Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-323/14-5/JL
z 9 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W związku ze skargą wniesioną w dniu 10 września 2014 r. (data wpływu 12 września 2014 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 18 czerwca 2014 r. znak IPPP1/443-323/14-2/JL w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług wynajmu lokali mieszkalnych, doręczoną w dniu 24 czerwca 2014 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) w związku z § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 18 czerwca 2014 r. nr IPPP1/443-323/14-2/JL w ten sposób, że uznaje stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2014 r. (data wpływu 24 marca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług wynajmu lokali mieszkalnych - za prawidłowe w całości.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług wynajmu lokali mieszkalnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową, opodatkowaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów. Rok podatkowy Spółki jest tożsamy z rokiem kalendarzowym. Spółka jest zarejestrowanym polskim podatnikiem VAT czynnym.

Działalność gospodarcza Spółki obejmuje m.in. takie czynności jak: zarządzanie nieruchomościami, zagospodarowanie, wynajem, kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, zarządzanie nieruchomościami na zlecenie, wykonywanie robót ogólnobudowlanych w zakresie obiektów inżynierskich i budowlanych, działalność geodezyjną i poligraficzną, działalność polegającą na pośrednictwie finansowym, zarządzaniu funduszami inwestycyjnymi i zbiorczym portfelem papierów wartościowych, działalność związaną z zarządzaniem holdingiem i inną działalność według KRS. W przeważającej części Spółka dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca jest właścicielem lub użytkownikiem wieczystym ponad 100 tys. nieruchomości. Część z posiadanych przez Spółkę nieruchomości są zabudowane budynkami, w których znajdują się lokale mieszkalne.

Lokale mieszkalne posiadane przez spółkę są wynajmowane na cele mieszkaniowe. Najemcami są:

• osoby fizyczne użytkujące wynajmowane, bezpośrednio od Spółki S.A., lokale na własne potrzeby mieszkaniowe,
• organy administracji samorządowej w związku z wypełnieniem obowiązku zapewnienia lokali mieszkalnych dla mieszkańców Gminy
• osoby prawne, w których lokale te są wykorzystywane jako lokale mieszkalne dla pracowników tych podmiotów.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i treści art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o VAT, w stanie prawnym obowiązującym do i od 1 stycznia 2014 r. istnieje możliwość zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług świadczonych przez Spółkę usług najmu lokali mieszkalnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego i treści art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o VAT w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. istnieje możliwość zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług w stosunku do świadczonych przez Spółkę S.A. usług najmu lokali mieszkalnych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o VAT zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT są usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zdaniem Spółki S.A., z uwagi na fakt, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie najmu/dzierżawy nieruchomości oraz posiada w swoich zasobach lokale mieszkalne, które może wynajmować na własny rachunek i wynajmuje przedmiotowe lokale na cele mieszkaniowe, w przypadku świadczenia przez Spółkę przedmiotowych usług są one zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT.

Zdaniem Spółki realizacja celu mieszkaniowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o VAT, ma miejsce niezależnie od tego czy najemcą lokalu mieszkalnego był podmiot podnajmujący lokal na cele mieszkaniowe, czy też gdy najemca wykorzystywał wynajęte nieruchomości do zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych.

Decydującym dla zastosowania zwolnienia jest bowiem fakt, że wynajmowane nieruchomości (lokale mieszkalne) mają charakter mieszkalny oraz że będą wynajmowane w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych.

Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych.

Stanowisko Spółki S.A. potwierdzają interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP2/443-630/12-2/KG oraz IPPP3/443-1234/11-2/JK.

W dniu 18 czerwca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną nr IPPP1/443-323/14-2/JL, w której uznał stanowisko Strony w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz:

• osób fizycznych – za prawidłowe,
• organów administracji samorządowej i osób prawnych – za nieprawidłowe.
  
  

Analizując powołane w interpretacji przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, Organ podatkowy stwierdził, że gdy Spółka wynajmuje lokale osobom fizycznym na ich własne potrzeby mieszkaniowe, należy stwierdzić, że usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz tych osób nie będzie wynajmem lokali mieszkalnych na cele działalności gospodarczej najemcy i tym samym będzie spełniała przesłanki wynajmu na cel mieszkalny. W tym przypadku wynajęte lokale bezpośrednio zaspokajają potrzeby mieszkaniowe najemców. Najem następuje więc na cele mieszkalne najemców. W konsekwencji, w przypadku wynajmu przez Spółkę lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe osób fizycznych, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Natomiast w zakresie wynajmu lokali mieszkalnych organom administracji samorządowej, Organ stwierdził, że nie mamy do czynienia z wynajmem na cele mieszkalne najemcy - Organy administracji samorządowej przekazują wynajęte od Spółki lokale mieszkalne do korzystania/użytkowania osobom trzecim, zatem w tym przypadku wynajmowane lokale nie zaspokajają potrzeb mieszkaniowych najemcy, który przekazuje dalej wynajęte lokale osobom trzecim. Organ uznał więc, że w omawianym przypadku, ponieważ wynajmowane lokale nie służą bezpośrednio zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych najemcy lecz służą do ich udostępniania innym osobom, zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy nie znajduje zastosowania.

Podobnie w odniesieniu do wynajmu lokali mieszkalnych osobom prawnym, na potrzeby mieszkaniowe ich pracowników, Organ stwierdził, że wynajmowane lokale również nie zaspokajają bezpośrednio potrzeb mieszkaniowych najemcy, gdyż ten udostępnia lokale osobom trzecim – pracownikom, więc w tym przypadku również nie są spełnione wymienione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Przedmiotowa interpretacja została doręczona Stronie w dniu 24 czerwca 2014 r. (data potwierdzenia odbioru). Pismem z dnia 3 lipca 2014 r. (data nadania 7 lipca 2014 r., data wpływu 9 lipca 2014 r.) Spółka, nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem Organu, wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę wydanej interpretacji i uznania stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe w części dotyczącej zwolnienia od podatku świadczonych usług wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz organów administracji samorządowej i osób prawnych.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, pismem z dnia 7 sierpnia 2014 r. nr IPPP1/443-323/14-4/JL Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji z dnia 18 czerwca 2014 r. nr IPPP1/443-323/14-2/JL, podtrzymując jednocześnie swoje stanowisko.

W dniu 10 września 2014 r. (data wpływu 12 września 2014 r.), Strona wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na interpretację indywidualną z dnia 18 czerwca 2014 r. nr IPPP1/443-323/14-2/JL.

Strona w przedmiotowej skardze wskazała, że stanowisko Ministra Finansów jest nie do zaakceptowania. Przede wszystkim jest ono sprzeczne z literalnym brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT (co zostało też podniesione w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa). Z treści powołanego przepisu wynika bowiem jasno, że najem lub dzierżawa nieruchomości o charakterze mieszkalnym, prowadzony na własny rachunek, korzysta ze zwolnienia wówczas, gdy mamy do czynienia z lokalem o charakterze mieszkalnym oraz gdy najem taki służy wyłącznie celom mieszkaniowym. Nieuzasadnione jest więc stanowisko Organu podatkowego, że najem na służyć „celom mieszkaniowym najemcy” - ustawodawca nie wprowadził takiej przesłanki zastosowania zwolnienia, tym samym nie zawęził kręgu podmiotów korzystających z nieruchomości o charakterze mieszkalnym dla celów mieszkaniowych poprzez wskazanie konkretnego podmiotu korzystającego (lub kategorii podmiotów). Zdaniem Strony, szeroko pojęty cel mieszkaniowy, którego jednakowoż nie zdefiniowano w ustawie o podatku od towarów i usług, realizowany jest także wówczas, gdy dana nieruchomość (tu lokal mieszkalny) pełni swą funkcję mieszkaniową także w przypadku dalszego jej udostępnienia, np. przez gminę osobom trzecim albo przez osobę prawną swoim pracownikom (np. delegowanym do pracy w innej miejscowości albo z którymi zawarto umowę najmu lokalu). Cel mieszkaniowy, czyli sposób wykorzystywania lokalu, pozostaje niezmienny. Cel bowiem, to jest „to, co ma czemuś służyć” - Internetowy Słownik Języka Polskiego PWN. Jeżeli lokal ma służyć zamieszkiwaniu ludzi, tj. ma zaspokajać potrzeby mieszkaniowe ludzi i faktycznie temu służy (np. nie jest wykorzystywany na prowadzenie biura), to przesłanka celu mieszkaniowego zostaje spełniona. W przypadku gminy, udostępnienie lokali mieszkalnych osobom fizycznym na cele mieszkaniowe, w przedstawionym stanie faktycznym, stanowi czynność w ramach zadań własnych gminy. Szczegółowe warunki realizacji tego zadania wynikają z przepisów Ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. 2014. 150 j.t.). Realizacja zadań własnych gminy stanowi działalność publiczną państwa - nie jest działalnością gospodarczą z wykorzystaniem najmowanego uprzednio lokalu. Nie można więc twierdzić, że najem dokonywany na rzecz gminy realizuje cel gospodarczy, nadal cel mieszkaniowy zostaje tu zachowany pomimo „przesunięcia” podmiotu ostatecznie korzystającego z lokalu.

W odniesieniu zaś do najmu lokali mieszkalnych na rzecz innych osób prawnych, które wykorzystują owe lokale na cele mieszkaniowe dla swoich pracowników, należy przyjąć, że także najem na rzecz tych osób prawnych realizuje cel mieszkaniowy. Przedmiotowe lokale zachowują swój charakter i przeznaczenie - tj. charakter mieszkaniowy z przeznaczeniem na zamieszkiwanie ludzi, innymi słowy zaspakajają potrzeby mieszkaniowe pracowników podmiotu najmującego lokal mieszkaniowy, wobec tego cel mieszkaniowy zostaje tu zrealizowany.

W tym miejscu Skarżąca pragnie jeszcze raz podkreślić, że zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o VAT ma charakter przedmiotowy a nie przedmiotowo-podmiotowy, co wynika wprost z treści ustawy - „zwalnia się od podatku: (...) usługi w zakresie (...)”. Oznacza to, że jedyne przesłanki mogące być przedmiotem rozważań zmierzających do zastosowania niniejszego zwolnienia, dotyczą wyłącznie charakteru lokalu oraz celu jego wykorzystywania, a nie charakteru podmiotu będącego najemcą. Również treść art. 135 ust. 1 lit. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1. ze zm. - dalej jako „Dyrektywa”) wskazuje na przedmiotowy charakter zwolnienia, którego istotą jest treść samej usługi (dzierżawa i wynajem nieruchomości). Co prawda art. 135 ust. 1 zdanie drugie Dyrektywy zezwala państwom członkowskim na wprowadzenie dodatkowych wyłączeń dotyczących zakresu stosowania zwolnienia przewidzianego dla dzierżawy i wynajmu nieruchomości, nie oznacza to jednak dowolności i zmiany zwolnienia przedmiotowego na przedmiotowo-podmiotowe (zwolnienia o charakterze przedmiotowo-podmiotowym wymieniono odrębnie w art. 132 Dyrektywy). Tym samym należy stwierdzić, że dla zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o VAT liczy się charakter danej usługi - tj. najem/dzierżawa nieruchomości o charakterze mieszkalnym oraz spełnienie celu jakim jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych ludzi. Tak długo, jak długo dany lokal mieszkalny spełnia swą rolę, tj. służy zamieszkiwaniu ludzi, cel ustawowy zostaje spełniony. W opinii Strony, w przedstawionym stanie faktycznym, w każdym z powołanych przypadków, zachowany zostaje cel mieszkaniowy najmu, także w przypadku najmu na rzecz gminy, która w dalszej kolejności udostępnia lokal mieszkalny obywatelom w ramach zadań własnych administracji samorządowej, jak również w przypadku najmu na rzecz innych osób prawnych udostępniających lokale swoim pracownikom na cele mieszkaniowe.

Strona zauważa, że Wnioskodawca nie świadczy usług związanych z zakwaterowaniem (wg PKWiU 55). Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - Dz. U.2008.207.1293 - usługi związane z zakwaterowaniem obejmują m.in. usługi w zakresie noclegów i usług towarzyszących, świadczone przez hotele, motele, pensjonaty, centra odnowy biologicznej i inne obiekty hotelowe, usługi świadczone przez pola namiotowe i pola kempingowe, schroniska młodzieżowe, tymczasowe lub długoterminowego zakwaterowania w domach studenckich, internatach i bursach szkolnych, hotelach pracowniczych czy blokach mieszkalnych. Żadne z powyższych usług nie są wykonywane przez gminy z wykorzystaniem lokali najmowanych od Wnioskodawcy ani też przez osoby prawne wykorzystujące lokale najmowane od Spółki S.A. dla swoich pracowników. Tym samym według Skarżącej, odwołanie się organu podatkowego do art. 43 ust. 20 Ustawy o VAT staje się całkowicie bezzasadne.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi wniesionej w dniu 10 września 2014 r., po ponownym przeanalizowaniu opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2014 r. (data wpływu 24 marca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług wynajmu lokali mieszkalnych - jest prawidłowe.

Wobec powyższego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Powyższy przepis wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
• charakter mieszkalny nieruchomości,
• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi według stawki 23%, gdyż najem, jako usługa wypełnia określoną w art. 8 ustawy definicję usług i stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Jak wynika z wniosku, lokale mieszkalne posiadane przez Spółkę są wynajmowane na cele mieszkaniowe. Najemcami są:

• osoby fizyczne użytkujące wynajmowane, bezpośrednio od Spółki S.A., lokale na własne potrzeby mieszkaniowe,
• organy administracji samorządowej w związku z wypełnieniem obowiązku zapewnienia lokali mieszkalnych dla mieszkańców Gminy
• osoby prawne, w których lokale te są wykorzystywane jako lokale mieszkalne dla pracowników tych podmiotów.
  
  

Z cytowanych przepisów wynika, że usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Przy czym dotyczy to zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący - najemca - podnajemca.

Zatem w analizowanej sprawie bez znaczenia jest fakt, że najemcą lokali jest również gmina bądź inna osoba prawna, które udostępniają lokale swoim mieszkańcom/pracownikom. W tych przypadkach najem nieruchomości następuje na cele mieszkaniowe tych osób zatem cel najmu pozostaje mieszkaniowy, mimo że mieszkańcy gminy/pracownicy nie wynajmują lokali bezpośrednio od wynajmującego (Spółki). Należy podkreślić, że na każdym etapie wynajmowania lokalu mieszkaniowego z przeznaczeniem go wyłącznie na cele mieszkaniowe można stosować ww. zwolnienie od podatku VAT.

Ze względu na powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie zostały spełnione wyżej opisane przesłanki, w związku z czym świadczona przez Spółkę usługa wynajmu lokali na cele mieszkaniowe na rzecz:

• osób fizycznych,
• organów administracji samorządowej,
• osób prawnych,

korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto w analizowanej sprawie nie ma zastosowania art. 43 ust. 20 ww. ustawy, zgodnie z którym zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55), ponieważ z wniosku nie wynika, aby Spółka wykonywała takie usługi.

Tym samym stanowisko Spółki przedstawione we wniosku jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji (18 czerwca 2014 r.).

Jednocześnie podkreśla się, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2014 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.