Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-700/15/MJ
z 9 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2015 r. (data wpływu 23 grudnia 2015 r.), uzupełnionego pismem z dnia 19 lutego 2016 r. (data wpływu 24 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z planowaną wypłatą Wynagrodzenia na rzecz TD, Spółka powinna potrącić podatek dochodowy u źródła zgodnie z przepisem art. 12 umowy zawartej miedzy Polską a Japonią o unikaniu podwójnego opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z planowaną wypłatą Wynagrodzenia na rzecz TD, Spółka powinna potrącić podatek dochodowy u źródła zgodnie z przepisem art. 12 umowy zawartej miedzy Polską a Japonią o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 15 lutego 2016 r. nr ITPB3/4510-700/15-2/MJ wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 19 lutego 2016 r. (data wpływu 24 lutego 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i polskim rezydentem podatkowym. Ponadto Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Strefa") na podstawie wydanego zezwolenia.

Zgodnie z zakresem zezwolenia nr x (dalej: „Zezwolenie") Spółka otrzymała zgodę na prowadzenie na terenie Strefy działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie Strefy i usług wykonywanych na terenie Strefy określonych w następujących pozycjach PKWiU 2004:

1. Sekcja D. podsekcja DL. dział 32. pozycja 32.30.20-60 - odbiorniki telewizji kolorowej z ekranem płaskim, pozostałe;
2. Sekcja D, podsekcja DL, dział 30, kategoria 30.02.1 - komputery oraz ich części i akcesoria;
3. Sekcja K, dział 73, dziesięciocyfrówka 73.10.13-00.00 - usługi badawczo - rozwojowe w dziedzinie techniki i technologii;
4. Sekcja K, dział 74, kategoria 74.30.1 - usługi w zakresie badań i analiz technicznych.

Mocą decyzji Nr Y dalej: „Decyzja"), z uwagi m.in. na dostosowanie do nowej klasyfikacji PKWiU z 2008 r., zezwolenie Spółki zostało zmienione tak, że przez działalność gospodarczą Spółki prowadzoną na terenie Strefy rozumie się działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie Strefy i usług wykonywanych na terenie Strefy określonych w następujących pozycjach PKWiU 2008:

1. 26.20.1 - komputery i pozostałe maszyny do automatycznego przetwarzania danych z wyłączeniem telefaksów;
2. 26.20.3 - pozostałe urządzenia do automatycznego przetwarzania danych;
3. 26.20.4 - części i akcesoria do komputerów i urządzeń peryferyjnych;
4. 26.40.20.0 - odbiorniki telewizyjne, nawet zawierające odbiorniki radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazu, wyłącznie w zakresie odbiorników telewizji kolorowej z płaskim ekranem;
5. 71.20.1 - usługi w zakresie badań i analiz technicznych;
6. 72.19.21.0 - usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nanotechnologii;
7. 72.19.29.0 - usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie techniki i technologii, z wyłączeniem biotechnologii.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawarła z „X” z siedzibą w Japonii (dalej: „OEC") umowę zakupu know-how (dalej: „Umowa"), na podstawie której OEC zobowiązała się udostępnić Spółce wiedzę i doświadczenie o poufnym charakterze w zakresie rozwiązań technicznych wykorzystywanych w produkcji konkretnych modeli odbiorników telewizyjnych w technologii LCD.

Z kolei Spółka, jako odbiorca know-how, obowiązana była do wypłaty należnego OEC wynagrodzenia (dalej: „Wynagrodzenie") za korzystanie z przedmiotu Umowy. Wynagrodzenie miało charakter należności licencyjnych.

W momencie wypłaty Wynagrodzenia Spółka potrącała i wpłacała na rachunek właściwego urzędu skarbowego podatek u źródła (dalej: „WHT") z tytułu należności licencyjnych. Do ustalenia wysokości stawki WHT Spółka korzystała ze stawek wynikających z art. 12 PL-JP UPO (Spółka posiadała w momencie wypłaty Wynagrodzenia aktualny certyfikat rezydencji OEC).

W 2015 r. Spółka otrzymała od OEC pisemne zawiadomienie zgodnie z którym OEC zawarła umowę ze spółką T (dalej: „TD") z siedzibą w Hong Kongu, na mocy której to umowy TD nabyła roszczenie o zapłatę Wynagrodzenia należnego OEC z tytułu należności licencyjnych. W praktyce oznacza to, iż wszelkie płatności z tytułu przedmiotowej Umowy Spółka będzie odtąd uiszczała na rzecz TD z siedzibą w Hong Kongu, zamiast na rzecz OEC.

W związku z powyższym powstaje po stronie Spółki wątpliwość o ustalenie prawidłowej stawki WHT, jaką Spółka powinna stosować w stosunku do wypłat Wynagrodzenia na rzecz TD.

Spółka chciałaby dodatkowo podkreślić, iż posiadać będzie aktualny certyfikat rezydencji OEC potwierdzający, iż w momencie wypłaty Wynagrodzenia na rzecz TD, OEC była rezydentem Japonii.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że w 2015 r. licencjodawcą pozostaje nadal OEC (to on jest właścicielem projektów, rozwiązań technologicznych i pozostałych wartości nabywanych na gruncie Umowy). Zdaniem Spółki zmienił się tylko i wyłącznie podmiot, do którego Spółka regulować powinna swoje zobowiązania. Nie doszło bowiem do zmiany treści Umowy łączącej Spółkę i OEC – Spółka została tylko poinformowana o tym, iż wypłat Wynagrodzeń z tytułu wykonania Umowy powinna dokonywać na rachunek bankowy TD.

Zdaniem Spółki w 2015 r. beneficjentem (uprawnionym do) należności licencyjnych, (tj. ekonomicznym właścicielem praw do należności licencyjnych), pomimo otrzymania Zawiadomienia, pozostaje nadal OEC. TD jest tylko fizycznym odbiorcą kwot wynagrodzeń uiszczanych przez Spółkę z tytułu zawarcia i realizacji Umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Biorąc pod uwagę wyżej przedstawione zdarzenie przyszłe, Spółka wnosi o potwierdzenie, iż w związku z planowaną wypłatą Wynagrodzenia na rzecz TD, powinna potrącić WHT zgodnie z przepisem art. 12 PL-JP UPO.

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa CIT) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski (zasada ograniczonego obowiązku podatkowego).

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 1) ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Jednocześnie, na mocy art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, w stosunku do niektórych dochodów (m.in. wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polski przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu.

Natomiast, na podstawie ust. 2 przywołanego powyżej art. 21, przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki, w celu określenia podatnika WHT, a co za tym idzie i stawki podatku na podstawie odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, istotna jest identyfikacja właściciela należności licencyjnych.

Według Spółki, w analizowanym opisie zdarzenia przyszłego nie ulega wątpliwości, iż pierwotnym odbiorcą należności licencyjnych, płatnych przez Spółkę na podstawie Umowy, była OEC.

Z punktu widzenia poboru WHT istotne jest natomiast to, iż licencjodawcą pozostaje nadal OEC (to on jest właścicielem projektów, rozwiązań technologicznych i pozostałych wartości nabywanych na gruncie Umowy). Zdaniem Spółki zmienił się tylko i wyłącznie podmiot, do którego Spółka regulować powinna swoje zobowiązania.

W przypadku, gdy podmiot polski dokonuje wypłaty lub stawia do dyspozycji podmiotowi zagranicznemu należności licencyjne, to do uzyskanego z tego tytułu dochodu zastosowanie znajdują przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania obowiązujące między Rzecząpospolitą Polską a krajem rezydencji podmiotu zagranicznego będącego osobą do nich uprawnioną.

Z postanowień PL-JP LTPO [umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisaną w Tokio dnia 20 lutego 1980 r.], wynika, że w art. 12 ust. 2 lit. a) posłużono się terminem „uprawnionego właściciela" (ang. beneficial owner). Termin ten nie został zdefiniowany ani we wskazanej PL-JP UPO, ani w Komentarzu Konwencji Modelowej OECD (dalej: „Komentarz").

