Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/4512-1-9/16-4/KS
z 11 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2015 r. (data wpływu 4 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 marca 2016 (data wpływu 14 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia i stosowania proporcji określonej w art. 86 ust. 2a – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia i stosowania proporcji określonej w art. 86 ust. 2a. Wniosek uzupełniono w dniu 14 marca 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz dołączono pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A. jest jednostką organizacyjną Miasta, działającą w formie samorządowego zakładu budżetowego, nieposiadającą osobowości prawnej. Organem założycielskim Zarządu jest Rada Miasta która uchwałą z dnia 19 grudnia 1991 r. powołała Zarząd, zwany dalej Zakładem i określiła cel jego tworzenia.

Zadaniami własnymi Zakładu jest administrowanie przyjętym od Gminy mieniem komunalnym, będącym własnością Gminy, a w szczególności:

1. Zarząd budynkami mieszkalnymi i mieszkalno-gospodarczymi,
2. Zarząd lokalami mieszkalnymi i użytkowymi będącymi w najmie,
3. Remonty zarządzanej substancji mieszkalnej i użytkowej,
4. Przygotowanie i realizacja zadań inwestycyjnych związanych z działalnością Miasta.
   
   

Do zadań Zakładu należą:

1. Administrowanie komunalnym zasobem Gminy w tym: zarządzanie lokalami komunalnymi (mieszkalne, socjalne, pomieszczenia tymczasowe) i użytkowymi, komórkami lokatorskimi (pomieszczenia gospodarcze), garażami oraz obiektami niewykorzystywanymi do działalności, wyłączonymi z eksploatacji.
   Czynności wykonywane w ramach administrowania:
   • utrzymywaniu mienia w należytym stanie głównie poprzez dokonywanie okresowych przeglądów stanu budynków wraz z instalacjami, konserwacji budynku oraz zamieszczonych w nich instalacji – wykonywane przez podmioty zewnętrzne, przeprowadzanie koniecznych napraw i remontów – wykonywane przez konserwatorów, jak i podmioty zewnętrzne, ubezpieczanie;
   • obsługa podmiotów związanych umową najmu lub dzierżawy;
   • rozliczanie mediów (tzw. opłat niezależnych od właściciela) w związku z dostawą ciepła, wody i odprowadzaniem ścieków, wywozem nieczystości płynnych (opróżnienie szamba). Opłaty te naliczane są zaliczkowo (jako element czynszu) i rozliczane w okresach półrocznych i rocznych. Rozliczenia dotyczą zarówno lokali mieszkalnych, jak i użytkowych;
   • pobieranie i przekazywanie do gminy opłat z tytułu usuwania odpadów komunalnych, które wkalkulowane są w kwotę czynszu.
2. Zarząd nad kotłowniami cieplnymi będącymi własnością gminy oraz pośredniczenie w dostarczaniu ciepła do lokali z komunalnego zasobu mieszkaniowego, do lokali we wspólnotach mieszkaniowych oraz do zasobów spółdzielni mieszkaniowej.
   Faktury od dostawców mediów wystawione są na Zakład, a następnie w całości refakturowane na finalnych odbiorców (zg. z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT).
3. Refakturowanie dostawy energii elektrycznej, gazu, wody i usługi odprowadzania ścieków do niektórych lokali mieszkalnych, kilku wspólnot mieszkaniowych oraz kotłowni (opisanych w pkt 2).
   Faktury od dostawców mediów wystawione są na Zakład, a następnie w całości refakturowane na finalnych odbiorców (zg. z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT).
4. Zarządzanie wspólnotami mieszkaniowymi.
   
   

Czynności dodatkowe – fakturowanie dostarczania korespondencji (umowa zlecenia z pracownikiem Zakładu), fakturowanie kosztów usług konserwacyjnych (drobne prace remontowe, naprawy) wykonywanych przez etatowych pracowników Zakładu (robocizna i materiały). Zadaniami zleconymi przez Gminę są świadczenia usług komunalnych a w szczególności:

1. Utrzymanie czystości administrowanego mienia,
2. Wywóz nieczystości stałych i płynnych.
   
   

Zakład jest odrębnym od Gminy, zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wśród czynności, które wykonuje należy wskazać:

1. Czynności podlegające opodatkowaniu VAT, według stawki podstawowej oraz stawek obniżonych na rzecz osób fizycznych, firm i innych podmiotów:
   • usługi administrowania, refaktury za dostawy mediów, prace konserwacyjne, dostawa i montaż urządzeń, transport, obsługa kotłowni, wynajem powierzchni reklamowych, refakturowanie zakupu materiałów, obsługa kotłowni.
   Zakład nie wystawia faktur na rzecz Gminy.
2. Czynności podlegające opodatkowaniu VAT – stawka zw – w zakresie tym mieszczą się takie czynności jak:
   • wynagrodzenie zarządcy na podstawie zawartych umów ze wspólnotami mieszkaniowymi.
3. Przychody związane z działalnością gospodarczą, ale będące poza opodatkowaniem podatkiem VAT:
   • odsetki od środków zgromadzonych na rachunku bankowym,
   • odsetki od nieterminowych wpłat z tytułu należności,
   • odszkodowania,
   • zwrot kosztów postępowania sądowego.
4. Zakład otrzymuje następujące dotacje, traktowane jako związane z działalnością gospodarczą, ale będące poza opodatkowaniem podatkiem VAT:
   • pokrycie kosztu remontu lokalu z komunalnego zasobu Gminy, na które Gmina otrzymała dotację celową, np. wykonanie remontów lokali mieszkalnych,
   • dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, modernizacja w budynkach komunalnych, przebudowa instalacji wodociągowej, przepięcia i podłączenia do sieci sanitarnych, przygotowanie lokali zamiennych i socjalnych, modernizacja lokali komunalnych we wspólnotach mieszkaniowych.
   
   

W przyszłości mogą pojawić się przychody dotyczące otrzymanych dotacji czy dopłat, które będą dotyczyć kosztów związanych integralnie z prowadzoną działalnością.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, Zakład – zgodnie z treścią przywołanej w ustawie definicji, jako zarządca lokali stanowiących komunalny zasób Gminy, zobowiązany jest do uiszczania na rachunek Gminy opłaty z tytułu odpadów komunalnych, które pobiera od najemców lokali.

Z tego tytułu Zakład nie otrzymuje wynagrodzenia. Opłaty te ewidencjonowane są na koncie przychodów i jednocześnie kosztów. Przekazywane są do Gminy na podstawie deklaracji miesięcznych.

W odniesieniu do podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki, które są ponoszone bezpośrednio i wyłącznie w związku z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Wnioskodawca korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W tym celu dokonuje bezpośredniego przyporządkowania kwot podatku naliczonego do wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi VAT i odlicza podatek w całości.

Natomiast w odniesieniu do wydatków związanych bezpośrednio i wyłącznie z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu stawką zwolnioną, podatek naliczony nie jest odliczany.

Wnioskodawca ponosi również wydatki na nabycie towarów i usług, jednocześnie związanych z czynnościami opodatkowanymi VAT i zwolnionymi od podatku. Odliczenia podatku naliczonego w tym przypadku dokonuje w oparciu o art. 90 ust. 1-2 ustalając proporcję.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 7 marca 2016 r. Zainteresowany wyjaśnił co następuje:

