Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/4512-1-65/16-4/WB
z 6 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2016 r. (data wpływu 8 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 kwietnia 2016 r. (data wpływu 27 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono w dniu 27 kwietnia 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 12 czerwca 2002 r. Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 24,9400 ha, które w całości otrzymał w darowiźnie od rodziców. Gospodarstwo to Zainteresowany prowadzi do chwili obecnej, w większości jest to grunt orny V i VI klasy bonitacyjnej. Wnioskodawca posiada status rolnika ryczałtowego. Zainteresowany nie prowadzi i nigdy nie prowadził pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży i wynajmu nieruchomości. Grunt uzyskany w drodze darowizny nie był udostępniony innym osobom w ramach umów cywilnoprawnych. Grunty od momentu darowania do chwili obecnej Wnioskodawca wykorzystuje w gospodarstwie rolnym i nigdy nie były przedmiotem dzierżawy, najmu, użyczenia. W sierpniu 2015 r. Zainteresowany wystąpił z wnioskiem o warunki zabudowy dla gruntu o powierzchni 0,8300 ha korzystając z usług biura pośrednictwa, a 1 lutego 2016 r. otrzymał decyzję o warunkach zabudowy. W przyszłości Wnioskodawca zamierza podzielić przedmiotowy grunt na działki z przeznaczeniem pod zabudowę i sprzedać powstałe działki. Zainteresowany nie ma zamiaru uzbrajać i ogradzać działek, a przedmiotowe działki będą sprzedawane okazjonalnie, w zależności od zainteresowania potencjalnych nabywców.

Z gruntu wydzielonego na działki, od momentu jego otrzymania od rodziców, Wnioskodawca dokonywał wyłącznie zbioru i sprzedaży płodów rolnych – głównie siana, ponieważ większość tego gruntu to łąka. Od kilku lat Zainteresowany nie hoduje już bydła, więc łąka nie jest użytkowana. Znajdują się na niej dwie studzienki rewizyjne oraz słup energetyczny co znacznie utrudnia uprawę rolną tego gruntu. Do sprzedaży działek Wnioskodawcę zmusza w pewnym stopniu zła sytuacja finansowa, a pozyskane ze sprzedaży środki, Zainteresowany zamierza wykorzystać na remont starych zabudowań oraz na budowę nowych, a także na zakup sprzętu rolniczego. Pozostałe grunty, które posiada Wnioskodawca, zamierza użytkować rolniczo. Zainteresowany nie zamierza również w przyszłości sprzedawać innych gruntów pod działki.

W piśmie z dnia 25 kwietnia 2016 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, że:

