Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-99/16/AJ
z 26 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2016 r. (data wpływu 8 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązków ciążących na Pani w związku z wykreśleniem z CEIDG z uwagi na zawieszenie działalności na okres powyżej 24 miesięcy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązków ciążących na Pani w związku z wykreśleniem z CEIDG z uwagi na zawieszenie działalności na okres powyżej 24 miesięcy.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z dniem 16 grudnia 2013 roku zawiesiła Pani działalność gospodarczą na dwa lata, tj. do 16 grudnia 2015 r. Zaraz po tym terminie zamierzała Pani zgłosić wznowienie działalności gospodarczej, po czym ponownie zgłosić jej zawieszenie. Powyższych czynności dokonała Pani dopiero w styczniu 2016 r. Ponieważ nie dotrzymała Pani terminu zgłoszenia wznowienia działalności, została Pani wykreślona z urzędu z CEIDG. W dniu 11 stycznia 2016 r. dokonała Pani ponownej rejestracji działalności gospodarczej i jednocześnie zgłosiła zawieszenie tej działalności. Wskazała Pani, że w okresie pomiędzy 16 grudnia 2015 r. a 11 stycznia 2016 r. trwała przerwa. W tym czasie, jak i po dniu 11 stycznia nie prowadziła Pani sprzedaży towarów.

W związku z powyższym powzięła Pani wątpliwość co do obowiązku złożenia zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT-Z oraz obowiązku odczytu pamięci kasy fiskalnej ze względu na tę krótką przerwę, kiedy działalność gospodarcza nie była ani zarejestrowana, ani zawieszona?

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie wskazała Pani, że planuje w korzystniejszej sytuacji gospodarczej, w przyszłości, po odwieszeniu działalności, korzystać z kasy do rejestrowania sprzedaży towarów. Nie chciałaby Pani kupować nowej kasy, by móc sprzedać towar będący na stanie. Powołując się na informację otrzymaną w „Centralnej Informacji Podatkowej” wskazała Pani, że w opisanej sytuacji nie musi przeprowadzać odczytu kasy oraz nie musi składać deklaracji VAT-Z. Żeby mieć jednak pewność, zwraca się z zapytaniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (art. 96 ust. 3).

Na podstawie art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Jak wynika z zapisu art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

W przypadku gdy zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie zostało zgłoszone zgodnie z ust. 6 i 7, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 8).

Zgodnie z art. 96 ust. 9, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT bez konieczności zawiadamiania o tym podatnika, jeżeli w wyniku podjętych czynności sprawdzających okaże się, że podatnik nie istnieje lub mimo podjętych udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania się z podatnikiem albo jego pełnomocnikiem.

Jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik – stosownie do zapisu art. 96 ust. 12 ustawy – jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681, z późn. zm.). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

Należy również zauważyć, że na podstawie art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584), przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy (…).

W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 14a ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 ustawy, przedsiębiorca zawieszający albo wznawiający wykonywanie działalności gospodarczej składa wniosek o zmianę wpisu. Przepisy art. 26-30 stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 34 ust. 2 pkt 2 i 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca podlega wykreśleniu z CEIDG z urzędu, w drodze decyzji administracyjnej ministra właściwego do spraw gospodarki, w przypadku:

• stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej;
• niezłożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej przed upływem okresu 24 miesięcy od dnia zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej.

Zgodnie z zapisem art. 36 ww. ustawy, minister właściwy do spraw gospodarki jest obowiązany do przekazania drogą elektroniczną, niezwłocznie, nie później niż następnego dnia roboczego, informacji o wykreśleniu przedsiębiorcy z CEIDG oraz o sprostowaniu wpisu w CEIDG przedsiębiorcy, którego wpis dotyczy, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, do Głównego Urzędu Statystycznego, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego oraz do organów, o których mowa w art. 37 ust. 5.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

Jak wynika z zapisu § 2 pkt 19 tego rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o raporcie fiskalnym (dobowym, okresowym, w tym miesięcznym, oraz rozliczeniowym) – rozumie się przez to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku.

