Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-486/15/MKo
z 8 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2015 r. (data wpływu – 15 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania na rzecz wspólnoty mieszkaniowej środków funduszu remontowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania na rzecz wspólnoty mieszkaniowej środków funduszu remontowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Właściciele lokali mieszkalnych znajdujących się w jednym z budynków postanowili w dniu 17 lipca 2015 r., że w zakresie ich praw i obowiązków oraz zarządu nieruchomością wspólną będą miały - na podstawie art. 241 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych - zastosowanie przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Jednocześnie wypowiedzieli Spółdzielni (Wnioskodawcy) sprawowanie zarządu nieruchomością wspólną z dniem 31 lipca 2015 r. i postanowili, że z dniem 1 sierpnia 2015 r. zarząd nieruchomością wspólną będzie sprawowany przez trzyosobowy zarząd wybrany przez właścicieli lokali.

W związku ze zmianą sposobu sprawowania zarządu Spółdzielnia zamierza przekazać Wspólnocie Mieszkaniowej środki funduszu remontowego, które według ewidencji prowadzonej dla tej nieruchomości wynoszą kwotę 25002,01 zł. Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych środki te pochodzą z odpisu na fundusz remontowy Spółdzielni, na poczet którego właściciele wyodrębnionych lokali oraz osoby niebędące właścicielami lokali, którym przysługuje spółdzielcze prawo do lokalu wnosili opłaty na ten fundusz w okresie od 1 stycznia 2008 r. do 31 lipca 2015 r. Poza tym wymieniona wyżej kwota funduszu obejmuje środki finansowe pochodzące z podziału nadwyżki bilansowej za lata 2007-2014 na sumę 7134,47 zł, na podstawie art. 75 i 76 Prawa spółdzielczego w związku z art. 5 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

O przeznaczeniu środków z podziału nadwyżki na poczet funduszu remontowego decyzję podjęło Walne Zgromadzenie i tak:

• uchwałą nr 6/12 z dnia 22 czerwca 2012 r. za rok 2011,
• uchwałą nr 7/13 z dnia 28 czerwca 2013 r. za rok 2012,
• uchwałą nr 8/13 z dnia 28 czerwca 2013 r. za lata: 2007, 2008, 2009 i 2010,
• uchwałą nr 6/14 z dnia 27 czerwca 2014 r. za rok 2013,
• uchwałą nr 6/15 z dnia 30 czerwca 2015 r. za rok 2014.

Spółdzielnia prowadzi dla nieruchomości osobną ewidencję wpływu i wydatków funduszu w ramach jednego funduszu remontowego ogólnego dla całej Spółdzielni.

Spółdzielnia jest współwłaścicielem nieruchomości i do dnia 31 lipca 2015 r. sprawowała ustawowy zarząd nieruchomością wspólną na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. W budynku znajduje się 14 wyodrębnionych lokali mieszkalnych oraz dwa lokale o statusie spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, stanowiące własność Spółdzielni w ramach posiadanego udziału w nieruchomości wspólnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie środków funduszu remontowego w kwocie 25002,01 zł. na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej powoduje po stronie Spółdzielni obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie środków z niewykorzystanego funduszu remontowego nie powoduje obowiązku w zakresie podatku dochodowego z następujących względów.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wolne od podatku są dochody zarówno spółdzielni mieszkaniowych jak i wspólnot mieszkaniowych w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów.

W związku z wyodrębnieniem wspólnoty mieszkaniowej przeznaczenie środków nie ulegnie zmianie a jedynie podmiot administrujący tymi środkami. Dlatego przekazane środków na rzecz wspólnoty mieszkaniowej nie powinno skutkować obowiązkiem podatkowym. Przyjęcie odmiennego poglądu motywować może spółdzielnie mieszkaniowe do powstrzymywania się od przekazywania części środków z tego funduszu na rzecz wspólnot mieszkaniowych i przeznaczenie ich na potrzeby innych nieruchomości. Biorąc pod uwagę to, iż środki funduszu remontowego pochodzą w znacznej części z wpłat dokonywanych przez osoby fizyczne, które oczekują że po zgromadzeniu odpowiedniej sumy, budynek w którym zamieszkują zostanie np. ocieplony lub będzie wymieniony dach, pozbawienie wspólnoty tych środków byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Niezależnie od powyższej argumentacji, Wnioskodawca zauważa, że kwota funduszu remontowego w części pochodzącej ze środków nadwyżki bilansowej mieściła się już w podstawie opodatkowania w chwili ustalania wyniku finansowego Spółdzielni. Zgodnie z art. 75 Prawa spółdzielczego zysk spółdzielni po pomniejszeniu o podatek dochodowy i inne obciążenia obowiązkowe wynikające z odrębnych przepisów ustawowych, stanowi nadwyżkę bilansową. Dlatego przekazanie do Wspólnoty Mieszkaniowej kwoty 7134,47 zł, pochodzącej z podziału nadwyżki nie powinno powodować kolejnego obowiązku podatkowego po stronie Spółdzielni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

Taka a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powoduje, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze – przychód, a po drugie – koszty jego uzyskania.

