Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-332/16/AK
z 16 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 marca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 29 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki, przeznaczone na zakup środków trwałych, poniesione po dniu uzyskania Zezwolenia, będą mogły zostać zaliczone do kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile fizycznie zostaną uruchomione na terenie Strefy przed dniem zakończenia całej inwestycji (zdarzenie przyszłe) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki, przeznaczone na zakup środków trwałych, poniesione po dniu uzyskania Zezwolenia, będą mogły zostać zaliczone do kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile fizycznie zostaną uruchomione na terenie Strefy przed dniem zakończenia całej inwestycji.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”, „Strefa”), na podstawie Zezwolenia z 21 lutego 2014 r. (dalej: „Zezwolenie”). Oprócz działalności na terenie SSE Spółka prowadzi działalność w zakładzie produkcyjnym w X (poza obszarem specjalnych stref ekonomicznych).

Zezwolenie zostało wydane po objęciu statusem SSE terenu, na którym powstaje nowy zakład. Zezwolenie obejmuje działalność produkcyjną, handlową i usługową, w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Strefy określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.):

• Sekcja C, Dział 25, Grupa 25.9, Klasa 25.92, Kategoria 25.29.1 - Opakowania z metali,

oraz w zakresie sprzedaży odpadów i surowców wtórnych powstałych w wyniku prowadzenia ww. działalności gospodarczej, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług,

• Sekcja E, Dział 38, Grupa 38.1, Klasa 38.11, Kategoria 38.11.5 - Odpady inne niż niebezpieczne, nadające się do recyklingu,
• Sekcja E, Dział 38, Grupa 38.3, Klasa 38.32 - Usług w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych; surowce wtórne,

z wyłączeniem działalności, o której mowa w § 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. Nr 232, poz. 1548 ze zm. dalej: „Rozporządzenie SSE”).

Zgodnie z treścią Zezwolenia Spółka zobowiązana jest do:

1. Poniesienia na terenie strefy wydatków inwestycyjnych, w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE w wysokości co najmniej 40.000.000,00 PLN w terminie do 31 grudnia 2017 r.
2. Utworzenia na terenie strefy 30 nowych miejsc pracy w terminie do 31 grudnia 2017 r. i utrzymaniu zatrudnienia na tym poziomie do dnia 31 grudnia 2018 r.
3. Zakończenia inwestycji w terminie do dnia 31 grudnia 2017 r.
   
   

Od dnia uzyskaniu Zezwolenia Spółka ponosi nakłady inwestycyjne ściśle związane z inwestycją na terenie SSE.

Inwestycja, w związku z którą włączono teren Spółki w granice SSE oraz udzielono Zezwolenia, polega na utworzeniu nowego zakładu produkcyjnego do produkcji opakowań metalowych.

Powyższa inwestycja obejmuje m.in. zakup nowych linii produkcyjnych do produkcji zamknięć metalowych, przy użyciu technologii nieużywanej dotąd w Polsce i noszącej znamiona innowacyjności na poziomie światowym. Innowacyjny charakter inwestycji, w tym stwierdzenie, że zastosowane rozwiązania nie były dotychczas stosowane w Polsce potwierdziły opinie dwóch jednostek naukowych w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki, które stanowiły załączniki do wniosku o objęcie statusem Strefy terenu, na którym powstaje nowy zakład produkcyjny.

W szczególności, w ramach inwestycji, po dniu uzyskania Zezwolenia, zostały zamówione elementy prototypowej linii do produkcji zamknięć metalowych, w której zastosowano technologię objętą ochroną patentową i na moment zakupu niestosowanej nigdzie indziej na świecie. Niniejsze środki trwałe nie były w jakiejkolwiek formie używane przed nabyciem ich przez Spółkę.

Środki trwałe stanowiące elementy wskazanej prototypowej linii produkcyjnej na czas budowy zakładu na terenie Strefy zostały umieszczone w innym zakładzie Spółki (poza granicami Strefy). Powyższe jest następstwem opóźnień w realizacji prac budowalnych na terenie SSE. Ponadto fakt, że technologia jest prototypowa wymusza, aby jej rozruch odbywał się w zakładzie z wyszkoloną i bardzo doświadczoną kadrą - co ma miejsce w istniejącym już zakładzie w X.

W konsekwencji, zdecydowano aby tam właśnie dokonać kontroli zdolności maszyn i urządzeń wchodzących w skład takiej linii produkcyjnej jako całości do produkowania określonej jakości wyrobów przy użyciu innowacyjnej technologii, co też pozwalałoby na uznanie, że jest to środek trwały kompletny i zdatny do użytku. Dzięki pozytywnemu wynikowi kontroli, Spółka oddała omawiane środki trwałe do używania.

