INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 18.05.2012 r. (data wpływu 24.05.2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej - jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 24.05.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Gmina jest właścicielem nieruchomości położonej w B. w Gminie B., powiat p., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka o nr 11, o powierzchni 0,51 ha, w tym: zakwalifikowanej w ewidencji gruntów jako użytek rolny klasy III powierzchnia 0,l7ha, klasy IVa -powierzchnia 0,27 ha oraz klasy IVb - powierzchni 0.07 ha. Nieruchomość znajduje się na obszarze dla, którego brak aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie została także wydana decyzja o warunkach zabudowy tej nieruchomości.

Jednakże dla obszaru na którym znajduje się nieruchomość Rada Miejska uchwałą z dnia 14 kwietnia 2000 r. Nr 159/III przyjęła studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (dalej „Studium”).

Zgodnie z ustaleniami Studium:

1. część nieruchomości na głębokość ok. 150 m od granicy działki przylegającej do drogi wojewódzkiej Nr 720 znajdzie się na terenie o funkcji mieszanej:
   • tereny zurbanizowane - obszary o wiodącej funkcji mieszkaniowej: strefa mieszkaniowa niezainwestowana
   • tereny zurbanizowane - strefa usług, handlu (w tym usług dla rolnictwa) strefa usług, handlu niezainwestowana
2. pozostała część nieruchomości to tereny niezurbanizowane - obszary o funkcji rolniczo-produkcyjnej: tereny rolne
   
   

W związku z tym, można zakładać, iż w przyszłości nieruchomość zostanie objęta planem miejscowym, a tym samym jej część może być zurbanizowana i zabudowana, a część pozostanie obszarem o funkcji rolniczej, jednakże zarówno data wejścia w życie tego planu jak i jego ostateczny kształt w chwili obecnej i zakładanej dacie sprzedaży nieruchomości nie są znane.

Gmina zamierza zbyć przedmiotową nieruchomość w przetargu publicznym nieograniczonym, w trybie negocjacji z ogłoszeniem, na co posiada zgodę Rady Miejskiej, wymaganą przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - o gospodarce nieruchomościami. Na potrzeby ustalenia wartości nieruchomości został sporządzony operat szacunkowy, który będzie podstawą do ustalenia ceny wywoławczej; zgodnie z tym operatem wartość rynkowa nieruchomości wynosi 223.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy planowana przez Gminę sprzedaż nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, przy braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego tereny, na którym nieruchomość się znajduje oraz braku aktualnie obowiązującej decyzji o warunkach zabudowy korzysta ze zwolnienia w opodatkowaniu podatkiem VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, czy też zwolnienie to obejmie tylko tę część nieruchomości, której przeznaczenie w Studium określono jako tereny rolne...

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Gminy B. dopóki na obszarze, na którym znajduje się nieruchomość przeznaczona do sprzedaży nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, a jedynie przyjęte zostało Studium, które zgodnie z art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, (Dz. U. Nr 89, poz. 717, ze zm.) nie jest aktem prawa miejscowego, dla klasyfikacji gruntu, a w związku z tym ustalenia obowiązku zapłaty lub zwolnienia z VAT, wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków. W tym przypadku nieruchomość posiada klasyfikacje użytków rolnych. Dla celów podatku od towarów i usług uznać zatem należy, że w całości jest to teren niezabudowany inny niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Zatem sprzedaż tej nieruchomości w całości nie będzie podległa opodatkowaniu podatkiem VAT - korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm., zwanej dalej „ustawą o VAT”).

Bez znaczenia pozostaje, iż w Studium nieruchomość jest położona na terenach dla, których planowane jest inne przeznaczenie, w tym w części pod budownictwo mieszkaniowo - usługowe. Hipotetyczne przeznaczenie tej nieruchomości w przyszłości nie może być podstawą do takiej kwalifikacji. Jak podniesiono wyżej, Studium nie jest przepisem prawa miejscowego. Może być także w dowolnym momencie zmienione przez Radę Gminy. Zdaniem wnioskodawcy, w razie braku aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego wiążące są zapisy w ewidencji gruntów i budynków.

Przepisem, który nawiązuje do podstawy opodatkowania jest art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. z 2005 r., Dz. U. Nr 240, poz. 2027 ze zm.). Przepis ten stanowi, że podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Prawidłowość stanowiska Gminy B. potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu wydanym w dniu 17 stycznia 2011 r. w sprawie sygn. akt I FPS 8/10. Jak w powołanym orzeczeniu podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny, że skoro w momencie dokonywania sprzedaży dla przedmiotowego terenu brak obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, to decydujące znaczenie w sprawie będzie miał wypis z rejestru gruntów (z którego wynika, że przedmiotowa działka stanowi grunt rolny) <.. .> Dopóki zatem nie dojdzie do zmiany przeznaczenia gruntu w oparciu o decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie ma znaczenia, że w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy przewidziano możliwość przeznaczenia innego.

Stwierdzić zatem należy, iż w obowiązującym stanie prawnym planowana przez Gminę B. sprzedaż nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, przy braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu, na którym nieruchomość się znajduje oraz braku aktualnie obowiązującej decyzji o warunkach zabudowy, w całości korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Dotyczy to również zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o planowaniu”.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, o klasyfikacji danego terenu decydują zapisy zawarte w ewidencji gruntów.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ustawy o planowaniu, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, ilekroć w ustawie jest mowa o ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości) - rozumie się przez to jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami.

Stosownie do art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy, ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej niezabudowanej. Powyższy grunt jest oznaczony w ewidencji gruntów jako użytek rolny. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że powyższa nieruchomość znajduje się na obszarze dla którego brak jest aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie została też wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Dla ww. gruntu obowiązuje studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego z którego wynika, że część nieruchomości znajduje się na terenie o funkcji mieszanej:

• tereny zurbanizowane - obszary o wiodącej funkcji mieszkaniowej: strefa mieszkaniowa niezainwestowana
• tereny zurbanizowane - strefa usług, handlu (w tym usług dla rolnictwa) strefa usług, handlu niezainwestowana

pozostała część jak wskazał Wnioskodawca to tereny niezurbanizowane o funkcji rolniczo – produkcyjnej (tereny rolne).

Gmina zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że planowana sprzedaż nieruchomości niezabudowanej, sklasyfikowanej jako grunty rolne, dla której nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy, będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.