Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-144/16-4/AT
z 4 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2016 r. (data wpływu 21 marca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 15 kwietnia 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 15 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2006 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli nieruchomość na podstawie aktu notarialnego od osób fizycznych, w związku z czym nie przysługiwało im prawo odliczenia VAT. Jest to pawilon handlowy – apteka, połączony z budynkiem mieszkalnym. Wartość pawilonu w dniu zakupu wg aktu notarialnego została ustalona procentowo w stosunku do powierzchni jaką zajmuje pawilon apteczny w stosunku do całości powierzchni (łącznie z budynkiem mieszkalnym). Nieruchomość ta (pawilon apteczny) stanowi środek trwały w firmie od 2006 r. i służy do prowadzenia działalności aptecznej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Co miesiąc dokonywane są odpisy amortyzacyjne. Na wartość środka trwałego, jakim jest pawilon apteczny, w dniu przyjęcia do użytkowania złożyły się: wartość pawilonu wg aktu notarialnego bez VAT oraz wartość prac remontowych, mających na celu wykonanie podjazdu dla osób niepełnosprawnych, od których został odliczony VAT. Wartość netto tych prac, to kwota … zł, VAT … zł. Wydatki na modernizację nie przekroczyły 30% wartości środka trwałego i stanowią znikomy procent w wartości pawilonu aptecznego.

W roku 2008 został przeprowadzony remont w aptece, polegający na wymianie okien. Okna drewniane zostały wymienione na plastikowe. Wartość tego remontu również nie przekroczyła 30% wartości środka trwałego.

Przedmiotem sprzedaży będzie cała nieruchomość, pawilon handlowy połączony z budynkiem mieszkalnym.

Wnioskodawca od dnia zakupu nieruchomości cały czas mieszka w budynku mieszkalnym. Z takim zamiarem nabyto w 2006 r. budynek mieszkalny. Przez cały okres, od dnia zakupu nieruchomości, budynek mieszkalny nie był wynajmowany i nie była w nim prowadzona jakakolwiek działalność gospodarcza.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż tej nieruchomości będzie zwolniona od VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro nie przysługiwało odliczenie VAT przy nabyciu nieruchomości, a wydatki na modernizacje przed przyjęciem do użytkowania pawilonu aptecznego oraz późniejszy remont, polegający na wymianie okien, nie przekroczyły 30% wartości nieruchomości, to przy zbyciu nie ma obowiązku naliczenia VAT.

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż będzie zwolniona na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. – art. 43 ust. 1 pkt 10a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści cytowanych powyżej przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 grudnia 2013 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ustawodawca, w art. 2 pkt 14 ustawy, definiuje pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało zatem miejsce m.in. wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt będzie przedmiotem sprzedaży, oddany w najem, czy dzierżawę. Zarówno bowiem m.in. dostawa, jak też najem, bądź dzierżawa, są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy czym zaznaczyć należy, że przewidziane przepisami prawa podatkowego określone konsekwencje wystąpienia pierwszego zasiedlenia odnosić można wyłącznie względem zasiedlonego budynku, budowli lub jego części.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Stosownie do treści art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Według art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z ww. przepisu wynika, że grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla obiektu budowlanego, który się na nim znajduje. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków lub budowli trwale z nim związanych. Jeżeli dostawa budynków lub budowli korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że zbywając (sprzedaż) nieruchomość opisaną we wniosku:

• w części nieruchomości dotyczącej budynku mieszkalnego stwierdzić należy, że czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem brak podstaw do przypisania Wnioskodawcy statusu podatnika VAT. Wskazana część nieruchomości dotyczyć będzie bowiem składnika majątkowego, w którym – jak wskazano – Wnioskodawca mieszka (budynek mieszkalny nabyto z takim zamiarem) i przez cały okres jego posiadania budynek mieszkalny nie był wynajmowany, jak również nie była w nim prowadzona jakakolwiek działalność gospodarcza. Tym samym Wnioskodawca z tytułu dostawy w tej części budynku nie będzie działał jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą;
• w części nieruchomości dotyczącej pawilonu aptecznego stwierdzić należy, że czynność będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Wskazana część dostawy dotyczyć będzie bowiem składnika majątkowego, który stanowi – jak wskazano – środek trwały w firmie od 2006 r. Wnioskodawca, będąc czynnym podatnikiem VAT, działa zatem jako podmiot prowadzący podlegającą opodatkowaniu działalność gospodarczą z wykorzystaniem tej części nieruchomości (art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 2 ustawy). Niemniej jednak czynność ta we wskazanej części będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy, skoro od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy upłynął okres 2 lat. W niniejszej sprawie nie znajdzie natomiast zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, albowiem zwolnienie to ma miejsce wyłacznie w części nieobjętej zwolnieniem wynikającym z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym zwolnienie od podatku wskazanej dostawy będzie miało miejsce w oparciu o inną – niż wskazuje Wnioskodawca – podstawę prawną.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.