Używanie tych środków trwałych tworzących linię produkcyjną poza obszarem Strefy ma charakter jedynie tymczasowy, a docelowo są one przeznaczone do działalności w nowo utworzonym zakładzie na terenie SSE, do którego linia zostanie przeniesiona jak tylko będzie to możliwe, jeszcze przed terminem zakończenia całej inwestycji (terminem zakończenia inwestycji wskazanym w zezwoleniu strefowym).

Spółka zamierza korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 ze zm. dalej: „ustawa o PDOP”) - z tytułu kosztów nowej inwestycji.

Spółka jest tzw. dużym przedsiębiorcą, tj. innym aniżeli przedsiębiorcą małym i średnim w rozumieniu załącznika nr I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólnego rozporządzenia w sprawie wyłączeń blokowych), (Dz.Urz. UE L 214 z 9 sierpnia 2008 r. dalej: „Rozporządzenie Komisji”).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wskazane wydatki, przeznaczone na zakup środków trwałych (które to środki trwałe będą używane na terenie SSE), poniesione po dniu uzyskania Zezwolenia; będą mogły zostać zaliczone do kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, o ile fizycznie zostaną uruchomione na terenie Strefy przed dniem zakończenia całej inwestycji o którym mowa w treści zezwolenia oraz w § 5 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia SSE? (zdarzenie przyszłe)

Zdaniem Spółki, opisane we wniosku wydatki poniesione przez Spółkę w związku z inwestycją stanowiącą podstawę udzielenia Zezwolenia, na nowe środki trwałe (linie produkcyjne), które zostaną umieszczone w zakładzie na terenie Strefy, a tymczasowo używane są w lokalizacji poza granicą SSE, mogą zostać uznane za koszt kwalifikowany inwestycji.

Takie podejście zgodne jest z literalnym brzmieniem przepisów (w szczególności § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia SSE oraz § 5 ust. 1 tego samego Rozporządzenia). W szczególności bezsporny jest związek ww. nakładów z działalnością określoną w zezwoleniu jak również wskazane środki trwałe będą utrzymane w regionie objętym wsparciem przez okres 5 lat od dnia zakończenia całej inwestycji. Zgodne jest również z celami tworzenia i funkcjonowania specjalnych stref ekonomicznych.

Zgodność z definicją kosztów kwalifikowanych

Zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesionych na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli – pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązania do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, zachowane są wszelkie warunki, wskazane przez przepisy prawa mające znaczenie z perspektywy możliwości uznania wydatku za koszt kwalifikowany. Przykładowo, w interpretacji indywidulanej prawa podatkowego z 30 września 2015 r., sygn. IBPB-1-1/4510-8/15/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów uznał, że mając na uwadze powyższe przepisy, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą publiczną, musi on spełniać następujące warunki, tzn.:

1. musi to być koszt inwestycji,
2. musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
3. musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
4. musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE,
5. wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych,

przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 Rozporządzenia SSE.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki na środki trwałe stanowiące elementy innowacyjnej linii produkcyjnej spełniają wszystkie powyższe warunki zakwalifikowania ich do objęcia pomocą publiczną, co zostało szczegółowo uzasadnione w dalszej części wniosku.

Koszt nowej inwestycji

Odnosząc się do pojęcia „kosztów inwestycji” Spółka zwraca uwagę, że powszechnie przyjmuje się, że pojęcie to należy interpretować przez pryzmat projektu inwestycyjnego będącego podstawą udzielenia przedsiębiorcy zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE. Projekt taki zostaje szczegółowo opisany przez inwestora w dokumentach aplikacyjnych składanych w celu uzyskania zezwolenia strefowego i to właśnie zakres inwestycji wskazanej w tych dokumentach determinuje zakres przedmiotowy kosztów, które mogą być następnie uznane za kwalifikowane w ramach danego zezwolenia.

Jak już wskazano, inwestycja Spółki polegała na budowie nowego zakładu i zakupie linii produkcyjnych (wskazanych w dokumentacji przedkładanej w ramach ubiegania się o Zezwolenie) do produkcji zamknięć metalowych, przy użyciu technologii nieużywanej dotąd w Polsce. Zgodnie z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, bezsprzecznie istnieje związek między nabyciem opisanych we wniosku środków trwałych a inwestycją na terenie SSE.

Opisane we wniosku wydatki stanowią ponadto koszty nowej inwestycji, o której mowa w § 3 ust. 4 Rozporządzenia SSE. Zgodnie z tym przepisem, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą.

