Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-531/15/MK
z 22 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z poźn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2015 r. – data wpływu 12 października 2015 r. – o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – prowadzący wcześniej działalność gospodarczą pod firmą „…” Sp. z o.o. z siedzibą w X. w dniu 1 sierpnia 1997 r. uzyskał zezwolenie nr ZZ wydane przez prezesa zarządu X Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. w … na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie X Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Zgodnie z zezwoleniem Wnioskodawca zobowiązał się w terminie do dnia 31 grudnia 1998 r. do poniesienia na terenie strefy wydatków inwestycyjnych w wysokości co najmniej 350 tys. ECU i rozpoczęcia działalności określonej w zezwoleniu.

W ramach działalności objętej zezwoleniem, Wnioskodawca dokonał pierwszej sprzedaży w styczniu 1998 roku oraz poniósł do dnia 31 grudnia 1998 roku wydatki inwestycyjne na terenie strefy przekraczające 350 tys. ECU (budowa hali produkcyjnej) czym spełnił warunek określony w zezwoleniu dotyczący zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych w całości.

W dniu 6 września 2013 r. Wnioskodawca otrzymał postanowienie o wszczęciu postępowania przez Ministra Gospodarki w sprawie cofnięcia zezwolenia.

W postanowieniu tym Minister Gospodarki wskazał, iż pismem z dnia 14 sierpnia 2013 r. Zarządzający Strefą przekazał Ministrowi Gospodarki informację o zaprzestaniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej na terenie X SSE.

Z przedmiotowego pisma wynikało, że Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników ani nie prowadzi produkcji, zaś nieruchomość wykorzystywana wcześniej do prowadzenia działalności w oparciu o zezwolenie została przeznaczona do sprzedaży lub wynajmu. Działalność produkcyjna Wnioskodawcy została w 2012 r. przeniesiona z S. do M., a więc poza strefę. Nieruchomość w S. pełni rolę magazynu, przy czym Wnioskodawca nie posiada zezwolenia na usługi magazynowania towarów. Zmiana miejsca działalności produkcyjnej Wnioskodawcy była podyktowana warunkami ekonomicznymi.

Minister Gospodarki wydał w dniu 1 sierpnia 2014 r. decyzję znak …/…/… w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej na terenie X SSE (obecnie przed sądami administracyjnymi toczy się postępowanie w przedmiocie skargi Wnioskodawcy co do zasadności niniejszej decyzji).

W uzasadnieniu decyzji Minister Gospodarki wskazał, że zaistniały stan faktyczny wypełnia przesłankę określoną w art. 19 ust. 3 pkt 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej w strefie, niezależnie od przyczyn takiej decyzji prowadzi do cofnięcia zezwolenia.

Wskazać należy, że Wnioskodawca na dzień wejścia w życie ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. 2003 Nr 188, poz. 1840) był małym przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów załącznika nr 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw.

Oznacza to, że Spółka jest tzw. „starym" przedsiębiorcą korzystającym dodatkowo z okresu przejściowego właściwego dla Małych i Średnich Przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie do 31 grudnia 2000 r. W konsekwencji, P. zachował prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o SSE (w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000r) w okresie do dnia 31 grudnia 2011 roku (jako mały przedsiębiorca w rozumieniu rozporządzenia WE).

Po wejściu w życie ustawy zmieniającej z dnia 2 października 2003 r. Spółka nie skorzystała z prawa określonego w art. 6 tej ustawy (tj. zmiana/konwersja zezwolenia).

W okresie od 1 stycznia 2012 r. do chwili obecnej Wnioskodawca nie korzystał ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawca, na skutek cofnięcia zezwolenia, będzie zobowiązany do zapłaty podatku, z którego został zwolniony w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r. oraz z art. 5 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. 2003 Nr 188, poz. 1840), w szczególności, czy utrata prawa do zwolnienia strefowego i powstały w związku z tym obowiązek zapłaty podatku dotyczy całego okresu korzystania z ulgi, czy też wyłącznie okresu od momentu powstania okoliczności będącej podstawą cofnięcia zezwolenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku cofnięcia zezwolenia nie będzie on zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych objętego zwolnieniem.

Kwestie związane z utrzymaniem zwolnień podatkowych dotyczących zezwoleń sprzed 2000 roku reguluje ustawa z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. 2000, Nr 117, poz. 1228), która to utrzymała w mocy przepis art. 19 dotychczas obowiązującej ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w zakresie zwolnień i preferencji podatkowych.

Przepis art. 5 ustawy zmieniającej z 2000 r. stanowił, iż przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Zgodnie z art. 5 ust. 2 cytowanej ustawy w zakresie zwolnień i preferencji podatkowych przysługujących przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 12-14 i 19 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Wskazane powyżej przepisy zostały uchylone przez ustawę z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. 2003, Nr 188, poz. 1840). W przepisie art. 5 ustawy nowelizującej wprowadzono nowe zasady, które regulują między innymi skutki cofnięcia zezwolenia.

