Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-982/13/16-S/AP
z 20 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2015 r. sygn. akt I FSK 1359/14 (data wpływu 4 marca 2016 r.) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 6 maja 2014 r. sygn. akt I SA/Bk 137/14 (data wpływu prawomocnego wyroku 30 marca 2016 r.) – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2013 r. (data wpływu 17 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla usług pocztowych dostosowanych do indywidualnych potrzeb usługobiorców - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2013 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla usług pocztowych dostosowanych do indywidualnych potrzeb usługobiorców.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług pocztowych. Jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem od towarów i usług.

W dniu 1 stycznia 2013 r. weszła w życie ustawa z 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1529, dalej: Prawo pocztowe), która przewiduje m.in., że powszechne usługi pocztowe świadczone będą przez operatora wyznaczonego wybieranego na okres 10 lat przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej: Prezes UKE), w drodze decyzji, spośród operatorów pocztowych wyłonionych w drodze konkursu ogłaszanego przez Prezesa UKE. W okresie przejściowym (od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2015 r.) obowiązki operatora wyznaczonego pełni dotychczasowy operator publiczny. Uwzględniając planowany rozwój działalności w obszarze rynku usług pocztowych Wnioskodawca rozważa przystąpienie do najbliższego konkursu na operatora wyznaczonego. W przypadku wygrania konkursu i uzyskania statusu operatora wyznaczonego, byłby zatem obowiązany do świadczenia powszechnych usług pocztowych. Niniejszy wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego obejmującego świadczenie usług przez Wnioskodawcę po jego wyborze na funkcję operatora wyznaczonego przez Prezesa UKE.

W ramach przyszłej działalności prowadzonej jako operator wyznaczony, Wnioskodawca będzie oferował usługi pocztowe także w ramach przetargów na rzecz podmiotów publicznych, w szczególności: urzędów miejskich, gminnych, jednostek sądów powszechnych i administracyjnych, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych itp. (tj. na rzecz podmiotów z sektora finansów publicznych, mieszczących się w wyłączeniu z art. 3 pkt 11 in fine Prawa pocztowego, czyli podmiotów, które niezależnie od wolumenu nadawanych przesyłek nie posiadają statusu nadawcy masowego). Usługi te będą obejmowały doręczanie w kraju oraz za granicą korespondencji o cechach, gabarytach oraz masie mieszczących się w zakresie usług powszechnych.

Zasadnicza istota powyższych usług będzie tożsama z istotą usług powszechnych (doręczanie korespondencji określonego typu, tj. mieszczącej się w zakresie usług powszechnych, w kraju i za granicą). Wnioskodawca przewiduje jednak różnice pomiędzy oferowanymi w przetargach usługami, a usługami dostępnymi dla pozostałych użytkowników, które będą wynikały przede wszystkim z dążenia do dostosowania oferty do wymogów zamawiającego, opisanych szczegółowo w specyfikacjach istotnych warunków poszczególnych zamówień (tzw. SIWZ). Wśród różnic tych należy wymienić następujące cechy usług (które mogą wystąpić także łącznie):

• rabaty przekraczające dopuszczalny dla usług powszechnych poziom,
• wyższe niż w przypadku usług powszechnych odszkodowania należne usługobiorcy od Wnioskodawcy z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania,
• zobowiązanie usługobiorcy do nadawania przesyłek w określonej, a nie dowolnej placówce pocztowej,
• zobowiązanie usługobiorcy do nadawania przesyłek w określonych godzinach funkcjonowania placówki pocztowej, a nie w godzinach jej funkcjonowania w ogóle,
• zobowiązanie usługodawcy do odbierania wysyłanej przez usługobiorcę korespondencji z jego siedziby.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w stosunku do usług pocztowych oferowanych przez Wnioskodawcę w przetargach, na warunkach opisanych wyżej, będzie mógł on stosować zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie mu przysługiwało prawo do stosowania, w stosunku do opisanych usług, zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku od
towarów i usług, ponieważ świadczone usługi (realizowane w wyniku wygranych przetargów na rzecz podmiotów z sektora finansów publicznych), pomimo istotnego podobieństwa, z racji indywidualnego charakteru nie będą należały do powszechnych usług pocztowych.