Jak już wskazano, inwestycja Spółki polegała na utworzeniu nowego przedsiębiorstwa (zakładu produkcyjnego), a zatem może być uznana za nową inwestycję w świetle powyższych przepisów.

Faktyczne poniesienie kosztu w trakcie obowiązywania Zezwolenia

Wydatki związane z zakupem opisanych we wniosku środków trwałych zostały faktycznie poniesione po dniu uzyskania Zezwolenia, tj. po dniu 21 lutego 2014 r. Ponadto wydatki te zostały poniesione w okresie realizacji inwestycji, czyli przed datą zakończenia inwestycji, która została wskazana w treści Zezwolenia.

Zezwolenie zostało wydane bez określenia terminu jego obowiązywania. Jak wynika z art. 19 ust.1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie wygasa z upływem okresu, na jaki została ustanowiona strefa. Zgodnie z obecnym stanem prawnym SSE będzie funkcjonować do 31 grudnia 2026 r.

Związek z realizacją inwestycji na terenie Strefy

Jak już wskazano, nabycie opisanych we wniosku środków trwałych ma ścisły związek z realizacją inwestycji na terenie SSE, która polega na utworzeniu nowego zakładu produkcyjnego, wyposażonego w niezbędne maszyny i urządzenia do produkcji opakowań metalowych przy użyciu technologii nieużywanej dotąd w Polsce.

Spółka zwraca uwagę na dwa wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 sierpnia 2013 r., sygn. akt. II FSK 2462/11 (dotyczący wydatków poniesionych w związku z przyzakładową stołówką dla pracowników) oraz II FSK 2463/11 (dotyczący wydatków poniesionych na centrum szkoleniowe dla pracowników). W obu przywołanych sprawach, podatnik argumentował, że wydatki te powinny zwiększać limit dostępnej pomocy publicznej, ponieważ istnieje związek pomiędzy tymi wydatkami, a inwestycją będącą podstawą udzielenia spółce zezwolenia strefowego. W obu przypadkach jednak wyrok NSA okazał się niekorzystny dla podatnika, jednak nie dlatego, że zakwestionowany został związek przedmiotowych wydatków z nową inwestycją, ale z uwagi na fakt, że działalność polegająca na prowadzeniu stołówki oraz centrum szkoleniowego nie była objęta zakresem zwolnienia określonym w zezwoleniu, ani też jako działalność pomocnicza, nie była w ocenie sądu niezbędna dla prowadzenia działalności zwolnionej.

W przypadku Spółki, bezspornym jest, że środki trwałe (linie produkcyjne) będą wykorzystywane do działalności określonej w Zezwoleniu, tj. do produkcji opakowań metalowych.

Przeznaczenie na cele określone w § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE

Zdaniem Spółki, opisane wydatki stanowią jedną z kategorii kosztów inwestycji określonych w § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE. Stanowią bowiem cenę nabycia środków trwałych przy czym są one zaliczone, zgodnie z odrębnymi przepisami do składników majątku podatnika. Spełnione zostały zatem warunki zaliczenia tych wydatków do kosztów wskazanych w § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia SSE.

Ponadto, zgodnie § 6 ust. 7 Rozporządzenia SSE środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nabyte przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni powinny być nowe.

W odniesieniu do § 6 ust. 7 Rozporządzenia SSE, należy zwrócić uwagę, że zarówno w ustawie o PDOP, jak i w przepisach dotyczących Specjalnych Stref Ekonomicznych, brak jest legalnej definicji „nowego środka trwałego”. Definicji takiej nie zawierają również przepisy wspólnotowe, dotyczące udzielania regionalnej pomocy inwestycyjnej tj. Rozporządzenia Komisji. W świetle powyższego koniecznie jest powołanie się na definicję słownikową, zgodnie z którą pojęcie „nowy” to „niedawno zrobiony, nabyty lub właśnie powstały, założony”, „od niedawna istniejący, właśnie wynaleziony”, „następny, dalszy” (Słownik języka polskiego, PWN, Warszawa 2006).

W tym miejscu Spółka pragnie przywołać interpretację indywidualną prawa podatkowego z 11 października 2007 r., sygn. ILPB3/423-28/07-2/HS, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów - w oparciu o wykładnię językową - stwierdził, że nowy środek trwały to wytworzony (wyprodukowany) przez fabrykę (zakład przemysłowy) środek trwały, który przed nabyciem nie był w jakiejkolwiek formie używany. Zatem na pewno nowym środkiem trwałym będzie środek, który pochodzi bezpośrednio od producenta lub podmiotów pośredniczących w ich obrocie (np. dealerów).

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lutego 2014 r. (sygn. II FSK 431/12) sformułował tezę, zgodnie z którą nowym środkiem trwałym będzie taki, który pochodzi bezpośrednio od producenta, czy wytwórcy lub od podmiotu pośredniczącego w obrocie albo zostanie nabyty od innych zbywców w przypadku, gdy uprzednio nie był używany (eksploatowany).

Omawiane środki trwałe, nabyte przez Spółkę bezpośrednio od producenta lub przy wykorzystaniu pośrednictwa handlowego, nie były wcześniej wykorzystywane w działalności produkcyjnej przez dostawcę lub inne podmioty, w związku z czym spełniają one kryteria określone w § 6 ust. 7 Rozporządzenia SSE (wymóg posiadania przymiotu nowości przez środki trwałe).

Zaliczenie do wartości początkowej środków trwałych

Końcowo należy stwierdzić, że wydatki określone we wniosku zostały zaliczone do wartości początkowej środków trwałych.

Obowiązek utrzymania inwestycji w regionie

W ocenie Wnioskodawcy, wskazane podejście zgodne jest nie tylko z literalnym brzmieniem przepisów, ale również zgodnie z celami tworzenia i funkcjonowania SSE.

Tymczasowe wykorzystanie środków trwałych w zakładzie znajdującym się poza terenem SSE do czasu zakończenia całej inwestycji, w ramach tej samej osoby prawnej nie powoduje także naruszenia przez Spółkę warunków przewidzianych w § 5 Rozporządzenia SSE, a w konsekwencji utraty przez Spółkę zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP.

Zgodnie z § 5 ust. 2 Rozporządzenia SSE, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (...), przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym,
2. utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała zostanie zakończona (…).
   
   

Należy zaznaczyć, że zamiarem Spółki jest utrzymanie inwestycji w regionie przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja, na którą zostało wydane zezwolenie zostanie zakończona. W związku z powyższym spełniony zostanie warunek dotyczący utrzymania inwestycji w regionie, zgodnie z treścią § 5 ust. 2 pkt 2 Rozporządzenia.

Spółka pragnie również przytoczyć interpretację indywidulaną wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 lipca 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-383/11/MO, w którym to piśmie uznane zostało za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy zgodnie z którym wydatki poniesione na nabycie urządzeń, tymczasowo używanych w lokalizacji nieobjętej SSE, które docelowo zostaną jednakże umieszczone w lokalizacji na terenie SSE w ramach docelowej inwestycji, będą mogły powiększyć zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP o kwotę, obok takich wydatków jak m.in. na nabycie gruntu na terenie SSE, budowę budynku na terenie SSE, również wydatków na przedmiotowe urządzenia.

W ocenie Wnioskodawcy, należy także stwierdzić, że tymczasowe użycie środków trwałych poza terenem SSE nie stanowi naruszenia warunku wskazanego w pkt 1 - utrzymania własności składników majątku, z którymi związane były wydatki inwestycyjne przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia ich do ewidencji. Wynika to z faktu, że własność środków trwałych nie zostaje przeniesiona na inny podmiot. Tymczasowe użycie urządzeń poza SSE odbywa się w ramach tej samej osoby prawnej, a środki trwałe zostały nabyte z myślą o instalacji w zakładzie na terenie SSE. Spółka przez cały okres od ich nabycia będzie właścicielem środków trwałych.

Naruszenie warunku utrzymania własności środków trwałych mogłoby nastąpić w drodze np. ich sprzedaży lub darowizny innej osobie prawnej, co w niniejszej sprawie nie ma i nie będzie mieć miejsca w okresie 5 lat od dnia wprowadzenia środków trwałych do ewidencji. Tak więc nie dochodzi w niniejszym przypadku do sytuacji, w której środki trwałe byłyby nabywane przez podmiot inny niż posiadający zezwolenie strefowe i wykorzystywane przez ten podmiot do produkcji poza SSE, a które to środki następnie odsprzedawane byłyby przedsiębiorcy posiadającemu zezwolenie strefowe, przez który byłyby one następnie wykorzystywane faktycznie na terenie SSE. Wnioskodawca raz jeszcze podkreśla, że środki trwałe zostały zamówione z zamiarem wykorzystywania w ramach działalności na terenie SSE. Z uwagi na opóźnienia budowlane, konieczne było ich tymczasowe ulokowanie poza terenem SSE. Ich fizyczne przemieszczenie na teren zakładu w SSE nie jest związane z przeniesieniem ich własności.

Również organy podatkowe prezentują stanowisko, zgodnie z którym nawet użytkowanie składników majątku przedsiębiorcy (które to stanowiły wydatki inwestycyjne stanowiące koszty kwalifikowane w rozumieniu Rozporządzenia SSE), przez osoby trzecie na podstawie umowy, najmu czy dzierżawy przed upływem określonego w Rozporządzeniu SSE okresu od momentu wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie stanowi przesłanki do częściowego ograniczenia dostępnego zwolnienia podatkowego w zakresie wydatków poniesionych na nabycie lub wytworzenie przedmiotowych składników |majątkowych (poniesione w związku z niniejszymi składnikami majątku koszty kwalifikowane nie tracą przymiotu kwalifikowalności).

Spółka pragnie przywołać w tym zakresie następujące interpretacje indywidualne:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 listopada 2010 r., znak: ILPB3/423-700/10-2/KS,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 4 września 2008 r., znak: ITPB3/423-330/08/MT,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 czerwca 2008 r, znak: ILPB3/423-192/08-3/HS.
  
  

Biorąc pod uwagę, że w ocenie organów wynajęcie środków trwałych innemu podmiotowi, co na ogół wiąże się ich przemieszczeniem poza obszar SSE, a nawet z terytorium Polski, nie stanowi przesłanki do częściowego ograniczenia dostępnego zwolnienia podatkowego w zakresie wydatków poniesionych na nabycie lub wytworzenie przedmiotowych składników majątkowych, to tym bardziej bezsporne wydaje się, że tymczasowe używanie środków trwałych poza SSE w ramach tej samej osoby prawnej (wynikłe z opóźnienia w realizacji prac budowlanych), a zakupionych w związku z inwestycją na terenie SSE, nie powinno stanowić podstawy do utraty przez Spółkę prawa do uznania tych wydatków za kwalifikujące się do objęcia pomocą, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP.

Na tle opisanego zdarzenia przyszłego nie dojdzie do udostępnienia przez Spółkę ww. składników majątkowych osobom trzecim na podstawie przykładowo umowy najmu lub dzierżawy - składniki te będą przez cały czas użytkowane przez Spółkę. Tym samym, związek wydatków z projektem inwestycyjnym, który był podstawą do wydania Zezwolenia, pozostaje znacznie silniejszy, niż w przypadku oddania aktywów w najem podmiotom trzecim.

Co więcej, w ocenie organów podatkowych, częściowa zmiana lokalizacji prowadzonej działalności, w tym przeniesienie środków trwałych stanowiących uprzednio koszty kwalifikowane inwestycji poza granicę SSE do innego zakładu tego samego podmiotu, także nie stanowi naruszenie przepisów Rozporządzenia SSE, a zatem nie spowoduje utraty bądź zmniejszenia zwolnienia z PDOP. Stanowisko takie zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 czerwca 2014 r., znak IBPBI/2/423-321/14/CzP.

Ponadto, zaprezentowane przez Spółkę rozumienie przepisów zgodne jest z celami ustanowienia SSE. Zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 31 sierpnia 2009 r. w sprawie ustalenia planu rozwoju specjalnej strefy ekonomicznej celami Strefy jest m.in. pobudzenie działalności produkcyjnej i usługowej w regionie poprzez wsparcie nowoczesnych ośrodków przemysłowych; dywersyfikacja działalności gospodarczej w regionach oraz zwiększenie liczby inwestycji o charakterze innowacyjnym.

W konsekwencji zdaniem Spółki, opisane we wniosku wydatki poniesione przez Spółkę w związku z inwestycją stanowiącą podstawę udzielenia Zezwolenia, na nowe środki trwałe (linie produkcyjne), które zostaną umieszczone w zakładzie na terenie Strefy, a tymczasowo używane są w lokalizacji poza granicami SSE, spełniają warunki określone w § 5 i § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia SSE. Tym samym, poniesione w związku z niniejszymi środkami trwałymi wydatki mogą stanowić koszt kwalifikowany inwestycji (o ile środki te zostaną przeniesione finalnie na teren zakładu Spółki w SSE).

Dodatkowo Spółka wskazuje, że zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 8 maja 2007 r., sygn. akt I SA/Rz 254/07, przepisy rozporządzenia regulujące szczegółowe kwestie związane z korzystaniem ze zwolnienia z PDOP (w tym kalkulacji limitu pomocy publicznej) stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowanie winny mieć przepisy art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 21 listopada 2007 r., sygn. akt III Sa/Wa 1737/07, w którym stwierdził, że nie można obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie stanu faktycznego wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.