Wskazać należy, ze zgodnie z brzmieniem przepisu art. 5 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. 2003, Nr 188, poz. 1840) z zastrzeżeniem ust. 6, przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.:

• w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy małym przedsiębiorcą w rozumieniu ust. 5;
• w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy średnim przedsiębiorcą w rozumieniu ust. 5.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawcy do dnia 31 grudnia 2011 r. przysługiwały zwolnienia podatkowe na dotychczasowych zasadach. Wnioskodawca do dnia 31 grudnia 2011 r. prowadził działalność gospodarczą na terenie X SSE, zatem miał prawo do korzystania z przedmiotowych zwolnień.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 3 ww. ustawy, w przypadku cofnięcia zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., przedsiębiorca traci prawo do zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 2, i jest zobowiązany do zapłaty, odpowiednio, podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych objętego takimi zwolnieniami za okres od powstania okoliczności będącej podstawą cofnięcia zezwolenia.

Tak więc, biorąc pod uwagę, że zaistnienie okoliczności, które zostały uznane za stanowiące przesłankę do cofnięcia zezwolenia, miało miejsce po zakończeniu korzystania przez Spółkę ze zwolnienia podatkowego (po 31 grudnia 2011 r.), nawet w przypadku cofnięcia zezwolenia, nie powstanie obowiązek zapłaty podatku względem dochodu podlegającego uprzednio zwolnieniu (obowiązek taki obejmowałby jedynie lata 2012-2014, w których to jednak jak wskazano powyżej Wnioskodawca nie był zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych i uiszczał ten podatek na zasadach ogólnych).

Tym samym, de facto Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku w wartości przekraczającej podatek już uiszczony.

Jak już wskazano powyżej zgodnie z przepisem art. 5 ust. 3 ww. ustawy, w przypadku cofnięcia zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., przedsiębiorca traci prawo do zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 2, i jest zobowiązany do zapłaty, odpowiednio, podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych objętego takimi zwolnieniami za okres od powstania okoliczności będącej podstawą cofnięcia zezwolenia.

Wnioskodawca, zgodnie z treścią decyzji nr … w sprawie cofnięcia zezwolenia, zaprzestał prowadzić działalność na terenie X SSE w 2012 r., czyli ewentualna zapłata podatku dochodowego od osób prawnych dotyczyłaby preferencji (zwolnienia) za rok 2012 i lata kolejne (w których już Wnioskodawca, zgodnie ze wskazanymi powyżej przepisami, nie korzystał ze zwolnienia), a nie całego okresu korzystania przez Wnioskodawcę z zezwolenia.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza pismo otrzymane z Ministerstwa Gospodarki (znak pisma XX) którego kopia zostaje dołączona do niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Pismo otrzymane z Ministerstwa Gospodarki jest odpowiedzią na zapytanie Wnioskodawcy w kwestii obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych w związku z cofnięciem zezwolenia nr … z dnia 1 sierpnia 1997 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie X Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Minister Gospodarki potwierdził, iż zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 z późn. zm.) w przypadku cofnięcia zezwolenia wydanego przed 1 stycznia 2001 r., przedsiębiorca traci prawo do zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 2, i jest zobowiązany do zapłaty, odpowiednio, podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych objętego takimi zwolnieniami za okres od powstania okoliczności będącej podstawą cofnięcia zezwolenia.

Minister wskazuje, iż ponieważ Wnioskodawca zakończył korzystanie z pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego w grudniu 2011 r., a zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy w 2012 roku, tym samym w 2012 roku zaistniała okoliczność stanowiąca podstawę cofnięcia zezwolenia na podstawie przepisu art. 19 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych.

Przedmiotowe zezwolenie zostało cofnięte w dniu 1 sierpnia 2014 roku decyzją nr ….

Oznacza to że obowiązek zapłaty podatku dotyczyłby okresu od 2012 roku do uprawomocnienia się ww. decyzji. Ponieważ Spółka w okresie tym nie korzystała ze zwolnienia podatkowego, nie jest zobowiązana do zwrotu pomocy.

Również w interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2014 r. wydanej dla Wnioskodawcy (P. Sp. z o.o.). Minister Finansów na stronie 7 wskazuje, iż w razie cofnięcia zezwolenia przedsiębiorca traci prawo do zwolnień i preferencji, o którym mowa w art. 12 ust. 1-4 i jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych objętego takimi zwolnieniami i preferencjami za okres od powstania okoliczności będącej podstawa cofnięcia (art. 19 ust. 3 cyt. ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, że w myśl z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Z powyższego wynika, że wydając interpretację tut. organ nie jest uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku dokumentów. Wobec powyższego dołączone do wniosku załączniki, w tym kserokopie pisma Ministra Gospodarki z dnia 24 sierpnia 2014 r. znak XZ, nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a niniejszą interpretację wydano w oparciu o dane zawarte we wniosku.

Postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnych jest postępowaniem szczególnym i w tym sensie ograniczonym, np. w stosunku do postępowania podatkowego i kontrolnego, że nie może obejmować postępowania dowodowego. Powyższe wynika wprost z unormowania zawartego w art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, który stanowi, że w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 120, art. 121 § 1, art. 125, art. 129, art. 130, art. 135-137, art. 140, art. 143, art. 165a, art. 168, art. 169 § 1-2, art. 170 i art. 171 oraz przepisy rozdziału 5, 6, 10 i 23 działu IV. W powołanym przepisie ustawodawca nie wymienia postępowania dowodowego, które regulują przepisy rozdziału 11 działu IV Ordynacji podatkowej.

Zatem pełna weryfikacja prawidłowości dokonanych przez Spółkę rozliczeń może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej.

Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego. W procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Dokonując interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.