Po zacytowaniu treści art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT, Wnioskodawca podniósł, że pierwszą z przesłanek omawianego zwolnienia jest świadczenie usług przez operatora obowiązanego do świadczenia powszechnych usług pocztowych. Stwierdził, że ponieważ w opisywanym zdarzeniu przyszłym zakłada, że będzie pełnił funkcję operatora wyznaczonego w rozumieniu Prawa pocztowego, tj. operatora zobowiązanego do świadczenia takich usług, przesłanka ta będzie wówczas spełniona. Zauważył, że celem rozstrzygnięcia jego wątpliwości konieczne jest zweryfikowanie, czy spełniona będzie druga przesłanka zwolnienia, tj. czy opisywane usługi będą mieściły się w zakresie pojęciowym usług powszechnych, o których stanowi art. 45 ust. 1 oraz art. 46 Prawa pocztowego.

Zauważył, że usługi te będą świadczone w sposób dopasowany do indywidualnych potrzeb usługobiorców, ustalony w oparciu o ogłoszone przez nich SIWZ. Tego rodzaju indywidualny charakter wyklucza traktowanie przedmiotowych usług, jako usługi powszechne, gdyż zgodnie z prawem unijnym oraz orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości UE o powszechności usług pocztowych można mówić wyłącznie w odniesieniu do usług, które świadczone są w ogólnym interesie gospodarczym. Wskazał, że Trybunał w wyroku w sprawie TNT Post jednoznacznie stwierdził, że w zakresie powszechnych usług pocztowych nie mieszczą się usługi „odpowiadające indywidualnym potrzebom danych użytkowników. W związku z tym możliwość indywidualnego negocjowania umów z klientami nie odpowiada a priori pojęciu świadczenia usług powszechnych”.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, nie można uznać za powszechną takiej usługi, która jest świadczona na rzecz określonego kontrahenta, na indywidualnie negocjowanych warunkach (tj. dostosowanych do indywidualnych potrzeb usługobiorcy) i nie jest wykonywana w ramach dążenia do zagwarantowania minimalnego standardu usług pocztowych wszystkim użytkownikom tych usług. Dodatkowo, co szczególnie istotne, usługi, których świadczenie planuje, będą znacząco różnić się od usług powszechnych, do których odnosi się art. 45 ust. 1 i art. 46 Prawa pocztowego. Indywidualny charakter, który będzie skutkiem faktu, że usługi świadczone będą w wykonaniu rozstrzygniętych przetargów, będzie miał w tym kontekście praktyczny wyraz w postaci istotnych różnic pomiędzy świadczeniem na rzecz usługobiorcy a powszechnymi opisanymi szczegółowo w ustawie. W ocenie Wnioskodawcy różnice te są poważne i wynika z nich inny niż powszechny charakter przedmiotowych usług.

Reasumując Wnioskodawca stwierdził, że skoro jednym z warunków stosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT jest świadczenie usług powszechnych, a usługi, których świadczenie planuje nie będą miały charakteru powszechnych, nie będzie uprawniony do skorzystania ze zwolnienia i będzie miał obowiązek opodatkować te świadczenia podstawową stawką VAT.

Wnioskodawca zwrócił uwagę, że zgodnie z art. 45 ust. 2 Prawa pocztowego, usług pocztowych, o których mowa w art. 45 ust. 1 (tj. mieszczących się w zakresie pojęciowym usług powszechnych), świadczonych dla nadawców masowych, nie zalicza się do usług powszechnych. Oznacza to, że jeżeli dana usługa świadczona przez operatora wyznaczonego posiada powszechny charakter, nie będzie ona traktowana przez Prawo pocztowe jako usługa powszechna, jeżeli usługobiorcą jest nadawca masowy. Jednocześnie, nadawcą masowym nie są podmioty wymienione w art. 3 pkt 11 in fine Prawa pocztowego, tj. m.in. podmioty zaliczone do sektora finansów publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.) - czyli także podmioty, na rzecz których Wnioskodawca planuje świadczyć usługi opisane w niniejszym wniosku. Zaznaczył, że wyłączenie podmiotów z sektora finansów publicznych z definicji nadawcy masowego znajduje zastosowanie wyłącznie dla usług, które same w sobie mieszczą się w zakresie pojęciowym usług powszechnych, a więc spełniają przesłanki z art. 45 ust. 1 oraz art. 46 Prawa pocztowego, tj. w szczególności nie są świadczone w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb usługobiorcy. Stwierdził, że ponieważ usługi, których świadczenie planuje, będą wykazywały znaczące różnice w stosunku do usług powszechnych w rozumieniu Prawa pocztowego, art. 45 ust. 2 nie znajdzie zastosowania. W rezultacie fakt, że usługi będą świadczone na rzecz podmiotów niebędących nadawcami masowymi w rozumieniu Prawa pocztowego nie oznacza, że usługi te będą miały powszechny charakter.

