INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2012 r. (data wpływu 14 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w sp z o.o. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w sp. z o.o.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od maja 2006 roku jest udziałowcem Spółki z o.o. z siedzibą na terytorium Litwy. Do kwietnia 2010 roku pracował na Litwie na pełnym etacie około 10 lat. Od kwietnia 2010 roku w dalszym ciągu jest zatrudniony na terytorium Litwy, na pół etatu. Od 1996 roku jest właścicielem mieszkania w Wilnie, w którym mieszkał przez cały ten okres. Z dniem 23 stycznia 2012 r. dokonał zameldowania na terytorium Litwy (dowód w załączeniu). Tam również został zarejestrowany dla potrzeb rozliczeń podatku dochodowego. Do tej pory podatek dochodowy od osób fizycznych tam rozliczał. Został nadany mu numer osobowy. W chwili obecnej wraz z rodziną mieszka i pracuje na terytorium Litwy. Pod koniec 2012 roku (listopad, grudzień 2012 r.) zamierza sprzedać udziały w Spółce, o której mowa powyżej. W ciągu 2012 r. nieprzerwanie przebywać będzie poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Biorąc pod uwagę cały 2012 rok z całą pewnością okres pobytu będzie przekraczał 183 dni. Z żoną łączy go wspólność majątkowa małżeńska. Nie posiada obywatelstwa litewskiego. Nie jest zatrudniony, ani też nie prowadzi działalności gospodarczej w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z brzmieniem art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r, o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przedstawionym stanem faktycznym sprawy, sprzedaż przez Wnioskodawcę udziałów w podmiocie zagranicznym pod koniec 2012 r. (listopad, grudzień 2012 r.), będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Art. 3 ust. 1a. stanowi, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W opinii Wnioskodawcy obydwie przesłanki, o których mowa w treści art. 3 ust. 1a wyżej cytowanej ustawy wykluczają możliwość opodatkowania czynności polegających na sprzedaży posiadanych przez Niego udziałów w podmiocie zagranicznym. Zgodnie z pierwszą przesłanką, w chwili dokonania sprzedaży będzie pozostawał na terytorium Litwy wraz z całą rodziną. Decyzja o przeprowadzeniu się na terytorium Litwy w sposób jednoznaczny przeniosła również jego ośrodek interesów życiowych. Tam zamierza pracować, żyć i mieszkać. Nie zamierza wracać do Rzeczpospolitej Polskiej. Druga z przesłanek, również Jego zdaniem nie zostanie spełniona. W chwili dokonania sprzedaży udziałów będzie pozostawał poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdza, że czynności podlegające na sprzedaży udziałów posiadanych przez Niego w podmiocie zagranicznym, a które to zostaną dokonane pod koniec 2012 r., z uwagi na treść art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będą podlegały opodatkowaniu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Tym samym Wnioskodawca nie będzie obowiązany do wykazywania dochodów uzyskanych w ten sposób w Polsce oraz odprowadzenia podatku dochodowego z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a wyżej powołanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Definicja miejsca zamieszkania zawarta w ww. przepisie zawiera trzy przesłanki: centrum interesów osobistych, centrum interesów gospodarczych oraz pobyt przekraczający 183 dni w roku podatkowym. Spełnienie zatem którejkolwiek z nich skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl przepisu art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1995 r. Nr 51, poz. 277), w rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce rejestracji albo inne kryterium o podobnym charakterze. Określenie to obejmuje również rząd tego Państwa, jego jednostki terytorialne i władze lokalne oraz agencje lub jednostki należące całkowicie do tego Państwa, jego jednostek terytorialnych lub władz lokalnych, utworzone zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Rozstrzygające znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródeł położonych na terytorium danego państwa ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania Podatnika.

Definicja powyższa odnosi się więc bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Zgodnie zaś z art. 13 ust. 1 umowy, zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego, o którym mowa w art. 6, położonego w drugim umawiającym się państwie, lub z przeniesienia tytułu własności udziałów w spółce, której mienie składa się głównie z takiego majątku, mogą być opodatkowane w tym drugim państwie.

Natomiast art. 13 ust. 4 ww. umowy stanowi, że zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku nie wymienionego w ustępach 1, 2 i 3 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w trakcie 2012 r. poza granicami Polski spędzi więcej niż 183 dni. Nastąpi też przeniesienie centrum interesów osobistych (Wnioskodawca wraz z najbliższą rodziną zamieszkuje na Litwie). Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że nastąpi także przeniesienie ośrodka interesów gospodarczych (Wnioskodawca nie prowadzi działalności na terenie Polski ani tu nie jest zatrudniony, na Litwie wykonuje pracę na pół etatu, jest właścicielem mieszkania).

Dodatkowo został zarejestrowany na Litwie dla potrzeb rozliczeń podatku dochodowego oraz tam dokonał zameldowania.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne na tle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, iż o ile nie ulegną zmianie okoliczności wynikające z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca podlegać będzie w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W konsekwencji, dochody Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży udziałów spółki posiadającej siedzibę na terytorium Republiki Litewskiej nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Załączone do wniosku dokumenty nie mogą być brane pod uwagę przy rozpatrywaniu przedmiotowej sprawy.

Wskazać bowiem należy, że w postępowaniu o udzielenie pisemnej interpretacji organ podatkowy nie przeprowadza dowodów w rozumieniu art. 180 i następnych Ordynacji podatkowej i nie ocenia ich w myśl art. 191 ustawy, gdyż nie jest to postępowanie podatkowe.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli więc przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.