Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-961/15/PB
z 29 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2015 r. (data wpływu 5 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania przekazania lokalu użytkowego na cele osobiste – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania przekazania lokalu użytkowego na cele osobiste.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 1 grudnia 1990 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą i od dnia 1 stycznia 2002 r. jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 5 grudnia 1997 r. nabyła Pani lokal użytkowy na podstawie aktu notarialnego. Jedynym dokumentem zakupu lokalu użytkowego jest akt notarialny. Nie odliczono i nie przysługiwało odliczenie podatku od towarów i usług od zakupu ww. nieruchomości. W trakcie prowadzenia działalności nie „podnajmowała” Pani lokalu osobom trzecim, prowadzona była tylko działalność wg PKD 96.02.Z – usługi fryzjerskie. Nie dokonywała również nakładów na ulepszenie nieruchomości. Dokonywane były drobne remonty eksploatacyjne, które nie przekroczyły 30% wartości nieruchomości. W najbliższej przyszłości planuje Pani wycofanie z ewidencji środków trwałych firmy i przekazanie lokalu użytkowego na cele osobiste. Po wycofaniu lokalu z działalności zamierza Pani zlikwidować działalność gospodarczą w podatku dochodowym i podatku od towarów i usług (VAT-Z). Ww. nieruchomość zamierza Pani oddawać w najem, jako osoba prywatna niebędąca podatnikiem podatku od towarów i usług. Obroty roczne z tytułu prowadzenia przez Panią działalności gospodarczej nie przekroczyły w ostatnich latach kwoty 150.000,00 zł i prognozując obroty na 2015 r. również kwota limitu nie zostanie przekroczona.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wycofanie nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej i przekazanie jej na cele osobiste będzie skutkowało opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedsiębiorca może wycofać nieruchomość z działalności gospodarczej i przekazać ją na cele osobiste. Czynność taka spowoduje konieczność wykreślenia nieruchomości z ewidencji środków trwałych. Zgodnie z art. 7 ust. 2, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W przedmiotowej sprawie nie nastąpi dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dlatego też wycofanie lokalu z działalności gospodarczej, od którego nie przysługiwało prawo odliczenia podatku od towarów i usług i przekazanie go na potrzeby osobiste, nie rodzi obowiązku odprowadzenia tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl postanowień art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z poźń. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Artykuł 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Jak stanowi § 2 ww. artykułu, czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Należy zauważyć, ze umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do treści art. 15 ust. 2 ww. ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, ze najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że – wbrew Pani stanowisku – w przedstawionych okolicznościach sprawy nie nastąpi przekazanie lokalu użytkowego na cele osobiste, gdyż po zlikwidowaniu działalności gospodarczej w dotychczasowym zakresie przedmiotowy lokal użytkowy nadal będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (najem), w związku z którą będzie Pani podatnikiem w myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Wobec powyższego czynność „przekazania” nie będzie rodziła skutków w podatku od towarów i usług.

Jakkolwiek słusznie Pani stwierdziła, że ww. czynność nie będzie rodziła obowiązku odprowadzenia podatku, ze względu na błędną argumentację stanowisko jako całość należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie stanowiska w sprawie oraz nie postawiono pytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.