Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-1031/15/TJ
z 11 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2015 r. (data wpływu 10 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 lutego 2016 r. (data wpływu 4 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do odliczenia darowizny na cele kultu religijnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 1 lutego 2016 r. (data wpływu 4 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie prawa do odliczenia darowizny na cele kultu religijnego.

We wniosku tym i jego uzupełniono przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Ustalając osiągnięty w roku podatkowym 2016 dochód Wnioskodawca zamierza odliczyć kwotę darowizny na rzecz Parafii Rzymsko-Katolickiej, stanowiącą różnicę pomiędzy 6% dochodu a darowizną przekazaną na rzecz organizacji pożytku publicznego (hospicjum) lub – w przypadku odstąpienia od darowizny na rzecz tej organizacji – w wysokości nieprzekraczającej 6% dochodu. Darowizna ta przekazana zostanie na cele kultu religijnego, któremu – w oparciu o wykładnię gramatyczną tego pojęcia, opartą na słowniku języka polskiego – służą wszystkie wydatki ponoszone (w tym przypadku przez Parafię), które są związane z obrzędami religijnymi i które nie są objęte przez ustawodawcę katalogiem zamkniętym. Wnioskodawca wyjaśnia również, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie nakłada obowiązku wskazywania konkretnych celów, co oznacza, że podstawowe i rozstrzygające znaczenie ma wyłącznie wskazanie przeznaczenia na cele kultu religijnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych darowizna w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty stanowiącej 6% dochodu przekazana (w warunkach wynikających z ust. 2 pkt 2) Parafii Rzymsko-Katolickiej wyczerpuje warunki do odliczenia przekazanej kwoty od dochodu ustalonego zgodnie z art. 9, na warunkach wynikających z art. 26 ust. 6b?

Zdaniem Wnioskodawcy prawo do odliczenia od dochodu za rok 2016 i następne darowizny przekazanej na cele kultu religijnego w wysokości nieprzekraczającej 6% dochodu, będzie Mu przysługiwało, jeżeli zostanie spełniony jeden z bezwzględnie obowiązujących warunków wynikających z art. 26 ust. 7 pkt 2 ustawy, tj. w przypadku darowizny w formie wpłaty na rachunek bankowy – jako tytuł zostanie wskazany cel kultu religijnego, a w wypadku darowizny innej niż pieniężna – zostanie ona potwierdzona dokumentem, z którego wynikać będzie jej wartość oraz oświadczeniem obdarowanej Parafii o jej przyjęciu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele kultu religijnego, w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.

Stosownie do art. 26 ust. 5 ww. ustawy łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 9 nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty stanowiącej 6% dochodu, z tym że odliczeniu nie podlegają darowizny poniesione na rzecz:

1. osób fizycznych;
2. osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.

Jak natomiast stanowi art. 26 ust. 7 pkt 2 tej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie:

1. dowodu wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy - w przypadku darowizny pieniężnej;
2. dowodu, z którego wynikają dane identyfikujące darczyńcę oraz wartość przekazanej darowizny wraz z oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu - w przypadku darowizny innej niż pieniężna lub innej niż określona w ust. 1 pkt 9 lit. c).

Z zacytowanych przepisów wynika, że odliczeniu od dochodu podlegają mi.in darowizny na cele kultu religijnego. Dla skorzystania z prawa do takiego odliczenia konieczne jest:

• przekazanie darowizny na cele będące celami kultu religijnego;
• posiadanie stosownego udokumentowania wysokości wydatków poniesionych na te cele.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza przekazać na rzecz Parafii Rzymsko-Katolickiej darowiznę pieniężną. W tytule przelewu Wnioskodawca zamierza wskazać, że darowizna ta stanowi darowiznę na „cele kultu religijnego”. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą natomiast sposobu rozumienia pojęcia „celów kultu religijnego”, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przez to, czy taki sposób dokonania darowizny uprawniał będzie do dokonania odliczenia.

W związku z powyższym konieczne staje się wyjaśnienie pojęcia „cele kultu religijnego”, którym ustawodawca posłużył się formułując przesłanki dokonania odliczenia.

W pierwszej konieczności wskazać należy, że za przekazaną na cel taki nie może zostać uznana każda darowizna tylko dlatego, że przekazana została na rzecz odbiorcy, którym jest kościół lub związek wyznaniowy. Nie każda bowiem taka darowizna może zostać uznana za przekazaną na cele kultu, a tylko jej przeznaczenie na taki właśnie cel stanowi podstawę do dokonania odliczenia.

Za darowiznę na cele kultu może natomiast zostać uznana taka darowizna, której adresatem są w szczególności: kościoły, związki religijne i kościelne osoby prawne (zakony, parafie, itp.) i która służyć będzie sfinansowaniu działań, odnoszących się do praktyk, obrzędów i uroczystości religijnych, jak też dotyczących obiektów sakralnych i związanej z nimi infrastruktury.

Przy czym – jak słusznie wskazał Wnioskodawca – z żadnego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika aby osoba dokonująca takiej darowizny wskazywała cel szczegółowy jej przeznaczenia, jak również aby dokonywała ona sprawdzenia, na jaki cel darowizna taka została faktycznie spożytkowana.

W związku z powyższym uznać należy, że dokonanie przez Wnioskodawcę darowizny pieniężnej na rzecz Parafii Rzymsko-Katolickiej, w której, w tytule przelewu na jej rachunek płatniczy lub jej rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy wskazany zostanie jako cel darowizny – „cel kultu religijnego” - będzie uprawniało do odliczenia przekazanej kwoty (w wartości nie wyższej niż 6% dochodu) od dochodu, stosownie do dyspozycji art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bydgoszczy, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.