Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-162/16/RS
z 4 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 5 lutego 2016 r. (data wpływu 9 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 18 sierpnia 2011 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła w drodze umowy sprzedaży do majątku wspólnego małżeńskiego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Małżonkowie zamierzają do końca 2016 r. dokonać odpłatnego zbycia ww. prawa do lokalu na podstawie umowy sprzedaży. Następnie chcą nie później niż w okresie 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie ww. prawa do lokalu nabyć nieruchomość, będącą budynkiem mieszkalnym z gruntem związanym z tym budynkiem, położoną na terenie Republiki Federalnej Niemiec z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe. Małżonkowie mają zamiar zamieszkać w nabytej na terenie Niemiec nieruchomości. Nieruchomość ta nie będzie przeznaczona na potrzeby wykonywania działalności gospodarczej, w szczególności nie będzie ona odpłatnie wynajmowana. Na nabycie tej nieruchomości małżonkowie zamierzają przeznaczyć środki uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia ww. prawa do lokalu. Do nabycia nieruchomości w Niemczech oraz zbycia ww. prawa do lokalu jeszcze nie doszło.

Zarówno Wnioskodawczyni jak i Jej mąż są polskimi rezydentami podatkowymi w dniu składania niniejszego wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 i 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 27 umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie 14 maja 2003 r., będzie uprawniał do skorzystania ze zwolnienia zawartego w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku nabycia na własne cele mieszkaniowe nieruchomości znajdującej się na terenie Republiki Federalnej Niemiec w opisanych okolicznościach?
2. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nabycie wskazane w treści pytania nr 1 dokonane w terminie 2 lata od końca roku podatkowego w którym nastąpi zbycie prawa do lokalu mieszkalnego (do końca 2018 r.) będzie uprawniało do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 i 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 27 umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie 14 maja 2003 r. uprawnia ich do skorzystania z ulgi zawartej w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku nabycia na własne cele mieszkaniowe nieruchomości znajdującej się na terenie Republiki Federalnej Niemiec.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, praw majątkowych.

W myśl art. 21 ust. 25 ustawy, za wydatki poniesione na cele mieszkaniowe uważa się w szczególności m.in. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udział w takim lokalu, a także nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem - jeżeli nieruchomości te są położone w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 27 ustawy, warunkiem zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, w przypadku dokonywania ww. wydatków na nabycie nieruchomości na terytorium innego ze wskazanych krajów niż terytorium Polski jest istnienie podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terenie podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe.

Rzeczpospolitą Polską z Republiką Federalną Niemiec łączy umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, od majątku która została zawarta 14 maja 2003 r. w Berlinie. Umowę tę następnie ratyfikowano i opublikowano. Art. 27 umowy polsko-niemieckiej stanowi, że organy obu państw mogą wymieniać się informacjami niezbędnymi do jej stosowania oraz dotyczącymi prawa krajowego w odniesieniu do podatków bez względu na ich rodzaj i nazwę pobieranych w tych krajach.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zapis ten uprawnia organ podatkowy Rzeczpospolitej Polskiej do uzyskania od organu podatkowego Republiki Federalnej Niemiec informacji podatkowych, o których umowa w treści art. 21 ust. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem spełnione są przesłanki umożliwiające skorzystanie z ulgi wskazanej w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy w przypadku nabycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe znajdującej się na terytorium Republiki Federalnej Niemiec.

W tym zakresie wypowiedział się, na tle wcześniejszego stanu prawnego, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 kwietnia 2011 r. sygn. akt II FSK 2059/09, który powołując się na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że konieczność respektowania przez polskie sądy, a w konsekwencji – także inne organy władzy publicznej prawa unijnego, wskazana wprost w rozpoznanej przez Trybunał Sprawiedliwości UE sprawie C-345/2005 Komisja Europejska przeciwko Republice Portugalii (wyrok z 26 października 2006 r.) nakazywałby uznać stanowisko kwestionujące zaskarżony wyrok za bezzasadne. Jak przyznał Trybunał uchybia zobowiązaniom, które na nim ciążą z mocy art. 18, 39 i 43 TWE, jak również art. 28 i 31 porozumienia EOG, państwo członkowskie, które utrzymuje w mocy przepisy podatkowe uzależniające skorzystanie ze zwolnienia od opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości służących jako własne, stałe miejsce zamieszkania podatnika lub członków jego gospodarstwa domowego od warunku, by uzyskane przychody zostały ponownie zainwestowane w nabycie nieruchomości położonej na terytorium kraju. W przekonaniu Trybunału podatnik, który decyduje się dokonać sprzedaży posiadanej przez siebie nieruchomości mieszkalnej położonej w jednym państwie członkowskim w celu przeniesienia miejsca swego zamieszkania na terytorium innego państwa członkowskiego i nabycia tam innej nieruchomości przeznaczonej na mieszkanie w ramach wykonywania prawa każdego obywatela Unii Europejskiej do swobodnego przemieszczania się, przebywania na terytorium państw członkowskich poddany jest na gruncie podatkowym niekorzystnemu traktowaniu w porównaniu do osoby, która zachowuje miejsce swojego zamieszkania na terytorium danego państwa członkowskiego.

W opinii Wnioskodawczyni, stanowisko powyższe znajduje również odzwierciedlenie w dotychczas wydanych interpretacjach indywidualnych w odniesieniu do przytoczonych przepisów. Przykładowo: IBPBII/2/4511-201/15/MW, IPPB4/415-403/12-4/JK2, IPPB4/4160-34/12-2/MP.

Wnioskodawczyni wskazuje również, że przepis art. 21 ust. 27 ustawy nie określa szczegółowo treści przepisów stanowiących podstawę do wymiany informacji podatkowej pomiędzy umawiającymi się krajami, a jedynie uzależnia skorzystanie ze zwolnienia od istnienia takowej podstawy. Tymczasem treść art. 27 umowy polsko-niemieckiej uprawnia organ podatkowy Rzeczpospolitej Polskiej do uzyskania od organu podatkowego Republiki Federalnej Niemiec informacji podatkowych, o których mowa w treści art. 21 ust. 27 ustawy, a zatem spełnione są przesłanki umożliwiające skorzystanie z ulgi wskazanej w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według Wnioskodawczyni, w przedstawionym zdarzeniu nabycie budynku mieszkalnego razem z przynależnym gruntem będzie urzeczywistniało realizację własnych celów mieszkaniowych, o których mowa w treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy. Wnioskodawczyni wraz z mężem zamierza bowiem zamieszkać w powyższej nieruchomości, nie będą wykorzystywać jej do prowadzenia działalności gospodarczej, w szczególności nie będą jej wynajmować.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawczyni, nabycie nieruchomości znajdującej się na terytorium Republiki Federalnej Niemiec w celu zamieszkania w niej, pod warunkiem, że nabycie nastąpi w terminie do końca 2018 r., przy założeniu iż zbycie prawa do lokalu nastąpi do końca 2016 r., uprawnia do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Zgodnie z treścią art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Natomiast za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ustawy).

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6f ustawy, koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Stosownie do art. 30e ust. 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ustawy).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W myśl art. 21 ust. 25 pkt 1) ww. ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

• położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 cytowanej ustawy).

W przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 27 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 28 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

• przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Jak wynika ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, w dniu 18 sierpnia 2011 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła w drodze umowy sprzedaży do majątku wspólnego małżeńskiego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Małżonkowie zamierzają do końca 2016 r. dokonać odpłatnego zbycia ww. prawa do lokalu na podstawie umowy sprzedaży. Następnie chcą nie później niż w okresie 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie ww. prawa do lokalu nabyć nieruchomość, będącą budynkiem mieszkalnym z gruntem związanym z tym budynkiem, położoną na terenie Republiki Federalnej Niemiec z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe. Małżonkowie mają zamiar zamieszkać w nabytej na terenie Niemiec nieruchomości. Nieruchomość ta nie będzie przeznaczona na potrzeby wykonywania działalności gospodarczej, w szczególności nie będzie ona odpłatnie wynajmowana. Na nabycie tej nieruchomości małżonkowie zamierzają przeznaczyć środki uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia ww. prawa do lokalu. Do nabycia nieruchomości w Niemczech oraz zbycia ww. prawa do lokalu jeszcze nie doszło.

Zarówno Wnioskodawczyni jak i Jej mąż są polskimi rezydentami podatkowymi w dniu składania niniejszego wniosku.

Mając na względzie opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przedstawione powyżej uregulowania prawne należy stwierdzić, że sprzedaż przez małżonków spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego dokonana przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, tj. do końca 2016 r. stanowić będzie źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli jednak uzyskany przez Wnioskodawczynię i Jej małżonka przychód przeznaczony zostanie w okresie dwóch lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, czyli do końca 2018 r., na nabycie budynku mieszkalnego oraz gruntu związanego z tym budynkiem położonych na terenie Republiki Federalnej Niemiec w celu zamieszkania w nim, to osiągnięty dochód korzystał będzie ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spełnione bowiem zostaną określone w tej ustawie przesłanki uprawniające do zastosowania przedmiotowego zwolnienia, w tym warunek określony w art. 21 ust. 27 ustawy dotyczący istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium Wnioskodawczyni wraz z mężem będzie ponosiła wydatki na cele mieszkaniowe.

W myśl bowiem art. 27 ust. 1 zdanie pierwsze umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz.U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) – właściwe organy Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, które są niezbędne do stosowania niniejszej umowy, oraz informacje dotyczące ustawodawstwa wewnętrznego Umawiających się Państw w odniesieniu do podatków bez względu na ich rodzaj i nazwę, które pobierane są na rzecz Umawiających się Państw lub ich jednostek terytorialnych w zakresie, w jakim opodatkowanie przewidziane w tym ustawodawstwie nie jest sprzeczne z umową.

Stronie oraz pozostałym zainteresowanym przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.