INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18.01.2012 r. (data wpływu 23.01.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży stłuczki szklanej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.01.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży stłuczki szklanej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej „Spółka”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Spółka jest jednocześnie dostawcą niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Nabywcy towarów na rzecz których dokonywana jest sprzedaż są podatnikami, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Głównym ośrodkiem działalności Spółki jest Zakład w P. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej kupuje i następnie przetwarza szkło o kodzie 15 01 07 zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów, wydanym na podstawie ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach. Zgodnie z ww. katalogiem odpady kupowane przez Spółkę opatrzone są kodem 15 01 07, tj. jako odpady opakowaniowe ze szkła (odpady opakowaniowe) np. butelki, słoiki. Powstają one w gospodarstwach domowych, a także w zakładach przemysłowych, zajmujących się przetwórstwem owocowo-warzywnym, browarach itp. Odpady te, w zależności od miejsca powstawania, mogą być jedno - lub różnokolorowe oraz zanieczyszczone różnymi innymi substancjami / odpadami.

W zakładzie przetwarzana (sortowana) jest przede wszystkim stłuczka szklana zbierana w ramach systemu selektywnej zbiórki opakowań oraz zakupiona od zakładów zajmujących się ich wstępną segregacją. Celem sortowania stłuczki jest jej doczyszczenie, czyli wyeliminowanie ze strumienia stłuczki elementów zanieczyszczających, takich jak kamienie, kawałki ceramiki, metale, tworzywa sztuczne, papier. Doczyszczenie to ma na celu doprowadzenie stłuczki szklanej do takich parametrów jakościowych, aby można ją było użyć w procesie technologicznym nowych opakowań szklanych. Po wstępnej fazie oddzielenia zanieczyszczeń i kruszenia stłuczki na sitach wibracyjnych, oczyszczenie granulatu następuje za pomocą urządzeń ferromagnetycznych, zaś oczyszczenie z zanieczyszczeń ceramicznych za pomocą urządzeń fotooptycznych (wykorzystywane są separatory indukcyjne i magnetyczne). Oczyszczenie z części papierowych następuje za pomocą odsysania. Stłuczka szklana jest dzielona na frakcje wg. ziarnistości przy pomocy maszyny rozdzielającej z sitem wibracyjnym. Oczyszczony i rozdzielony na frakcje materiał szklany kierowany jest kolejno do dwóch stacji sortowania i doczyszczania poszczególnych kolorów szkła systemu Clarity 1400. Przerobiona w tym procesie stłuczka szklana sprzedawana jest następnie do hut szkła.

Zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonymi rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29.10.2008 r. (Dz. U. nr 207, poz. 1293, z późn. zm.) ww. wyroby mieszczą się w następujących grupowaniach:

1. odbierana stłuczka szklana (oraz stłuczka szklana sprzedawana w stanie nieprzetworzonym) pod kodem PKWiU 38.11.51.0 „Odpady szklane”,
2. sprzedawana stłuczka szklana, do wykorzystania jako surowiec wtórny, poddana wcześniej procesowi mechanicznej obróbki mechanicznej przy pomocy kruszarki do szkła oraz posortowana w celu usunięcia zanieczyszczeń i wysegregowania maksymalnej ilości surowca wtórnego pod kodem PKWiU 38.32.31.0, „Surowce wtórne ze szkła”.
   
   

Prawidłowość zastosowania powyższej klasyfikacji potwierdzona została przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi w opinii sporządzonej na wniosek Spółki w dniu 08.12.2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spółka jako sprzedawca stłuczki szklanej kwalifikowanej przez Urząd Statystyczny do grupowania PKWiU 38.32.31.0, powstającej w sposób szczegółowo opisany w stanie faktycznym, jest zobowiązana do wystawienia z tytułu sprzedaży faktury VAT ze stawką 23% i odprowadzenia podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka jako sprzedawca stłuczki szklanej kwalifikowanej przez Urząd Statystyczny do grupowania PKWiU 38.32.31.0, powstającej w sposób szczegółowo opisany w stanie faktycznym, z tytułu jej sprzedaży nie jest zobowiązana do wystawienia faktury VAT ze stawką 23% i odprowadzenia podatku VAT.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt . 7 w zw. z art . 17 ust . 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy. W konsekwencji za rozliczenie podatku z tytułu nabycia przedmiotowych towarów odpowiadają ww. podatnicy a nie usługodawcy / dostawcy (mechanizm odwróconego obciążania).

