Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP2.4512.163.2016.1.MM
z 17 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2016 r. (data wpływu 22 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku solidarnej odpowiedzialności Wnioskodawcy za zaległości podatkowe dostawcy przy obrocie paliwami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku solidarnej odpowiedzialności Wnioskodawcy za zaległości podatkowe dostawcy przy obrocie paliwami.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, której przedmiotem przeważającej działalności jest świadczenie usług w zakresie obsługi urządzeń odpopielania oraz zagospodarowania produktów spalania i gipsu, powstających w procesie spalania węgla i biomasy przy produkcji energii elektrycznej. Wnioskodawca prowadzi również działalność w zakresie gospodarki magazynowej i wspomagania zaopatrzenia materiałowego oraz zabezpieczenia potrzeb transportowych w zakresie ciężkiego sprzętu budowlano-montażowego, jak również obsługi i organizacji przewozów osobowych. W zakresie prowadzonej przez siebie działalności Wnioskodawca zajmuje się również wykorzystywaniem na potrzeby własne paliw płynnych oraz sprzedażą tychże paliw w oparciu o stosowną koncesję. W tym też celu Wnioskodawca kupuje paliwa płynne w postaci oleju napędowego od różnych dostawców, którymi są polskie firmy. Przed zakupem paliw płynnych Wnioskodawca poprzez swoje służby, sprawdza wiarygodność potencjalnych dostawców paliwa - żądając na tę okoliczność różnych dokumentów. Spółka rozważając zakupy paliwa od nowych podmiotów, na tyle na ile może, zasięga informacji o nowych dostawcach, prosząc o kserokopie ich koncesji na handel paliwem, dokumenty z KRS, etc. Wnioskodawca wskazuje, iż każdy z tych podmiotów, zgodnie z żądanymi dokumentami, jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca rozważając współpracę z potencjalnymi dostawcami paliw płynnych nie ma żadnych podstaw by sądzić, że podmioty te nie zapłacą do swoich urzędów skarbowych podatku VAT od sprzedaży paliwa do Wnioskodawcy. Wprost przeciwnie Wnioskodawca uważa, iż potencjalni dostawcy zapłacą podatek VAT od sprzedaży paliwa do Wnioskodawcy.

Na podstawie dotychczasowej sprzedaży oraz zużycia w zakresie własnym, Wnioskodawca posiada wiedzę, co do ilości paliwa, które musi kupić od swoich dostawców w każdym miesiącu roku. Opierając się na dotychczasowej praktyce Wnioskodawca ustalił, iż miesięcznie potrzebuje 200m³ oleju napędowego i taką też ilość kupuje. Tym samym, zakup ww. ilości paliwa płynnego wygeneruje po stronie wydatkowej Wnioskodawcy kwotę 600.000,-PLN netto (nie wyższą niż 1.000.000,-PLN). Oznacza to, iż miesięczna dostawa oleju napędowego na rzecz Wnioskodawcy, obarczona będzie obowiązkiem zapłaty podatku należnego VAT w wysokości 138.000,-PLN.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jeżeli dostawca paliwa dla Wnioskodawcy, ustanowił kaucję gwarancyjną w wysokości 3.000.000 zł i znajduje się w wykazie podmiotów dokonujących dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy o VAT, które złożyły kaucję gwarancyjną, to czy Wnioskodawca mając wiedzę, iż dostawa paliwa płynnego na jego rzecz będzie równała się z obowiązkiem zapłaty podatku VAT w wysokości 138.000,-PLN, jest wyłączony z odpowiedzialności za zaległości podatkowe w VAT, związane ze sprzedażą paliwa przez takiego dostawcę na rzecz Wnioskodawcy?

Pytanie dotyczy nowego, potencjalnego dostawcy paliwa.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium RP. Nadto w świetle art. 7 ust. 1 przedmiotowej ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w powołanym powyżej artykule, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie dostawy energii. Dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w pkt 22 powołanego artykułu, który stanowi, że sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Od dnia 1 października 2013 r. wprowadzono instytucję odpowiedzialności podatkowej nabywcy za zobowiązania podatkowe w VAT sprzedawcy w zakresie dostaw towarów wymienionych w dodanym do ustawy o VAT załączniku nr 13 (tzw. towary wrażliwe), tj.:

• wyrobów stalowych,
  

• paliw,
  

• pozostałych towarów.
  
  

Zasady odpowiedzialności podatkowej nabywcy w szczególnych przypadkach regulują przepisy działu Xa ustawy o VAT.