W związku ze złożonym wnioskiem, tut. organ wydał, w dniu 10 grudnia 2013 r., postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania.

Nie zgadzając się z treścią ww. postanowienia, Pełnomocnik Wnioskodawcy złożył zażalenie, a następnie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, który wyrokiem z dnia 6 maja 2014 r. sygn. akt I SA/Bk 137/14 uchylił postanowienie utrzymujące w mocy postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie przedmiotowego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Minister Finansów, kwestionując stanowisko Sądu I instancji, złożył skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2015 r. sygn. akt I FSK 1359/14, została oddalona. NSA oddalając ww. skargę kasacyjną stwierdził, że odmowa wydania interpretacji była nieuzasadniona, gdyż argumentacja organu, zgodnie z którą przedmiotem rozstrzygnięć nie może być ocena prawna sytuacji osadzonej w odległej w czasie „przyszłości podatkowej”, co do której nie można przewidzieć jakie będzie niosła za sobą zmiany w przepisach podatkowych. Zdaniem NSA, dokonując analizy konsekwencji podatkowych dla zdarzenia przyszłego należy przyjąć domniemanie, że w momencie faktycznego wystąpienia opisanego we wniosku zdarzenia, przepisy podatkowe będą miały takie samo brzmienie, jak w momencie wydawania interpretacji.

W dniu 30 marca 2016 r. wpłynął do tut. organu wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 6 maja 2014 r. sygn. akt I SA/Bk 137/14, opatrzony klauzulą prawomocności.

W wyniku ponownej analizy przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, w związku z przepisem art. 153 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, należy uznać, że stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Art. 8 ust. 1 ww. ustawy określa, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Według art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy, zwalnia się od podatku powszechne usługi pocztowe świadczone przez operatora obowiązanego do świadczenia takich usług, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Jak wynika z brzmienia tego przepisu, przedmiotowe zwolnienie od podatku dotyczy wyłącznie usług pocztowych zdefiniowanych jako powszechne. Z racji tego, że w ustawie o podatku od towarów i usług nie zawarto definicji legalnej powszechnych usług pocztowych, należy posiłkować się definicją wynikającą z Prawa pocztowego.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz. U. z 2012 r., poz. 1529), do usług powszechnych zalicza się świadczone w obrocie krajowym i zagranicznym w ramach obowiązku, o którym mowa w art. 46, usługi pocztowe obejmujące:

1. przyjmowanie, sortowanie, przemieszczanie i doręczanie:
   
   
   
   
   
   1. przesyłek listowych, w tym poleconych i z zadeklarowaną wartością, o wadze do 2.000 g i liczonych z tolerancją 2 mm wymiarach:
      
      
      
      1. maksymalnych – 900 mm, stanowiących sumę długości, szerokości i wysokości, przy czym największy wymiar nie może przekroczyć 600 mm, a w przypadku przesyłki listowej w formie rulonu – 1040 mm, stanowiących sumę długości i podwójnej średnicy, przy czym największy wymiar nie może przekroczyć 900 mm,
         
      2. minimalnych – 170 mm w przypadku przesyłki listowej w formie rulonu, stanowiących sumę długości i podwójnej średnicy, przy czym największy wymiar nie może być mniejszy niż 100 mm,
         
      3. minimalnych strony adresowej – 90x140 mm,
         
         
         
   2. przesyłek dla ociemniałych,
      
   3. paczek pocztowych, w tym z zadeklarowaną wartością, o masie do 10.000 g i wymiarach, z których największy nie przekracza 1.500 mm, a suma długości i największego obwodu mierzonego w innym kierunku niż długość nie przekracza 3.000 mm;
      
      
      
2. sortowanie, przemieszczanie i doręczanie nadesłanych z zagranicy paczek pocztowych o masie do 20.000 g i wymiarach, o których mowa w pkt 1 lit. c.
   

