Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-423/16/BD
z 16 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 18 marca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na zakup nowych technologii (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na zakup nowych technologii.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”) podlegającym obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Rok podatkowy Spółki trwa od 1 kwietnia do 31 marca.

Wnioskodawca posiada Zezwolenie nr 370 z 16 października 2013 r. (dalej: „Zezwolenie Strefowe”) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”). Wnioskodawca nie poniósł jeszcze żadnych kosztów kwalifikowanych w związku z inwestycją będącą podstawą do uzyskania Zezwolenia Strefowego oraz nie uzyskał żadnych przychodów strefowych (ten stan pozostanie niezmieniony do końca roku podatkowego 2015/2016), a tym samym nie korzystał ze zwolnienia podatkowego dostępnego w SSE. Jak dotąd Spółka zawarła jedynie umowę na budowę hali, w której w przyszłości prowadzona będzie działalność na podstawie Zezwolenia Strefowego (zakończenie robót planuje się dopiero na koniec sierpnia 2016 r., a zatem w kolejnym roku podatkowym).

W 2015 r. Spółka nabyła licencję na poszczególne moduły Oprogramowania S, przy czym nabycie zostało dokonane za pośrednictwem spółki z grupy (jedna ze spółek z grupy nabyła od dostawcy oprogramowania licencje na korzystanie z programu S dla innych spółek z grupy, w tym dla Wnioskodawcy). Spółka została obciążona kosztami licencji przez spółkę z grupy, która wystawiła na nią fakturę obejmującą koszty nabycia licencji oraz bieżące koszty utrzymania oprogramowania. Spółka zamierza wykorzystywać Oprogramowanie S w swojej działalności przez okres przekraczający jeden rok.

Po dokonaniu czynności wdrożeniowych w odniesieniu do Oprogramowania S, z dniem 31 grudnia 2015 r., zostało ono wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki jako wartość niematerialna i prawna (dalej: „WNiP”).

Wartość początkowa WNiP przyjęta została w wysokości ceny nabycia (kosztów licencji), powiększonej o wydatki związane z dostosowaniem i wdrożeniem Oprogramowania S, poniesione na rzecz podmiotów będących zewnętrznymi (odrębnymi od podmiotu udzielającego licencji) konsultantami. Koszty te, oprócz usługi wdrożenia obejmowały m.in. koszty tłumaczeń, noclegów konsultantów prowadzących prace wdrożeniowe oraz koszty wynajmu sali na potrzeby testów. W wartości początkowej WNiP nie została uwzględniona opłata za utrzymanie Oprogramowania. Zarówno cena nabycia licencji, jak i koszty wdrożenia zostały zapłacone przez Spółkę w bieżącym roku podatkowym (2015/2016) i nie zostały Spółce w jakikolwiek sposób zwrócone. Wydatki na licencję nie są rozpoznawane za koszty kwalifikowane inwestycji będącej podstawą do uzyskania zezwolenia na prowadzenia działalności na terenie SSE.

W związku z nabyciem licencji, Spółka planuje dokonanie odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem CIT za rok 2015/2016 (tj. trwający od 1 kwietnia 2015 r. do 31 marca 2016 r.) wydatków na nabycie nowych technologii, o których mowa w art. 18b ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r. (mającym zastosowanie w odniesieniu do Spółki do końca bieżącego roku podatkowego).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy mając na uwadze fakt, że Spółka w bieżącym roku podatkowym (2015/2016) oraz w poprzednim roku podatkowym (2014/2015) nie korzystała ze zwolnień podatkowych dostępnych w SSE, nie osiągała przychodów z działalności strefowej, ani też nie ponosiła kosztów kwalifikowanych w ramach inwestycji będącej podstawą do uzyskania zezwolenia strefowego, jest ona uprawniona do skorzystania w odniesieniu do wskazanych wydatków, z odliczenia o którym mowa w art. 18b ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r. (z zachowaniem dopełnienia pozostałych warunków właściwych dla skorzystania z niniejszego odliczenia)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
2. Czy w przypadku spełnienia przesłanek określonych w art. 18b ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r.) Spółka będzie uprawniona do odliczenia od podstawy opodatkowania do 50% wydatków na nabycie oprogramowania S obejmujących również koszty dostosowania i wdrożenia oprogramowania? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)
   
   

Na wstępie Spółka pragnie podkreślić, że z uwagi na rok podatkowy inny niż rok kalendarzowy (trwający od 1 kwietnia do 31 marca), do końca bieżącego roku podatkowego (tj. do 31 marca 2016 r.) mają do niej zastosowanie przepisy art. 18b ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r. (zgodnie z art. 12 ustawy z 25 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem innowacyjności - Dz.U. z 2015 r., poz. 1767).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 18b ust. 3 ustawy o CIT, prawo do odliczeń (o których mowa w art. 18b ust. 1 ustawy o CIT) nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Niemniej, zdaniem Wnioskodawcy z samego faktu posiadania Zezwolenia Strefowego nie można wyprowadzić wniosku, że na jego podstawie Spółka prowadzi/prowadziła działalność na terenie SSE. Nadmienić należy, że na chwilę obecną Wnioskodawca nie prowadzi działalności na terenie SSE, ponieważ jak dotąd nie zostały poniesione jakiekolwiek wydatki inwestycyjne na terenie SSE, w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2008 r., nr 232, poz. 1548 ze zm., dalej: „Rozporządzenie”); zaś w logicznej konsekwencji z ww. faktami pozostaje nieosiąganie przez Spółkę tzw. przychodów strefowych (skoro Spółka nie rozpoczęła prowadzenia działalności na terenie SSE na podstawie Zezwolenia Strefowego to nie może ich osiągać); co więcej taka sytuacja zostanie utrzymana do końca roku podatkowego 2015/2016. W związku z czym, Spółka nie będzie uprawniona w bieżącym roku podatkowym do skorzystania z ulgi podatkowej, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT (rzecz jasna nie była uprawniona do skorzystania z niniejszej preferencji podatkowej również w roku podatkowym 2014/2015).

Należy zauważyć, że w ustawie o CIT nie zdefiniowano pojęcia prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jednocześnie, przy rozważaniach odnośnie celów przyświecających ustawodawcy przy redakcji omawianego art. 18b ust. 3 ustawy o CIT, w pełni należy podzielić stanowisko wyrażone przez WSA w Poznaniu, w wyroku z 30 października 2013 r., sygn. I SA/Po 389/13, w którym WSA stwierdził m.in., że: „pozbawienie przedsiębiorców, którzy w roku podatkowym lub roku poprzedzającym prowadzili działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, prawa do odliczenia wydatków na nabycie nowych technologii, o którym mowa w art. 18b ust. 3 u.p.d.p. wiąże się z ograniczeniem możliwości dublowania ulg podatkowych. Skoro bowiem podatnik korzysta już z ulg przewidzianych ustawą dla przedsiębiorców prowadzących na podstawie zezwolenia działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, nie może dodatkowo odliczać od podstawy opodatkowania wydatków wymienionych w art. 18b ust. 1 u.p.d.p.”. W tym miejscu Spółka raz jeszcze wskazuje, że zarówno w roku podatkowym 2014/2015, jak i 2015/2016, nie korzystała i nie będzie ona korzystać z ulg dostępnych dla przedsiębiorców prowadzących działalność na terenie SSE na podstawie stosownego zezwolenia.

Tym samym, biorąc pod uwagę zarówno fakt, że: (i) Spółka nie uznaje wydatków poniesionych na zakup Oprogramowania S za koszt kwalifikowany inwestycji strefowej (w związku z czym ich poniesienie jest nieistotne z punktu widzenia limitu zwolnienia podatkowego ukonstytuowanego art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT) oraz, że: (ii) pomimo posiadania Zezwolenia Strefowego Spółka nie rozpoczęła jeszcze ponoszenia kosztów kwalifikowanych, jak i prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE (więc zarówno w obecnym, jak i w poprzednim roku podatkowym w ogóle nie będzie korzystała ze zwolnienia podatkowego o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT), brak jest przeciwskazań do skorzystania przez Spółkę ze wskazanego odliczenia, o którym mowa w art. 18b ust. 1 ustawy o CIT.

Wskazać należy, że gdyby ustawodawca chciał uniemożliwić korzystanie z ulgi określonej w art. 18b ust. 1 ustawy o CIT, wszystkim podmiotom posiadającym zezwolenie SSE, niezależnie od faktu prowadzenia działalności na terenie SSE na podstawie tego zezwolenia, to treść przepisu powinna odnosić się jedynie do faktu posiadania zezwolenia SSE, nie zaś dodatkowo do kryterium prowadzenia działalności na jego (zezwolenia) podstawie.

W ten sposób przesłanka prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, jest koniunkcją dwóch warunków tj.:

• posiadania zezwolenia, oraz
• prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na jego podstawie (jak wskazano, Spółka takowej działalności jak dotąd nie prowadzi i nie będzie prowadzić do zakończenia roku 2015/2016).
  
  

Skoro ww. przesłanka jest koniunkcją dwóch powyższych warunków to niespełnienie chociaż jednego z nich powoduje, że norma wyrażona w art. 18b ust. 3 ustawy o CIT nie będzie mieć do danego podmiotu zastosowania. Podobnie bowiem, gdyby przyjąć odmienną interpretację niż prezentowana przez Spółkę, sama działalność na terenie SSE (bez posiadania zezwolenia) także prowadziłaby do niemożliwości korzystania z ulgi. Z pewnością nie taki był cel ustawodawcy, we wprowadzeniu ograniczenia z art. 18b ust. 3 ustawy.

Odnosząc niniejsze rozważania do przedmiotowego zdarzenia przyszłego, należy uznać, że mimo, iż Spółka posiada Zezwolenie Strefowe to wobec faktu, że jak dotąd nie prowadzi działalności na jego podstawie, to ograniczenie stosowania tzw. ulgi technologicznej zawarte w art. 18b ust. 3 ustawy o CIT, nie będzie mieć zastosowania do Wnioskodawcy w odniesieniu do wydatków wskazanych w treści wniosku (wydatki związane z nabyciem WNiP, która została wprowadzona z dniem 31 grudnia 2015 r. do ewidencji).

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego powyżej stanowiska, że z uwagi na fakt, że ani w bieżącym (2015/2016), ani w poprzednim (2014/2015) roku podatkowym Spółka nie prowadziła działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, w rozumieniu art. 18b ust. 3 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r., Wnioskodawca może skorzystać w odniesieniu do wskazanych wydatków z odliczenia, o którym mowa w art. 18b ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r. (przy zachowaniu pozostałych warunków właściwych dla skorzystania z niniejszego odliczenia).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT” w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r.), od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Stosownie do art. 18b ust. 2 ustawy o CIT, za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz.U. Nr 96, poz. 615 z późn. zm.).

Jak stanowi przepis art. 18b ust. 2a ustawy o CIT, przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw, z wyjątkiem nabycia w drodze wkładu niepieniężnego.

Zgodnie z art. 18b ust. 3 ustawy o CIT, prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

W myśl art. 18b ust. 4 ustawy o CIT, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji (art. 18b ust. 5 ustawy o CIT).

Jak wynika z art. 18b ust. 6 ustawy o CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, o których mowa w ust. 4 i 5. W sytuacji, gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50% kwoty ustalonej zgodnie z ust. 4 i 5 (art. 18b ust. 7 ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 18b ust. 8 ustawy o CIT, podatnik traci prawo do odliczeń związanych z nabyciem nowej technologii, jeżeli przed upływem trzech lat podatkowych licząc od końca roku podatkowego, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

1. udzieli w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii; nie dotyczy to przeniesienia prawa w wyniku przekształcenia formy prawnej oraz łączenia lub podziału dotychczasowych przedsiębiorców - dokonywanych na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych, albo
2. zostanie ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, lub zostanie postawiony w stan likwidacji, albo
3. otrzyma zwrot wydatków na tę technologię w jakiejkolwiek formie.
   
   

Stosownie do art. 18b ust. 9 ustawy o CIT, w razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 8, podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym składanym za rok, w którym wystąpiły te okoliczności, do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń, do których utracił prawo, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę. W przypadku, o którym mowa w ust. 8 pkt 3, kwotę odliczeń, do której podatnik utracił prawo, określa się proporcjonalnie do udziału zwróconych wydatków w wartości początkowej nowej technologii.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka 16 października 2013 r. uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Jednak Wnioskodawca nie korzystał dotychczas z przedmiotowego Zezwolenia, gdyż nie poniósł jeszcze żadnych kosztów kwalifikowanych, a także nie uzyskał żadnych przychodów strefowych. Natomiast zawarł umowę na budowę hali, w której prowadzona będzie działalność na podstawie Zezwolenia Strefowego, a planowane zakończenie prac i oddanie inwestycji do użytkowania przewidywane jest na koniec sierpnia 2016 r. Ponadto Wnioskodawca nabył, za pośrednictwem spółki z grupy kapitałowej, licencję na poszczególne moduły Oprogramowania S i został obciążony przez spółkę z grupy kapitałowej kosztami licencji.

Odnosząc przedstawiony opis sprawy do ww. przepisów art. 18b ustawy o CIT (w brzmieniu do 31 grudnia 2015 r.) na wstępnie należy podkreślić, że w prawie podatkowym obowiązuje powszechnie zaakceptowana ścisła reguła interpretacyjna, uwzględniająca prymat wykładni językowej. Kiedy wykładnia gramatyczna pozwala na właściwe zastosowanie normy prawnej - niedopuszczalne jest poprawianie, czy też korygowanie treści aktu prawnego poprzez wykładnię systemową, czy też celowościową. Dodatkowo wskazać należy, że przepisy wprowadzające zwolnienia (ulgi) podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności i równości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z wykładnią językową.

Treść cytowanego powyżej art. 18b ust. 3 ustawy o CIT wskazuje, że prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, pozbawia podatnika prawa do odliczenia wydatków na nabycie nowych technologii, nawet wówczas, gdy na terenie strefy podejmowane są działania przygotowawcze, a Spółka nie osiągała żadnych przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Podkreślić bowiem należy, że przepisy odwołują się do „prowadzenia działalności”, a nie do uzyskania przychodów, czy ponoszenia kosztów kwalifikowanych. Utożsamianie tych pojęć jest niedopuszczalne. Nie budzi bowiem wątpliwości, że głównym celem prowadzenia działalności gospodarczej jest uzyskiwanie przychodów. Podatnik prowadzący działalność gospodarczą podejmuje szereg działań skutkujących powstaniem przychodów, jak i poniesieniem wydatków tytułem koszów ich uzyskania. Jedną z kategorii wydatków są działania mające na celu przygotowanie miejsca prowadzenia działalności. Tym samym z prowadzeniem działalności mamy do czynienia już w sytuacji, gdy są podejmowane same działania o charakterze kosztowym.

Jak słusznie wskazał Wnioskodawca, powołując się na orzeczenie Sądu, pozbawienie przedsiębiorców, którzy w roku podatkowym lub roku poprzedzającym prowadzili działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, prawa do odliczenia wydatków na nabycie nowych technologii, o którym mowa w art. 18b ust. 3 ustawy o CIT, wiąże się z ograniczeniem możliwości dublowania ulg podatkowych.

Podkreślić również należy, że ani przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ani przepisy ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, ani w końcu przepisy rozporządzeń do tych ustaw, nie zawierają rozwiązań dotyczących możliwości wyboru przez podatnika momentu korzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, ma charakter uprawnienia w sensie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania. Mając na uwadze brzmienie art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przedmiotowe zwolnienie, będące formą pomocy publicznej, zostało uzyskane przez Spółkę z mocy prawa w związku z przyznaniem jej zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. Uzyskanie takiego zezwolenia stanowiło konsekwencję decyzji gospodarczej Spółki oraz spełnienie przez nią lub zobowiązanie się do spełnienia określonych wymogów i warunków uzyskania zezwolenia. Zarówno zezwolenie na prowadzenie działalności w strefie, jak i będące jego konsekwencją zwolnienie z opodatkowania, stanowią uprawnienia Spółki. Uprawnienia te przysługują Spółce w związku z uczynieniem przez nią zadość wymogom określonym przepisami prawa. Nie można wszakże na tej podstawie stwierdzić, że w efekcie otrzymania uprawnienia do zwolnienia z opodatkowania Spółka uzyskała również uprawnienie do jednostronnego kształtowania warunków tego zwolnienia.

Zbiór przepisów dotyczących zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT tworzy spójny system, który nie pozwala podatnikowi arbitralnie decydować, które przychody i koszty będzie rozliczał w ramach wyniku podatkowego na zasadach ogólnych, a w stosunku do których woli zastosować zwolnienie podatkowe. Takie stosowanie przepisów o zwolnieniach z opodatkowania byłoby sprzeczne z ich funkcją i celem. Wobec powyższego oczywiste jest, że Spółka nie może wybrać momentu, od którego rozpocznie korzystanie ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT (ani jakie koszty będzie uznawać za koszty kwalifikowane, a jakie nie), na podstawie zezwolenia na działalność w Specjalnej Strefie Ekonomicznej, gdyż moment ten został określony w obowiązujących przepisach prawa.

W ocenie tut. Organu, w świetle literalnego brzmienia art. 18b ust. 3 ustawy o CIT - skoro Spółka w dniu 16 października 2013 r. uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej i w związku z tym zezwoleniem zawarła umowę na budowę hali, w której prowadzona będzie działalność strefowa, to niezależnie od faktu, że nie osiągnęła przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, nie ma prawnej możliwości skorzystania z odliczeń od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii. Stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Mając na uwadze fakt, że tut. Organ uznał, iż Wnioskodawca nie jest uprawniony do skorzystania z odliczenia wydatków na nabycie nowych technologii, stwierdzić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 stała się bezprzedmiotowa.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2015 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.