Na podstawie § 15 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku zakończenia przez kasę pracy w trybie fiskalnym podatnik:

1. wykonuje raport fiskalny dobowy i raport fiskalny okresowy (miesięczny);
2. składa w terminie 7 dni od dnia zakończenia pracy kasy w trybie fiskalnym wniosek do naczelnika urzędu skarbowego o dokonanie odczytu pamięci fiskalnej kasy, którego wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia;
3. składa wniosek o wyrejestrowanie kasy z ewidencji prowadzonej przez naczelnika urzędu skarbowego;
4. dokonuje przy pomocy serwisanta kasy odczytu zawartości pamięci fiskalnej kasy przez wykonanie raportu rozliczeniowego za cały okres pracy kasy w obecności pracownika urzędu skarbowego.

Stosownie do zapisu § 15 ust. 2 powołanego rozporządzenia, odczyt, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, powinien być zakończony protokołem z czynności odczytania zawartości pamięci fiskalnej kasy sporządzonym przez pracownika urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem § 27. Raport stanowi załącznik do protokołu. Wzór protokołu stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia.

Jak wynika z § 35 powołanego rozporządzenia, podatnicy użytkujący kasy, które zostały nabyte w okresie ważności:

1. decyzji ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanej na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania,
2. potwierdzenia, o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy, wydanego po dniu 1 września 2011 r.

• mogą je nadal stosować do prowadzenia ewidencji po upływie tego okresu, pod warunkiem że kasy te zapewniają prawidłowość rozliczeń podatnika.

Należy zauważyć, że użyty w powołanym wyżej przepisie termin „zakończenie (przez kasę) pracy (w trybie fiskalnym)” nie został zdefiniowany w powołanym rozporządzeniu, jak również w ustawie o podatku od towarów i usług, zatem należy odwołać się do definicji słownikowej.

W znaczeniu Internetowego Słownika Języka Polskiego PWN „zakończyć” oznacza doprowadzić coś do końca, przestać coś robić, być ostatnią częścią czegoś, wykończyć czymś jakąś rzecz, natomiast „likwidacja” to – w znaczeniu ww. Słownika – postępowanie zmierzające do uregulowania spraw organizacyjnych i majątkowych rozwiązywanego przedsiębiorstwa lub organizacji.

W tym miejscu trzeba podkreślić, że kasa rejestrująca jest szczególnym urządzeniem, którego podstawowym zadaniem jest nie tylko rzetelne dokumentowanie osiąganych przez podatników obrotów i podatku należnego, ale również stworzenie dokładnego mechanizmu kontroli obrotów z tytułu sprzedaży dokonywanej na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, czyli na rzecz podmiotów niezainteresowanych uzyskaniem potwierdzenia dokonanej transakcji. Tym samym, zadaniem regulacji dotyczących realizacji obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej jest także zapobieganie ewentualnym nadużyciom. Natomiast w przypadku podatników zwolnionych, rzetelna mechaniczna kontrola uzyskiwanych przez nich obrotów pozwala również na dokładne ustalenie momentu przekroczenia kwoty granicznej, która uprawnia do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku.

Użytkowanie kasy rejestrującej musi być zatem zgodne z przepisami określonymi w ustawie o podatku od towarów i usług oraz w aktach wykonawczych i nadzorowane jest zarówno przez podmiot prowadzący serwis główny, jak i właściwy miejscowo urząd skarbowy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że z dniem 16 grudnia 2013 r. zawiesiła Pani działalność gospodarczą na okres dwóch lat, tj. do 16 grudnia 2015 r.