W wykazie towarów stanowiących załącznik nr 11 do ustawy o VAT pod pozycją 3 figurują odpady szklane (PKWiU 38.11.51.0). Odpady te zostały objęte mechanizmem polegającym na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku ze sprzedawcy na nabywcę ustawą z dnia 9 czerwca 2011 r, o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. 2011, nr 171, poz. 1016). Celem niniejszej nowelizacji było doprecyzowanie katalogu odpadów przetwarzalnych objętych mechanizmem odwróconego obciążania. Z uzasadnienia do projektu ustawy zmieniającej ustawę o VAT można wywnioskować, że mechanizm uregulowany w art. 17 ust. 1 pkt . 7 w zw. z art . 17 ust . 2 ustawy o VAT stanowi implementację wspólnotowych reguł opodatkowania podatkiem VAT wskazanych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, dalej jako „dyrektywa 2006/12/WE” oraz Rozporządzenia Wykonawczego Rady nr 282/2011 z dnia 15.03.2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, dalej jako „rozporządzenie 2006/112/WE” a jego celem jest wyeliminowanie patologii w obrocie surowcami wtórnymi.

W myśl art. 199 ust. 1 lit. d Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie mogą postanowić, że osoba zobowiązana do zapłaty podatku VAT jest odbiorcą dostawy zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych oraz dostawy towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku nr VI do dyrektywy. Zgodnie z wykazem dostaw towarów i świadczenia usług (Załącznik nr VI) objętych ww. mechanizmem ustawodawca wskazał w pkt 4 m. in. dostawy oraz określone usługi związane z odpadami oraz materiałami zużytymi i przetwarzalnymi składającymi się ze stłuczki szklanej, szkła. Zgodnie z wykazem zawartym w załączniku nr 11 do ustawy o VAT ww. mechanizm ograniczony został jedynie do odpadów szklanych tj. całkowicie pominięta została kwestia innych produktów i odpadów szklanych, stłuczki szklanej oraz surowców wtórnych ze szkła.

W uzasadnieniu do ustawy zmieniającej ustawę o VAT wskazano ponadto na okoliczność, że katalog odpadów objętych systemem odwróconego obciążania tożsamy jest z tym wprowadzonym w Niemczech w styczniu 2011 r. Należy jednak zaznaczyć, że katalog towarów w przypadku których za rozliczenie podatku odpowiadają nabywcy w rzeczywistości nie jest zbieżny z tym obowiązującym w Niemczech. Zgodnie z wykazem odpadów objętych mechanizmem odwróconego obciążenia stanowiącym załącznik nr 3 do niemieckiej ustawy podatku od towarów i usług (Umsatzsteuergesetz) w pkt 6 wymieniono obok odpadów szklanych także inne odpady i stłuczkę szklaną gdzie indziej nie klasyfikowaną.

Mając na względzie powyższe oraz biorąc pod uwagę, że celem ustawodawcy było wyeliminowanie wszelkiej patologii w obrocie surowcami wtórnymi należy stanąć na stanowisku że w przedmiotowej sprawie nie doszło do pełnej implementacji dyrektywy 2006/112/WE.

Podkreślić należy że w sposób znaczny zawężony został katalog odpadów objętych zasadą wskazaną w art. 17 ustawy o VAT. Polski ustawodawca w stosunku do europejskiego, w tym do ustawodawcy niemieckiego ograniczył katalog towarów objętych zasadą polegająca na obciążaniu nabywcy obowiązkiem rozliczenia podatku wyłącznie do odpadów szklanych. Gdyby ustawodawca polski przy sporządzaniu wykazu towarów stanowiących załącznik nr 11 do ustawy uwzględnił wszelkie wskazania zawarte w art. 199 ust 1 lit. d Dyrektywy 2006/112/WE oraz w załączniku nr VI do dyrektywy a także wzorował się na ustawie niemieckiej zakresem mechanizmu odwrotnego obciążania objęte zostałyby także inne rodzaje stłuczki szklanej w tym surowce wtórne ze szkła.

