Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/4510-1064/15-2/DP
z 9 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2015 r. (data wpływu 14 grudnia 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych otrzymania wierzytelności pożyczkowych w wyniku rozwiązania spółki osobowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych otrzymania wierzytelności pożyczkowych w wyniku rozwiązania spółki osobowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Polski (dalej: Wnioskodawca), jest aktualnie wspólnikiem spółki komandytowej z siedzibą w Polsce (dalej Spółka Komandytowa). W przyszłości Spółka Komandytowa będzie wspólnikiem innej spółki osobowej (jawnej lub komandytowej) z siedzibą na terytorium Polski (dalej Spółki Osobowej).

Jednocześnie rozważane jest dokonanie w przyszłości rozwiązania Spółki Osobowej bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego. Jak wskazano wcześniej wspólnikiem Spółki Osobowej będzie Spółka Komandytowa, której z kolei wspólnikiem będzie Wnioskodawca. Przewiduje się przy tym, że na moment rozwiązania w skład majątku Spółki Osobowej mogą wchodzić m.in. wierzytelności wobec Spółki Komandytowej z tytułu pożyczek udzielonych przez Spółkę Osobową (obejmujące również wierzytelności z tytułu odsetek należnych od zaciągniętych pożyczek).

Sposób podziału majątku Spółki Osobowej zostanie określony w ten sposób, że w toku rozwiązania Spółki Osobowej, Spółka Komandytowa nabędzie m.in. wierzytelność przysługującą Spółce Osobowej z tytułu pożyczki udzielonej przez Spółkę Osobową Spółce Komandytowej. W konsekwencji takiego podziału majątku Spółki Osobowej, w związku z jej rozwiązaniem dojdzie do wygaśnięcia zobowiązania Spółki Komandytowej z tytułu zaciągniętych pożyczek (oraz ewentualnych odsetek) w drodze tzw. konfuzji (confusio). Konfuzja stanowi instytucję prawa cywilnego, powodującą wygaśnięcie prawa podmiotowego (wierzytelności Spółki Osobowej wobec Spółki Komandytowej) na skutek połączenia w jednym podmiocie - Spółce Komandytowej prawa (wierzytelności wobec Spółki Komandytowej) i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (zobowiązania Spółki Komandytowej wobec Spółki Osobowej). Momentem wygaśnięcia tego zobowiązania będzie moment przekazania przez Spółkę Osobową wierzytelności w ramach podziału majątku Spółki Osobowej pozostałego po rozwiązaniu pomiędzy jej wspólników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy rozwiązanie Spółki Osobowej bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego oraz wydanie ze Spółki Osobowej i otrzymanie przez Spółkę Komandytową wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych Spółce Komandytowej przez Spółkę Osobową oraz wygaśnięcie tych wierzytelności na skutek konfuzji nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych po stronie Wnioskodawcy, będącego wspólnikiem Spółki Komandytowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, rozwiązanie Spółki Osobowej bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego oraz wydanie ze Spółki Osobowej i otrzymanie przez Spółkę Komandytową wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych Spółce Komandytowej przez Spółkę Osobową oraz wygaśnięcie tych wierzytelności na skutek konfuzji nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych po stronie Wnioskodawcy, będącego wspólnikiem Spółki Komandytowej, a zatem czynność ta będzie neutralna podatkowo.

Powyższe (w zakresie odsetek) uwarunkowane będzie tym, iż odsetki od pożyczek nie zostaną spłacone na rzecz otrzymującego wspólnika (Spółki Komandytowej).

Na wstępie wskazać należy, że w przypadku spółek osobowych (niebędących osobami prawnymi) podatnikami podatku dochodowego są odpowiednio wspólnicy tych spółek. W związku z powyższym, wszelkie skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółek osobowych należy rozpatrywać w odniesieniu do wspólników tych spółek, którym w przypadku Spółki Komandytowej jest Wnioskodawca (tj. w oparciu o przepisy ustawy o PDOP).

Wskazane poniżej uregulowania ustawy z dnia z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (dalej: KSH) dotyczące rozwiązania spółki jawnej, w związku z brakiem odrębnych regulacji znajdują zgodnie z art. 103 KSH również zastosowanie wobec spółek komandytowych, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Należy zauważyć następnie, że zgodnie z art. 58 KSH rozwiązanie spółki powodują:

• przyczyny przewidziane w umowie spółki,
  
• jednomyślna uchwała wszystkich wspólników,
  
• ogłoszenie upadłości spółki,
  
• śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości,
  
• wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika,
  
• prawomocne orzeczenie sądu.
  
