Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-402/15-3/MK
z 28 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2015 r. (data wpływu 3 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie w zakresie korzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca – Sp. z o.o. na podstawie zezwolenia nr XY/SSE z dnia 22 kwietnia 2015 r. na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej Sp. z o.o. z siedzibą w X (dalej SSE) prowadzi inwestycję na terenie miasta XP polegając na budowie zakładu produkcji pasz i koncentratów.

Termin zakończenia inwestycji przewidywany jest zgodnie z protokołem uzgodnień nr 1 z przetargu nr XX/SSE na dzień 30 czerwca 2017 r.

Przewiduje się, że elewator zbożowy budowany w ramach inwestycji zostanie oddany do użytku w sierpniu 2015 r.

Wnioskodawca należy do kategorii „dużych” przedsiębiorstw, które zatrudniają co najmniej 250 pracowników i których obrót przekracza 50 mln euro, lub roczna suma bilansowa przekracza 43 mln euro.

Wnioskodawca w ramach pomocy publicznej udzielonej na podstawie zezwolenia nr XY/SSE na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze SSE zamierza zakupić środki transportu - samochody ciężarowe oznaczone kodem 742 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT).

Zakupione w ramach udzielonej pomocy publicznej samochody ciężarowe będą wykorzystywane tylko i wyłącznie na potrzeby działalności prowadzonej w zakładzie produkcyjnym pasz i koncentratów wybudowanym w ramach zezwolenia nr XY/SSE na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze SSE. Zakupione ze środków pomocowych samochody ciężarowe oznaczone kodem 742 KŚT będę wykorzystywane do transportu paszy - zbóż składowanych i produkowanych w zakładzie produkcyjnym na terenie SSE.

Transport będzie odbywał się do kontrahentów Wnioskodawcy mających siedziby i zakłady poza SSE zgodnie ze złożonym indywidualnym zamówieniem i zawartymi umowami oraz do obiektów Wnioskodawcy, np. magazynów, ferm drobiu, itp. położonych poza terenem SSE. Zezwolenie nr XY/SSE z dnia 22 kwietnia 2015 r. na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze SSE obejmuje transport drogowy towarów - sekcja H, dział 49, klasa 49.11 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego.

Wnioskodawca, zgodnie z wpisem PKD w Krajowym Rejestrze Sądowym, prowadzi działalność transportową, ale nie jest to działalność główna Wnioskodawcy, a jedynie związana z działalnością główną, tj. produkcją i sprzedażą pasz, dla zwierząt gospodarskich.

W ramach zezwolenia nr XY/SSE z dnia 22 kwietnia 2015 r. na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze SSE Wnioskodawca buduje na terenie inwestycji w SSE w XP elewator zbożowy, który stanowi część inwestycji w ramach pomocy publicznej w SSE.

Elewator zbożowy będzie gotowy do użytku przed datą 30 czerwca 2017 r., tj. przed dniem zakończenia inwestycji na terenie SSE. Przedmiotowe elewator zbożowy i jego infrastruktura będą nową budowlą wzniesioną z nowych materiałów, jak również jego infrastruktura i osprzęt będą składały się wyłącznie z nowych urządzeń i maszyn zakupionych po dniu uzyskania zezwolenia nr XY/SSE i przed ustalonym dniem zakończenia inwestycji w SSE, tj. 30 czerwca 2017 r.

Elewator zbożowy będzie wykorzystywany na cele działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę na terenie SSE, tj. magazynowania i przechowywania zbóż. Zezwolenie nr XY/SSE z dnia 22 kwietnia 2015 r. na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze SSE obejmuje sekcję C, dział 10, klasa, 10.91 - gotowe pasze dla zwierząt gospodarskich i sekcje H, dział 52, klasa 52.10 magazynowanie i przechowywanie towarów (Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zakup samochodów ciężarowych stanowiących środek trwały Wnioskodawcy oznaczonych kodem 742 zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) w ramach zezwolenia nr XY/SSE z dnia 22 kwietnia 2015 r. na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej, które będą wykorzystywane do transportu paszy i zbóż produkowanych i składowanych w zakładzie produkcyjnym na terenie SSE w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę zgodnie ze zezwoleniem nr XY/SSE obejmującym przedmiot działalności oznaczony w sekcji H, dział 49, klasa 49.11 PKWiU - transport drogowy towarów, na potrzeby wywozu towarów produkowanych i składowanych na terenie SSE do kontrahentów podatnika w ramach indywidualnych zamówień i umów oraz do innych obiektów podatnika poza terenem SSE będzie wydatkiem kwalifikowanym, wolnym od podatku dochodowego w rozumieniu przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych i nie naruszy § 6 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych?
2. Czy oddanie do użytku jedynie na potrzeby wewnętrzne Wnioskodawcy elewatora zbożowego wraz z infrastrukturą wybudowanego z nowych materiałów, urządzeń i maszyn w ramach zezwolenia nr XY/SSE z dnia 22 kwietnia 2015 r. na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej po dniu uzyskania ww. zezwolenia i przed dniem zakończenia inwestycji w SSE, tj. przed 30 czerwca 2017 r. nie pozbawi podatnika zaliczenia kosztów poniesionych na budowę elewatora zbożowego oraz zakupu urządzeń i maszyn, jako kosztów kwalifikowanych, wolnych od podatku dochodowego w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych i nie naruszy § 5 ust. 1 i ust. 4 i § 6 ust. 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych?