Zgodnie z obowiązującymi zasadami podatnik na każdym etapie postępowania powinien sprawdzać czy stosowany wobec niego lub przez niego przepis krajowy jest oparty na przepisie pochodzącym z dyrektywy UE i czy w pełni implementuje on treść i cel dyrektywy, aby osiągnąć wskazany w niej rezultat. Jeśli nie to podatnik ma prawo wybrać korzystniejszy dla niego przepis - krajowy bądź wspólnotowy. Mając na względzie regulacje wspólnotowe a także możliwość wyboru prawa przez podatnika w przypadku niepełnej implementacji dyrektywy na grunt ustawodawstwa krajowego w ocenie Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdują bezpośrednio przepisy Dyrektywy 2006/112/WE, które w sposób jasny i precyzyjnie definiuje towary objęte mechanizmem odwrotnego obciążania. Tym samym zgodnie z wykazem towarów zawartym w załączniku nr VI do dyrektywy mechanizmem tym objęte są także surowce wtórne ze szkła klasyfikowane pod kodem PKWiU 38.32.31.0.

Na marginesie należy zaznaczyć ze ryzyko wystąpienia nadużyć podatkowych w zakresie odbioru i sprzedaży stłuczki szklanej jest tak duże, że mechanizmem wskazanym w art. 17 ustawy o VAT objęte powinny zostać wszelkie odpady szklane w tym przetworzone i nieprzetworzone.

W konsekwencji oznacza to, że sprzedawana przez Spółkę stłuczka szklana do wykorzystania jako surowiec wtórny poddana wcześniej procesowi mechanicznej obróbki przy pomocy kruszarki do szkła oraz posortowana w celu usunięcia zanieczyszczeń i wysegregowania maksymalnej ilości surowca wtórnego klasyfikowana pod kodem PKWiU 38.32.31.0. pomimo tego że nie została objęta wykazem towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT jest towarem w przypadku którego za rozliczenie podatku odpowiadają nabywcy. Tym samym Wnioskodawca jako sprzedawca stłuczki szklanej kwalifikowanej przez Urząd Statystyczny do grupowania PKWiU 38.32.31.0. z tytułu jej sprzedaży nie jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT ze stawką 23% i odprowadzenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ww. ustawy. Natomiast art. 2 pkt 6 tej ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy ruchome oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - PKWiU (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Należy przy tym zauważyć, że zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to ten podmiot obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W myśl art. 17 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15. Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powyższe regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, czyli w takim przypadku transakcję opodatkowuje nabywający. Przy czym należy zauważyć, że powyższy mechanizm znajduje zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy zarówno dostawcą jak i nabywcą towaru jest podatnik podatku VAT.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca – podatnik VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej kupuje i następnie przetwarza szkło o kodzie 15 01 07. W zakładzie przetwarzana (sortowana) jest przede wszystkim stłuczka szklana zbierana w ramach systemu selektywnej zbiórki opakowań oraz zakupiona od zakładów zajmujących się ich wstępną segregacją. Oczyszczony i rozdzielony na frakcje materiał szklany kierowany jest do dwóch stacji sortowania i doczyszczania poszczególnych kolorów szkła systemu Clarity 1400. Przerobiona w procesie stłuczka szklana sprzedawana jest do hut szkła.

Zgodnie z zasadami metodycznymi PKWiU ww. wyroby mieszczą w następujących grupowaniach:

1. odbierana stłuczka szklana (oraz stłuczka szklana sprzedawana w stanie nieprzetworzonym) pod kodem PKWiU 38.11.51.0 „ Odpady szklane”,
2. sprzedawana stłuczka szklana, do wykorzystania jako surowiec wtórny, poddana wcześniej procesowi mechanicznej obróbki mechanicznej przy pomocy kruszarki do szkła posortowana w celu usunięcia zanieczyszczeń i wysegregowania maksymalnej ilości surowca wtórnego pod kodem PKWiU 38.32.31.0 „Surowce wtórne ze szkła”.
   
