Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-196/16/ICz
z 28 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 marca 2016r. (data wpływu 8 marca 2016r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości z tytułu nabycia motocykla oraz wydatków związanych z nabyciem paliwa wykorzystywanego do napędu tego motocykla, oraz przeglądów technicznych i części związanych z jego eksploatacją – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2016r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości z tytułu nabycia motocykla oraz wydatków związanych z nabyciem paliwa wykorzystywanego do napędu tego motocykla, oraz przeglądów technicznych i części związanych z jego eksploatacją.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jestem zarejestrowanym czynnym płatnikiem podatku VAT. Prowadzi działalność w całej Polsce, miejsce zamieszkania jest tylko siedzibą prowadzenia działalności. Działalność polega przede wszystkim na świadczeniu usług pośrednictwa w sprzedaży. Dzięki szerokiej znajomości rynku dostawców oraz potencjalnych odbiorców świadczyć może usługi dla jednych i drugich. Praca polega na ciągłym komunikowaniu się z ludźmi, wielu spotkaniach oraz podróżach służbowych. Aby przez dużą część roku podróże były szybsze oraz tańsze, zamierza zakupić na firmę motocykl, który byłby narzędziem pracy. Motocykl poza okresami wyjazdów firmowych będzie garażowany w miejscu siedziby prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników i motocykl nie byłby użytkowany przez inną osobę niż tylko Wnioskodawca.

Wnioskodawca zaznacza, że motocykl byłby wykorzystywany zarówno do działalności gospodarczej jak i celów prywatnych. Motocykl oczywiście będzie podlegał rejestracji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.)

Dla motocykla nie zamierza prowadzić ewidencji przebiegu zawierającej dane, o których mowa w art. 86a ust 7 ustawy. Nie będzie składał do naczelnika urzędu skarbowego informacji o wyłącznym wykorzystaniu motocykla do działalności gospodarczej (VAT-26).

Dzięki takiemu środkowi transportu jak motocykl, który ma wiele przewag nad samochodem (mobilność w ruchu miejskim, niższe koszty eksploatacji itp.) działalność gospodarcza Wnioskodawcy będzie efektywniejsza i ma on szansę zwiększyć przychody, co poskutkuje płaceniem wyższych podatków - zatem Budżet Państwa na tym również skorzysta. Aby zdecydować się na zakup motocykla jako narzędzia prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca musi mieć jasność związaną z kosztami podatkowymi dotyczącymi tego pojazdu. Chodzi o odliczenie VAT od samego motocykla, jak i VAT od paliwa i VAT od innych kosztów eksploatacyjnych, takich jak przeglądy, części zamienne.

Przepisy o VAT nie zawierają wprost ograniczenia w odliczaniu pełnego podatku VAT przy nabyciu motocykli i paliwa do ich napędu. Ograniczenia odnoszą się jedynie do „samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych”. Analizując interpretacje urzędów skarbowych widać, że istnieje w tej kwestii rozbieżność pomiędzy poszczególnymi urzędami, bowiem część z nich klasyfikując motocykl sięga do definicji z ustawy „prawo o ruchu drogowym”, a część urzędów dokonuje bardziej uzasadnionej klasyfikacji statystycznej wg PKWiU. Właśnie wg takiej klasyfikacji będzie motocykl sklasyfikowany na fakturze zakupu, zatem Wnioskodawca dokona zakupu motocykla a nie samochodu czy pojazdu samochodowego.

Reasumując stan aktualny - zakup motocykla jest uzależniony od Państwa interpretacji. Tylko uznanie w interpretacji Izby Skarbowej motocykla za motocykl zgodnie z PKWiU (symbol w PKWiU 35.4.1) i pozwolenie Wnioskodawcy na pełne odliczenie VAT spowoduje zakup i przyczyni się do zwiększenia efektywności działalności Wnioskodawcy.

Koszt zakupu motocykla będzie wynosił w kwocie brutto: między 30 a 50 tys. PLN (musi być to motocykl przystosowany do długich podróży). Średnie miesięczne koszty utrzymania nie powinny wynosić więcej niż 1400 PLN/miesiąc brutto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji kiedy Wnioskodawca dokona zakupu motocykla klasyfikowanego wg PKWiU, który będzie motocyklem, a nie samochodem czy pojazdem samochodowym, będzie miał prawo do pełnego odliczenia VAT od jego zakupu oraz kosztów: paliwa do jego napędu, przeglądów technicznych oraz zakupu części zamiennych związanych z jego eksploatacją?

Wnioskodawca podkreślił, że dokona zakupu motocykla sklasyfikowanego wg PKWiU: 35.4.1, co potwierdzi faktura VAT oraz w Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), będzie on w kategorii 740 motocykle.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W części zawierającej opis zdarzenia Wnioskodawca wspomniał o różnych interpretacjach urzędów skarbowych związanych z klasyfikacją motocykli. Osobiście z całą stanowczością zgadza się z interpretacją tych urzędów skarbowych, które używają logicznej, ale też prawidłowej klasyfikacji, odnosząc się do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), gdzie motocykle i samochody zaklasyfikowane są do zupełnie innych działów i motocykle posiadają symbol w PKWiU 35.4.1

Przykładem takiej interpretacji prezentuje Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (1.04.2010 - IPPP2/443-86/10-2/MM), wg której „przedsiębiorca może odliczyć VAT w całości od zakupu motocykla, paliwa do niego, gdy wykorzystuje pojazd w prowadzonej działalności gospodarczej”.

Poniżej kilka punktów potwierdzających stanowisko Wnioskodawcy wyrażone w ostatnich zdaniach zawartych w pozycji nr 82 (w tej rubryce):

1. Ustawa o podatku VAT stanowi wprost, że „towary identyfikuje się na podstawie przepisów o statystyce publicznej”. Taki zapis nakazuje odniesienie się do PKWiU. Motocykl tam jest motocyklem, którego nie dotyczą żadne ograniczenia w odliczeniu VAT (nie jest samochodem ani pojazdem samochodowym, których ograniczenia dotyczą).
2. Prowadząc Książkę Przychodów i Rozchodów, czyli księgowość przeznaczoną na cele podatkowe, w Klasyfikacji środków Trwałych w kategorii 740 mamy „motocykle”, a w kategorii 741 mamy „samochody osobowe”. Znów KŚT jasno klasyfikuje i oddziela samochód i motocykl.
3. Uznawanie motocykla za pojazd samochodowy i ograniczanie pełnego odliczenia VAT od niego jest „naciąganiem” przepisów na niekorzyść podatnika/przedsiębiorcy. Wszelkie przesłanki wskazują, że podatnik ma pełne prawo do odliczenia 100% VAT od zakupu motocykla i paliwa do jego napędu i nie ma w tym względzie żadnych wymogów dodatkowych, jak choćby wyłączne wykorzystywanie motocykla do celów działalności gospodarczej (jak to jest w przypadku samochodów).
   
   

Reasumując: stanowisko Wnioskodawcy w sprawie: ma prawo do pełnego odliczenia VAT od zakupu motocykla oraz kosztów paliwa do jego napędu, przeglądów technicznych oraz zakupu części zamiennych w razie potrzeby. Przy czym pełne odliczenie podatki VAT od zakupu motocykla i paliwa do jego napędu nie wymaga od Wnioskodawcy prowadzenia żadnych ewidencji oraz składania deklaracji, że motocykl będzie wykorzystywany wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku motocykli nie wymaga spełnienia takich warunków żadne prawo w Polsce.

Ograniczenia dotyczące odliczenia maksymalnie 50% VAT dotyczą samochodów, a nie motocykli. Wnioskodawca nie zgadza się z klasyfikowaniem motocykla, jako pojazdu samochodowego przyjmując prawo o ruchu drogowym. Przy obrocie towarami oraz do celów fiskalnych stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług gdzie motocykl „motocykle”. W związku z powyższym, dokonując zakupu motocykla sklasyfikowanego wg PKWiU: 35.4.1, co potwierdzi faktura VAT oraz w Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), będzie on w kategorii 740 – „motocykle”. Motocykle nie mają w świetle powyższych klasyfikacji ograniczeń w odliczaniu podatku VAT.

Wnioskodawca liczy na to, że Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach potwierdzi jego stanowisko i pozwoli mu efektywniej wykonywać działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Według. art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów prawo o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Zatem zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:

1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

-jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2. w odniesieniu do których:

1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
   
   

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy o VAT).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzeni działalność gospodarczą polegającą przede wszystkim na świadczeniu usług pośrednictwa w sprzedaży. Dzięki szerokiej znajomości rynku dostawców oraz potencjalnych odbiorców świadczyć może usługi dla jednych i drugich. Praca polega na ciągłym komunikowaniu się z ludźmi, wielu spotkaniach oraz podróżach służbowych. Aby przez dużą część roku podróże były szybsze oraz tańsze, zamierza zakupić na firmę motocykl, który byłby narzędziem pracy. Motocykl poza okresami wyjazdów firmowych będzie garażowany w miejscu siedziby prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników i motocykl nie byłby użytkowany przez inną osobę niż tylko Wnioskodawca.

Wnioskodawca zaznacza, że motocykl byłby wykorzystywany zarówno do działalności gospodarczej jak i celów prywatnych. Motocykl będzie podlegał rejestracji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.). Dla motocykla nie zamierza prowadzić ewidencji przebiegu zawierającej dane, o których mowa w art. 86a ust 7 ustawy. Nie będzie składał do naczelnika urzędu skarbowego informacji o wyłącznym wykorzystaniu motocykla do działalności gospodarczej (VAT-26).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości z faktury dokumentującej zakup tego motocykla jak również z faktur dokumentujących poniesienie kosztów: paliwa do jego napędu, przeglądów technicznych, części związanych z jego eksploatacją.

Rozpatrując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia przez Wnioskodawcę motocykla, należy przede wszystkim wyjaśnić czy w odniesieniu do motocykli zastosowanie znajdą wymienione wcześniej przepisy art. 86a ustawy o VAT regulujące kwestie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z używaniem pojazdów samochodowych oraz czy dla identyfikacji motocykli można stosować przepisy o statystyce publicznej. Należy zatem ustalić, czy motocykl jest pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów Prawo o ruchu drogowym.

Odnosząc się do powyższego należy zauważyć, iż obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przy formułowaniu zakresu pojęciowego towarów i usług, co do zasady, opierają się na klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jednakże pod warunkiem, że dla tych dla tych towarów lub usług przepisy ustawy o VAT lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Wskazanie symbolu statystycznego (PKWiU) jest istotne, co do zasady w przypadku określenia stawki podatku dla sprzedaży. W przypadku prawa do odliczenia, przepisy podatku od towarów i usług nie powołują się na klasyfikacje statystyczne.

W związku z nowelizacją ustawy o podatku od towarów i usług, zagadnienia dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w cytowanym wyżej art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą.

Zatem w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2014r. Wnioskodawca nie może odwoływać się do przepisów o statystyce publicznej, gdyż pojazdy samochodowe (motocykle) dla celów odliczenia podatku naliczonego nie są identyfikowane za pomocą symboli statystycznych, bowiem ustawodawca w rozdziale 1 „Odliczenie i zwrot podatku” w art. 86a odwołuje się jedynie do przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Z uwagi na fakt, iż dla identyfikacji pojazdów samochodowych ustawodawca nie powołuje symboli statystycznych, natomiast odwołuje się do przepisów Prawo o ruchu drogowym, zatem tut. organ dokonując oceny prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy zobowiązany jest do dokonania analizy opisu zdarzenia przyszłego w oparciu o przepisy Prawo o ruchu drogowym.

Jak już wcześniej wskazano przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (art. 2 pkt 34 ustawy).

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęć pojazd, pojazd samochodowy. Zatem, w celu zdefiniowania tych pojęć należy odwołać się do innych aktów prawnych. W tym przypadku do przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.) pojazd samochodowy to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

W konwencji o ruchu drogowym, podpisanej w Genewie w dniu 19 września 1949 r., która została przez nasze Państwo ratyfikowana i opublikowana w 1959 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 321), art. 4 stanowi, że pojazd samochodowy oznacza każdy pojazd poruszający się po drogach o własnym napędzie przy pomocy urządzenia mechanicznego, przeznaczony zazwyczaj do transportu osób lub towarów, a nie będący pojazdem poruszającym się po szynach lub połączonym z przewodami elektrycznymi.

Przez pojazd, zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy o Prawo o ruchu drogowym rozumie się środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane.

Z kolei przez motocykl, w myśl art. 2 pkt 45 ww. ustawy rozumie się pojazd samochodowy zaopatrzony w silnik spalinowy o pojemności skokowej przekraczającej 50 cm3, dwukołowy lub z bocznym wózkiem - wielośladowy; określenie to obejmuje również pojazd trójkołowy o symetrycznym rozmieszczeniu kół.

Z powyższych przepisów wynika, że motocykl jest pojazdem samochodowym, a zatem w kwestii prawa do odliczenia zastosowanie będą mieć przepisy art. 86a ustawy o VAT.

Jak wyjaśnił Wnioskodawca motocykl będzie podlegał rejestracji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.).

W wyniku analizy cytowanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że motocykl zgodnie z przepisami Prawo o ruchu drogowym będzie spełniać definicję pojazdu samochodowego określoną w art. 2 pkt 34 ustawy o VAT. Zatem w odniesieniu do tego pojazdu będą miały zastosowanie wymienione wcześniej cytowane przepisy art. 86a ustawy o VAT, zaś powołany przez Wnioskodawcę symbol statystyczny będzie pozostawał bez wpływu na wysokość prawa do odliczenia.

Powołane przepisy art. 86a wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do „użytku mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Wyłączenia z ograniczenia w odliczeniu podatku zawiera art. 86a ust. 3 ustawy. Według tego przepisu, skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie m.in. warunku wykorzystywania samochodów przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (pkt 1 lit. a), wskazującego obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt 2).

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki pojazd wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest stworzenie reguł wykluczających użycie pojazdu do celów prywatnych potwierdzone prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (ust. 5). Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do jednej z następujących czynności stanowiących przedmiot działalności gospodarczej podatnika: odprzedaży pojazdu, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp.

Z opisu wniosku wynika, że motocykl będzie wykorzystywany zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak również do celów prywatnych Wnioskodawcy. Zatem należy przyjąć, że motocykl nie będzie wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej, lecz będzie służył do celów mieszanych.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że opisany we wniosku sposób użytkowania motocykla wskazuje, że będzie on wykorzystywany zarówno do działalności gospodarczej jak również do celów innych niż działalność gospodarcza – tj. będzie wykorzystywany do tzw. celów „mieszanych”, bowiem jak wyjaśnił Wnioskodawca motocykl będzie wykorzystywany zarówno do działalności gospodarczej jak i celów prywatnych

Ponadto Wnioskodawca stwierdził, że dla motocykla nie zamierza prowadzić ewidencji przebiegu zawierającej dane, o których mowa w art. 86a ust 7 ustawy. Nie będzie składał do naczelnika urzędu skarbowego informacji o wyłącznym wykorzystaniu motocykla do działalności gospodarczej (VAT-26).

W konsekwencji powyższego, w sytuacji, gdy ponoszone wydatki będą związane z motocyklem, który będzie służył czynnościom opodatkowanym oraz czynnościom innym niż działalność gospodarcza, czyli wykorzystywany będzie do użytku „mieszanego”, to zastosowanie znajdzie art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, tj. przepis dający prawo do odliczenia w wysokości 50% kwoty podatku wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z tymi pojazdami.

Reasumując, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie przedmiotowego motocykla oraz 50% kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z nabyciem paliwa wykorzystywanego do napędu tego motocykla oraz przeglądów technicznych i części związanych z jego eksploatacją, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy, o ile nie wystąpią okoliczności wyłączające to prawo wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Wbrew stanowisku Wnioskodawcy bez wpływu na prawo do odliczenia pozostaną powołane Klasyfikacje statystyczne.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Natomiast odnosząc się do przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej z 1 kwietnia 2010r. znak; IPPP2/443-86/10-2/MN tut. organ wskazuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach wnioskodawcy w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Ponadto tut. organ pragnie zwrócić uwagę, że wskazana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna została wydana w innym stanie prawnym.

Zauważyć przy tym należy, że interpretacja indywidualna wydawana jest w oparciu o konkretny przedstawiony we wniosku opis sprawy i wiąże Organ uprawniony do wydawania interpretacji indywidualnej wyłącznie w zakresie przedstawionym we wniosku. Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność, a Wnioskodawca nie może korzystać z ochrony wynikającej z tej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.