Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-102/16-4/AT
z 6 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2016 r. (data wpływu 4 marca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 13 kwietnia 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kaucji z tytułu terminowej płatności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 13 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kaucji z tytułu terminowej płatności.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obejmującym m.in. sprzedaż nawozów i środków ochrony roślin. Sprzedaż dokumentowana jest fakturami VAT z odroczonym terminem płatności. Wnioskodawca, celem zabezpieczenia terminowej płatności należności z tytułu sprzedaży nawozów i środków ochrony roślin, zamierza obciążać kontrahentów tzw. „kaucją za terminową płatność”. Obciążenie odbywałoby się w następujący sposób:

• do każdej faktury sprzedażowej Wnioskodawca doda osobną pozycję nazywającą się „kaucja za terminową płatność” w wysokości …% pozostałych wymienionych w fakturze pozycji brutto,
• w przypadku dokonania przez kontrahenta terminowej płatności należności wynikających z faktury, Wnioskodawca skoryguje fakturę usuwając z jej treści pozycję pod nazwą „kaucja za terminową płatność”,
• w przypadku uchybienia przez kontrahenta terminowej zapłaty należności wskazanych na fakturze, kaucja zostanie przez Wnioskodawcę zatrzymana.

„Kaucja za terminową płatność” z tytułu sprzedaży nawozów i środków ochrony roślin uiszczana (wnoszona) będzie przez kontrahentów dopiero w momencie zapłaty przez nich zobowiązań wynikających z faktury. W momencie wystawienia faktury, a wiec sprzedaży i wydania towaru, kontrahenci zobowiążą się jedynie do jej zapłaty poprzez przyjęcie faktury dokumentującej sprzedaż, w treści której jedna z pozycji będzie dotyczyła przedmiotowej kaucji.

W momencie dokonania przez kontrahenta wskazanej we wniosku terminowej płatności należności wynikającej z faktury „kaucja za terminową płatność” z tytułu sprzedaży nawozów i środków ochrony roślin będzie zwracana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy stosowana przez Wnioskodawcę „kaucja za terminową płatność” powinna być opodatkowana VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, na stanowiące podstawę niniejszego wniosku pytanie należy udzielić odpowiedzi negatywnej.

Kaucja, o której mowa w części opisującej stan faktyczny, w ocenie Wnioskodawcy, nie podlega opodatkowaniu VAT. Kaucja nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Tym samym – jak wskazano ostatecznie w uzupełnieniu wniosku – kaucja nie podlega opodatkowaniu, gdyż ma jedynie charakter zabezpieczenia prawidłowego wykonania umowy sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Według art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty.

Natomiast w myśl art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży.

Na mocy art. 29a ust. 11 ustawy, do podstawy opodatkowania nie wlicza się wartości opakowania, jeżeli podatnik dokonał dostawy towaru w opakowaniu zwrotnym, pobierając kaucję za to opakowanie lub określając taką kaucję w umowie dotyczącej dostawy towaru.

W przypadku niezwrócenia przez nabywcę opakowania, o którym mowa w ust. 11, podstawę opodatkowania podwyższa się o wartość tego opakowania (…), o czym stanowi art. 29a ust. 12 ustawy.

Ustalenie czy kaucja podlega opodatkowaniu VAT wymaga zatem analizy czy będzie ona stanowić zapłatę z tytułu którejkolwiek z czynności określonych w art. 5 ustawy o VAT. Zbadania wymaga jednocześnie, czy kaucja ta wniesiona była w związku z rozliczaniem pomiędzy stronami transakcji opakowań.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „kaucji”. W związku z tym, w celu ustalenia konsekwencji podatkowych pobierania i przekazywania kaucji przez Wnioskodawcę należy posłużyć się definicją językową przedmiotowego pojęcia. Zgodnie ze słownikową definicją (według Internetowego Słownika Języka Polskiego - http://www.sjp.pl) - „kaucja” jest to: „suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania umowy; zastaw; zabezpieczenie; gwarancja”.

Cechą charakterystyczną kaucji jest więc to, że może ona zostać wykorzystana tylko w ściśle określonym przypadku, tj. w razie niedopełnienia zobowiązania. Zabezpieczenie wykonania umowy, poprzez ustanowienie kaucji, ma charakter gwarancyjny, zabezpieczający, co oznacza, że ustanowiona jest ona na wypadek, gdyby strona umowy, która złożyła kaucję nie wywiązała się z niej. Wówczas druga strona umowy może zaspokoić się ze złożonej kaucji.

Na tle powyższego należy stwierdzić, że specyfika kaucji ma spełniać przede wszystkim funkcję gwarancyjną, podlegającą zwrotowi i nie stanowiącej w takiej sytuacji elementu zapłaty. W okolicznościach przedmiotowej sprawy zasadne jest jednoznaczne rozróżnienie kwoty otrzymanej kaucji przez Wnioskodawcę na część podlegającą zwrotowi w sytuacji spełnienia świadczenia przez nabywcę towaru i część podlegającą przepadkowi w sytuacji nie spełnienia świadczenia. Gdy kaucja nie przepada (jest zwracana), nie jest ona związana z usługą ani dostawą towarów w rozumieniu przepisów o VAT. W tym zakresie kaucja nie podlega opodatkowaniu VAT. Natomiast jeżeli kwota kaucji otrzymanej od nabywcy jest zatrzymana w związku z niewywiązaniem się przez kontrahenta z jego obowiązków wobec Wnioskodawcy (tu: niespełnienia stosownego świadczenia – terminowej zapłaty z tytułu nabycia nawozów i środków ochrony roślin) stanowi wynagrodzenie tytułem dokonanej dostawy.

W niniejszej sprawie całokształt przedstawionych okoliczności wskazuje bowiem, że umowne zobowiązanie do przekazania przez nabywcę „Kaucji za terminową płatność” z tytułu sprzedaży nawozów i środków ochrony roślin na rzecz Wnioskodawcy dokonującego dostawy, pod rygorem zatrzymania jej przez Wnioskodawcę w okolicznościach, gdy będzie ona uiszczana dopiero w momencie zapłaty przez nabywcę zobowiązań wynikających z faktury, będzie wyczerpywała w istocie znamiona elementu zapłaty w ramach dostawy. Jej formuła będzie miała na celu wynagrodzenie Wnioskodawcy w związku z dostawą. W ramach tej dostawy Wnioskodawca dostarczy towar, a nabywca dokona zapłaty, co faktycznie – jako, że wskazana kaucja uiszczana będzie w chwili zapłaty zobowiązań z tytułu wystawionej przez Wnioskodawcę faktury – będzie prowadziło do wygaśnięcia stosownych roszczeń ze strony Wnioskodawcy względem kontrahenta. Charakter opisanej transakcji wskazuje, że „kaucja za terminową zapłatę” będzie elementem cenotwórczym wzajemnych rozliczeń między Wnioskodawcą a kontrahentem. Tym samym kwota tej kaucji otrzymanej od nabywcy będzie stanowiła zapłatę w ramach wzajemnie zobowiązującej umowy (dostawy w zamian za zapłatę). W rezultacie kwota ta zwiększy podstawę opodatkowania dokonanej dostawy towarów w rozumieniu powołanego uprzednio przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.