   

Nabywcy towarów na rzecz których dokonywana jest sprzedaż są podatnikami, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W załączniku nr 11 do ustawy o VAT wymieniono towary, jednocześnie identyfikując je na podstawie symbolu PKWiU. Z uwagi na fakt, iż towary, będące przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, sklasyfikowane w PKWiU 38.32.31.0, nie zostały wymienione w żadnej z pozycji załącznika nr 11 do ustawy o VAT, nie znajdzie w stosunku do nich zastosowania norma zawarta w art. 17 ust. 1 pkt 7 tej ustawy. W konsekwencji, obowiązek podatkowy nie zostaje w tym przypadku przeniesiony na nabywcę, a podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z tytułu dostawy tych towarów jest sprzedający.

Na podstawie art. 41 ust.1 ustawy, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z uwagi na to, że opisany towar nie został wymieniony w ustawie ani w przepisach wykonawczych do niej wśród towarów opodatkowanych preferencyjnymi stawkami oraz korzystających ze zwolnienia od podatku, jego sprzedaż podlega opodatkowaniu stawką podstawową podatku VAT w wysokości 23%.

Jak wynika z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży stłuczki szklanej sklasyfikowanej w PKWiU 38.32.31.0, zobowiązany jest rozliczyć tę transakcję na zasadach ogólnych – tj. wystawiając fakturę VAT ze stawką i kwotą podatku. Ponadto odnosząc się do argumentacji Strony wskazać należy, mechanizm uregulowany w art. 17 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT stanowi implementację wspólnotowych reguł opodatkowania wskazanych w dyrektywie 2006/112/WE.

Przede wszystkim należy zaznaczyć, że wprowadzenie mechanizmu rozliczania podatku na zasadach określonych w art. 199 Dyrektywy nie jest obligatoryjne dla państw członkowskich. Podstawową przesłanką zastosowania tych zasad jest więc ich implementacja w przepisach krajowych obowiązujących w zakresie podatku VAT w danym państwie członkowskim (w całości lub w części).

Dyrektywa zezwala jednocześnie państwom członkowskim zawężenie stosowania regulacji określonej w art. 199 ust. 1 wyłącznie do określonych dostaw towarów i świadczenia usług. Państwa członkowskie mogą również określić kategorię dostawców, usługodawców, nabywców lub usługobiorców, do których mogą mieć zastosowanie środki określone w art. 199 Dyrektywy. Na podstawie art. 199 ust. 2 państwa członkowskie mogą więc w zasadzie dowolnie ograniczać zakres przedmiotowy i podmiotowy stosowania omawianego mechanizmu w porównaniu do zakresu określonego w przepisie art. 199 ust. 1 lit. a)-g).

Z dniem 1 kwietnia 2011 r. Polska skorzystała z opcji dostępnej na podstawie komentowanego przepisu w odniesieniu do transakcji określonych w pkt d, (dostawy zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług, wymienionych w załączniku VI) zobowiązując do rozliczenia podatku wg. mechanizmu odwrotnego obciążenia podmioty nabywające towary określone w dodanym do ustawy z dniem 1 lipca 2011 r. załączniku nr 11, uznawane za złom. W porównaniu do stanu prawnego obowiązującego przed wejściem w życie zmiany (tj. przed 1 lipca 2011 r.) katalog towarów jest szerszy i nie dotyczy tylko złomu metali (dodatkowo ujęto w nim m.in. zużyte akumulatory elektryczne, odpady szklane, gumowe i z tworzyw sztucznych).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż polski ustawodawca dokonując zmiany w art. 17 ust. 1 pkt 7 i dodając załącznik nr 11 do ustawy o VAT zaimplementował wspólnotowe reguły opodatkowania VAT i postąpił zgodnie z wytycznymi art. 199 dyrektywy 2006/112/We.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.