Jak wynika jednak z całości uwag dotyczących beneficial owner zawartych w Komentarzu, sam fakt bycia rezydentem określonego państwa i otrzymania płatności nie jest wystarczającym warunkiem do skorzystania z postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w sytuacji, gdy prawo do dysponowania dochodem ma ograniczony charakter. Oznacza to, iż w przypadku Spółki postanowienia PL-JP UPO mają zastosowanie do podmiotów będących faktycznymi odbiorcami należności licencyjnych. Nie doszło bowiem do zmiany treści Umowy łączącej Spółkę i OEC - Spółka została tylko poinformowana o tym, iż wypłat Wynagrodzeń z tytułu wykonania Umowy powinna dokonywać na rachunek bankowy TD.

Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w doktrynie podmiot, który nie ma prawa do pełnego i swobodnego decydowania o tym, kto i w jakim czasie używa lub ma prawo dysponować danym majątkiem nie może być uznany za osobę uprawnioną do tego majątku (Klaus Vogel on Double Taxation Convention, Third Edition, Kluwer Law International 1997, s. 561 oraz w J. Banach Polskie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, C.H. Beck 2002, str. 212).

Ponadto, jak wskazał Urząd Skarbowy Kraków - Śródmieście w Informacji o zakresie stosowania prawa podatkowego z dnia 30 czerwca 2003 r. (sygn. PB2/415/56/03/GH): „(...) w tym przypadku agencja nie jest podatnikiem, ponieważ to nie ona osiąga przychód na terytorium RP - nie jest ona „beneficial owner", czyli podmiotem dysponującym tytułem prawnym do otrzymania takich przychodów (...) Podmiot, który nie jest w możliwie najszerszym zasięgu władać, rozporządzać danym majątkiem (tu: autorskimi prawami majątkowymi), nie może być uznany za „właściciela należności" w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przychód w istocie otrzymują osoby uprawnione (właściciele praw majątkowych)... ".

Z kolei jak wskazano w interpretacji indywidualnej z dnia 23 kwietnia 2013 roku, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/2/423-58/13/JS): „uprawnionym właścicielem może być zatem podmiot posiadający prawo do kapitału, z tytułu udostępnienia którego należne będą odsetki, jak i prawo do zagospodarowania tych odsetek jako ich właściciel, a nie podmiot posiadający prawo tylko do ich otrzymania. "

Podobnie wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 stycznia 2009 r. (sygn. IPPB5/423-123/08-2/PS): „w kwestii dotyczącej stanowiska Spółki w zakresie określenia właściciela należności licencyjnych tutejszy organ podatkowy pragnie zauważyć, iż błędna jest teza Wnioskodawcy, iż w przypadku identyfikacji właściciela należności licencyjnych nie jest istotne, kto jest właścicielem praw będących przedmiotem licencji. (...) W ocenie tutejszego organu status osoby uprawnionej do należności licencyjnych przysługuje każdorazowo ekonomicznemu właścicielowi praw lub wartości będących przedmiotem umowy licencyjnej. Tym samym dysponowanie przedmiotem lub prawem, z którego pochodzą należności licencyjne jest istotnym czynnikiem do przyznania danemu podmiotowi (np. osobie fizycznej, spółce) statusu osoby uprawnionej (uprawnionego właściciela) należności licencyjnych. "

Podsumowując, biorąc przedstawione powyżej argumenty, zdaniem Spółki, beneficjentem należności licencyjnych (tj. ekonomicznym właścicielem praw do należności licencyjnych), pomimo otrzymania Zawiadomienia, pozostaje nadal OEC. TD jest tylko fizycznym odbiorcą kwot Wynagrodzenia uiszczanych przez Spółkę z tytułu zawarcia i realizacji Umowy.

Podobny pogląd przedstawił także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 6 grudnia 2010 r. (sygn. IPPB5/423-607/10-2/AJ).

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę opisane zdarzenie przyszłe, ekonomicznym właścicielem należności licencyjnych pozostaje nadal OEC (spółka z siedzibą w Japonii), która będzie także podatnikiem WHT. Zatem, celem ustalenia wysokości WHT od wypłaty należności licencyjnych przekazywanych na rachunek bankowy TD, Spółka uprawniona będzie do zastosowania przepisu art. 12 PL-JP UPO [umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisaną w Tokio dnia 20 lutego 1980 r.], (zważywszy dodatkowo na to, iż posiadać będzie certyfikat rezydencji OEC).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczy tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i tylko w tych sprawach są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.