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Wniosek Jednostki w zakresie pytania pierwszego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania drugiego, podstawą do rozważań, czy możliwe jest użytkowanie przez Wnioskodawcę przed zakończeniem całości inwestycji w SSE elewatorów zbożowych jest ustalenie definicji nowego środka trwałego.

Zarówno w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i w przepisach dotyczących specjalnych stref ekonomicznych brak definicji nowego środka trwałego. Definicji takiej nie zawierają również przepisy wspólnotowe dotyczące udzielania regionalnej pomocy inwestycyjnej. Opierając się o słownikowe określenia zamieszczone w Słowniku Języka Polskiego (wersja Internetowa wydawnictwa PWN), takie jak:

• nowy - niedawno zrobiony, nabyty lub właśnie powstały, założony,
• użytkować - korzystać z czegoś, korzystać z czegoś w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek,
• eksploatacja - użytkowanie maszyn, urządzeń itp., maksymalne wykorzystanie czegoś, wykorzystanie czegoś w sposób racjonalny,

należy stwierdzić, że „nowy” środek trwały to taki, który nie był wcześniej przez kogokolwiek używany (eksploatowany). W takim znaczeniu nowy środek trwały to wytworzony (wyprodukowany) przez fabrykę (zakład przemysłowy) środek trwały, który przed nabyciem nie był w jakiejkolwiek formie używany.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

W tym stanie rzeczy, zdaniem opiniującego, znaczenie do zaliczenia wydatków na budowę elewatora zbożowego na terenie SSE, jako kosztów kwalifikowanych ma to czy budynki oraz cała Infrastruktura elewatora zbożowego są nowe oraz czy do inwestycji i wydatkowania środków finansowych doszło po dniu wydania zezwolenia nr XY/SSE, oczywiście po spełnieniu wszystkich warunków przewidzianych w/w rozporządzeniu.

Należy pamiętać, że do wykorzystania elewatora zbożowego na terenie SSE przed zakończeniem całej inwestycji może dojść jedynie na potrzeby wewnętrzne Wnioskodawcy, co nie będzie skutkowało rozpoczęciem wnoszenia opłaty, dla SSE.

Wnioskodawca stanowi jeden podmiot praw i obowiązków - bez względu na liczbę swoich nieruchomości i miejsc prowadzenia działalności gospodarczej, do których należą także budynki elewatora zbożowego wraz z infrastrukturą położone na terenie SSE. Ponadto prowadzona w elewatorze działalność musi być zgodna z zakresem zezwolenia Nr XY/SSE.

Mając na uwadze powyższe, wykorzystanie przez Wnioskodawcę elewatora zbożowego przed terminem ukończenia całej inwestycji, tj. przed dniem 30 czerwca 2017 r. w celu świadczenia usług magazynowania, dla jednostki pozastrefowej należącej do Wnioskodawcy, nie będzie miało negatywnego wpływu na możliwość uznania wydatków na budowę elewatora zbożowego i zakup jego infrastruktury za kwalifikujące się do objęcia pomocą i w związku z tym, nie będzie skutkowało koniecznością korygowania wartości wydatków już uznanych za kwalifikowane, stanowiących podstawę kalkulacji limitu dostępnej pomocy publicznej, co w konsekwencji, będzie skutkowało objęciem te części inwestycji pomocą publiczną zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i nie narusza naruszy § 5 ust. 1 i ust. 4 i § 6 ust. 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2015 r. Nr 282). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, które uprawnia do prowadzenia działalności na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Natomiast art. 17 ust. 4 cyt. ustawy stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Dokonując analizy przedmiotowego przepisu art. 17 ust 1 pkt 44 cyt. ustawy zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy i nie była sprzeczna z przepisami rangi konstytucyjnej. Zasada prymatu wykładni językowej szczególnego znaczenia nabiera, gdy interpretowane przepisy dotyczą ulg i zwolnień podatkowych. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechna metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Powyższe regulacje prawne ustanawiają podstawowe warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej działalności gospodarczej. Zasadniczym elementem stosowania ulg jest łączne wystąpienie dwóch warunków:

• prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
• uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.

