Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-474/14-10/SM
z 9 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INYWIDUALNA

W związku z postanowieniem Nr IPTPP2/443-474/14-8/16-S/PRP z dnia 29 marca 2016 r. uchylającym postanowienie z dnia 24 września 2014 roku znak IPTPP2/443-474/14-6/IR o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku Gminy … z dnia 18 czerwca 2014 r. (data wpływu 23 czerwca 2014 r.), uzupełnionego pismami z dnia 26 sierpnia 2014 r. (data wpływu 27 sierpnia 2014 r.) oraz z dnia 12 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku VAT w związku ze zrealizowaną inwestycją pn. „…”, po ponownym rozpatrzeniu ww. wniosku, na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku VAT w związku ze zrealizowaną inwestycją pn. „…”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Gmina w czasie realizacji poniżej opisanej inwestycji była zarejestrowanym lecz biernym podatnikiem podatku od towarów i usług, natomiast Urząd Gminy był zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, rozliczającym się z tytułu umów cywilno-prawnych, umów dzierżawy, itd. Obecnie tylko Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W dniu 18 listopada 2011 r. Gmina z udziałem środków uzyskanych w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich, działanie „Podstawowe usługi dla gospodarki i ludności wiejskiej” podpisała umowę z wykonawcą na wykonanie zadania pn. „…”.

Gmina jako Zamawiający i Beneficjent zrealizowanej już inwestycji zgodnie z umową z wykonawcą, zobowiązana była do wypłaty należnego wynagrodzenia wykonawcy płatnego w dwóch transzach: po wykonaniu I etapu płatność częściowa oraz po wykonaniu II etapu pozostała część wynagrodzenia zgodnie z harmonogramem rzeczowo-finansowym na podstawie faktur. Podpisanie protokołu zakończenia I etapu inwestycji nastąpiło dnia 25 czerwca 2012 r., podpisanie protokołu zakończenia II etapu inwestycji nastąpiło dnia 20 listopada 2013 r. Ponoszone w tym zakresie wydatki były dokumentowane przez wykonawcę wystawionymi na Gminę fakturami z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego.

Bezpośrednio po zakończeniu budowy całą infrastrukturę wodociągową w miejscowościach … - Gmina oddała w płatną dzierżawę do Zakładu Gospodarki Komunalnej w …, który jest zakładem budżetowym gminy i czynnym podatnikiem podatku VAT. Z tytułu świadczenia usług dzierżawy Gmina wystawać będzie na rzecz GZK w … faktury, ujmować je w rejestrze sprzedaży i deklaracjach VAT oraz odprowadzać wykazany w nich podatek należny. Gminny Zakład Komunalny w … będzie płacił Gminie czynsz dzierżawny, będzie użytkował przekazane środki trwałe i będzie pobierał opłaty za sprzedaż wody.

Wnioskodawca, czyli Gmina nie dokonała obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z realizacją ww. inwestycji, ponieważ w chwili jej zakończenia Gmina nie była zarejestrowana jako czynny podatnik od towarów i usług.

Wnioskodawca realizując ww. inwestycję nabywał usługi z zamiarem wykorzystania ich do czynności opodatkowanych.

Zrealizowane w ramach projektu zadanie należy do zadań własnych Gminy na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz. U. nr 142, poz. 1591 z późn. zm.).

Program, z którego pochodzą środki współfinansujące projekt dotyczył budżetu Unii Europejskiej na lata 2007 - 2013. Kwalifikowalność kosztów jest możliwa do roku 2015.

Przedmiotowa infrastruktura jest zaliczana na podstawie przepisów o podatku dochodowym do środków trwałych podlegających amortyzacji. Gmina jest właścicielem infrastruktury wodociągowej, która została przyjęta na majątek Gminy. Inwestycja stanowi środek trwały przekraczający wartość 15 000,00 zł.

W pismach stanowiących uzupełnienie wniosku Gmina wskazała, że nie składała korekt deklaracji podatkowych za lata 2011-2014, a dopiero po uzyskaniu interpretacji dotyczącej ww. inwestycji planuje złożyć takie korekty dotyczące odzyskania podatku VAT od inwestycji.

