.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usługi sportowej od Zawodników.

W związku z zakresem interpretacji i powyższymi wątpliwościami należy w pierwszej kolejności zbadać, czy usługi świadczone na rzecz Wnioskodawcy wykonywane przez Zawodnika – zawodowego piłkarza – podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Zaznaczyć należy, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów, czynność będzie podlegała opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana będzie w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Natomiast, świadczeniem usług jest każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zależności z innym podmiotem.

Nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 15 ust. 3 pkt 1 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.). Zaliczają się tu m.in. przychody ze stosunku pracy.

Natomiast, na podstawie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są:

działalność wykonywana osobiście;
pozarolnicza działalność gospodarcza.

Natomiast stosownie do art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:
(…)

przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;
przychody z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż umowa o pracę;
przychody z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi;
przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7;
przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9;
przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;
przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;
przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z ww. przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, to w pierwszej kolejności przychody uzyskiwane przez świadczącego usługę muszą być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a ponadto istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

wykonywania tych czynności,
wynagrodzenia, oraz
odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Istotne zatem znaczenie ma treść zawartej umowy, gdyż w świetle powyższych przepisów podatnik wykonujący czynności w ramach takiej umowy przy spełnieniu wyżej wymienionych warunków nie jest uznawany za podatnika podatku od towarów i usług.

Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko winny być wymienione w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Jednakże nie w każdym stosunku cywilnoprawnym określony jest zakres odpowiedzialności zlecającego za wykonanie zlecanych czynności. Należy przy tym zauważyć, że sformułowanie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, odnoszące się do odpowiedzialności należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy.

Tak rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności określa, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Przepisy art. 15 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 ustawy stanowią implementację do prawa krajowego art. 10 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Stosownie do art. 9 ust. 1 zdanie pierwsze Dyrektywy 2006/112/WE Rady warunkiem posiadania statusu podatnika VAT jest prowadzenie samodzielnie w dowolnym miejscu jakiejkolwiek działalności gospodarczej bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Zgodnie z art. 10 Dyrektywy 2006/112/WE Rady warunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1, przewidujący, że działalność gospodarcza jest prowadzona samodzielnie, wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Zatem, wyłączone z opodatkowania są czynności, których prawodawca, zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, nie uznaje za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że podmioty uzyskujące te przychody związane są ze zlecającym ich wykonanie więzami tworzącymi stosunek prawny co do warunków ich wykonania, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego za wykonanie tych czynności. Odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności, to odpowiedzialność wobec osób trzecich.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniach sprecyzował, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością (orzeczenia w sprawie C-202/90 Jayuntamiento de Sewilla a Rec Avdadores de Tributes de las Zona Primera y Sekunda, C-235/85 pomiędzy Komisją Europejską a Królestwem Holandii).

Przedstawiając powyższe, należy wskazać, że rozstrzygnięcie w zakresie uznania czy działalność sportowa zawodników profesjonalnie uprawiających sport – objęta jest zakresem działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT – wymaga przeanalizowania umów zawieranych przez nich z klubami sportowymi, w tym warunków, na jakich odbywa się świadczenie usług sportowych, sposobu kalkulacji wynagrodzenia, odpowiedzialności wobec osób trzecich, czyli czynników w istotny sposób określających samodzielność i stopień ryzyka ekonomicznego ponoszonego przez sportowca. Kwestie te mogą różnić się znacząco w każdym indywidualnym przypadku, w związku z tym konieczna jest analiza stanu każdej sprawy.

Świadczenie za wynagrodzeniem usług sportowych przez zawodników profesjonalnie uprawiających sport na podstawie umów (kontraktów) z klubami sportowymi spełnia przesłanki świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Aby jednak określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonywana przez podatnika działającego w takim charakterze w ramach prowadzonej przez niego samodzielnie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Jeżeli z zawartego kontraktu (umowy) np. o profesjonalne świadczenie usług sportowych, w którym określono warunki wykonywania tych usług oraz sposób kalkulacji wynagrodzenia, wynikałoby, że zawodnik nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich za wykonaną usługę (odpowiedzialność wobec osób trzecich za wykonanie zlecenia ponosiłby wyłącznie zleceniodawca – klub sportowy), wówczas taki stosunek prawny nie miałby co do zasady charakteru samodzielnej działalności gospodarczej. W takim przypadku zawodnik nie byłby uznany za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze świadczeniem usług sportowych na rzecz klubu.