Powyższe warunki, jak każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować ściśle. Przedmiotowe zwolnienie podatkowe przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej fizycznie na terenie strefy. Jeżeli cześć działalności podmiotu prowadzona jest poza strefą, dochód z tej części pochodzący nie podlega zwolnieniu. Podstawą do korzystania ze zwolnienia jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej. Zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki jej prowadzenia.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Zezwolenie określa przedmiot i warunki prowadzenia działalności.

W myśl bowiem art. 16 ust. 1 ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”.

Zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;
   
2. dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę;
3. terminu zakończenia inwestycji;
4. maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy;
5. wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4 - w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1.

Z wykładni gramatycznej, którą należy stosować przy ocenie zakresu zwolnień podatkowych, wynika, iż wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie specjalnej strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2015 r., poz. 465).

Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych lub kosztów tworzenia nowych miejsc pracy.

Jak stanowi § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (…) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Na podstawie § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą.

Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe (§ 3 ust. 5 ww. rozporządzenia).

Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej (§ 5 ust. 1 ww. rozporządzenia). Zgodnie z § 5 ust. 2 powołanego rozporządzenia, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne – przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców – przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
2. utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców – przez okres nie krótszy niż 3 lata.

W myśl § 5 ust. 4 tego rozporządzenia, w przypadku przedsiębiorcy, którego przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część objęto granicami strefy w związku z realizacją nowej inwestycji, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują od miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniesione zostały wydatki inwestycyjne i osiągnięty został poziom zatrudnienia, określone w zezwoleniu, w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy (§ 5 ust. 5).

Ww. przepisy wskazują na różnice między przedsiębiorcami typu greenfield i brownfield, które dotyczą momentu rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

Jednocześnie zaznacza się, że w przypadku przedsiębiorców, których inwestycja w strefie polega na budowie nowego przedsiębiorstwa (tzw. inwestycje greenfield), zwolnienie przysługuje od miesiąca poniesienia wydatków inwestycyjnych bądź rozpoczęcia ponoszenia kosztów pracy (§ 5 ust. 1 i 3 ww. rozporządzenia).

Natomiast dla przedsiębiorców, którzy realizują nową inwestycję na terenie już funkcjonującego przedsiębiorstwa (tzw. inwestycje typu brownfield) zwolnienia w podatku dochodowym przysługują od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały poniesione wydatki inwestycyjne i został osiągnięty poziom zatrudnienia, określone w zezwoleniu w okresie od dnia uzyskania zezwolenia aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej (§ 5 ust. 4 cytowanego rozporządzenia). Zatem przepis ten odracza moment korzystania ze zwolnienia podatkowego do czasu, w którym całkowicie poniesione zostały wydatki inwestycyjne i został osiągnięty poziom zatrudnienia, określone w danym zezwoleniu.

W myśl § 6 ust. 1 powołanego rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli – pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców – co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Przy czym na podstawie § 6 ust. 7 ww. rozporządzenia, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zakupione przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni, mają być nowe.

Reasumując, wskazane powyżej przepisy prawa określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

• musi to być koszt inwestycji,
• musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
• musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
• musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
• wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia,
• środki trwałe, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 2, nabyte przez „dużego przedsiębiorcę” (a wiec Wnioskodawcę) mają być nowe (koszty zakupu używanych środków trwałych przez dużego przedsiębiorcę nie zostaną zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą).

Niniejsze rozporządzenie ani pozostałe przepisy dotyczące specjalnych stref ekonomicznych nie definiują pojęcia „nowego” środka trwałego. Zatem powinno ono być rozumiane w potocznie używanym znaczeniu. I tak według Słownika Języka Polskiego (PWN, Warszawa 2006 r.) „nowy” to „niedawno zrobiony, nabyty lub właśnie powstały, założony”, „od niedawna istniejący, właśnie wynaleziony”, „następny, dalszy”, „dopiero co zrobiony, nieużywany, niezniszczony, niedawno nabyty, świeżo powstały, świeżo założony”. Natomiast nabyć oznacza „otrzymać coś na własność, płacąc za to”. Z kolei wytworzyć to „zrobić, wyprodukować coś” (źródło jak wyżej).

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca, który należy do kategorii „dużych przedsiębiorstw”, na podstawie zezwolenia z dnia 22 kwietnia 2015 r. na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej prowadzi inwestycję polegającą na budowie zakładu produkcji pasz i koncentratów (termin jej zakończenia przewidywany jest na dzień 30 czerwca 2017 r.). Spółka w ramach zezwolenia buduje na terenie inwestycji w SSE w XP elewator zbożowy, który stanowi w części inwestycji w ramach pomocy publicznej w SSE. Będzie on gotowy do użytku przed datą 30 czerwca 2017 r., tj. przed dniem zakończenia inwestycji na terenie SSE. Elewator zbożowy i jego infrastruktura będą nową budowlą wzniesioną z nowych materiałów, jak również jego infrastruktura i osprzęt będą składały się wyłącznie z nowych urządzeń i maszyn zakupionych po dniu uzyskania zezwolenia – i wykorzystywany na cele działalności gospodarczej w prowadzonej przez Wnioskodawcę na terenie SSE, tj. magazynowania i przechowywania zbóż. Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze SSE obejmuje sekcję C, dział 10, klasa, 10.91 - gotowe pasze dla zwierząt gospodarskich i sekcje H, dział 52, klasa 52.10 – magazynowanie i przechowywanie towarów (według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy sformułowane do przedstawionego zdarzenia przyszłego – w części dotyczącej wydatków na elewator zbożowy, które poniesie w związku z realizacją tej inwestycji na terenie strefy i braku konieczności korygowania wartości wydatków już uznanych za kwalifikowane – jest prawidłowe, o ile środek trwały, na dzień poniesienia wydatków znajdować się będzie w ewidencji księgowej Wnioskodawcy i spełniać będzie przestawione wyżej warunki oraz nie będą naruszone wymogi określone w zezwoleniu na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej.

Jednocześnie, w odniesieniu do treści pytania oznaczonego numerem drugim i wskazanego tam przepisu § 5 ust. 4 rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (dotyczącego przypadku przedsiębiorcy, którego przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część objęto granicami strefy w związku z realizacją nowej inwestycji) – wskazać należy, że w odniesieniu do sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania, gdyż z analizy zapisów rozporządzenie Rady ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2015 r., poz. 758) wynika, że strefa – w części podstrefy XP – nie ulegała zmianie, w tym rozszerzeniu – a zatem nie mógł wystąpić, o którym mowa ww. przepisie (tj. przypadek dotyczący przedsiębiorcy, którego przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część objęto granicami strefy w związku z realizacją nowej inwestycji – przedsiębiorcy, który realizują nową inwestycję na terenie już funkcjonującego przedsiębiorstwa (tzw. inwestycje typu brownfield).

Zatem, ustosunkowując się do tej części pytania numer 2 zawartego we wniosku o interpretację indywidualną, która dotyczy kwestii „naruszenia” warunków zawartych w przepisie § 5 ust. 4 rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych – należy uznać, że jest ono bezprzedmiotowe.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że w niniejszej interpretacji indywidualnej ocenie nie podlegały kwestie interpretacji treści decyzji administracyjnych – przepisy Ordynacji podatkowej nie zawierają żadnych podstaw do dokonania przez Ministra Finansów interpretacji decyzji administracyjnych wydanych na podstawie ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267, z późn. zm.), do których należy również zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zezwolenie jest decyzją o charakterze indywidualnym, szczegółowo określającą warunki realizacji inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zgodnie z art. 16 ust. 3 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie może być udzielone, jeżeli podjęcie działalności na terenie strefy przyczyni się do osiągnięcia celów określonych w planie rozwoju strefy, o którym mowa w art. 9. Minister właściwy do spraw gospodarki udziela, cofa i zmienia zezwolenie. Cofnięcie i zmiana zezwolenia następuje na warunkach określonych w art. 19 ust. 3 – 4 (art. 16 ust. 4 cyt. ustawy). Natomiast w myśl art. 16 ust. 6 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, do postępowania w sprawie udzielania, cofania i zmiany zezwolenia stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku stan faktyczny/opis zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające, w tym wynikające z własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogły być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego. Postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnej jest postępowaniem odrębnym od postępowania podatkowego, czy też kontrolnego, w których organ podatkowy zobowiązany jest do przeprowadzenia postępowania dowodowego, w którym bada okoliczności danej sprawy. W przypadku wydawania interpretacji indywidualnej organ podatkowy jest związany treścią przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, które stanowią podstawę do wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, w ramach tego postępowania właściwy organ nie może jednak dokonywać weryfikacji przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, gdyż wykraczałoby to poza zakres przedmiotowego postępowania. Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie
na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.