Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1172/13/BK
z 5 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 4 września 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 9 września 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, wydatkowanych na finansowanie działalności socjalnej przedsiębiorcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, wydatkowanych na finansowanie działalności socjalnej przedsiębiorcy.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W spółce jawnej, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, funkcjonuje Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej: „ZFŚS”), działający zgodnie z zasadami określonymi w regulaminie. W myśl zapisów regulaminu środki ZFŚS mogą być przeznaczone między innymi na:

• finansowanie różnych form wypoczynku, w tym wczasów pracowniczych,
• dofinansowanie tworzenia zakładowych obiektów socjalnych, w tym ośrodków wczasowych i domów wypoczynkowych.
  
  

Aby zrealizować powyższe cele Spółka ma zamiar:

• długoterminowo wynająć dom letniskowy od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej i niedziałającej w branży turystycznej, a następnie ten obiekt wyremontować i wyposażyć. Po przystosowaniu dom wypoczynkowy byłby udostępniany osobom uprawnionym do korzystania ze środków ZFŚS na zasadach określonych w regulaminie. Wynajem, wraz z bieżącym utrzymaniem domu, byłby dofinansowany ze środków ZFŚS;
• krótkoterminowo wynajmować dom letniskowy od osoby fizycznej nieprowadzącej, działalności gospodarczej i niedziałającej w branży turystycznej, a następnie udostępniać ten dom w celu zorganizowania w nim wypoczynku dla osób uprawnionych do korzystania z funduszu. Wynajem byłby sfinansowany ze środków ZFŚS.
  
  

Istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego przedstawiono również w części H. poz. 70 wniosku ORD-IN, gdzie wskazano, że w trakcie bieżącego roku, podobnie jak w latach poprzednich, spółka jawna wpłaciła równowartość odpisów na ZFŚS na odrębny rachunek Funduszu. Odpisy te zostały uznane za koszt uzyskania przychodów. Poniesione w przyszłości koszty utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, w części pokrytej ze środków ZFŚS, zostaną zakwalifikowane, jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przeznaczenie środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych na dofinansowanie zakładowego obiektu socjalnego (domu wypoczynkowego) usytuowanego w wynajętym domu letniskowym będącym własnością osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej i niedziałającej w branży turystycznej nie spowoduje uznania dokonanych odpisów na ZFŚS, zakwalifikowanych pierwotnie w dacie przelania środków, jako koszty uzyskania przychodów, za wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów?
2. Czy przeznaczenie środków ZFŚS na krótkotrwały wynajem domu letniskowego od osoby fizycznej nieprowadzęcej działalności gospodarczej i niedziałającej w branży turystycznej w celu zorganizowania w nim wypoczynku dla osób uprawnionych do korzystania z funduszu, nie spowoduje uznania dokonanych odpisów na ZFŚS, zakwalifikowanych pierwotnie w dacie przelania środków, jako koszty uzyskania przychodów, za wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (dalej: „ustawa o zfśs”), środki Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej: „ZFŚS”), mogą być przeznaczone na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu oraz na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych. Przez działalność socjalną, w myśl art. 2 pkt 1 ustawy o zfśs, rozumie się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Z kolei za zakładowe obiekty socjalne uważa się, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o zfśs, ośrodki wczasowe i kolonijne, domy wypoczynkowe, sanatoria, ogrody działkowe, obiekty sportowo-rekreacyjne, żłobki, kluby dziecięce i przedszkola oraz obiekty służące działalności kulturalnej.

Środki powstałe z odpisów na ZFŚS pracodawca może przeznaczyć na zaspokajanie określonych potrzeb osób uprawnionych do korzystania z funduszu zgodnie z ustawą o zfśs oraz obowiązującym w jednostce regulaminem. W myśl tych przepisów środki ZFŚS mogą być przeznaczone na finansowanie wypoczynku osób uprawnionych oraz na dofinansowywanie domu wypoczynkowego. Zawarcie umów najmu domu letniskowego, który następnie byłby udostępniony pracownikom podczas ich urlopów spełnia założenia finansowania działalności socjalnej.

Także zawarcie długoterminowej umowy najmu domu letniskowego, następnie stworzenie w nim zakładowego obiektu socjalnego (domu wypoczynkowego) udostępnionego pracownikom, będzie uznane za dofinansowanie zakładowego obiektu socjalnego, o ile część powyższych kosztów pokryta zostanie ze środków ZFŚS.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o zfśs, odpisy na ZFŚS obciążają koszty działalności pracodawcy.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: „ustawa o PIT”), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika. Kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeśli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

W trakcie bieżącego roku, podobnie jak w latach poprzednich, spółka jawna wpłaciła równowartość odpisów na ZFŚS na odrębny rachunek Funduszu. Odpisy te zostały uznane za koszt uzyskania przychodów. Natomiast poniesione w przyszłości koszty utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, w części pokrytej ze środków ZFŚS, zostaną zakwalifikowane jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 51 ustawy o PIT.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni uważa, że przeznaczenie środków ZFŚS na dofinansowanie zakładowego obiektu socjalnego (domu wypoczynkowego) na zasadach opisanych powyżej, nie spowoduje uznania dokonanych odpisów na ZFŚS, zakwalifikowanych pierwotnie w dacie przelania środków, jako koszty uzyskania przychodów, za wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Uważa również, że przeznaczenie środków ZFŚS na krótkotrwały wynajem domu letniskowego od osoby fizycznej na zasadach opisanych powyżej, nie spowoduje uznania ww. odpisów na ZFŚS, zakwalifikowanych pierwotnie w dacie przelania środków, jako koszty uzyskania przychodów, za wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:

1. podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
2. odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.
   
   

Natomiast zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 42 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Ponadto w myśl art. 23 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, w części pokrytej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Zasady tworzenia i funkcjonowania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych regulują przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 592 ze zm). Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy, ustawa określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej "Funduszem", i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego. Działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową (art. 2 pkt 1 ww. ustawy). Natomiast zakładowe obiekty socjalne to ośrodki wczasowe i kolonijne, domy wypoczynkowe, sanatoria, ogrody działkowe, obiekty sportowo-rekreacyjne, żłobki, kluby dziecięce i przedszkola oraz obiekty służące działalności kulturalnej (art. 2 pkt 4 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 ww. ustawy, Fundusz tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych.

Z treści art. 6 ust. 1 ww. ustawy wynika natomiast, że odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a, oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy. Przy czym, w myśl art. 8 ust. 1 i 2 ww. ustawy, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów. Środki Funduszu są gromadzone na odrębnym rachunku bankowym (art. 12 ust. 1 cyt. ustawy), a administruje nimi pracodawca (art. 10 ww. ustawy). Jednocześnie w art. 12a tej ustawy przewidziano sankcje, jakie grożą za niewykonywanie przepisów ustawy, bądź działanie niezgodnie z tymi przepisami.

Z powyższych przepisów wynika, że dla podatnika prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą, kosztem uzyskania przychodów są dokonane przez niego odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych pod warunkiem, że środki pieniężne w wysokości tych odpisów, zostaną faktycznie wpłacone na odrębny rachunek bankowy funduszu. Jednocześnie wydatki na działalność socjalną (tj. m.in. wydatki finansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, w tym na utworzenie i utrzymanie obiektów socjalnych) nie stanowią kosztów uzyskania przychodów przedsiębiorcy. Oznacza to, że w odniesieniu do przedsiębiorcy, u którego funkcjonuje zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, wpływ na jego koszty uzyskania przychodów mają wyłącznie faktycznie przekazane przez niego środki na ten fundusz. Natomiast późniejsze wydatkowanie środków tego funduszu (w sposób określony regulaminem) nie wywołuje u tego przedsiębiorcy konsekwencji podatkowych po stronie kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w spółce jawnej, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, funkcjonuje zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. W związku z tym spółka dokonuje odpisów na wyodrębniony rachunek Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Ze środków tego funduszu finansowana jest (będzie) działalność socjalna przedsiębiorcy, m.in. poprzez tworzenie i utrzymanie zakładowych obiektów socjalnych (domów wypoczynkowych) oraz finansowanie rożnych form wypoczynku, w tym wczasów pracowniczych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że odpisy te, mogły do tej pory i będą mogły w przyszłości stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię (w formie spółki jawnej) pozarolniczej działalności gospodarczej, o ile środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów zostały (i zostaną w przyszłości) faktycznie przekazane na rachunek tego funduszu. Późniejsze wydatkowanie ww. środków zgodnie z obowiązującym w spółce regulaminem zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (na cele określone w ww. ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych) nie będzie skutkować zwiększeniem, ani zmniejszeniem kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawczyni. Tym samym, wydatkowanie środków z tego funduszu na sfinansowanie działalności socjalnej (w tym finansowanie różnych form wypoczynku, w tym wczasów pracowniczych, jak również dofinansowanie tworzenia i utrzymania zakładowych obiektów socjalnych) nie spowoduje obowiązku, korygowania przez Wnioskodawczynię kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie możliwości wydatkowania środków z ZFŚS na działalność opisaną we wniosku w świetle przepisów ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.