W art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca zamieścił otwarty katalog zdarzeń stanowiących przychód podatkowy, wskazując, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

• otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy),
• wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie (art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

Natomiast w art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, określono rodzaje przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych.

O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa osoby prawnej. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Na podstawie zaś art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1, przy czym koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Jednakże w art. 16 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy określono, że do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika. Jednocześnie w lit. a) tego przepisu wprowadzono wyjątek od tej zasady. Dotyczy on podstawowych odpisów i wpłat na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy – w takim przypadku podstawowe odpisy i wpłaty mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie zaś art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Należy zwrócić uwagę, że oba przepisy przytoczonej ustawy w zakresie podstawy prawnej do odnoszenia odpisów na fundusz w ciężar kosztów czy tez zwolnienia określonych dochodów z opodatkowania odsyłają do innych aktów prawnych o randze ustawowej.

W kontekście spółdzielni mieszkaniowych ustawą tą będzie ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1222). Z art. 1 ust. 1 ww. ustawy wynika, że celem spółdzielni mieszkaniowej jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu. Z kolei w myśl art. 5 ust. 2 ww. ustawy pożytki i inne przychody z własnej działalności gospodarczej spółdzielnia może przeznaczyć w szczególności na pokrycie wydatków związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w zakresie obciążającym członków oraz na prowadzenie działalności społecznej, oświatowej i kulturalnej.

Natomiast na podstawie art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Obowiązek świadczenia na fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali.

Jednocześnie określenie „lokal”, w myśl art. 2 ust. 1 tej ustawy, oznacza zarówno lokal mieszkalny, jak też lokal o innym przeznaczeniu, o których mowa w przepisach ustawy o własności lokali. Warto zaznaczyć, że także na gruncie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) zarówno samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, są określane jednolitym mianem lokalu, a więc ich regulacja prawna jest jednakowa.

Na tle powyższego wskazać należy, że dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Ze zwolnienia nie będą natomiast korzystały dochody podmiotów, o których mowa w tym przepisie, otrzymane z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów.

W niniejszej sprawie należy mieć również na uwadze regulację art. 25 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z jej treści wynika, że jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1, uprzednio zadeklarowali, że przeznaczą dochód na cele określone w tych przepisach i dochód ten wydatkowali na inne cele albo na cele określone w tych przepisach, ale po terminie w nich określonym – podatek od tego dochodu, bez wezwania, wpłaca się do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wydatku lub w którym upłynął termin do dokonania wydatku; przepis ten stosuje się również do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. 1b, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 1 pkt 5a.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie oraz powyższe unormowania prawne należy stwierdzić, że przekazanie wspólnocie mieszkaniowej środków niewykorzystanego funduszu remontowego, z którymi związane były odpisy na fundusz remontowy obciążające koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi, skutkuje wyłączeniem z tychże kosztów wartości przekazanych środków z uwagi na ich wykorzystanie niezgodnie z przeznaczeniem funduszu remontowego. Środki funduszu remontowego są bowiem przeznaczone na sfinansowanie kosztów remontów budynków i innych obiektów zaliczanych do zasobów mieszkaniowych Spółdzielni. Przedmiotowa sytuacja nie spowoduje jednak w konsekwencji powstania przychodu do opodatkowania, lecz zmniejszenie kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi rzutującymi na wielkość dochodu osiągniętego z tej gospodarki.

Odnośnie opisanej we wniosku nadwyżki bilansowej, stanowiącej część środków funduszu remontowego, które Wnioskodawca zamierza przekazać Wspólnocie Mieszkaniowej, wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 75 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz.U. z 2013 r., poz. 1443 ze zm.) w związku z art. 1 ust. 7 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych zysk spółdzielni, po pomniejszeniu o podatek dochodowy i inne obciążenia obowiązkowe wynikające z odrębnych przepisów ustawowych, stanowi nadwyżkę bilansową.

Z kolei w myśl art. 76 zd. 1 Prawa spółdzielczego nadwyżka bilansowa podlega podziałowi na podstawie uchwały walnego zgromadzenia.

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone powyżej przepisy prawa, jak i przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że przekazanie Wspólnocie Mieszkaniowej środków funduszu remontowego nie stanowi dla poszczególnych osób dochodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób podlegającego opodatkowaniu. Przekazanie ww. środków nie spowoduje bowiem powstania po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego. Nie można uznać, iż uzyska on świadczenie nieodpłatne, gdyż w omawianej sytuacji nie otrzyma żadnych środków finansowych, jak również nie przysługuje mu żadne świadczenie ze strony Wspólnoty Mieszkaniowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 ze. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.