INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2011r. (data wpływu do tut. Biura 06 grudnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu jego leasingu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 grudnia 2011r. został złożony w tut. Biurze ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu jego leasingu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą rozliczając podatek dochodowy na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, na „zasadach ogólnych”. Jest podatnikiem VAT. W dniu 14 czerwca 2006r. podatnik zawarł umowę leasingu operacyjnego na okres 2 lat, na leasing samochodu osobowego. Raty leasingowe, zgodnie z przepisami, były zaliczane do kosztów uzyskania przychodu w okresie od lipca 2006 roku do lutego 2007 roku. Następnie, w związku ze zmianą planów zawodowych, w marcu 2007 roku samochód został wycofany z działalności gospodarczej i przekazany na cele osobiste podatnika. Od marca 2007 roku podatnik zaprzestał zaliczać kolejne raty leasingowe do kosztów uzyskania przychodów. W związku z wycofaniem samochodu z działalności gospodarczej podatnik wystąpił z wnioskiem do Leasingodawcy o aneksowanie umowy tak, aby Korzystającym był podatnik - jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej. W styczniu 2008 roku zawarto stosowny aneks do umowy zmieniający określenie Korzystającego na osobę fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej. Od lutego 2008 roku kolejne faktury były wystawiane na podatnika jako na osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej (na Imię i nazwisko, adres podatnika, a nie jak do tej pory na "firmę"). W czerwcu 2008 roku podatnik wykupił samochód za 20% wartości umowy. Faktura sprzedaży została wystawiona na podatnika jako osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej (na imię, nazwiska i adres podatnika). Koszt wykupu samochodu nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. W grudniu 2011 roku podatnik zamierzał sprzedać przedmiotowy samochód.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowego samochodu, będzie generować przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od osób fizycznych ...

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód ze sprzedaży samochodu jest neutralny podatkowo i nie kwalifikuje się do przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż samochodu nie wygeneruje również przychodu do celów podatkowych zgodnie z art. 10 ust. l pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazał argumenty przemawiające za jego prawidłowością:

• samochód w trakcie trwania umowy przeznaczono na cele prywatne podatnika, w związku z tym aneksowano umowę leasingu tj. dokonano zmiany Leasingobiorcy (z osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą na osobę fizyczną nie prowadzącą działalności) oraz zaprzestano zaliczać raty w koszty uzyskania przychodu,
• wykup samochodu za 20% wartości umowy, został dokonany przez Wnioskodawcę do majątku prywatnego,
• nie zaliczono wydatku związanego z wykupem do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności,
• samochód po wykupieniu nie stanowił środka trwałego i nie był wykorzystywany na potrzeby tejże działalności,
• zbycie samochodu nastąpi po upływie pół roku od momentu jego nabycia.
  
  

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ww. ustawy, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Należy zauważyć, iż przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wszystkich przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, wskazuje tylko niektóre rodzaje przychodów, zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

Dla powstania przychodu z działalności gospodarczej konieczne jest, aby określone w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, składniki majątku były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Przepis stanowi wyraźnie o wykorzystywanych składnikach majątku. Nie ogranicza się zatem w żadnym razie tylko do składników majątku obecnie używanych w działalności gospodarczej. Reguły gramatyczne języka polskiego nakazują przyjąć, iż chodzi tu o składniki majątku, które są albo były używane, użytkowane w prowadzonej działalności gospodarczej. Przepis będzie dotyczył zatem zarówno składników majątkowych, które w chwili zbycia są używane w działalności gospodarczej, jak i składników majątkowych, które były, lecz już nie są, używane w prowadzonej działalności gospodarczej w chwili ich zbycia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł umowę leasingu operacyjnego dotyczącą samochodu osobowego. Samochód ten był wykorzystywany na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Jak wskazał Wnioskodawca raty leasingowe były zaliczane do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej. Następnie samochód został wykupiony za 20% jego wartości po zakończeniu umowy leasingu.

Powyższe oznacza, iż przedmiotowy samochód osobowy był związany z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą już przez sam fakt obciążenia kosztów uzyskania przychodów. Ponadto zauważyć należy, iż do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności, zgodnie z art. 23b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogły być również zaliczane inne opłaty leasingowe oraz wydatki związane z użytkowaniem tego samochodu. Możliwość zakupu samochodu na warunkach preferencyjnych za 20% jego wartości była również związana z działalnością gospodarczą, bowiem możliwość ta była następstwem umowy leasingu zawartej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał również, iż samochód w trakcie trwania umowy przeznaczono na cele prywatne, w związku z tym sporządzono aneks do umowy leasingu tj. dokonano zmiany Leasingobiorcy (z osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą na osobę fizyczną nie prowadzącą działalności) oraz zaprzestano zaliczać raty leasingu w koszty uzyskania przychodu. Jednakże dla zakwalifikowania przychodów z odpłatnego zbycia określonych składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej do przychodów z działalności gospodarczej decydujące znaczenie ma przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodów ze źródłem ich uzyskania, a nie kryterium czasowe.

Z uwagi na powyższe, stwierdzić należy, iż istnieje ścisłe powiązanie pomiędzy tym składnikiem majątku – samochodem osobowym, a prowadzoną działalnością gospodarczą. Niezależnie zatem od argumentacji przedstawionej we wniosku, w pełni uzasadnione jest uznanie, że samochód wykorzystywany uprzednio w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego, jest składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składnika majątku uprzednio wykorzystywanego w działalności gospodarczej (a więc również, ze sprzedaży używanego uprzednio przy prowadzeniu działalności gospodarczej samochodu, będącego wcześniej przedmiotem leasingu), nawet nie wprowadzonego do ewidencji związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała