2016.05.11 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4513-83/16/MK
z 11 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 8 marca 2016 r. (data wpływu 14 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii jest:

prawidłowe - w zakresie zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej wyprodukowanej z odnawialnych źródeł energii i zużytej na własne potrzeby oraz w zakresie obowiązku zapłaty akcyzy przez spółkę obrotu energią, od energii elektrycznej sprzedanej na rzecz nabywcy końcowego,
nieprawidłowe - pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii (małych elektrowni wodnych). Wnioskodawca posiada dwie elektrownie wodne. Każda elektrownia wyposażona jest w dwa generatory, których moc wynosi 20 kW i 45 kW w przypadku pierwszej elektrowni oraz 2 x 55 kW w drugiej. Zgodnie z ustawą o odnawialnych źródłach energii Wnioskodawca jest wpisany do rejestru wytwórców energii w małej instalacji. Wyprodukowaną energię elektryczną Wnioskodawca sprzedaje do spółek obrotu energią (niebędących odbiorcami końcowymi). W elektrowniach Wnioskodawca zużywa niewielką ilość energii na potrzeby własne (są to potrzeby związane z produkcją energii i procesem jej podtrzymania oraz z utrzymaniem elektrowni i pomieszczeń socjalnych). W sytuacji, kiedy elektrownie pracują (wytwarzają energię), na potrzeby własne Wnioskodawca zużywa energię wytworzoną przez elektrownie. Natomiast w sytuacji, kiedy elektrownie nie pracują (nie wytwarzają energii) Wnioskodawca dokonuje zakupu energii na potrzeby własne od spółki obrotu energią.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy zgodnie z § 5 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego Wnioskodawca jest zwolniony z obowiązku uiszczania podatku akcyzowego od zużycia na własne potrzeby energii, którą wytwarza we własnych elektrowniach?
Czy pomimo ewentualnego zwolnienia z akcyzy, o którym mowa w pytaniu 1, Wnioskodawca ma obowiązek prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej?
Czy pomimo ewentualnego zwolnienia z akcyzy, o którym mowa w pytaniu 1, Wnioskodawca ma obowiązek składania comiesięcznych deklaracji dla podatku akcyzowego?
Który z podmiotów w opisanym stanie faktycznym (Wnioskodawca czy spółka obrotu) ma obowiązek zapłaty akcyzy od energii, którą Wnioskodawca kupuję od spółki obrotu energią i zużywa na potrzeby własne w elektrowniach w czasie, gdy elektrownie nie pracują?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W dniu 01.01.2016 r. wprowadzono zmianę w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego. Nowe brzmienie nadano paragrafowi piątemu rozporządzenia, który brzmi obecnie następująco: „ § 5 ust. 1. Zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.”

Ponieważ łączna moc generatorów w żadnej elektrowni Wnioskodawcy nie przekracza 1 MW, Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku uiszczania podatku akcyzowego od zużycia na potrzeby własne energii, którą wytwarza w tych elektrowniach.

Ad. 2.

Mając na uwadze fakt, iż celem prowadzenia ewidencji energii elektrycznej jest wskazanie wolumenu energii, od której powstaje obowiązek zapłaty akcyzy oraz fakt, iż w przypadku Wnioskodawcy ten obowiązek nie powstaje, gdyż oprócz zużycia energii na potrzeby własne, co do którego, zgodnie z punktem 1 stanowiska Wnioskodawca zakłada zwolnienie od podatku akcyzowego, Wnioskodawca nie jest podatnikiem z tytułu żadnej innej czynności, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym), Wnioskodawca uważa, że nie mam obowiązku prowadzenia ewidencji energii elektrycznej.

Ad.3.

Mając na uwadze fakt, iż w przypadku Wnioskodawcy nie powstaje obowiązek zapłaty podatku akcyzowego, gdyż oprócz zużycia energii na potrzeby własne, co do którego, zgodnie z punktem 1 stanowiska Wnioskodawca zakłada zwolnienie od podatku akcyzowego, Wnioskodawca nie jest podatnikiem z tytułu żadnej innej czynności, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku składania comiesięcznych deklaracji dla podatku akcyzowego.

Ad.4.

Wnioskodawca uważa, że obowiązek zapłaty akcyzy od energii, którą kupuje od spółki obrotu energią i zużywa na potrzeby własne w elektrowniach w czasie, gdy elektrownie nie pracują, ma spółka obrotu.

Opisaną sytuację należy uznać za sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu (czynność podlegająca opodatkowaniu akcyzą o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym), a zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, podatnikiem akcyzy jest dokonujący czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, czyli w tym przypadku dokonujący sprzedaży energii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia stanu faktycznego uznaje się za:

prawidłowe - w zakresie zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej wyprodukowanej z odnawialnych źródeł energii i zużytej na własne potrzeby oraz w zakresie obowiązku zapłaty akcyzy przez spółkę obrotu energią, od energii elektrycznej sprzedanej na rzecz nabywcy końcowego,
nieprawidłowe - pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 752 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia, wyroby akcyzowe oznaczają wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod poz. 33 ww. załącznika została wymieniona energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 z póź. zm.), który wyprodukował tę energię;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie (art. 9 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2012 r. poz. 1059 oraz z 2013 r. poz. 984 i 1238), z wyłączeniem:

spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz.U. z 2014 r. poz. 197) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2014 r. poz. 94),
giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną (art. 11 ust. 2 ustawy).

Podstawę do obliczenia należnego podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży energii na terytorium kraju stanowi ilość energii fizycznie wydanej danemu klientowi.

Co do zasady, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą – art. 13 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 16 ust 1 ustawy, podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.

Zgłoszenie rejestracyjne powinno zawierać dane dotyczące tego podmiotu i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w szczególności imię i nazwisko lub nazwę podmiotu, adres jego siedziby lub zamieszkania oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, a w przypadku działalności gospodarczej z użyciem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy - również adresy miejsc wykonywania działalności oraz określenie rodzaju i przewidywanej średniej miesięcznej ilości zużywanego wyrobu akcyzowego - art. 16 ust. 2 ustawy.

Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości - art. 16 ust. 7a ustawy.

Stosownie do art. 24 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za energię elektryczną sprzedaną w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument – w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.

Przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotów posiadających koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6, 7 lub 7a, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1 – art. 24 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 2 ustawy, podstawą opodatkowania energii elektrycznej jest jej ilość, wyrażona w megawatogodzinach (MWh).

W myśl art. 3 ustawy o odnawialnych źródłach energii z dnia 20 lutego 2015 r. (Dz.U. z 2015 r., 478), zwaną dalej „ustawą o OZE”, podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii wymaga uzyskania koncesji na zasadach i warunkach określonych w ustawie - Prawo energetyczne, z wyłączeniem wytwarzania energii elektrycznej:

w mikroinstalacji;
w małej instalacji;
z biogazu rolniczego;
wyłącznie z biopłynów.

Stosownie do art. 2 pkt 18 ustawy o OZE, mała instalacja to instalacja odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej większej niż 40 kW i nie większej niż 200 kW, przyłączoną do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV lub o mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu większej niż 120 kW i nie większej niż 600 kW.

Zgodnie z art. 7 ustawy o OZE, działalność gospodarcza w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w małej instalacji, zwana dalej „działalnością gospodarczą w zakresie małych instalacji”, jest działalnością regulowaną w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i wymaga wpisu do rejestru wytwórców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji, zwanego dalej „rejestrem wytwórców energii w małej instalacji”.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o OZE rejestr wytwórców energii w małej instalacji prowadzi Prezes URE.