Ponieważ nie dotrzymała Pani terminu zgłoszenia wznowienia działalności gospodarczej przed upływem 24 miesięcy, została Pani z urzędu wykreślona z CEIDG. Z opisu sprawy wynika, że ma Pani w planach, w bliżej nieokreślonej przyszłości, po odwieszeniu działalności, korzystać z kasy do rejestrowania sprzedaży towarów. Wobec powyższego, w dniu 11 stycznia 2016 r. dokonała Pani ponownej rejestracji działalności gospodarczej i jednocześnie zawiesiła tę działalność. W okresie pomiędzy 16 grudnia 2015 r. a 11 stycznia 2016 r. trwała przerwa. W tym czasie, jak i po dniu 11 stycznia nie prowadziła Pani sprzedaży towarów.

Przez pojęcie zawieszenia działalności gospodarczej na gruncie powołanych przepisów, należy rozumieć czasowe zaprzestanie przez przedsiębiorcę wykonywania działalności gospodarczej. Okres zawieszenia to zatem czas „przestoju”, swoistej przerwy w wykonywaniu działalności gospodarczej. Wskazana przerwa musi jednak mieć granice, bowiem pomimo, że przedsiębiorca może zawieszać wykonywanie działalności nawet kilkakrotnie, to jednak okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej ma ustawowe granice. Zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej stanowi zatem dopuszczalne przez ustawodawcę przerwanie jej wykonywania na określony czas – od 30 dni do 24 miesięcy

Stąd też, fakt niezłożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej przed upływem okresu 24 miesięcy od dnia zawieszenia wykonywania tej działalności, ustawodawca traktuje jako trwałe zaprzestanie wykonywania przez przedsiębiorcę tej działalności, skutkujące wykreśleniem z urzędu wpisu do ewidencji działalności gospodarczej – art. 37 ust. 2 pkt 3 ustawy. Ustawodawca nie przewidział w tym zakresie żadnych wyjątków, które byłyby podstawą do odstąpienia od wydania decyzji o wykreśleniu z CEIDG.

Z powołanych przepisów wynika zatem, że zgłoszenie informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej jest obligatoryjne na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a skutkiem niewywiązania się z powyższego obowiązku w ustawowym terminie (w przypadku zawieszenia działalności na okres 24 miesięcy) jest wykreślenie przedsiębiorcy z CEIDG, przewidziane w art. 34 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, o czym – zgodnie z przepisem art. 36 ww. ustawy – minister właściwy do spraw gospodarki jest obowiązany poinformować m.in. właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

W świetle powyższego – w okolicznościach niniejszej sprawy – należy stwierdzić, że w przypadku, gdy Naczelnik Urzędu Skarbowego, na podstawie informacji otrzymanej zgodnie z ww. art. 36 ustawy, dokonał wykreślenia Pani z rejestru podatników, to nie miała Pani obowiązku składania zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT-Z.

Ponadto należy wskazać, że analiza powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że zaprzestanie pracy kasy w trybie fiskalnym w wyniku likwidacji działalności, zobowiązuje podatnika do dokonania odczytu zawartości pamięci fiskalnej kasy, tj. wykonania – z udziałem pracownika urzędu skarbowego – fiskalnego raportu rozliczeniowego.

Wykonanie raportu rozliczeniowego jest zatem zasadne w przypadku likwidacji działalności, bowiem powoduje blokowanie działania kasy, a co za tym idzie – uniemożliwia jej późniejszą pracę, dlatego też powinno być poprzedzone wykonaniem raportu fiskalnego dobowego i raportu fiskalnego okresowego.

Mając powyższe na uwadze – zdaniem tutejszego organu – w przedstawionym opisie sprawy, w przypadku, gdy Naczelnik Urzędu Skarbowego dokonał wykreślenia Pani z rejestru podatników, to należy uznać, że należało dokonać odczytu pamięci kasy rejestrującej, zgodnie z regulacjami zawartymi w powołanym wcześniej § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

W świetle powyższego, oceniając całościowo przedstawione przez Panią stanowisko uznano je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.