• Wnioskodawca prowadzi działalność jedynie w zakresie zadań własnych określonych w statucie, które zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w całości podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca nie wykonuje i nie planuje wykonywania czynności wykraczających poza zakres działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ww. ustawy.
• Wnioskodawca pobiera od najemców lokali mieszkalnych kwoty stanowiące równowartość należności czynszowej wraz z opłatami niezależnymi od właściciela (zgodne z aktualną sytuacją zajmującego lokal), do których na podstawie art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, zaliczają się m.in. opłaty za odbiór odpadów komunalnych. Są to i będą opłaty ściśle związane z prowadzoną działalnością gospodarczą polegającą na wynajmie lokali mieszkalnych opodatkowanych zwolnioną stawką VAT (na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36).
• Nabywane towary i usługi są i będą wykorzystywane jedynie do wykonywania czynności stanowiących działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.
• Uchwałą z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie uchwały budżetowej Miasta na 2016 r., Rada Miasta zatwierdziła plan finansowy Wnioskodawcy obejmujący pozycję: „Dotacje celowe z budżetu na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji i zakupów inwestycyjnych samorządowych zakładów budżetowych”. Zostały one przyznane na podstawie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, a przekazane na podstawie art. 250 w związku z art. 251 i 252 tejże ustawy. W ramach otrzymanych dotacji realizowane będą zadania własne Wnioskodawcy, stanowiące działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Dotacje przyznane zostały na następujące cele:
  • przebudowa instalacji wodociągowych w budynkach administrowanych przez Wnioskodawcę, w których wynajmowane są lokale mieszkalne;
  • przepięcie i podłączenie do sieci sanitarnej budynków administrowanych przez Wnioskodawcę;
  • przygotowanie lokali zamiennych i socjalnych administrowanych przez Wnioskodawcę;
  • remonty budynków administrowanych przez Wnioskodawcę:
  • pokrycie udziału Gminy w remontach przeprowadzanych przez wspólnoty mieszkaniowe, w których Gmina posiada udział (jest współwłaścicielem).
• Dotacje celowe na wydatki inwestycje nie będą stanowiły przychodów wykonanych zakładu budżetowego, o których mowa w § 2 pkt 11 Rozporządzenia MF z dnia 28 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników. Samorządowy zakład budżetowy jest zobowiązany sporządzać sprawozdanie Rb-30S z wykonania planu finansowego, którego sposób tworzenia określa Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 stycznia 2014 r. w sprawie sprawozdawczości budżetowej (Dz. U. z 2014 r., poz. 119, ost. zm. Dz. U. z 2015 r., poz. 1511) ujmując dane zawarte w jego księgach rachunkowych prowadzonych zgodnie z zasadami uregulowanymi Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2013 r., poz. 28, ost. zm. Dz. U. z 2015 r., poz. 1954), ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 1994 r., poz. 591, z późn. zm.) oraz przyjętą polityką (zasadami) rachunkowości. Z przywołanego Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 stycznia 2014 r. wynika, że w dziale A. „Przychody” sprawozdania Rb-30S, jak i w dziale B. „Koszty oraz inne obciążenia”, nie są uwzględniane dotacje celowe, które Wnioskodawca otrzymuje od Gminy na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji. Kwoty te prezentuje się jedynie w dziale D. „Dane uzupełniające”, część 1. „Informacja o finansowaniu inwestycji samorządowego zakładu budżetowego”, lecz nie mają one żadnego wpływu na dział A. tegoż sprawozdania, czyli na część dotyczącą przychodów.
  Ze środków z otrzymanych dotacji celowych finansowane są zakupy towarów i usług zaliczanych przez Wnioskodawcę do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
  
• Przychody wymienione w lit. C wniosku oraz przychody osiągane w związku z poborem opłat za odpady komunalne nie stanowią przychodów wykonanych zakładu budżetowego, o których mowa w § 2 pkt 11 Rozporządzenia MF z dnia 28 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przychody uzyskane z tytułów wykazanych w pkt C przedstawionego stanu faktycznego należy ująć w wyliczeniu proporcji „prewspółczynnika”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy VAT w brzmieniu od 1 stycznia 2016 r.?
2. Czy otrzymane dotacje opisane w pkt D należy uwzględnić w obliczeniu proporcji „prewspółczynnika”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy od 1 stycznia 2016 r. skoro uzyskiwane przychody są związane integralnie z prowadzoną działalnością gospodarczą i w związku z tym podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT?
3. Czy czynności związane z poborem opłat za odpady komunalne należy uwzględnić od 1 stycznia 2016 r. w wyliczeniu proporcji „prewspółczynnika”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

PYTANIE NR 1

Z treści art. 86 ust. 2a wynika, że w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej: „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej przepisami art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże nie generujące opodatkowania podatkiem VAT.

Wnioskodawca dokonuje nabycia towarów i usług, tylko i wyłącznie w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą. Także czynności, które znajdują się poza VAT, tj. odsetki, odszkodowania czy zwrot kosztów postępowania sądowego, wykazują bezwzględnie związek z działalnością gospodarczą i nie powinny, zdaniem Wnioskodawcy zostać uwzględnione w obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 86 ust 2a.

Wnioskodawca dodatkowo wskazuje, że odliczenie podatku naliczonego gwarantuje zachowanie zasady neutralności VAT jako podstawowej cechy krajowego i wspólnotowego systemu VAT. Zasada ta stanowi, że podatek VAT powinien być dla podatników neutralny na każdym etapie wykonywania działalności gospodarczej. Realizacji tego celu służy wprowadzenie podstawowego mechanizmu, jakim jest prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zasada ta wielokrotnie była przywoływana w orzeczeniach krajowych sądów administracyjnych oraz w orzeczeniach TSUE. Przykładowo w orzeczeniu w sprawie 268/83 DA. Rompelman E.A. RompelmanVan Deelen TSUE stwierdził, że „Na podstawie powyższych przepisów można uznać, że system odliczeń ma na celu zwolnienie podatnika w całości od obciążeń podatkiem VAT należnym do zapłaty lub zapłaconym w toku całości jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia zatem to, by całość działalności gospodarczej niezależnie od jej celu lub rezultatów, pod warunkiem, iż działalność taka sama w sobie podlega VAT była opodatkowana w całkowicie neutralny sposób”.

Zdaniem Wnioskodawcy zdarzenia znajdujące się poza zakresem VAT ale dotyczące działalności gospodarczej nie powinny wpływać na wysokość proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 86 ust 2a. Przykładowo w orzeczeniach C-333/91 Sofitam SA v. Ministre charge du Budget, C-306/94 Regie duaphinoise Cabinet A. Forest 5ARL v. Minister du Budget, C-16/00 Cibo Participations SA Directeur Regional des impot du Nord-Pas-de-Calais, TSUE potwierdził, że otrzymane odsetki od pożyczek oraz dywidendy pozostające całkowicie poza strefą opodatkowania VAT nie mogą być uwzględniane w obliczaniu proporcji sprzedaży, która ma na celu ustalenie części podatku naliczonego podlegającej odliczeniu.

Z orzecznictwa ETS wynika również, że rozliczenie strukturą poniesionych kosztów może mieć zastosowanie wyłącznie w przypadku występowania działalności statutowej, która nie generuje sprzedaży opodatkowanej dla celów podatku VAT.

Wnioskodawca dokonuje odliczenia podatku naliczonego w związku ze sprzedażą opodatkowaną, nie dokonuje odliczenia podatku w związku ze sprzedażą zwolnioną, natomiast dokonuje częściowego odliczenia podatku naliczonego związanego z działalnością mieszaną w oparciu o art. 90 ust. 1-2.

Powyższe oznacza, że przepisy znowelizowanej ustawy VAT w zakresie art. 86 ust. 2a-2h nie obejmują Wnioskodawcy.

PYTANIE NR 2

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Generalnie ustawa VAT, jako podstawę opodatkowania podatkiem VAT wskazuje to, co otrzymuje dostawca od nabywcy za wykonaną sprzedaż. Zakład uzyskuje dochody od Gminy w postaci: dotacji celowych oraz środki stanowiące pokrycie (zwrot) kosztów realizowanych zadań zleconych przez Gminę. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie ceny konkretnego towaru, czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc obrotem dotacja ogólna (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka powinna zostać doliczona do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Kryterium uznania dotacji za zwiększającą obrót stanowi zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zakład może uzyskiwać dotacje celowe, przedmiotowe oraz środki na pokrycie kosztów zadań zleconych przez Gminę. Należy wskazać na związek otrzymanych dotacji z działalnością opodatkowaną, ponieważ Wnioskodawca wykorzystuje otrzymane dotacje oraz otrzymane środki (pkt D) wykonując czynności opodatkowane wymienione w pkt A. i B. Środki otrzymane na pokrycie kosztu remontu lokalu z komunalnego zasobu Gminy, na które Gmina otrzymała dotację celową, związana jest z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług tj. administrowania zasobem. Także dotacje celowe (pkt D) na inwestycje wykorzystywane są w działalności gospodarczej, która generuje czynności opodatkowane podatkiem VAT w zakresie administrowania zasobem.