Ponadto wskazano, że przedmiotowa infrastruktura wodociągowa „...” została odebrana protokołem odbioru końcowego inwestycji w dniu 20.11.2013 r. natomiast odbiór robót dodatkowych nastąpił w dniu 31.12.2013 r. i z tym dniem nastąpiło przyjęcie środka trwałego na majątek Gminy. W dniu 26.03.2014 r. inwestycja wodociągowa została oddana w dzierżawę do Gminnego Zakładu Komunalnego w .... Z chwilą przekazania w dzierżawę w dniu 26 marca 2014 r. GZK w ... uruchomiło sieć wodociągową i zawarło umowy na dostawy wody z jej odbiorcami, wykorzystując wymieniony wodociąg do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Gmina za dzierżawę wodociągu wystawia Gminnemu Zakładowi Komunalnemu w ... miesięcznie faktury VAT począwszy od dnia 1 kwietnia 2014 r.

Gmina dotychczas nie korzystała z odliczania podatku od towarów i usług. Wymieniony środek trwały jest pierwszym wodociągiem oddanym w dzierżawę i Gmina wolała upewnić się czy może dokonać takiego odliczenia, w związku z czym składa wniosek o interpretację indywidualną. Składając wniosek o dofinansowanie ww. inwestycji w opisie operacji podano nazwę w/w inwestycji, natomiast w planowanym celu operacji zapisano: „Poprawa warunków życia mieszkańców w miejscowościach ... poprzez budowę wodociągu. Działanie to, wpłynie na poprawę warunków prowadzenia działalności gospodarczej.” Wniosek o dofinansowanie nie przewidywał wskazania w nim do jakich czynności tj. opodatkowanych, zwolnionych czy też niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, będzie przeznaczone mienie powstałe w wyniku inwestycji. We wniosku o dofinansowanie kwota podatku VAT od wystawionych za budowę wodociągu faktur była kosztem niekwalifikowalnym, a więc płaconym bezpośrednio przez Gminę z własnych środków. VAT nie był finansowany ze środków instytucji finansującej.

Gmina nie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 113 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Deklaracje w zakresie podatku od towarów i usług za lata 2011 – 2014 składał Urząd Gminy a wszelkie faktury wystawiane były przez Urząd. Od dnia 1 lipca 2014 r. faktury za wydzierżawiane mienie wystawia Gmina ... i deklaracje w zakresie podatku VAT składa wyłącznie Gmina ....”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 26 sierpnia 2014 r.).

Czy w związku z powyższym, po zmianie na czynnego podatnika podatku VAT oraz planowanych do złożenia korektach deklaracji podatkowych za lata 2011 - 2014, Gmina ma prawo do odzyskania podatku VAT w związku ze zrealizowaną inwestycją, która jest przedmiotem dzierżawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na budowę infrastruktury wodociągowej powstałej w ramach inwestycji pn. „…” będącej przedmiotem dzierżawy z uwagi na związek poniesionych wydatków z czynnościami opodatkowanymi - uzyskaniem obrotów z tytułu dzierżawy, ponieważ zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT czynność realizowana na podstawie umowy cywilnoprawnej - dzierżawa przez Gminę infrastruktury wodociągowej będzie stanowić czynność opodatkowaną.

Jeśli zakład budżetowy posiada przymiot podatnika VAT zobowiązanego do dokonywania rozliczeń z tytułu tego podatku, w przypadku sprzedaży na rzecz osób trzecich, to tym samym opodatkowaniu podatkiem VAT musi podlegać świadczenie wykonywane na podstawie umowy zawartej między gminą a tym zakładem. Wprawdzie Gminny Zakład Budżetowy jest gminną, jednostką organizacyjną to jednak na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług Gmina oraz jej Zakład budżetowy są dwoma odrębnymi od siebie podatnikami VAT. Należy więc wskazać, iż na gruncie prawa podatkowego dostawa towarów i świadczenie usług występuje pomiędzy dwoma podmiotami rozróżnionymi przez przepisy prawa jako dostawca towaru i jego odbiorca, a także jako świadczący usługę i jej odbiorca. Na gruncie podatku od towarów i usług będą występowały dwa odrębne od siebie podmioty, usługodawcą będzie Gmina, natomiast odbiorcą - zakład budżetowy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jako właściciel. Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, jako organ pierwszej instancji, w dniu 24 września 2014 r. wydał postanowienie Nr IPTPP2/443-474/14-6/IR o pozostawieniu ww. wniosku bez rozpatrzenia.

Na ww. postanowienie, pismem z dnia 2 października 2014 r. (data wpływu 3 października 2014 r.), Wnioskodawca złożył zażalenie.

W wyniku analizy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego sprawy oraz argumentów przedstawionych w zażaleniu organ odwoławczy w dniu 27 listopada 2014 r. wydał postanowienie Nr IPTPP2/443Z-10/14-2/DS utrzymujące w mocy zaskarżone postanowienie z dnia 24 września 2014 r. Nr IPTPP2/443-474/14-6/IR.

Powyższe postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27 listopada 2014 r. Nr IPTPP2/443Z-10/14-2/DS zostało zaskarżone przez Wnioskodawcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, który wyrokiem z dnia 30 września 2015 r. sygn. akt I SA/Lu 242/15 uchylił zaskarżone postanowienie.

W dniu 8 lutego 2016 r. do organu podatkowego wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 30 września 2015 r. sygn. akt I SA/Lu 242/15 wraz z aktami sprawy.

Organ odwoławczy biorąc pod uwagę prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 30 września 2015 r. sygn. akt I SA/Lu 242/15, postanowieniem z dnia 29 marca 2016 r. Nr IPTPP2/443-474/14-8/16-S/PRP uchylił postanowienie z dnia 24 września 2014 r. Nr IPTPP2/443-474/14-6/IR i przekazał sprawę z ww. wniosku z dnia 18 czerwca 2014 r. do ponownego rozpatrzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Finansów po ponownym rozpatrzeniu wniosku z dnia 18 czerwca 2014 r. (data wpływu 23 czerwca 2014 r.), uzupełnionego pismami z dnia 26 sierpnia 2014 r. (data wpływu 27 sierpnia 2014 r.) oraz z dnia 12 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku VAT w związku ze zrealizowaną inwestycją pn. „…”, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Natomiast stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Według art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2 – 5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Stosownie do treści art. 86 ust. 11 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. Natomiast jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.).

Z kolei art. 86 ust. 13 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – stanowi, iż jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Gmina, stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 r., poz. 1515), jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność.

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym, organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent miasta). Jak stanowi natomiast art. 11a ust. 3 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o wójcie, należy przez to rozumieć także burmistrza oraz prezydenta miasta. W myśl art. 33 ust. 1, wójt wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy. Jak wynika z powyższego, urząd gminy nie jest jednostką organizacyjną w rozumieniu ww. art. 9 ustawy o samorządzie gminnym. Jest wyłącznie zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu.

Urząd gminy jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań gminy oraz obsługi techniczno-organizacyjnej gminy. Biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy i urzędu gminy, również na gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu gminy. Zatem Urząd działając w imieniu Gminy realizuje zadania własne Gminy. Natomiast zdolność prawną i zdolność do dokonywania czynności prawnych ma Gmina, nie zaś Urząd.

Z opisu sprawy wynika, iż Gmina realizując w latach 2011-2013 inwestycję z udziałem środków uzyskanych, w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich, działanie „Podstawowe usługi dla gospodarki i ludności wiejskiej” podpisała w dniu 18 listopada 2011 r. umowę z wykonawcą na wykonanie zadania pn. „…”. Ponoszone w tym zakresie wydatki były dokumentowane przez wykonawcę wystawionymi na Gminę fakturami z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego.

W okresie realizacji inwestycji Gmina nie była zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług był wówczas Urząd Gminy. Obecnie Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Bezpośrednio po zakończeniu budowy całą infrastrukturę wodociągową w miejscowościach … - Gmina oddała w płatną dzierżawę do Zakładu Gospodarki Komunalnej, który jest zakładem budżetowym gminy i czynnym podatnikiem podatku VAT. Z tytułu świadczenia usług dzierżawy Gmina wystawać będzie na rzecz GZK faktury, ujmować je w rejestrze sprzedaży i deklaracjach VAT oraz odprowadzać wykazany w nich podatek należny. Gminny Zakład Komunalny będzie płacił Gminie czynsz dzierżawny, będzie użytkował przekazane środki trwałe i będzie pobierał opłaty za sprzedaż wody.

Przedmiotowa infrastruktura wodociągowa „...” została odebrana protokołem odbioru końcowego inwestycji w dniu 20.11.2013 r. natomiast odbiór robót dodatkowych nastąpił w dniu 31.12.2013 r. i z tym dniem nastąpiło przyjęcie środka trwałego na majątek Gminy. W dniu 26.03.2014 r. inwestycja wodociągowa została oddana w dzierżawę do Gminnego Zakładu Komunalnego w .... Z chwilą przekazania w dzierżawę w dniu 26 marca 2014 r. GZK w ... uruchomiło sieć wodociągową i zawarło umowy na dostawy wody z jej odbiorcami, wykorzystując wymieniony wodociąg do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Gmina za dzierżawę wodociągu wystawia Gminnemu Zakładowi Komunalnemu w ... miesięcznie faktury VAT począwszy od dnia 1 kwietnia 2014 r.

Wnioskodawca, nie dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z realizacją ww. inwestycji, ponieważ w chwili jej zakończenia Gmina nie była zarejestrowana jako czynny podatnik od towarów i usług. Wnioskodawca realizując ww. inwestycję nabywał usługi z zamiarem wykorzystania ich do czynności opodatkowanych. Zrealizowane w ramach projektu zadanie należy do zadań własnych Gminy na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy w tym miejscu zauważyć, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14 zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

Z kolei w dniu 26 października 2015 r. zapadła uchwała NSA, sygn. akt I FSP 4/15, w której NSA wskazał, iż pomimo większego niż jednostki budżetowe stopnia samodzielności zakładu budżetowego, nie może on być uznany za odrębnego od gminy podatnika VAT, nie spełnia bowiem ww. warunków – nie jest wystarczająco samodzielny.

Zgodnie z powyższym oraz komunikatem Ministerstwa Finansów z dnia 29 września 2015 r. w sprawie objętej ww. wyrokiem TSUE zakłada się obowiązkowe „scentralizowanie” w samorządach rozliczeń w zakresie podatku VAT. Aby zapewnić samorządom czas na przygotowanie się do nowego modelu rozliczeń, do momentu obowiązkowego „scentralizowania” nie będą kwestionowane rozliczenia dokonywane z zastosowaniem obecnego modelu rozliczeń.

Przy czym uznanie, że jednostka samorządu terytorialnego wraz z jej jednostkami organizacyjnymi stanowi jednego podatnika rodzi konieczność rozliczania się jako jeden podatnik ze wszystkimi tego konsekwencjami. Nie jest zatem dopuszczalne stosowanie tez ww. orzeczeń wybiórczo, np. wyłącznie w odniesieniu do podatku naliczonego z pominięciem konieczności odprowadzenia podatku należnego czy też „wybrania” okresów rozliczeniowych z przeszłości, nieobjętych przedawnieniem, w odniesieniu do których samorząd dokona rozliczenia scentralizowanego, z równoczesnym pozostawieniem bez zmian innych okresów rozliczanych odrębnie przez jednostkę samorządu terytorialnego i jej jednostki organizacyjne.

Z okoliczności dotyczących sprawy wynika, że Gmina w okresie realizacji inwestycji stosowała dotychczasowy model rozliczeń i rozliczała się odrębnie od Zakładu Gospodarki Komunalnej w ….

Przechodząc natomiast do istoty wątpliwości Wnioskodawcy należy stwierdzić, iż skoro – jak wynika z okoliczności sprawy – dopiero po oddaniu w dzierżawę infrastruktury wodociągowej na rzecz zakładu budżetowego (Zakładu Gospodarki Komunalnej w …) nastąpiło uruchomienie sieci wodociągowej, to należy uznać, że efekty przedmiotowej inwestycji po oddaniu ich do użytkowania były wykorzystywane bezpośrednio do czynności dzierżawy na rzecz zakładu budżetowego, a zatem do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. A Wnioskodawca nabywając towary i usługi w celu realizacji przedmiotowej inwestycji działał jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Należy bowiem w tym miejscu zauważyć, iż zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

A zatem umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową, nakładającą na strony tej umowy określone przepisami obowiązki. Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy dzierżawy związane jest ze wzajemnym świadczeniem dzierżawcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie nieruchomości przez jej dzierżawcę.

W konsekwencji cywilnoprawna umowa dzierżawy będąca czynnością odpłatną stanowi, stosownie do zapisów ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatną usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając zatem na uwadze opis sprawy, w tym okoliczność stosowania przez Gminę dotychczasowego modelu rozliczeń, oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, iż w odniesieniu do przedmiotowej infrastruktury wodociągowej zostały spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Wydatki poniesione w związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie infrastruktury wodociągowej, która po oddaniu do użytkowania została oddana w dzierżawę na rzecz Gminnego Zakładu Komunalnego są/będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Tym samym w przypadku, gdy w rozliczeniu za dany okres rozliczeniowy wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, to Wnioskodawcy przysługuje z tego tytułu prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Jak już zaznaczono, prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury uzależnione jest nie tylko od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, ale również od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Tym samym Wnioskodawca ma/będzie miał prawo do odzyskania podatku VAT, ponieważ wydatki poniesione w związku z realizacją inwestycji są/będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Przy czym prawo to przysługuje/będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Jednocześnie bez wpływu na powyższe prawo do odliczenia podatku pozostaje okoliczność, że Gmina w czasie realizacji opisanej inwestycji nie była zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ Urząd Gminy był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, i - jak wyżej wskazano - nie występuje odrębna podmiotowość Gminy od podmiotowości Urzędu Gminy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego na dzień 24 września 2014 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.