Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-251/16-2/JK
z 16 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku, który wpłynął w dniu 4 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zadośćuczynienia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zadośćuczynienia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 31 lipca 2015 r., w piątek, w ogólnopolskiej gazecie na pierwszej stronie ukazał się artykuł pt. „X.” (dokończenie str. 8), dotyczące dramatu rodziny M. Ch. z jego rozmazanym wizerunkiem, natomiast na str. 8 (3/4 strony) zamieszczono artykuł z wizerunkiem Wnioskodawcy z lekko zasłoniętymi oczami i z drukiem na Jego postaci „Y.”. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że bez trudu został rozpoznany na tym zdjęciu. Wnioskodawca jest pracownikiem P. od 1981 roku. W dniu ukazania się gazety od godzin porannych zaczął dostawać bardzo dużo telefonów od znajomych z całej Polski, ze współczuciem, bądź uwagą, że to nie dotyczy Jego. W P. i S., gdzie Wnioskodawca zamieszkuje ze swoją przyjaciółką od 1999 roku bez trudu był rozpoznawany, pokazywany palcami, wyzywany i obwiniany za śmierć wnuczka Jego przyjaciółki. Wnioskodawca tłumaczył, że to nie On, że nie chodzi o Niego. Wnioskodawca przeżywał podwójną traumę – śmierć przybranego wnuka i obciążanie Go winą za wypadek.

W związku z tym faktem, Wnioskodawca wystosował pismo do Redakcji i po kilku dniach otrzymał kurierem pismo z redakcji z prośbą o szybki kontakt. Wnioskodawca zadzwonił, ale tylko sekretarka poprosiła Go o Nr telefonu. Po kilku dniach zatelefonował do Wnioskodawcy pełnomocnik gazety — adwokat A. W. i zaproponował zawarcie ugody z redakcją za mylną publikację wizerunku Wnioskodawcy na prywatnej posesji Jego przyjaciółki w S. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że zgodził się na tę ugodę tylko ze względu na Jego przyjaciółkę i jej rodzinę, gdyż oboje przeżywali wielką traumę po śmierci M., a następne artykuły tylko by to potęgowały. Jednocześnie Wnioskodawca chciał zaniechać postępowania sądowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota 10.000 zł uzyskana za zadośćuczynienie, na podstawie ugody, podlega opodatkowaniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zadośćuczynienie przekazane przez Q. zrekompensowało Jego krzywdy moralne jakich doznawał przez długi czas i uważa że nie powinien płacić podatku w tym przypadku. Wnioskodawca dużo czytał na ten temat publikacji wydanych orzeczeń Dyrektorów Izb Skarbowych i według Niego jest identycznie jak w załączonej interpretacji indywidualnej IBPBII/1/415-379/11/MK. Wnioskodawca jest uczciwym obywatelem, a ta kwestia nurtuje Go, dlatego prosi o interpretację indywidualną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłami przychodów są inne źródła.

Natomiast stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyty w powyższym przepisie zwrot „w szczególności” oznacza, iż ustawodawca jedynie przykładowo wskazał, jakie przychody należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9. Katalog ten nie jest więc katalogiem zamkniętym. Oznacza to, że do „innych źródeł” należy zakwalifikować wszelkie przychody – w rozumieniu ustawy – których nie można zaliczyć do któregokolwiek z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1 – 8 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z kolei na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. (Dz.U. z 2014 r., poz. 1328) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r. – wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie objęte są tylko odszkodowania (zadośćuczynienia), których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. To oznacza, że zwolnieniem nie są objęte wszystkie odszkodowania (zadośćuczynienia), a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań (zadośćuczynień).

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy wolne od podatku są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Regulacją powyżej wskazanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, zostały objęte przede wszystkim inne odszkodowania lub zadośćuczynienia niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów prawa, jednakże dla zastosowania zwolnienia koniecznym jest aby to inne odszkodowanie lub zadośćuczynienie otrzymane zostało na mocy wyroku lub ugody sądowej.

Analiza cytowanych powyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że ustawodawca konsekwentnie wyłączył z katalogu zwolnień odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy lub ugody pozasądowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 31 lipca 2015 r. w ogólnopolskiej gazecie Q. na pierwszej stronie ukazał się artykuł pt. „X.”, dotyczące dramatu rodziny M. Ch. z jego rozmazanym wizerunkiem, natomiast na str. 8 zamieszczono artykuł z wizerunkiem Wnioskodawcy z lekko zasłoniętymi oczami i z drukiem na Jego postaci „Y.”. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że bez trudu został rozpoznany na tym zdjęciu. W dniu ukazania się gazety od godzin porannych zaczął dostawać bardzo dużo telefonów od znajomych z całej Polski, ze współczuciem, bądź uwagą, że to nie dotyczy Jego. W Jego miejscu zamieszkania Wnioskodawca bez trudu był rozpoznawany, pokazywany palcami, wyzywany i obwiniany za śmierć wnuczka Jego przyjaciółki. W związku z powyższym, Wnioskodawca wystosował pismo do Redakcji „Q.”. Po kilku dniach zaproponowano Wnioskodawcy zawarcie ugody z redakcją za mylną publikację Jego wizerunku na prywatnej posesji Jego przyjaciółki w S. Wnioskodawca zgodził się na tę ugodę. Wnioskodawca chciał zaniechać postępowania sądowego.

Zgodnie z art. 415 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

W myśl art. 417 § 1 Kodeksu cywilnego, za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.

Stosownie do art. 363 § 1 Kodeksu cywilnego naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili (art. 363 § 2 Kodeksu cywilnego).

Jednakże jak wynika ze stanu faktycznego, kwota zadośćuczynienia wynika jedynie z ustaleń zawartych pomiędzy stronami (ugody pozasądowej).

Zatem, skoro podstawą przyznania Wnioskodawcy zadośćuczynienia była zawarta ugoda pozasądowa, to ww. świadczenie nie podlega zwolnieniu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z wyłączeniem, o którym mowa w lit. g) ww. przepisu. Świadczenie to nie podlega również zwolnieniu wynikającemu z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy bowiem nie zostało otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że do przedmiotowego zadośćuczynienia wypłaconego na podstawie zawartej ugody pozasądowej nie ma zastosowania ani pkt 3 ani pkt 3b art. 21 ust. 1 ww. ustawy. Zadośćuczynienie to stanowi dla Wnioskodawcy przychód z tzw. „innych źródeł”, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że powołane rozstrzygnięcie dotyczy konkretnej sprawy podatnika osadzonej w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Ponadto należy podkreślić, że powołana przez Wnioskodawcę interpretacja dotyczy innego stanu faktycznego, a mianowicie zadośćuczynienie zostało przyznane na podstawie ugody sądowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.