  
  

Natomiast, jak wskazuje art. 67 § 1 KSH, w przypadkach określonych w art. 58 KSH należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Mając na uwadze powyższe, co potwierdza również doktryna, przepis art. 67 § 1 KSH ma charakter dyspozytywny, bowiem wspólnicy mogą uzgodnić inny sposób zakończenia działalności spółki. Tym samym likwidacja spółki jawnej/komandytowej nie jest obligatoryjna, gdyż zakończenie jej działalności może się odbyć bez jej przeprowadzenia.

W konsekwencji, wspólnicy spółki osobowej mogą postanowić o zakończeniu jej działalności poprzez jej rozwiązanie bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż w jego ocenie zarówno likwidacja, jak i rozwiązanie spółki niebędącej osobą prawną bez likwidacji podejmowane są z tych samych przyczyn i dla osiągnięcia tego samego skutku w postaci zaprzestania działalności spółki oraz ustania jej bytu prawnego. Formalne różnice między ww. procedurami nie powinny mieć wpływu na odmienną ocenę konsekwencji podatkowych instytucji rozwiązania spółki osobowej.

Zgodnie z art. 7 ust. l ustawy o PDOP, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochód jest nadwyżką sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągniętą w roku podatkowym. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera jedynie przykładowy katalog źródeł przychodu. W myśl bowiem przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o PDOP przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o PDOP). W oparciu o powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

Jednocześnie zgodnie z przepisem art. 12 ust. 4 pkt 3a) ustawy o PDOP do przychodów nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu:

• likwidacji takiej spółki,
  
• wystąpienia z takiej spółki, w części odpowiadającej wydatkom na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w takiej spółce i uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 5, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w takiej spółce.
  
  

Dalej, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3b) ustawy o PDOP do przychodów nie zalicza się także „wartości innych niż wymienione w pkt 3a składników majątku, w tym wierzytelności, otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki łub z tytułu jej likwidacji; przychodem jest jednak w przypadku:

1. odpłatnego zbycia tych składników majątku - ich wartość wyrażona w cenie, za którą wspólnik je zbywa; przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio,
2. spłaty otrzymanej wierzytelności – przychód uzyskany z tej spłaty”.
   
   

Jednocześnie, z dniem 1 stycznia 2015 r. nastąpiło wprowadzenie do ustawy o PDOP przepisu art. 12 ust. 4g, zgodnie z którym przez środki pieniężne, o których mowa w ust. 4 pkt 3a), rozumie się również wartość wierzytelności uprzednio zarachowanej jako przychód należny, pomniejszonej o należny podatek od towarów i usług, oraz wierzytelności z tytułu udzielonej przez spółkę niebędącą osobą prawną pożyczki - z wyjątkiem wierzytelności z tytułu odsetek od opóźnionej zapłaty oraz wierzytelności z tytułu odsetek od takiej pożyczki, jeżeli wierzytelności te zostały spłacone na rzecz otrzymującego je wspólnika. Zdaniem Wnioskodawcy, regulacja ta niejako porządkuje kwestie związane z otrzymaniem składników majątki spółki osobowej w wyniku jej likwidacji/rozwiązania bez przeprowadzania likwidacji, jednoznacznie statuując, iż:

• części nominalne wierzytelności zarachowanych jako przychody należne i wierzytelności pożyczkowe traktuje się analogicznie jak środki pieniężne – tj. ich otrzymanie w ramach majątku likwidacyjnego oraz późniejsza spłata „na rzecz otrzymującego je wspólnika” – nie stanowi dla niego przychodu podatkowego;
  
• odsetki od opóźnionej zapłaty i odsetki od pożyczek - będą traktowane jak środki pieniężne jedynie, gdy nie dochodzi następnie do ich spłaty na rzecz otrzymującego wspólnika (np. taka sytuacja nastąpi, gdy odsetki wygasną wskutek kontuzji). Natomiast w przypadku zbycia lub spłaty takiej wierzytelności - nie będzie ona traktowana jako środki pieniężne.
  