W myśl art. 45 ust. 2 ww. ustawy, usług pocztowych, o których mowa w ust. 1, świadczonych dla nadawców masowych nie zalicza się do usług powszechnych.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 11 cyt. ustawy Prawo pocztowe, przez nadawcę masowego rozumie się nadawcę nadającego przesyłki pocztowe na podstawie umowy o świadczenie usługi pocztowej zawartej w formie pisemnej, od chwili przekroczenia liczby 100.000 sztuk przesyłek danego rodzaju w danym roku kalendarzowym, z wyłączeniem podmiotów zaliczonych do sektora finansów publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.), przedsiębiorstw użyteczności publicznej, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 981, z późn. zm.), oraz państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej - „Zakładu Unieszkodliwiania Odpadów Promieniotwórczych”.

Jak stanowi art. 46 ust. 1 ww. ustawy Prawo pocztowe, do świadczenia usług powszechnych na terytorium całego kraju jest obowiązany operator wyznaczony.

Natomiast zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, obejmuje świadczenie usług powszechnych:

1. w sposób jednolity w porównywalnych warunkach;
   
2. przy zapewnieniu na terytorium całego kraju rozmieszczenia:
   
   
   
   1. placówek pocztowych operatora wyznaczonego zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 47 pkt 3 oraz
      
   2. nadawczych skrzynek pocztowych odpowiedniego do zapotrzebowania na danym terenie;
      
      
      
3. z zachowaniem wskaźników czasu przebiegu przesyłek pocztowych;
   
4. po przystępnych cenach;
   
5. z częstotliwością zapewniającą co najmniej jedno opróżnianie nadawczej skrzynki pocztowej i doręczanie przesyłek pocztowych, co najmniej w każdy dzień roboczy i nie mniej niż przez 5 dni w tygodniu z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy;
   
6. w sposób umożliwiający uzyskanie przez nadawcę dokumentu potwierdzającego odbiór przesyłki rejestrowanej.
   

Jak już zaznaczono wcześniej, zwolnienie od podatku usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku od towarów i usług, ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że obejmuje określony rodzaj czynności wykonywanych przez zdefiniowany krąg podmiotów.

Należy zauważyć, że nie obejmuje ono wszystkich podmiotów świadczących usługi pocztowe, a tylko te, które posiadają status operatora obowiązanego do świadczenia takich usług. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji operatora, o którym mowa w ww. przepisie. Dlatego status podmiotu działającego charakterze takiego operatora należy zdefiniować na podstawie regulacji ustawy Prawo pocztowe. Na gruncie Prawa pocztowego status ten przypisuje się operatorowi wyznaczonemu do świadczenia powszechnych usług pocztowych.

Z kolei warunek przedmiotowy wynikający z ww. regulacji określa, że tylko niektóre spośród usług świadczonych przez wyznaczonego operatora korzystają ze zwolnienia od podatku VAT. Oznacza to, że usługi świadczone przez operatora wyznaczonego, którym nie można przypisać przymiotu „powszechności”, będą wyłączone ze zwolnienia i w konsekwencji będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że usługi, o których mowa we wniosku, świadczone przez Wnioskodawcę po jego wyborze na operatora wyznaczonego, nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż – jak Wnioskodawca stwierdził – z uwagi na ich indywidualne cechy nie będą spełniały przesłanek do uznania ich za powszechne usługi pocztowe. Różnice te będą wynikały przede wszystkim z dostosowania oferty do indywidualnych wymogów zamawiającego, opisanych szczegółowo w specyfikacjach istotnych warunków poszczególnych zamówień. W rezultacie, usługi których świadczenie planuje Wnioskodawca będą, jak wynika z wniosku, znacząco różnić się od usług powszechnych, do których odnosi sie art. 45 ust. 1 i art. 46 Prawa pocztowego.

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, że przepisy prawa podatkowego nie przewidują dla tego rodzaju usług stawki preferencyjnej, będą podlegały opodatkowaniu podstawową stawką podatku w wysokości 23%.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, z którego wynika, że planowane usługi nie będą spełniały przesłanek do uznania za powszechne usługi pocztowe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.