Zdaniem Wnioskodawcy uzyskiwane dotacje nie powinny w związku z tym być uwzględniane w wyliczeniu proporcji prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT.

PYTANIE NR 3

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, Zakład – zgodnie z treścią przywołanej w ustawie definicji, występuje jako właściciel nieruchomości, które zostały mu oddane przez Gminę w administrowanie.

Zgodnie z art. 6h powołanej ustawy właściciel nieruchomości zobowiązany jest ponosić na rzecz Gminy opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi zgodnie ze złożoną deklaracją. Na podstawie art. 6m ust. 1 tej ustawy Zakład jako właściciel, zobowiązany jest złożyć deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi – deklaracja sporządzana jest odrębnie dla każdego budynku, w oparciu o złożone przez najemców lokali oświadczenia o ilości zamieszkujących osób. Wykonując wyżej wymieniony obowiązek Zakład, jako zarządca lokali stanowiących komunalny zasób Gminy, działa jako pośrednik, przekazując na rachunek Gminy kwotę opłaty z tytułu odpadów komunalnych wynikającą ze złożonych deklaracji. Zakład nie otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenia, a jedynie wykonuje obowiązki wynikające z ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Czynności wykonywane w ramach poboru opłat za odpady komunalne związane są z prowadzoną przez Zakład działalnością gospodarczą, tj. administrowanie i zarządzanie, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Zakład dokonuje księgowania przychodów z tytułu opłat za odpady komunalne, ale jednocześnie kosztu, w momencie ich przekazania do Gminy (sumarycznie transakcja wynosi zero).

Zdaniem Wnioskodawcy czynności te nie powinny zostać uwzględnione w obliczeniu proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT w brzmieniu od 1 stycznia 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że 29 września 2015 r. zapadł wyrok TSUE C-276/14, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność gospodarcza nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

Ponadto, należy podkreślić, że w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 października 2015 r. sygn. akt I FPS 4/15, rozstrzygnięto bardzo szczegółowo, że pomimo większego niż jednostki budżetowe stopnia samodzielności zakładu budżetowego, nie może on być uznany za odrębnego od Gminy podatnika VAT, gdyż nie jest wystarczająco samodzielny. NSA wskazał również na orzeczenie TSUE z 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław i podkreślił, że w wyroku tym TSUE udzielił bardzo szczegółowych wskazówek dotyczących warunków, jakie muszą spełniać publiczne jednostki organizacyjne aby mogły one być uznane za podatników VAT czynnych, tj. działanie we własnym imieniu i na własny rachunek, ponoszenie ryzyka gospodarczego, brak hierarchicznego podporządkowania itp.

NSA zwrócił uwagę na fakt, że dla oceny, czy samorządowy zakład budżetowy jest podmiotem samodzielnym należy zbadać to, czy ten zakład przy realizacji jego zadań jest podporządkowany Gminie.

Z powyższego wynika, że samorządowy zakład budżetowy w myśl przytoczonych przepisów oraz zgodnie z wyrokiem NSA nie może być traktowany jako odrębny podatnik od jednostki samorządu terytorialnego, która go utworzyła.

Jednak, aby zapewnić samorządom czas na przygotowanie się do nowego modelu rozliczeń, 29 września 2015 r. Ministerstwo Finansów wydało komunikat w sprawie objętej wyrokiem TSUE, w którym wskazano, że stosowany model rozliczeń może być kontynuowany do połowy 2016 r. W dniu 16 grudnia 2015 r. Ministerstwo Finansów wprowadziło zmianę do komunikatu polegającą na przedłużeniu terminu ostatecznej centralizacji na dzień 1 stycznia 2017 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Należy zauważyć, że od dnia 1 stycznia 2016 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 605) – zwanej dalej ustawą nowelizującą – do ustawy dodane zostały m.in. przepisy art. 86 ust. 2a-2h.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Przykładowo:

• otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów,
• otrzymanie dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze niemających bezpośredniego wpływu na cenę dostarczanych przez podatnika towarów lub usług przez niego świadczonych lecz wykorzystywanych w całości do wykonywania działalności gospodarczej objętej podatkiem VAT,
• działania pracodawcy polegające na dokonaniu zakupów od osób trzecich, których nabycie w całości następuje ze środków funduszu tworzonego na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych w celu udostępnienia ich nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie osobom uprawnionym na zasadach wymienionych w tej ustawie,
• obowiązki pracodawcy wynikające z ustawy o związkach zawodowych, np. udostępnienie pomieszczeń i urządzeń technicznych niezbędnych do wykonywania działalności związkowej w zakładzie pracy.
  
  

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT.

Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Z uwagi na powyższe w pierwszej kolejności należy wyjaśnić pojęcia: „działalności gospodarczej” oraz „podatnika” w rozumieniu ustawy.

I tak, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 3 ustawy – za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
   
   

Określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Przez pojęcie producenta w takim razie będziemy rozumieli podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia. Handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. Podobnie usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych. Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku od towarów i usług, o czym świadczy zdanie drugie art. 15 ust. 2 ustawy, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną Miasta (Gminy), działającą w formie samorządowego zakładu budżetowego, nieposiadającą osobowości prawnej. Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą w zakresie administrowania mieniem komunalnym, będącym własnością Gminy. Zakład jest odrębnym od Gminy, zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca dokonuje nabycia towarów i usług wyłącznie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a przychody uzyskane z tytułu odsetek od środków zgromadzonych na rachunku bankowym, odsetek od nieterminowych wpłat z tytułu należności, odszkodowań oraz zwrotu kosztów postępowania sądowego – pozostają bezwzględnie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jak wskazał Zainteresowany w złożonym wniosku, wszystkie czynności przez niego wykonywane to czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (opodatkowane stawką podstawową VAT lub zwolnione od podatku VAT).

W złożonym wniosku Zainteresowany zwrócił się o wyjaśnienie, czy przychody związane z działalnością gospodarczą, będące poza opodatkowaniem podatkiem VAT, tj.: odsetki od środków zgromadzonych na rachunku bankowym, odsetki od nieterminowych wpłat z tytułu należności, odszkodowania oraz zwrot kosztów postępowania sądowego, wymienione w pkt C należy uwzględnić przy kalkulacji proporcji wskazanej w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Jak już wyżej wskazano art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Zatem podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a ustawy jest wykonywanie przez podatnika czynności „innych niż działalność gospodarcza” (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy).

Wskazane okoliczności sprawy prowadzą do jednoznacznego przyjęcia, że w opisanej sytuacji – w odniesieniu do przychodów wskazanych w pkt C – mamy do czynienia z czynnościami, które mieszczą się w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Wnioskodawca w zakresie wykonywania czynności prowadzi działalność gospodarczą, a tym samym działa w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Wszystkie czynności wykonywane przez Zakład to czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (opodatkowane podstawową stawką podatku VAT lub zwolnione od podatku VAT). W konsekwencji, opisane w pkt C przychody związane są z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Wobec tego, otrzymanie określonego rodzaju przychodów (wskazanych w pkt C) związane będzie z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, tym samym konieczne jest przyjęcie, że mieszczą się one w pojęciu „celów związanych z działalnością gospodarczą”, w rozumieniu art. 86 ust. 2a ustawy. Zatem, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do stosowania prewspółczynnika, o którym mowa w powyższym przepisie.

Z treści wniosku wynika również, że Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością otrzymuje dotacje, które traktuje jako związane z działalnością gospodarczą, ale będące poza opodatkowaniem podatkiem VAT, tj. dotacje na pokrycie kosztu remontu lokalu z komunalnego zasobu Gminy, na które Gmina otrzymała dotację celową, np. wykonanie remontów lokali mieszkalnych, dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, modernizacja w budynkach komunalnych, przebudowa instalacji wodociągowej, przepięcia i podłączenia do sieci sanitarnych, przygotowanie lokali zamiennych i socjalnych, modernizacja lokali komunalnych we wspólnotach mieszkaniowych.