  

Powyższe regulacje potwierdzają ugruntowane stanowisko Ministra Finansów, iż w sytuacji takiej jak niniejsza otrzymanie przez Spółkę Komandytową w wyniku rozwiązania Spółki Osobowej (przez wzgląd na unormowania KSH rozwiązanie należy rozumieć na równi z likwidacją) wierzytelności z tytułu pożyczek i odsetek od udzielonych Spółce Komandytowej pożyczek oraz wygaśnięcie zobowiązania Spółki Komandytowej (wspólnika Spółki Osobowej) wobec Spółki Osobowej, poprzez następującą w ten sposób konfuzję, na skutek połączenia w jednym podmiocie – Spółce Komandytowej prawa (wierzytelności Spółki Osobowej wobec Spółki Komandytowej) i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (zobowiązania Spółki Komandytowej wobec Spółki Osobowej), w żadnym zakresie nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu PDOP po stronie Wnioskodawcy. Będzie to więc czynność neutralna podatkowo.

Dalej, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit a) ustawy o PDOP za przychody z działalności gospodarczej uznaje się również zasadniczo wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy Należy wskazać, że w omawianym przepisie ustawodawca posługuje się, w odniesieniu do wymienionych w nim kategorii przychodów, m.in. terminem „umorzonych zobowiązań”. Pojęcie to nic zostało jednak zdefiniowane w ustawie o PDOP.

W związku z powyższym, należy odwołać się do wykładni językowej użytego terminu. I tak, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN (www.sip.pwn.pl/szukaj/umorzony), „umorzyć” oznacza m.in. „zrezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych”. Termin „umorzony” zastosowany w odniesieniu do zobowiązania oznacza zatem skutek w postaci zmniejszenia lub zlikwidowania tego zobowiązania poprzez uzyskanie zrzeczenia się należności przez, wierzyciela. Stąd skutkiem umorzenia zobowiązania jest zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania dłużnika w stosunku do wierzyciela, za jego zgodą, co prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania. W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r – Kodeks cywilny (dalej Kodeks cywilny), zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Zatem o uznaniu zobowiązania za umorzone w całości lub w części decyduje spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze, w przypadku wierzyciela konieczne jest złożenie oświadczenia woli o zwolnieniu dłużnika z długu i po drugie, w przypadku dłużnika konieczne jest złożenie oświadczenia woli o tym, że zwolnienie to przyjmuje. Jedynie w takim przypadku, w wyniku złożenia dwóch oświadczeń woli uznać można, że jedna ze stron rezygnuje z przysługującego jej świadczenia pieniężnego, natomiast druga ze stron uzyskuje z tego tytułu przysporzenie majątkowe, stanowiące przychód podlegający opodatkowaniu PDOP na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o PDOP.

W omawianym zdarzeniu przyszłym, w wyniku rozwiązania Spółki Osobowej wierzytelność tej spółki z tytułu pożyczki udzielonej Spółce Komandytowej, zostanie przeniesiona na tę Spółkę Komandytową, wskutek czego stanie się ona jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem. W takim przypadku natomiast, tj. gdy dochodzi do połączenia w ramach tego samego podmiotu prawa (np. wierzytelności) i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (np. zobowiązania) wygaśnięciu ulega prawo podmiotowe (np. z tytułu pożyczki), tj. następuje konfuzja tego prawa podmiotowego. W omawianym stanie faktycznym wygaśnie zatem wierzytelność Spółki Osobowej wobec Spółki Komandytowej oraz dług Spółki Komandytowej wobec Spółki Osobowej z tytułu przedmiotowej pożyczki.

Należy jednak podkreślić, że do wygaśnięcia zobowiązania po stronie Spółki Komandytowej z tytułu otrzymanej pożyczki dojdzie nie wskutek umorzenia lecz poprzez konfuzję prawa podmiotowego z mocy prawa, następującą w wyniku rozwiązania bez likwidacji Spółki Osobowej i podziału jej majątku. W szczególności do wygaśnięcia tego zobowiązania nie dojdzie wskutek złożenia odpowiednich oświadczeń woli wierzyciela i dłużnika.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym zdarzeniu przyszłym, wygaśnięcie zobowiązania Spółki Komandytowej wobec Spółki Osobowej z tytułu zaciągniętych pożyczek oraz odsetek należnych od tych pożyczek, poprzez konfuzję, następującą w wyniku przedmiotowego rozwiązania Spółki Osobowej, nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu PDOP po stronie Wnioskodawcy będącego wspólnikiem Spółki Komandytowej na podstawie jakiegokolwiek przepisu PDOP. Podkreślić należy przy tym że powyższy wniosek jest ponad wszelką wątpliwość zgodny także z naturą wskazanych rozliczeń – mianowicie, wcześniejsza spłata pożyczki przez Spółkę Komandytową oraz następnie otrzymanie środków pieniężnych przez Spółkę Komandytową w wyniku rozwiązania Spółki Osobowej, prowadziłaby do identycznych skutków podatkowych. Potwierdza to prawidłowość wskazanej konkluzji także z perspektywy gospodarczej wykładni przepisów podatkowych.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że podobne stanowisko potwierdzają również organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych wydawanych na gruncie przepisów z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych. I tak, np.: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 25 listopada 2014 r. znak ILPB4/423-405/14-4/ŁM w której organ potwierdził zdanie podatnika, iż: „Rozważane rozwiązanie Spółki osobowej bez przeprowadzenia likwidacji może skutkować otrzymaniem przez Wnioskodawcę składnika majątku w postaci wierzytelności z tytułu pożyczki udzielonej Wnioskodawcy przez Spółkę osobową. W konsekwencji powyższego dojdzie do konfuzji wierzytelności i zobowiązania z umowy pożyczki, w wyniku której wzajemne prawa i obowiązki z tego tytułu ulegną wygaśnięciu z mocy prawa. W ocenie Wnioskodawcy, konfuzja jako sposób wygaśnięcia zobowiązania jest neutralna podatkowo na gruncie ustawy o CIT, tj. nie powoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu po stronie podmiotu, którego zobowiązanie wygasło w wyniku konfuzji W szczególności należy podkreślić, że w wyniku konfuzji wygaśnie zarówno dług, jak i odpowiadająca mu wierzytelność.”

Podobnie, na potrzeby ustawy o PDOF organy podatkowe potwierdzają powyższe stanowisko. I tak przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji wydanej dnia 23 października 2015 r. znak IBPB-1-1/4510-40/15/EN potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „W konsekwencji, wygaśnięcie zobowiązania Wnioskodawcy wobec Spółki jawnej powstałej z przekształcenia SKA poprzez konfuzję, następującą w wyniku nabycia wierzytelności Wnioskodawcy w toku rozwiązania/likwidacji Spółki jawnej, na skutek połączenia w rękach tej samej osoby (Wnioskodawcy) prawa (wierzytelności) i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (zobowiązania Wnioskodawcy), nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT”.

Podobnie ten sam organ w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 27 stycznia 2015 r. znak IBPBI/1/415-1333/14/BK, gdzie odstąpiono od uzasadnienia w pełni podzielił stanowisko wnioskodawcy stwierdzającego, że: „Reasumując, zdaniem Wnioskodawczyni, w analizowanym zdarzeniu przyszłym otrzymanie przez nią w wyniku likwidacji Spółki osobowej (zgodnie z właściwymi postanowieniami umowy Spółki osobowej) wierzytelności z tytułu udzielonej Wnioskodawczyni pożyczki oraz wierzytelności z tytułu odsetek od tej pożyczki oraz wygaśnięcie zobowiązania Wnioskodawczyni (wspólnika Spółki osobowej) wobec Spółki osobowej z tytułu zaciągniętej pożyczki oraz odsetek od tej pożyczki, poprzez konfuzję następującą w wyniku likwidacji Spółki osobowej, na skutek połączenia w jednym podmiocie (Wnioskodawczyni) prawa (wierzytelności Spółki osobowej wobec Wnioskodawczyni) i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (zobowiązania Wnioskodawczyni wobec Spółki osobowej), w żadnym zakresie nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu PTT po stronie Wnioskodawczyni.”

Pomimo, iż wskazana interpretacja została wydana w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, zdaniem Wnioskodawcy pozostaje ona również aktualna na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, rozwiązanie Spółki Osobowej bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego oraz wydanie ze Spółki Osobowej i otrzymanie przez Spółkę Komandytową wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych Spółce Komandytowej przez Spółkę Osobową oraz wygaśnięcie tych wierzytelności na skutek konfuzji nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych po stronie Wnioskodawcy, będącego wspólnikiem Spółki Komandytowej, a zatem czynność ta będzie neutralna podatkowo.

Powyższe (w zakresie odsetek) uwarunkowane będzie tym, iż odsetki od pożyczek nie zostaną spłacone na rzecz otrzymującego wspólnika (Spółki Komandytowej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.