Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-624/15-2/MJ
z 29 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2015 r. (data wpływu 3 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dochód ze sprzedaży gruntów rolnych będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe (pytanie nr 1 wniosku).

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia, czy dochód ze sprzedaży gruntów rolnych będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gospodarstwo Wypoczynkowo - Wczasowe Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w X ( dalej: Spółka) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Dnia 23 stycznia 1998 roku. Spółka nabyła nieruchomości rolne:

• o powierzchni 1,08 ha, składającą się z działek o nr (…), położone we wsi X, dla której Sąd Rejonowy w X prowadzi księgę wieczystą o nr (…),
• o powierzchni 7,33ha, składającą się z działek o nr 587 i 588, położonej we wsi Y, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą o nr (…) za kwotę 53.000,00 złotych ( słownie: pięćdziesiąt trzy tysiące złotych), celem prowadzenia gospodarstwa rolnego.

Wszystkie działki gruntów sklasyfikowane są w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne. Po nabyciu nieruchomości Spółka nie zajęła powyższych gruntów na prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, a grunty przez cały czas ich posiadania przez Spółkę nie były użytkowane. Spółka opłacała jedynie podatek rolny za przedmiotową nieruchomość.

W dniu 24 sierpnia 2015 roku w wykonaniu warunkowej umowy sprzedaży zawartej w dniu 21 maja 2015 roku Spółka sprzedała wyżej opisane grunty rolne o powierzchni 8,41 ha za kwotę 190.000,00 złotych (słownie: sto dziewięćdziesiąt tysięcy złotych) na rzecz nabywcy, który grunty nabył celem powiększenia będącego jego własnością gospodarstwa rolnego. Przed dokonaniem sprzedaży gruntów ich klasyfikacja w ewidencji gruntów i budynków jako grunty rolne - użytki rolne nie uległa zmianie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone nr 1 wniosku):

Czy dochód ze sprzedaży gruntów rolnych będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o podatku CIT),

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód osiągnięty ze sprzedaży gruntów rolnych będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem CIT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku CIT.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku CIT, wolne od podatku są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego, przy czym. zwolnienie nie dotyczy dochodu uzyskanego ze sprzedaży, jeżeli sprzedaż ta następuje przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości.

Powyższy przepis uzależnia zastosowanie zwolnienia z opodatkowania podatkiem CIT od łącznego spełnienia następujących warunków:

1. Podatnik podatku CIT dokonuje zbycia nieruchomości w drodze umowy sprzedaży,
2. Przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość (lub jej część) wchodząca w skład gospodarstwa rolnego,
3. Sprzedaż nieruchomości (lub jej części) wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego dokonywana jest po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie zbywanej nieruchomości (lub jej części).

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności - grunty, jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu Cywilnego).

Jeśli chodzi o definicję gospodarstwa rolnego, ustawa o podatku CIT odsyła w tym zakresie do definicji zawartej w ustawie o podatku rolnym; gdzie gospodarstwo rolne oznacza gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym (art. 2 ust. 4 ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 w związku z art. 1 ustawy o podatku rolnym, za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Za działalność rolniczą uważa się natomiast produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych, grzybów uprawnych, sadownictwa, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb (art. 2 ust. 2 ustawy o podatku rolnym).

Z brzmienia powyższych przepisów wynika, iż uznanie danego obszaru gruntów za nieruchomość wchodzącą w skład gospodarstwa rolnego uzależnione jest od łącznego spełnienia następujących warunków:

1. Grunty są sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych.
2. Grunty nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż rolnicza.
3. Łączna powierzchnia gruntów przekracza 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy.
4. Grunty stanowią własność lub są w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Odnosząc powyższe przepisy do zdarzenia analizowanego w niniejszym wniosku, należy stwierdzić iż:

Spółka (podatnik podatku CIT) sprzedała grunty rolne. Grunty te są sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne. Łączna powierzchnia gruntów wynosi 8,33 ha. Spółka nie zajęła gruntów rolnych na prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, nie dokonywała również żadnych czynności przygotowawczych z tym związanych. Na gruntach nie była prowadzona żadna inna działalność, w tym pozarolniczą działalność gospodarcza. W świetle powyższego, Spółka (podatnik podatku CIT) sprzedała nieruchomość stanowiącą gospodarstwo rolne o pow. 8,33 ha, [winno być 8,41 ha]. Spółka nabyła przedmiotową nieruchomość w 1998 roku, co oznacza, że sprzedaż nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego (gruntów rolnych) została dokonana po upływie 5 lat od końca roku jej nabycia.

Z uwagi na spełnienie wszystkich przesłanek zwolnienia z opodatkowania podatkiem CIT, przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku CIT, dochód ze sprzedaży przez Spółkę 8,33 ha, [winno być 8,41 ha], gruntów rolnych w ocenie Spółki jest zwolniony z opodatkowania podatkiem CIT.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego wnioskodawca wskazuje, że w stosunku do podobnych zdarzeń prawnych spółka uzyskała interpretację podatkową od Dyrektora Izby Skarbowe w Bydgoszczy z dnia (…) zgodnie z którą dochód ze sprzedaż gruntów rolnych podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawych zgodnie z cytowanym powyżej art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego, wskazać należy, że rozstrzygnięcie w nim zawarte dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika, w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego, Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.