Jak wskazał Wnioskodawca, w przyszłości mogą pojawić się przychody dotyczące otrzymanych dotacji, czy dopłat, które będą dotyczyć kosztów związanych integralnie z prowadzoną działalnością.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uwzględniania otrzymanych dotacji przy wyliczaniu proporcji wskazanej w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Jak wyjaśniono wyżej, art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Natomiast cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej w której mieszczą się również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT.

Jak wynika z treści wniosku, Zainteresowany wykorzystuje otrzymane dotacje do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (opodatkowanych podstawową stawką podatku VAT lub zwolnionych od podatku). W związku z realizacją tych działań dokonuje nabycia towarów i usług, które są jednoznacznie związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Zainteresowanego.

Tym samym, skoro Wnioskodawca nie wykonuje czynności poza zakresem VAT należy stwierdzić, że otrzymane dotacje wymienione w pkt D mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i tym samym nie powinny być uwzględniane przy ustalaniu proporcji według zasad wskazanych w art. 86 ust. 2a-2h ustawy. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do stosowania prewspółczynnika, o którym mowa w powyższym przepisie.

W złożonym wniosku Zainteresowany wskazał również, że Zakład – jako zarządca lokali stanowiących komunalny zasób Gminy, zobowiązany jest do uiszczania na rachunek Gminy opłaty z tytułu odpadów komunalnych, które pobiera od najemców lokali. Z tego tytułu Zakład nie otrzymuje wynagrodzenia. Opłaty te ewidencjonowane są na koncie przychodów i jednocześnie kosztów. Przekazywane są do Gminy na podstawie deklaracji miesięcznych. Wnioskodawca pobiera od najemców lokali mieszkalnych kwoty stanowiące równowartość należności czynszowej wraz z opłatami niezależnymi od właściciela (zgodne z aktualną sytuacją zajmującego lokal), do których na podstawie art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, zaliczają się m.in. opłaty za odbiór odpadów komunalnych. Są to i będą opłaty ściśle związane z prowadzoną działalnością gospodarczą polegającą na wynajmie lokali mieszkalnych opodatkowanych zwolnioną stawką VAT.

Wnioskodawca zastanawia się czy czynności związane z poborem ww. opłat należy uwzględnić przy kalkulacji proporcji wskazanej w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Opierając się na art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446), należy wskazać, że gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Do zakresu działania gminy, jak stanowi art. 6 ust. 1 ww. ustawy, należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

W celu wykonywania zadań – na podstawie art. 9 ust. 1 powołanej ustawy – gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Wnioskodawca w zakresie czynności poboru ww. opłat działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Pobór opłaty za odpady komunalne jest związany z działalnością gospodarczą jaką prowadzi Zakład, związaną z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych społeczności lokalnej zleconej przez Gminę. Tym samym, nabywane przez Wnioskodawcę towary i usługi związane z poborem opłaty za odpady komunalne mają wyłącznie związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jak już wyżej wskazano, art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W świetle wskazanych okoliczności należy jednoznacznie uznać, że czynności polegające na poborze opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, tym samym konieczne jest przyjęcie, że mieszczą się one w pojęciu „celów związanych z działalnością gospodarczą”, w rozumieniu art. 86 ust. 2a ustawy. Zatem, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do stosowania prewspółczynnika, o którym wyżej mowa.

Zaznaczyć ponadto należy, że zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy – w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

W art. 90 ust. 3 ustawy określono, że proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi takie prawo nie przysługuje.

Jak wskazano wyżej w odpowiedzi na pytania Zainteresowanego, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku zastosowania prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, z uwagi na fakt, że wykonywane przez Zakład czynności (przedstawione we wniosku) mieszczą się w ramach działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jednocześnie należy podkreślić, że skoro (jak wynika z wniosku) Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej wykonuje działalność opodatkowaną i zwolnioną i niektórych wydatków nie może bezpośrednio przyporządkować do działalności opodatkowanej będzie obowiązany wyliczyć proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto tut. Organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy również wskazać, że niniejsza interpretacja traci aktualność z chwilą centralizacji rozliczeń zakładu budżetowego z jednostką samorządu terytorialnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.