Stosownie do dyspozycji art. 105a ust. 1 ustawy o VAT podatnik, o którym mowa w art. 15 tejże ustawy, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy o VAT, odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na rzecz tego podatnika, jeżeli:

1. wartość towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy o VAT, nabywanych od jednego podmiotu dokonującego ich dostawy, bez kwoty podatku przekroczyła w danym miesiącu kwotę 50.000 zł, oraz
2. w momencie dokonania dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy o VAT, podatnik wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę tych towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.
   
   

Z kolei zgodnie z ust. 2 cytowanego artykułu, podatnik miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego, jeżeli okoliczności towarzyszące tej dostawie towarów lub warunki, na jakich została ona dokonana, odbiegały od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie tymi towarami, w szczególności jeżeli cena za dostarczone podatnikowi towary była bez uzasadnienia ekonomicznego niższa od ich wartości rynkowej.

Na podstawie art. 105a ust. 3 ustawy o VAT przepisu ust. 1 nie stosuje się:

1. do nabycia towarów, o których mowa w poz. 10 załącznika nr 13 do ustawy, jeżeli:
   1. nabycie to jest dokonywane na stacjach paliw lub stacjach gazu płynnego, do standardowych zbiorników pojazdów używanych przez podatników nabywających te towary, do napędu tych pojazdów,
   2. dostawy tych towarów dokonuje podatnik dostarczający gaz przewodowy za pośrednictwem własnych sieci przesyłowych lub dystrybucyjnych, lub

2. jeżeli powstanie zaległości podatkowych nie wiązało się z uczestnictwem podmiotu dokonującego dostawy towarów, o którym mowa w ust. 1, w nierzetelnym rozliczaniu podatku w celu odniesienia korzyści majątkowej, lub
3. jeżeli na dzień dokonania dostawy towarów łącznie były spełnione następujące warunki:
   1. podmiot dokonujący dostawy towarów, o którym mowa w ust. 1, był wymieniony w wykazie, o którym mowa w art. 105c ust. 1,
   2. wysokość kaucji gwarancyjnej, o której mowa w art. 105b ust. 1, odpowiadała co najmniej jednej piątej kwoty podatku należnego przypadającej na dostawy towarów dokonane w danym miesiącu na rzecz danego podatnika lub kaucja ta wynosiła co najmniej:
      • 3.000.000 zł - w przypadku dostawy towarów wymienionych w poz. 1-9 i 12-21 załącznika nr 13 do ustawy,
      • 10.000.000 zł - w przypadku dostawy towarów wymienionych w poz. 10 i 11 załącznika nr 13 do ustawy.
   
   
   

Wskazać należy, że pośród kumulatywnych przesłanek wyłączenia przepisu art. 105a ust. 1, zawartych w art. 105a ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT ustawodawca w lit. b tego punktu zawarł dwie alternatywne formy wniesienia kaucji poprzez zastosowanie zwrotu „lub”. Wobec tego jedna z tych form musi wystąpić jako konieczna przesłanka wyłączająca wraz z obligatoryjną przesłanką wskazaną w art. 105a ust. 3 pkt 3 lit. a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 105a ust. 4 ustawy o VAT, jeżeli podatnik wykaże, że okoliczności lub warunki, o których mowa w ust. 2, nie miały wpływu na niezapłacenie podatku, przepisu ust. 1 nie stosuje się.

W ocenie Wnioskodawcy formuła powołanego przepisu art. 105a ustawy o VAT oznacza, że aby była jakakolwiek mowa o odpowiedzialności Wnioskodawcy będącego nabywcą towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, muszą być spełnione kumulatywne warunki określone w ustępie 1 tego przepisu, natomiast jakiekolwiek odstępstwa od jego zastosowania mogą wynikać z przypadków wskazanych w ustępie 3, bądź 4. W konsekwencji odstępstwa od zastosowania przepisu art. 105a ust. 1 zawarte w art. 105a ust. 3 i 4 nie mają miejsca, jeżeli sankcja (konsekwencja stosowania) przepisu art. 105a ust. 1 nie może być zastosowana, ponieważ brak ku temu przesłanek - np. wartość towarów nabytych przez Wnioskodawcę od sprzedawcy, o których mowa w art. 105a ust. 1 pkt 1 ustawy nie przekroczyła w danym miesiącu kwoty 50.000 zł, co powoduje brak odpowiedzialności podatkowoprawnej nabywcy paliwa za stosowne zaległości.

Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że sankcja przewidziana przepisem art. 105a ust. 1 ustawy o VAT nie wystąpi również, jeżeli według obiektywnie ustalonych okoliczności, Wnioskodawca nie będzie miał uzasadnionych podstaw, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę paliwa lub jego części nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego, o ile okoliczności towarzyszące tej dostawie towarów lub warunki, na jakich zostanie ona dokonana, nie będą odbiegały od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie tymi paliwami, w szczególności gdy cena za dostarczone Wnioskodawcy paliwa nie będzie bez uzasadnienia ekonomicznego niższa od ich wartości rynkowej.

Skoro zatem, Wnioskodawca opierając się na dotychczasowej sprzedaży oraz zużyciu oleju napędowego dla potrzeb własnych, posiada wiedzę, co do ilości paliwa, które musi kupić od swoich dostawców w każdym miesiącu roku, oraz że zakup tejże ilości paliwa płynnego wygeneruje po stronie wydatkowej Wnioskodawcy kwotę 600.000,-PLN netto (nie wyższą niż 1.000.000,-PLN), biorąc pod uwagę wykładnię literalną art. 105a ust. 3 pkt 3 lit. b ustawy o VAT, Wnioskodawca wyraża przekonanie, iż kaucja gwarancyjna w wysokości 3.000.000,-PLN ustanowiona przez potencjalnego dostawcę, który jest w wykazie podmiotów dokonujących dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy o VAT, wyłączy odpowiedzialność solidarną Wykonawcy za zaległości podatkowe w VAT dostawcy, bowiem podstawę do takiego wniosku daje właśnie art. 105a ust. 3 lit. b ustawy o VAT.

Stanowisko takie Wnioskodawca wywodzi z faktu, że w przypadku spełnienia przez dostawcę paliwa na rzecz Spółki warunków wyłączających, o których mowa w art. 105a ust. 3 pkt 3 lit. b ustawy o VAT, tj. wniesienia kaucji gwarancyjnej w wysokości 3.000.000,- PLN, a zatem w wysokości przekraczającej 1/5 podatku należnego przypadającego na dostawy towarów dokonane w danym miesiącu na rzecz Wnioskodawcy, będzie przesłanką wyłączającą odpowiedzialność Spółki - oczywiście przy kumulatywnym istnieniu przesłanek wskazanych w dyspozycji art. 105a ust. 1 - co oznacza, iż Wnioskodawca nie będzie odpowiadał solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na rzecz Wnioskodawcy, ponieważ jak wskazano, w tej sytuacji przepis ten nie będzie stosowany w drodze wyłączenia.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wniesienie przez potencjalnego dostawcę kaucji gwarancyjnej w wysokości 3.000.000,- PLN, a zatem w wysokości przekraczającej 1/5 podatku należnego przypadającego na dostawy towarów dokonane w danym miesiącu na rzecz Wnioskodawcy, będzie przesłanką wyłączającą odpowiedzialność solidarną Wnioskodawcy z tytułu zaległości podatkowych w VAT dostawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…)..

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Od 1 października 2013 r. wprowadzono instytucję odpowiedzialności podatkowej nabywcy za zobowiązania podatkowe w VAT sprzedawcy w zakresie dostaw towarów wymienionych w dodanym do ustawy załączniku nr 13 (towary wrażliwe), tj.:

• niektórych wyrobów stalowych nieobjętych mechanizmem odwrotnego obciążenia,
  

• paliw,
  

• złota nieobrobionego.
  
  

Odpowiedzialność solidarną podatnika z podmiotem dokonującym dostawy reguluje przepis art. 105a ustawy.

I tak na mocy art. 105a ust. 1 podatnik, o którym mowa w art. 15, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na rzecz tego podatnika, jeżeli:

1. wartość towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, nabywanych od jednego podmiotu dokonującego ich dostawy, bez kwoty podatku przekroczyła w danym miesiącu kwotę 50 000 zł, oraz
2. w momencie dokonania dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, podatnik wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę tych towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.
   
   

Podatnik miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego, jeżeli okoliczności towarzyszące tej dostawie towarów lub warunki, na jakich została ona dokonana, odbiegały od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie tymi towarami, w szczególności jeżeli cena za dostarczone podatnikowi towary była bez uzasadnienia ekonomicznego niższa od ich wartości rynkowej (art. 105a ust. 2 ustawy).

Odpowiedzialność podatkowa nabywcy będzie miała zastosowanie w odniesieniu do transakcji o dużej wartości, tj. w przypadku gdy wartość nabywanych towarów wrażliwych od jednego dostawcy, bez kwoty podatku, przekroczyła w danym miesiącu kwotę 50 000 zł.

Przesłanka do zastosowania tej instytucji wystąpi, gdy w momencie dokonania dostawy towarów wrażliwych, nabywca wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę tych towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.

Ustawodawca określił zatem w ww. przepisie sytuacje kiedy mogą wystąpić uzasadnione podstawy do tego aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną dostawę tych towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego. Są to m.in. przypadki, gdy okoliczności towarzyszące tej dostawie towarów lub warunki na jakich została ona dokonana odbiegały od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie tymi towarami, w szczególności jeżeli cena za dostarczone podatnikowi towary była bez uzasadnienia ekonomicznego niższa od ich wartości rynkowej. Zwrócić jednak należy uwagę na fakt, że nie będzie podstaw do zastosowania odpowiedzialności, jeżeli np. niska cena zastosowana w danej transakcji jest wynikiem przyznanego nabywcy stosowanego w praktyce handlowej rabatu.

Na podstawie art. 105a ust. 3 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się:

1. do nabycia towarów, o których mowa w poz. 10 załącznika nr 13 do ustawy, jeżeli:
   1. nabycie to jest dokonywane na stacjach paliw lub stacjach gazu płynnego, do standardowych zbiorników pojazdów używanych przez podatników nabywających te towary, do napędu tych pojazdów,
   2. dostawy tych towarów dokonuje podatnik dostarczający gaz przewodowy za pośrednictwem własnych sieci przesyłowych lub dystrybucyjnych, lub

2. jeżeli powstanie zaległości podatkowych nie wiązało się z uczestnictwem podmiotu dokonującego dostawy towarów, o którym mowa w ust. 1, w nierzetelnym rozliczaniu podatku w celu odniesienia korzyści majątkowej, lub
3. jeżeli na dzień dokonania dostawy towarów łącznie były spełnione następujące warunki:
   1. podmiot dokonujący dostawy towarów, o którym mowa w ust. 1, był wymieniony w wykazie, o którym mowa w art. 105c ust. 1,
   2. wysokość kaucji gwarancyjnej, o której mowa w art. 105b ust. 1, odpowiadała co najmniej jednej piątej kwoty podatku należnego przypadającej na dostawy towarów dokonane w danym miesiącu na rzecz danego podatnika lub kaucja ta wynosiła co najmniej:
      • 3 000 000 zł – w przypadku dostawy towarów wymienionych w poz. 1–9 i 12 21 załącznika nr 13 do ustawy,
      • 10 000 000 zł – w przypadku dostawy towarów wymienionych w poz. 10 i 11 załącznika nr 13 do ustawy.
   
   
   

Stosownie do art. 105a ust. 4 ustawy, jeżeli podatnik wykaże, że okoliczności lub warunki, o których mowa w ust. 2, nie miały wpływu na niezapłacenie podatku, przepisu ust. 1 nie stosuje się.

W celu uwolnienia się od odpowiedzialności na podstawie przesłanki wynikającej z art. 105a ust. 4 ustawy, nabywca powinien wskazać dowody, że pomimo tego, że okoliczności towarzyszące danej dostawie towarów lub warunki na jakich została ona dokonana, odbiegały od okoliczności i warunków zwykle występujących w obrocie tymi towarami, nie miało to wpływu na niezapłacenie podatku przez sprzedawcę.

Zgodnie z art. 105b ust. 1 ustawy, podmiot dokonujący dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, nieposiadający zaległości podatkowych w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa może złożyć w urzędzie skarbowym kaucję gwarancyjną stanowiącą zabezpieczenie zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę w związku z dokonywaniem dostaw tych towarów oraz powstałych po wniesieniu kaucji gwarancyjnej zaległości podatkowych w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa. Warunek nieposiadania zaległości podatkowych ocenia się według stanu na dzień składania kaucji gwarancyjnej.

W myśl art. 105b ust. 2 ustawy, wysokość kaucji gwarancyjnej powinna odpowiadać co najmniej jednej piątej kwoty podatku należnego od przewidywanej przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, w danym miesiącu wartości sprzedaży towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, z tym że nie może być niższa niż:

1. 200 000 zł - w przypadku dostawy towarów wymienionych w poz. 1-9 i 12-21 załącznika nr 13 do ustawy;
2. 1 000 000 zł - w przypadku dostawy towarów wymienionych w poz. 10 i 11 załącznika nr 13 do ustawy.
   
   

Minister właściwy do spraw finansów publicznych prowadzi w formie elektronicznej wykaz podmiotów dokonujących dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, które złożyły kaucję gwarancyjną. Wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw finansów publicznych (art. 105c ust. 1 i ust. 2 ustawy).

Analizowane przepisy art. 105a ust. 3 i ust. 4 ustawy, zawierają katalog przesłanek, które umożliwiają wyłączenie od stosowania odpowiedzialności podatkowej nabywcy. Należy podkreślić, że dla uwolnienia się od odpowiedzialności podatkowej przez nabywcę muszą być spełnione przesłanki zawarte w art. 105a ust. 3 pkt 1, pkt 2 lub pkt 3 albo w ust. 4 ustawy.

Z analizy art. 105a ust. 3 i ust. 4 ustawy, który wyłącza stosowanie art. 105a ust. 1 ustawy, wynika bowiem jednoznacznie, że dla uwolnienia Wnioskodawcy od solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe podatnika dokonującego na rzecz Wnioskodawcy dostawy paliwa, dostawca musi być na dzień dokonania dostawy wymieniony w prowadzonym przez Ministra Finansów w formie elektronicznej i opublikowanym w Biuletynie Informacji Publicznej Ministerstwa Finansów wykazie podmiotów, które złożyły kaucję gwarancyjną i wysokość złożonej kaucji była odpowiednia, tj. odpowiadała co najmniej jednej piątej kwoty podatku należnego przypadającej na dostawy towarów dokonane w danym miesiącu na rzecz danego podatnika (nie mniej niż 1 000 000 zł) lub wynosiła co najmniej 10 000 000 zł.

Jak wynika zatem z powyższego, złożenie przez dostawcę paliw kaucji gwarancyjnej w wysokości 10 000 000 zł przy jednoczesnym spełnieniu warunku dotyczącego wpisu do wykazu podmiotów dokonujących dostawy towarów wrażliwych, jest jednoznaczne z wyłączeniem odpowiedzialności solidarnej nabywcy towarów, bez względu na to jaka była faktyczna wartość ww. towarów. Zatem w sytuacji, gdy kaucja gwarancyjna została złożona w wysokości niższej niż 10 000 000 zł, nabywca paliw będzie zwolniony od odpowiedzialności solidarnej za zaległości podatkowe dostawcy tylko wówczas, jeżeli wysokość kaucji będzie odpowiadała co najmniej jednej piątej kwoty podatku należnego przypadającej dostawy tych towarów dokonane w danym miesiącu na rzecz tego nabywcy. Powyższe oznacza, że w sytuacji, gdy kaucja gwarancyjna została złożona przez dostawcę towarów wrażliwych w wysokości niższej niż 10 000 000 zł, w interesie nabywcy tych towarów jest bieżące weryfikowanie wartości dostaw dokonywanych na jego rzecz w danym miesiącu.

We wniosku Wnioskodawca wskazał, że kontrahent będzie figurował w wykazie podmiotów dokonujących dostawy towarów wrażliwych i złoży kaucję gwarancyjną, o której mowa w art. 105a ustawy, w wysokości 3 000 000 zł. Wnioskodawca szacuje, że miesięczna dostawa paliwa, obarczona będzie obowiązkiem zapłaty podatku należnego VAT w wysokości 138 000 zł. W analizowanym przypadku kwota złożonej kaucji będzie zatem wyższa niż jedna piąta kwoty podatku należnego przypadającej na dostawy paliw dokonane w danym miesiącu na rzecz Wnioskodawcy. Tym samym w okolicznościach analizowanej sprawy spełnione będą przesłanki wynikające z art. 105a ust. 3 pkt 3 ustawy, konsekwentnie Wnioskodawca będzie zwolniony od odpowiedzialności solidarnej za zaległości podatkowe dostawcy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że jeżeli dostawca paliwa dla Wnioskodawcy ustanowi kaucję gwarancyjną w wysokości 3 000 000 zł i będzie figurował w wykazie podmiotów dokonujących dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, które złożyły kaucję gwarancyjną, to w sytuacji gdy wartość ww. kaucji nie będzie mniejsza niż jedna piąta kwoty podatku należnego przypadającej na dokonane w danym miesiącu na rzecz Wnioskodawcy dostawy paliw, Zainteresowany będzie zwolniony od odpowiedzialności solidarnej za zaległości podatkowe swojego dostawcy.

W świetle powyższych ustaleń, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.