1. Na gruncie wydzielonym na działki znajdują się dwie studzienki rewizyjne oraz słup energetyczny. Grunt ten nie jest uzbrojony, a Wnioskodawca nie zamierza podejmować żadnych działań, aby go uzbroić. Słup linii niskiego napięcia znajduje się na gruncie od wielu lat i jest jednym ze słupów doprowadzających energię do pobliskiej wioski, i należy do Sp. z o.o. Natomiast studzienki rewizyjne umieścił Zakład Wodociągów i Kanalizacji, są to studzienki od rur odprowadzających wody opadowe i stanowią część bardzo starej instalacji.
2. W celu sprzedaży przedmiotowych działek Zainteresowany nie ponosił żadnych nakładów oraz nie podejmował działań np. w celu wytyczenia dróg wewnętrznych. Grunt wydzielony na działki znajduje się przy drodze gminnej nr 1/2. Wnioskodawca nie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu. Działki będą sprzedawane okazjonalnie w zależności od zainteresowania potencjalnych nabywców, w sposób niezorganizowany. Zainteresowany nie będzie podejmował żadnych działań marketingowych mających na celu przyspieszenie zbycia działek.
3. Wnioskodawca nie czuje się kompetentny i nie posiada wystarczającej wiedzy merytorycznej aby stwierdzić, czy wymienione we wniosku studzienki rewizyjne i słup energetyczny są budowlami w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290). Dlatego Zainteresowany zasięgnął w tej sprawie opinii pracownika Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa, który potwierdził w rozmowie telefonicznej w dniu 25 kwietnia 2016 r., że zarówno słup, jak i studzienki są obiektami liniowymi zgodnie z art. 3 pkt 3a powyższej ustawy. Słup energetyczny stanowi część naziemnej linii elektroenergetycznej i należy do Sp. z o.o., natomiast właścicielem studzienek od sieci rurociągu jest Zakład Wodociągów i Kanalizacji.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe wyjaśnienia szczegółowo potwierdzają, że dokonując ewentualnej sprzedaży gruntu, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej. Zainteresowany chce skorzystać tylko z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Grunt pod działki, nie został nabyty w celu dalszej odsprzedaży, ale jest wydzielony z gospodarstwa rolnego i zdaniem Wnioskodawcy, sprzedając go nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży działek, o których mowa we wniosku, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług, gdyż sprzedaż gruntu wydzielonego z gospodarstwa rolnego, który nie został nabyty w celu dalszej odsprzedaży, nie jest działalnością gospodarczą. Dokonując sprzedaży gruntu Zainteresowany nie działa w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej. Wnioskodawca korzysta tylko z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Do sprzedaży działek zmusza Zainteresowanego zła sytuacja finansowa, jak i nieprzydatność łąki (gruntu pod działki) dla charakteru gospodarstwa, gdyż Wnioskodawca hoduje trzodę chlewną. Ponadto działki będą sprzedawane okazjonalnie, w zależności od zainteresowania potencjalnych nabywców, w sposób niezorganizowany. Dlatego Zainteresowany uważa, że w przypadku sprzedaży działek wydzielonych z tego gruntu nie powinien być naliczony podatek od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby w ramach określonych transakcji podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Zainteresowany w celu sprzedaży działki, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że od 12 czerwca 2002 r. Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 24,9400 ha, które w całości otrzymał w darowiźnie od rodziców. Gospodarstwo to Zainteresowany prowadzi do chwili obecnej, w większości jest to grunt orny V i VI klasy bonitacyjnej. Wnioskodawca posiada status rolnika ryczałtowego. Zainteresowany nie prowadzi i nigdy nie prowadził pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży i wynajmu nieruchomości. Grunt uzyskany w drodze darowizny nie był udostępniony innym osobom w ramach umów cywilnoprawnych. Grunty od momentu darowania do chwili obecnej Wnioskodawca wykorzystuje w gospodarstwie rolnym i nigdy nie były przedmiotem dzierżawy, najmu, użyczenia. W sierpniu 2015 r. Zainteresowany wystąpił z wnioskiem o warunki zabudowy dla gruntu o powierzchni 0,8300 ha korzystając z usług biura pośrednictwa, a 1 lutego 2016 r. otrzymał decyzję o warunkach zabudowy. W przyszłości Wnioskodawca zamierza podzielić przedmiotowy grunt na działki z przeznaczeniem pod zabudowę i sprzedać powstałe działki. Zainteresowany nie ma zamiaru uzbrajać i ogradzać tych działek, a działki będą sprzedawane okazjonalnie, w zależności od zainteresowania potencjalnych nabywców. Z gruntu wydzielonego na działki, od momentu jego otrzymania od rodziców, Wnioskodawca dokonywał wyłącznie zbioru i sprzedaży płodów rolnych – głównie siana, ponieważ większość tego gruntu to łąka. Od kilku lat Zainteresowany nie hoduje już bydła, więc łąka nie jest użytkowana. Znajdują się na niej dwie studzienki rewizyjne oraz słup energetyczny co znacznie utrudnia uprawę rolną tego gruntu. Do sprzedaży działek Wnioskodawcę zmusza w pewnym stopniu zła sytuacja finansowa, a pozyskane ze sprzedaży środki, Zainteresowany zamierza wykorzystać na remont starych zabudowań oraz na budowę nowych, a także na zakup sprzętu rolniczego. Pozostałe grunty, które posiada Wnioskodawca zamierza użytkować rolniczo. Zainteresowany nie zamierza również w przyszłości sprzedawać innych gruntów pod działki. Na gruncie wydzielonym na działki znajdują się dwie studzienki rewizyjne oraz słup energetyczny. Grunt ten nie jest uzbrojony, a Wnioskodawca nie zamierza podejmować żadnych działań, aby go uzbroić. Słup linii niskiego napięcia znajduje się na gruncie od wielu lat i jest jednym ze słupów doprowadzających energię do pobliskiej wioski i należy do Zakładu. Natomiast studzienki rewizyjne umieścił Zakład Wodociągów i Kanalizacji, są to studzienki od rur odprowadzających wody opadowe i stanowią część bardzo starej instalacji. W celu sprzedaży przedmiotowych działek Zainteresowany nie ponosił żadnych nakładów oraz nie podejmował działań np. w celu wytyczenia dróg wewnętrznych. Grunt wydzielony na działki znajduje się przy drodze gminnej. Wnioskodawca nie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu. Działki będą sprzedawane okazjonalnie w zależności od zainteresowania potencjalnych nabywców, w sposób niezorganizowany. Zainteresowany nie będzie podejmował żadnych działań marketingowych mających na celu przyspieszenie zbycia działek. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że zarówno słup, jak i studzienki są obiektami liniowymi zgodnie z art. 3 pkt 3a Prawo budowlane. Słup energetyczny stanowi część naziemnej linii elektroenergetycznej i należy do Zakładu, natomiast właścicielem studzienek od sieci rurociągu jest Zakład Wodociągów i Kanalizacji.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Zainteresowany ma wątpliwości, czy w związku ze sprzedażą działek, o których mowa we wniosku, będzie zobowiązany zapłacić podatek od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Zainteresowanego – w związku z planowaną sprzedażą działek – za podatnika podatku od towarów i usług. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, grunt będący przedmiotem zapytania, nie był przez Zainteresowanego wykorzystywany do działalności gospodarczej, była tam prowadzona działalność rolnicza. Co prawda Zainteresowany zamierza podzielić przedmiotowy grunt na działki z przeznaczeniem pod zabudowę oraz otrzymał decyzję o warunkach zabudowy jednakże powyższych zdarzeń nie można uznać za podjęcie środków zbliżonych do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz za działania związane z zarządem majątkiem prywatnym. Z udzielonych informacji wynika, że Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów celem przygotowania działek do sprzedaży takich jak np. wytyczenie dróg wewnętrznych, zamieszczanie ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu. Zainteresowany nie będzie również podejmował żadnych działań marketingowych mających na celu przyspieszenie zbycia działek. Ponadto, przedmiotowy grunt nie był udostępniany innym osobom w ramach umów cywilnoprawnych i nigdy nie był przedmiotem dzierżawy, najmu czy użyczenia. Grunt jest nieuzbrojony i Wnioskodawca nie zamierza go uzbrajać i ogradzać. Zainteresowany nie planuje w przyszłości sprzedaży innych posiadanych przez siebie gruntów.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, planowane przez Zainteresowanego zbycie działek, nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w opisanych okolicznościach sprzedaż przez Wnioskodawcę działek nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w konsekwencji Zainteresowany nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług od przedmiotowej transakcji.

W rezultacie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.