W przypadku jednak wykonywania przez zawodnika działalności sportowej na podstawie zawartej z klubem sportowym umowy określającej warunki wykonywania zleconych czynności oraz wynagrodzenie, z której to umowy wynikałoby, że zawodnik ponosi osobiście odpowiedzialność wobec osób trzecich za wykonaną przez siebie usługę, zachodziłyby przesłanki do uznania prowadzonej działalności za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że okoliczności wymienione we wniosku, a w szczególności fakt, że – jak wskazał Wnioskodawca – brak jest więzi prawnej odnoszącej się do odpowiedzialności Klubu sportowego wobec osób trzecich w związku ze świadczoną przez Zawodnika usługą, wypełniają wskazane przesłanki, warunkujące uznanie czynności realizowanych na rzecz Wnioskodawcy przez prowadzącego działalność gospodarczą Zawodnika za świadczenie usług. Wobec tego, że nie zostają łącznie spełnione kryteria, o których mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy.

Z uwagi na fakt, że nie zostały spełnione kryteria, o których mowa w art. 15 ust. 3 ustawy, nie znajdzie także zastosowania wyłącznie, o którym mowa w tym przepisie. Zatem opisane usługi polegające na profesjonalnej grze w piłkę należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Zawodnika za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Co do zasady, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

– z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Z ww. przepisu wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

podmiotowej:
- dotyczącej usługodawcy – usługi muszą być świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, a świadczący nie są nastawieni na osiąganie zysków,
- dotyczącej usługobiorcy – usługi muszą być świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym;
przedmiotowej – świadczone usługi muszą być ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym.

W analizowanej sprawie usługi sportowe, świadczone przez Zawodników nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, z uwagi na niespełnienie przesłanki podmiotowej.

W konsekwencji, usługi sportowe świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez Zawodników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej, będą opodatkowanie podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że na gruncie podatku od towarów i usług Wnioskodawca planuje, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, pomniejszać podatek VAT należny o podatek VAT naliczony z faktur dokumentujących nabycie usługi sportowej od Zawodników, ponieważ usługi te będą wykorzystywane do wykonywania przez Zainteresowanego – będącego czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT – czynności opodatkowanych.

Uwzględniając fakt, że z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, wskazać należy, że na zasadach określonych w ustawie o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych od Zawodników faktur dokumentujących usługi sportowe, w części, w jakiej nabycia tych usług związane będą ze sprzedażą opodatkowaną.

Zatem, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy.

Podsumowując, wynikające z powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego przysługuje, gdy odliczenia dokonuje podatnik oraz towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Z tych względów, jak wskazano powyżej, Wnioskodawca występując jako nabywca usług świadczonych przez Zawodników opodatkowanych podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami VAT, będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z nich wynikającego w zakresie w jakim zakupy te związane będą ze sprzedażą opodatkowaną. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia pozostałych przesłanek z art. 88 ustawy.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem wydając interpretację indywidualną tut. Organ ma uprawnienie jedynie do wskazania, czy Spółka, jako Wnioskodawca prawidłowo ocenia kwestię wpływu opisanego zdarzenia przyszłego na jej obowiązki i uprawnienia wynikające z unormowań prawa podatkowego. Interpretacja dotyczy zatem wyłącznie praw i obowiązków Wnioskodawcy (w niniejszej sprawie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur), nie zaś jej kontrahentów. Z tych też względów – mając na uwadze, że Spółka jest stroną wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług – zaznacza się, że interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla Zawodników, którzy chcąc uzyskać interpretacje indywidualne powinni wystąpić z odrębnymi wnioskami o ich wydanie.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usługi sportowej od Zawodników, z tytułu świadczenia przez nich usług na rzecz klubu sportowego. Natomiast, kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie załatwiona odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin