Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.347.2016.2.KR
z 4 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2016 r. (data wpływu 27 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 kwietnia 2016 r. (data wpływu 20 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu w związku z otrzymaniem odsetek od odszkodowania na podstawie wyroku sądu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania odsetek od odszkodowania zasądzonych na podstawie wyroku sądowego oraz momentu powstania przychodu w związku z otrzymaniem odsetek od odszkodowania na podstawie wyroku sądu.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 7 kwietnia 2016 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.77.2016.1.KR, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawczynię do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 8 kwietnia 2016 r. (skutecznie doręczono dnia 12 kwietnia 2016 r.), zaś w dniu 20 kwietnia 2016 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania 18 kwietnia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 28 grudnia 2001 r., nr …. Wojewoda …. stwierdził, że decyzje administracyjne: z dnia 16 maja 1979 r. oraz z dnia 18 grudnia 1989 r. o sprzedaży przez Skarb Państwa dwóch należących do poprzedników prawnych Wnioskodawczyni lokali mieszkalnych zostały wydane z naruszeniem prawa.

W dniu 23 stycznia 2002 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Wojewody …. o przyznanie jej odszkodowania za szkodę spowodowaną sprzedaniem przez Skarb Państwa dwóch lokali mieszkalnych.

W dniu 8 grudnia 2010 r. po trwającym niemal 9 lat postępowaniu administracyjnym, Wojewoda … wydał decyzję o odmowie przyznania Wnioskodawczyni odszkodowania.

Na skutek pozwu wniesionego przez Wnioskodawczynię do sądu powszechnego przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie …., Sąd Okręgowy …. wyrokiem z dnia 2 kwietnia 2015 r., sygn….. zasądził na rzecz Wnioskodawczyni odszkodowanie w wysokości 646 220 zł z odsetkami ustawowymi częściowo od dnia doręczenia pozwu, a częściowo od dnia wydania wyroku. Zasądzone odszkodowanie dotyczyło wyłącznie rzeczywistej straty i nie obejmowało utraconych korzyści.

Od ww. wyroku Skarb Państwa - Wojewoda … reprezentowany przez Prokuratorię Generalną wniósł apelację. Apelacja dotyczyła okresu, za który powinny być zasądzone odsetki ustawowe oraz kosztów procesu. Zdaniem apelującego Skarbu Państwa wszystkie odsetki ustawowe powinny być zasądzone od dnia wyrokowania, a zasądzenie ich częściowo już od dnia doręczenia pozwu było nieprawidłowe. Apelujący powołał się na treść art. 363 § 2 k.c. i zasadę zgodnie, z którą w sytuacji, gdy wysokość szkody jest ustalana w dacie wyrokowania to dopiero od tej daty pozwany może popaść w opóźnienie. Sąd Apelacyjny …. wyrokiem z dnia 16 grudnia 2015 r., sygn. …. nieznacznie zmienił zaskarżony wyrok w zakresie daty rozpoczęcia naliczania odsetek od kwoty 20 000 zł, a w pozostałej części apelację oddalił. Sąd Apelacyjny podzielił pogląd Sądu Okręgowego, że w niniejszej sprawie nie ma zastosowania zasada zgodnie, z którą odsetki powinny być zasądzone dopiero od daty wyrokowania. Sądy obu instancji wskazały, że Wojewoda … stwierdził nieważność decyzji o sprzedaży na szkodę Powódki dwóch lokali mieszkalnych już w 2001 r. i od tej pory wiedział o roszczeniu Wnioskodawczyni. Skoro (po 9 latach) odmówił wypłaty odszkodowania, to skutki wieloletniej bezczynności organu, a następnie jego odmownej decyzji nie mogą obciążać powódki. Nadto jak stwierdziła powołana w sprawie biegła, ceny nieruchomości w chwili wniesienia pozwu były znacznie wyższe niż w chwili orzekania. W tym konkretnym przypadku odsetki mają zatem również charakter odszkodowawczy - rekompensujący spadek cen nieruchomości w trakcie trwania procesu.

Zasądzona należność główna i część odsetek ustawowych naliczonych za okres od dnia wyrokowania została zapłacona Wnioskodawczyni przez Skarb Państwa - Wojewodę …. w sierpniu 2015 r. Pozostała część odsetek wpłynęła na Jej rachunek bankowy w dniu 13 stycznia 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zasądzone wyrokiem sądowym odsetki ustawowe od odszkodowania mieszczą się w normie prawnej zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie - czy są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym ?
2. Czy podlegające opodatkowaniu należności pieniężne, zasądzone w jednym roku kalendarzowym, ale otrzymane przez podatnika dopiero w roku następnym - podlegają zgłoszeniu do opodatkowania w zeznaniu rocznym dotyczącym roku kalendarzowego, w którym należności te zostały zasądzone - czy też w zeznaniu rocznym dotyczącym roku kalendarzowego, w którym zostały otrzymane przez Wnioskodawczynię? (pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2, natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, odnosząc się do pytania oznaczonego nr 2, zgodnie z ogólną definicją przychodu zawartą w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku pieniędzy, przychodem są kwoty otrzymane przez podatnika „w roku kalendarzowym”.

Generalną zasadą w przypadku opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest wyrażone w ust. 1 ww. przepisu stwierdzenie, że przychód powstaje w momencie faktycznego uzyskania przez podatnika dochodu (tzw. zasada kasowa).

Oczywiście zasada ta doznaje pewnych wymienionych w powołanym przepisie ograniczeń. Wówczas za przychody uważa się kwoty należne, choćby nie zostały jeszcze otrzymane (tzw. zasada memoriałowa). Jednak wyżej opisany stan faktyczny nie daje podstaw do zastosowania w niniejszej sprawie zasady memoriałowej.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawczyni, podlegające opodatkowaniu kwoty pieniężne zasądzone w 2015 r., ale otrzymane w 2016 r. podatnik ma obowiązek wykazać i opodatkować dopiero w zeznaniu podatkowym dotyczącym roku kalendarzowego, w którym te należności pieniężne zostały otrzymane, czyli w opisanym przypadku - w zeznaniu podatkowym (właściwym PIT), którego termin złożenia upłynie w dniu 30 kwietnia 2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyraża zasadę powszechności opodatkowania, zgodnie z którą standardem prawa podatkowego jest wynikający z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ciążący na wszystkich podmiotach obowiązek uiszczania podatku dochodowego (....), a zwolnienia (...) stanowią wyjątek, istotne odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej, to jest powszechności i równości opodatkowania (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 maja 1996 r., sygn. akt ….). Tym samym, ustanowione przez ustawodawcę ulgi i zwolnienia nie powinny być w procesie wykładni, ani rozszerzane, ani zawężane.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r. za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. W wyniku nowelizacji ww. przepisu w drodze art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 16 stycznia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 251) z przepisu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wykreślono treść przepisu dotyczącą „przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach”.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 23 stycznia 2002 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Wojewody …. o przyznanie jej odszkodowania za szkodę spowodowaną sprzedaniem przez Skarb Państwa dwóch lokali mieszkalnych. W dniu 8 grudnia 2010 r. Wojewoda …. wydał decyzję o odmowie przyznania Wnioskodawczyni odszkodowania. Na skutek pozwu wniesionego przez Wnioskodawczynię do sądu powszechnego przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie …, Sąd Okręgowy …. wyrokiem z dnia 2 kwietnia 2015 r. zasądził na rzecz Wnioskodawczyni odszkodowanie z odsetkami ustawowymi częściowo od dnia doręczenia pozwu, a częściowo od dnia wydania wyroku. Zasądzone odszkodowanie dotyczyło wyłącznie rzeczywistej straty i nie obejmowało utraconych korzyści. Od ww. wyroku Skarb Państwa - Wojewoda ….wniósł apelację. Apelacja dotyczyła okresu, za który powinny być zasądzone odsetki ustawowe oraz kosztów procesu. Sąd Apelacyjny …. wyrokiem z dnia 16 grudnia 2015 r. zmienił zaskarżony wyrok w zakresie daty rozpoczęcia naliczania odsetek, a w pozostałej części apelację oddalił. Zasądzona należność główna i część odsetek ustawowych naliczonych za okres od dnia wyrokowania, została zapłacona Wnioskodawczyni przez Skarb Państwa - Wojewodę ….w sierpniu 2015 r. Pozostała część odsetek wpłynęła na Jej rachunek bankowy w dniu 13 stycznia 2016 r.

Z uwagi więc na to, że w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest regulacji, które zwalniałyby od podatku odsetki ustawowe od odszkodowania, przyjąć należy, że stanowią przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie ze wskazaną powyżej regułą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 cytowanej ustawy.

W myśl art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że wypłacone na podstawie wyroku sądowego dla Wnioskodawczyni odsetki ustawowe stanowią dla Niej przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu na ogólnych zasadach według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten, Wnioskodawczyni – stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – winna wykazać w rozliczeniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymała zasądzone odsetki i zapłacić należny z ww. tytułu podatek dochodowy.

W konsekwencji, Wnioskodawczyni powinna kwoty odsetek wykazać w zeznaniu podatkowym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym tj. za 2015 r. oraz w zeznaniu podatkowym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym tj. za 2016 r. – z wniosku wynika bowiem, że odsetki otrzymała w 2015 r. i 2016 r. – w pozycji „inne przychody”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.