Prezes URE dokonuje wpisu do rejestru wytwórców energii w małej instalacji na podstawie wniosku wytwórcy wykonującego działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji - art. 8 ust. 2 ustawy o OZE.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne dostarczanie paliw gazowych lub energii odbywa się, po uprzednim przyłączeniu do sieci, o którym mowa w art. 7, na podstawie umowy sprzedaży i umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji albo umowy sprzedaży, umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji i umowy o świadczenie usług magazynowania paliw gazowych lub umowy o świadczenie usług skraplania gazu.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 z póź. zm.), umowa sprzedaży to postanowienia określające: miejsce dostarczenia paliw gazowych lub energii do odbiorcy i ilość tych paliw lub energii w podziale na okresy umowne, moc umowną oraz warunki wprowadzania jej zmian, cenę lub grupę taryfową stosowane w rozliczeniach i warunki wprowadzania zmian tej ceny i grupy taryfowej, sposób prowadzenia rozliczeń, wysokość bonifikaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców, odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy, okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wytwórcą energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii – w dwóch małych elektrowniach wodnych. Każda elektrownia wyposażona jest w dwa generatory, których moc wynosi 20 kW i 45 kW w przypadku pierwszej elektrowni oraz 2 x 55 kW w przypadku drugiej.

Zgodnie z ustawą o odnawialnych źródłach energii Wnioskodawca jest wpisany do rejestru wytwórców energii w małej instalacji. Wyprodukowaną energię elektryczną Wnioskodawca sprzedaję do spółek obrotu energią (niebędących odbiorcami końcowymi). W elektrowniach zużywa niewielką ilość energii na potrzeby własne (są to potrzeby związane z produkcją energii i procesem jej podtrzymania oraz z utrzymaniem elektrowni i pomieszczeń socjalnych).

W sytuacji, kiedy elektrownie pracują (wytwarzają energię), na potrzeby własne Wnioskodawca zużywa energię wytworzoną przez elektrownie. Natomiast w sytuacji, kiedy elektrownie nie pracują (nie wytwarzają energii) Wnioskodawca dokonuję zakupu energii na potrzeby własne od spółki obrotu energią.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące uprawnienia do zastosowania zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez ten podmiot i zużytej na własne potrzeby oraz pozostałych obowiązków wynikających z ustawy o podatku akcyzowym.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 8 lutego 2013 r. (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 195 ze zm.), zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. poz. 478) zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości - § 5 ust. 2 rozporządzenia.

Stosownie zaś do art. 2 pkt 22 ustawy o OZE odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

Hydroenergia to energię spadku śródlądowych wód powierzchniowych, z wyłączeniem energii uzyskiwanej z pracy pompowej w elektrowniach szczytowo-pompowych lub elektrowniach wodnych z członem pompowym - art. 2 pkt 12 ustawy OZE.

Tym samym hydroenergia została na podstawie powyższych przepisów zaliczona do odnawialnych źródeł energii.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawca zużywa do produkcji energii elektrycznej energię z wytworzoną z odnawialnego źródła energii oraz łączna moc generatorów z których produkowana jest energia elektryczna nie przekroczy 1 MW to zużycie wyprodukowanej w ten sposób energii będzie objęte zwolnieniem na podstawie przywołanego § 5 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 8 lutego 2013 r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego uznać należy za prawidłowe.

W kwestii obowiązku zapłaty akcyzy od energii, którą Wnioskodawca kupuję od spółki obrotu energią i zużywa na potrzeby własne w elektrowniach w czasie, gdy elektrownie nie pracują zauważyć należy, że przedmiot opodatkowania akcyzą energii elektrycznej został uregulowany w sposób szczególny poprzez wprowadzenie definicji nabywcy końcowego (art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy) - podmiotu nabywającego energię elektryczną, nieposiadającego koncesji na wytwarzanie, przetwarzanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy Prawo energetyczne.

Zatem zgodnie z powyższą definicją wprowadzono zasadę opodatkowania akcyzą ostatniego etapu obrotu, czyli etapu wydania energii elektrycznej do konsumpcji końcowemu nabywcy.

W sytuacji gdy Wnioskodawca (nabywca końcowy – podmiot nieposiadający koncesji) na podstawie umowy sprzedaży, kupuje energię elektryczną od spółki obrotu energią (pobiera z sieci dystrybucyjnej) i zużywa pobraną z sieci energię elektryczną na potrzeby własne w elektrowniach w czasie, gdy elektrownie nie pracują, to spółka obrotu energią (sprzedawca energii elektrycznej) zobowiązany jest do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania czwartego uznać należy za prawidłowe.

W kwestii obowiązku składania deklaracji dla podatku akcyzowego w pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy, podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.

W rozpatrywanej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 16 ust. 7a ustawy, gdyż Wnioskodawca sprzedaje wytworzoną energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, którą dostarcza do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii.

Zauważyć należy, że Wnioskodawca jest podmiotem, który nie ma obowiązku posiadania koncesji (art. 3 pkt 2 ustawy o OZE). Jednocześnie zgodnie z art. 9 ust 1 pkt 4 ustawy, dokonuje czynności będącej przedmiotem opodatkowania akcyzą - zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię, tym samym zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy jest podatnikiem akcyzy.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej.

Jeśli więc Wnioskodawca jako podmiot nie posiadający koncesji jest podatnikiem w tytułu czynności o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy, tym samym w myśl art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy obowiązany jest bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej.

Fakt, że wytworzona energia elektryczna w odnawialnych źródłach energii, zostanie zużyta na własne potrzeby i zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 8 lutego 2013 r. podlegać będzie zwolnieniu od akcyzy, nie zwalnia Wnioskodawcy z konieczności wypełnienia innych obowiązków wynikających z ustawy w tym obowiązku składania comiesięcznych deklaracji o których mowa w art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania trzeciego uznać należy za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 138h ust. 1 ustawy ewidencję ilościową energii elektrycznej prowadzą:

podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu;
podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4;
podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5;
podmiot dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu energii elektrycznej.

Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości - art. 138h ust. 2 ustawy.

Podmioty określone w ust. 1 pkt 1-3 prowadzą ewidencję, o której mowa w ust. 1, na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika - art. 138h ust. 3 ustawy.

W myśl art. 138h ust. 5 ustawy ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości:

energii elektrycznej wyprodukowanej, nabytej wewnątrzwspólnotowo, zaimportowanej lub zakupionej na terytorium kraju;
energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju;
energii elektrycznej sprzedanej podmiotom posiadającym koncesję w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne;
energii elektrycznej dostarczonej wewnątrzwspólnotowo i wyeksportowanej;
energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne;
energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 6, 7 i 7a oraz przepisów wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2;
strat energii elektrycznej niepodlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 9 ust. 2.

W przypadku braku urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości, o których mowa w ust. 5 pkt 5 i 7, prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe - art. 138h ust. 6 ustawy.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca w myśl art. 9 ust 1 pkt 4 ustawy, dokonuje czynności będącej przedmiotem opodatkowania akcyzą - zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię, stając się podatnikiem podatku akcyzowego, który zgodnie z art. 138h ust. 1 pkt 3 ustawy zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej.

Zauważyć należy, że wbrew temu co stwierdza Wnioskodawca, prowadzona ewidencja w zakresie energii elektrycznej powinna umożliwić pełną identyfikację czynności związanych z obrotem energią elektryczną (włącznie z energią zużytą na własne potrzeby i stratami energii, które nie podlegają opodatkowaniu), a prowadzona ilościowa ewidencja energii elektrycznej stanowi podstawę przygotowania deklaracji podatkowej o której mowa w art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Resumując, Wnioskodawca jako podatnik podatku akcyzowego zgodnie z art. 138h ust. 1 pkt 3 ustawy zobowiązany jest do prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego należy za nieprawidłowe.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za:

prawidłowe - w zakresie zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej wyprodukowanej z odnawialnych źródeł energii i zużytej na własne potrzeby oraz w zakresie obowiązku zapłaty akcyzy przez spółkę obrotu energią, od energii elektrycznej sprzedanej na rzecz nabywcy końcowego,
nieprawidłowe - pozostałym zakresie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stany faktycznego, zmiany stanu prawnego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin