INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 9 grudnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 9 lutego 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na naprawę ciągnika samochodowego uszkodzonego w wyniku wypadku spowodowanego przez pracownika Wnioskodawcy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na naprawę ciągnika samochodowego uszkodzonego w wyniku wypadku spowodowanego przez pracownika Wnioskodawcy. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 31 stycznia 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-1261/11/AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 9 lutego 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą m.in. w zakresie świadczenia usług transportowych. Jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 12 października 2011 r. w wyniku wypadku drogowego, uległ poważnemu uszkodzeniu ciągnik siodłowy oraz naczepa, będące środkami trwałymi firmy. W związku z tym zostały one poddane generalnym remontom (m.in. została wymieniona cała kabina w ciągniku). Wypadek spowodował pracownik Wnioskodawcy. Jak wykazały badania alkomatem przeprowadzone przez Policję, kierowca prowadził pojazd będąc pod wpływem alkoholu. Uszkodzony ciągnik siodłowy był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem AC, jednak ogólne warunki ubezpieczenia wykluczają możliwość otrzymania przez Wnioskodawcę odszkodowania, gdyż kierujący pojazdem był w stanie nietrzeźwości.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 6 lutego 2012 r., wskazano, iż:

1. W zakresie obowiązków, uprawnień i odpowiedzialności pracownika, który jest załącznikiem do umowy o pracę, kierowca ponosi odpowiedzialność za:
   1. skutki nie wywiązania się z niniejszej umowy, a w szczególności za skutki niesumiennego lub niestarannego wykonania pracy lub nie stosowanie się do poleceń przełożonych,
   2. skutki wynikające z wykonywania umowy o odpowiedzialności materialnej, skutki naruszania zakazu konkurencji zapisanego w odrębnej umowie,
   3. rzetelne i zgodne z zasadami etyki zawodowej wykonywanie pracy, w szczególności za jakość i terminowość wykonywanych przewozów oraz mienie stanowiące własność pracodawcy.
2. Wnioskodawca nie wystąpił i nie zamierza występować z roszczeniem wobec pracownika o zwrot nakładów poniesionych na powypadkową naprawę samochodu, z uwagi na jego trudną sytuację rodzinną i finansową. Sprawca wypadku nie pracuje już w firmie Wnioskodawcy, gdyż umowa o pracę wygasła z upływem czasu, na który została zawarta. Ma on również problemy zdrowotne, które są konsekwencją wypadku, a jego żona od dłuższego czasu jest osobą bezrobotną. W związku z powyższym Wnioskodawca odstąpił od sądowego dochodzenia swoich należności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zaistniałą sytuacją, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na remont ciągnika samochodowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na remont powypadkowy ciągnika samochodowego będą stanowiły koszt uzyskania przychodów. W art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, ustawodawca wskazał, iż jedynie brak dobrowolnego ubezpieczenia wyklucza możliwość obciążenia kosztów. Poza koniecznością opłacenia AC ustawodawca nie wprowadza innego warunku, który uzależniałby możliwość odnoszenia do kosztów wydatków na remont powypadkowy pojazdu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podkreślić przy tym należy, iż ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż ustawodawca uzależnił możliwość uznania wydatków poniesionych na remont powypadkowy samochodu za koszt podatkowy, od objęcia go dobrowolnym ubezpieczeniem AC. Nie oznacza to jednak, iż podatnik może zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wszystkie wydatki związane z remontem powypadkowym samochodu. Punktem wyjścia jest bowiem ocena zachowania przesłanek wskazanych w cyt. powyżej art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki zawarte w katalogu tzw. kosztów niepodatkowych ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy, spełniają bowiem przesłanki z art. 22 tej ustawy, ale z różnych względów możliwość ich zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów została wyłączona lub ograniczona.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą m.in. w zakresie świadczenia usług transportowych. W dniu 13 października 2011 r. w wyniku wypadku drogowego spowodowanego przez pracownika Wnioskodawcy ciągnik siodłowy oraz naczepa będące środkami trwałymi w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, uległy poważnemu uszkodzeniu. W związku z powyższym ww. środki trwałe zostały poddane generalnym remontom. Jak wykazały badania alkomatem przeprowadzone przez Policję, kierowca prowadził ww. pojazd będąc pod wpływem alkoholu. Uszkodzony ciągnik siodłowy był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem AC, jednak ogólne warunki ubezpieczenia wykluczają możliwość otrzymania przez Wnioskodawcę odszkodowania, gdyż kierujący pojazdem był w stanie nietrzeźwości. Pomimo, iż z zakresu obowiązków, uprawnień i odpowiedzialności pracownika, stanowiącym załącznik do umowy o pracę z ww. pracownikiem, wynika iż kierowca ponosi odpowiedzialność m.in. za rzetelne i zgodne z zasadami etyki zawodowej wykonywanie pracy, w szczególności za jakość i terminowość wykonywanych przewozów oraz mienie stanowiące własność pracodawcy, Wnioskodawca nie wystąpił i nie zamierza występować z roszczeniem wobec pracownika o zwrot nakładów poniesionych na powypadkową naprawę samochodu, z uwagi na jego trudną sytuację rodzinną i finansową.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż aby Wnioskodawca mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatki poniesione na naprawę ciągnika samochodowego, wydatki te muszą spełniać podstawową przesłankę wynikającą z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. wydatek musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. W kontekście tym, w pierwszej kolejności zauważyć należy, iż nie sposób uznać za działanie zmierzające w celu osiągnięcia przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej prowadzenie przez pracownika Wnioskodawcy samochodu w stanie nietrzeźwości. Jest to również postępowanie zakazane przez odpowiednie przepisy prawa. Podkreślić przy tym należy, iż celem prowadzonej pozarolniczej działalność gospodarczej jest osiągnięcie przychodów (dochodów, zysków) i podejmowanie takich działań, które mają na celu przynoszenie określonych dochodów. Zakupione środki trwałe, w tym przypadku ciągnik siodłowy i naczepa, służą osiągnięciu przychodu z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, z tej też przyczyny na Wnioskodawcy ciąży obowiązek prawidłowego zabezpieczenia tych środków trwałych. Ponadto powołany wyżej przepis art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na brak możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych (za wyjątkiem tych które objęte były dobrowolnym ubezpieczeniem AC). Wprawdzie, jak wynika z wniosku, ww. ciągnik siodłowy był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem AC, jednakże Wnioskodawca nie otrzymał odszkodowania, z uwagi na fakt, iż kierujący pojazdem był w stanie nietrzeźwości, a ogólne warunki ubezpieczenia wykluczają możliwość wypłaty odszkodowania w takiej sytuacji.

Zatem w przedmiotowej sprawie należy wziąć pod uwagę okoliczności w jakich doszło do powstania szkody dot. środków trwałych, a mianowicie, czy nie jest to strata zawiniona przez podatnika przez celowe, czy nawet przestępcze działanie lub zaniechanie podatnika. Bezspornie, skoro doszło do wypadku drogowego, a kierowca pojazdu był pod wpływem alkoholu, to na wydatki powypadkowe wpływ miało wykroczeniowe lub przestępcze działanie zatrudnionego pracownika. W takim przypadku Skarb Państwa nie może ponosić obciążeń finansowych związanych z naprawą samochodu i popierać zabronionego przez prawo postępowania.

W związku z powyższym, wydatki poniesione na remont powypadkowy przedmiotowego samochodu stanowią w istocie naprawienie szkody, spowodowanej zakazanym przez prawo działaniem, pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z działaniem, które nie miało na celu osiągnięcia przychodu. Niewątpliwie wyremontowany ciągnik siodłowy w przyszłości będzie mógł służyć uzyskaniu przychodu z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, co jednak nie zmienia faktu, iż w przedmiotowej sprawie dokonanie remontu tego ciągnika należy traktować jako naprawienie szkody spowodowanej działaniem, które nie może zostać uznane za zrealizowane w celu osiągnięcia przychodu, tym bardziej że jest zakazane przez prawo.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na naprawę ciągnika samochodowego uszkodzonego w wyniku wypadku spowodowanego przez Jego pracownika.

Zauważyć przy tym należy, iż prawidłowość stanowiska Organu w tym względzie potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 czerwca 2011 r., sygn. akt II FSK 75/10.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.