Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-712/12-2/JL
z 31 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku, który wpłynął do Organu dnia 06.08.2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji nabycia wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.08.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji nabycia wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: zamiennie: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką komandytową będącą podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT „czynny”, w której większościowym udziałowcem jest osoba fizyczna (dalej: „osoba fizyczna”). Wnioskodawca jest również wspólnikiem spółki działającej pod firmą J. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (dalej: „pożyczkobiorca”), której osoba fizyczna udzieliła oprocentowanych pożyczek (dalej: „pożyczka”). Do chwili obecnej naliczone od niej odsetki nie zostały jeszcze spłacone. Kapitał pożyczek nie został całkowicie spłacony. Osoba fizyczna zamierza wnieść do Wnioskodawcy tytułem wkładu wierzytelność posiadaną względem pożyczkobiorcy i wynikającą z umów pożyczki, obejmującą kapitał pożyczek oraz naliczone odsetki (dalej: „wierzytelność”). Następnie Wnioskodawca po nabyciu wierzytelności tytułem wkładu niepieniężnego - wniesie wkład niepieniężny do pożyczkobiorcy, na który będzie składała się wierzytelność. W ten sposób dojdzie do konwersji wierzytelności z tytułu pożyczki na udział kapitałowy Wnioskodawcy w pożyczkobiorcy. Wysokość podwyższenia udziału kapitałowego uzyskiwanego zarówno przez osobę fizyczną we Wnioskodawcy, jak i przez Wnioskodawcę w pożyczkobiorcy, będzie równa wartości nominalnej wierzytelności (odsetek).

W konsekwencji powyższych operacji dojdzie do następujących zdarzeń na gruncie prawnopodatkowym:

1. po stronie pożyczkobiorcy nastąpi wygaśnięcie całości długu z tytułu kapitału pożyczek oraz odsetek od pożyczki;
2. po stronie Wnioskodawcy nastąpi umorzenie wierzytelności oraz podwyższenie udziału kapitałowego w pożyczkobiorcy.
3. osoba fizyczna wyzbędzie się wierzytelności wobec pożyczkodawcy, uzyskując zwiększony udział kapitałowy we Wnioskodawcy.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nabycie przez Wnioskodawcę wierzytelności tytułem wkładu niepieniężnego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem wnioskodawcy, nabycie przez Wnioskodawcę wierzytelności tytułem wkładu niepieniężnego nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Uzasadnienie Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług dokonane na terytorium kraju. Dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Z kolei pod pojęciem świadczenia usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Nie każde świadczenie uznane za dostawę towarów lub za świadczenie usług stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Nie wynika to wprawdzie wprost z cytowanego przepisu, jednak nie ulega wątpliwości, że opodatkowanie dostawy towarów lub świadczenia usług jest możliwe tylko w sytuacji, w której czynności te są dokonywane przez podatnika działającego w takim charakterze. Potwierdza to zarówno doktryna jak i orzecznictwo. Obowiązek podatkowy w VAT został bowiem powiązany z wykonaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania przez podmiot, który uznany jest w odniesieniu do tej czynności za podatnika VAT.

Art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie zdefiniowaną w tej ustawie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podsumowując, z powołanych wyżej regulacji wynika, że opodatkowaniu VAT podlegają - co do zasady - czynności, które są wykonane: (1) przez podmiot działający w charakterze podatnika oraz (II) za wynagrodzeniem.

Wierzytelność jest prawem jednego podmiotu do żądania od drugiego podmiotu pewnego zachowania się zwanego świadczeniem (wyrażalnym pieniężnie). Wierzytelność jest więc prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności jest skutkiem rozporządzenia tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności. W przedstawionym powyżej zdarzeniu przyszłym mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca nabywa własny dług, co oznacza, iż staje się równocześnie dłużnikiem i wierzycielem, a zatem dochodzi do tzw. konfuzji, której skutkiem jest wygaśnięcie zobowiązania.

Mając powyższe na uwadze, w konfrontacji z powołanymi przepisami prawa stwierdzić należy, iż czynność nabycia własnej wierzytelności nie stanowi dostawy towaru, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług pod pojęciem towaru. Nabycie własnych wierzytelności nie stanowi również świadczenia usługi, ponieważ jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi).

Zatem, przeniesienie wierzytelności przysługujących udziałowcowi w stosunku do Wnioskodawcy w zamian za objęcie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym nie stanowi czynności, o których mowa w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT.

Reasumując, czynność wniesienia do Wnioskodawcy wkładu niepieniężnego, stanowiącego wierzytelność udziałowca wobec spółki z tytułu udzielonej pożyczki w zamian za objęcie nowych udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym, nie stanowi ani dostawy towarów (wierzytelność nie jest towarem w rozumieniu ustawy o VAT), ani świadczenia usług. W konsekwencji pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko powyższe znalazło potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 maja 2012 r. sygn. IPPP3/443-179/12-4/MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.