Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-177/16/LSz
z 28 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 marca 2016 r. (data wpływu drogą elektroniczną 3 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących inwestycję dotyczącą budynku składającego się z części mieszkalnej i usługowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2016 r. wpłynął drogą elektroniczną do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących inwestycję dotyczącą budynku składającego się z części mieszkalnej i usługowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje rozpocząć inwestycję, w skład której wejdzie planowany budynek składający się z części mieszkalnej na piętrze i usługowej na parterze. Z obliczeń wynika, że usługi zajmą 60%, a mieszkanie 40% powierzchni użytkowej budynku. Całkowita powierzchnia użytkowa budynku nie przekroczy 270m². Działka jest własnością Wnioskodawcy - otrzymał ją drogą darowizny. Materiały budowlane, wykończeniowe i wyposażenie, które można jednoznacznie przypisać do funkcji budynku zostaną zakupione prywatnie dla mieszkania i zakupione ze środków działalności gospodarczej udokumentowane fakturą VAT na cele usługowe.

Wśród elementów niepodzielnych można wyznaczyć m.in.:

1. Utwardzenie drogi dojazdowej do budynku i parkingu dla klientów,
2. Ogrodzenie budynku mieszkalno-usługowego,
3. Materiały budowlane niepodzielne: cegły, beton, stal, poszycie dachu, koszty robocizny,
4. Instalacje niepodzielne: centralnego ogrzewania, ciepłej wody użytkowej, elektryczna, szambo, przyłącze wody, prądu itd.
5. Projekt architektoniczny, projekty i uzgodnienia branżowe.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania (oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3):

2. Jak ustalić wartość podatku VAT podlegającego odliczeniu w działalności gospodarczej?

3. Jak ustalić wartość podatku VAT podlegającego odliczeniu z elementów niepodzielnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, faktury dotyczące zakupu materiałów lub świadczonych usług będą wystawiane z podziałem na część mieszkalną i część pod działalność gospodarczą. Faktury, których nie da się podzielić i będą dotyczyły materiałów jak i usług wykonanych na części mieszkalnej i działalności gospodarczej zostaną podzielone w proporcji odpowiadającej powierzchni użytkowej budynku wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do jego ogólnej powierzchni użytkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2001 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnił prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7, o czym stanowi art. 88 ust. 4 ustawy o VAT.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje rozpocząć inwestycję, w skład której wejdzie budynek składający się z części mieszkalnej na piętrze i usługowej na parterze. Z obliczeń wynika, że usługi zajmą 60%, a mieszkanie 40% powierzchni użytkowej budynku. Całkowita powierzchnia użytkowa budynku nie przekroczy 270m². Działka jest własnością Wnioskodawcy - otrzymał ją drogą darowizny. Materiały budowlane, wykończeniowe i wyposażenie, które można jednoznacznie przypisać do funkcji budynku zostaną zakupione prywatnie dla mieszkania i zakupione ze środków działalności gospodarczej udokumentowane fakturą VAT na cele usługowe.

Wśród elementów niepodzielnych można wyznaczyć m.in.:

1. Utwardzenie drogi dojazdowej do budynku i parkingu dla klientów,
2. Ogrodzenie budynku mieszkalno-usługowego,
3. Materiały budowlane niepodzielne: cegły, beton, stal, poszycie dachu, koszty robocizny,
4. Instalacje niepodzielne: centralnego ogrzewania, ciepłej wody użytkowej, elektryczna, szambo, przyłącze wody, prądu itd.
5. Projekt architektoniczny, projekty i uzgodnienia branżowe.
   
   

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sposobu ustalenia wartości podatku VAT podlegającego odliczeniu w działalności gospodarczej w tym podlegającego odliczeniu z elementów niepodzielnych.

Mając na uwadze powołane w niniejszej interpretacji przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że inwestycja budynku dotyczy wg obliczeń Wnioskodawcy w 40% części mieszkalnej i w 60% części usługowej powierzchni użytkowej budynku . Całkowita powierzchnia użytkowa budynku nie przekroczy 270 m².

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, ze zm.), w części I „Objaśnienia wstępne” pkt 2 „Pojęcia podstawowe” stanowi m.in., że:

• budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.
• budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.
• budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.
  
  

Skoro wskazany we wniosku budynek składa się w 40% z części mieszkalnej (piętro) i w 60% z części usługowej (parter) to z powyższego wynika, że budynek jest budynkiem niemieszkalnym bowiem mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne.

Zasadą jest, że podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Z konstrukcji cytowanych wyżej przepisów wynika, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów czynności, z którymi wydatki te są związane (w omawianym przypadku czynności podlegające opodatkowaniu – działalność usługowa, bądź niepodlegające opodatkowaniu – część mieszkalna).

Zatem Wnioskodawcy będzie przysługiwało w całości prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od usługodawców przy zakupie usług oraz z faktur dokumentujących nabycie towarów/materiałów, które Wnioskodawca będzie mógł jednoznacznie zakwalifikować jako dotyczące budowy budynku w części wykorzystywanego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Jednocześnie nie będzie Wnioskodawcy w ogóle przysługiwało prawo do odliczenia podatku od wydatków związanych i przypisanych wyłącznie do części mieszkalnej budowanej na własne potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy.

Odnosząc się natomiast do wydatków na zakup towarów/materiałów i usług wykorzystanych przy realizacji budynku wraz z drogą dojazdową do budynku, parkingiem dla klientów oraz ogrodzeniem budynku mieszkalno-usługowego, w stosunku do których nie będzie obiektywnej możliwości ich przypisania w całości do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie ich zakupu w pełnym zakresie, lecz tylko w takiej części, w jakiej zakupy te wiążą się z czynnościami opodatkowanymi.

W art. 86 ust. 7b ustawy o VAT ustawodawca ograniczył bowiem prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy o VAT, należy rozumieć wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W ww. przepisie jest mowa o budynku, budowli lub ich części. Z kolei w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca ma zamiar dokonać inwestycji budynku wraz z drogą dojazdową do budynku, parkingiem dla klientów oraz ogrodzeniem budynku mieszkalno-usługowego. Z powyższego wynika, iż droga, ogrodzenie oraz parking są nieodłącznym elementem nieruchomości (budynku), na którego inwestycję Wnioskodawca poniósł wymienione we wniosku wydatki.

Zgodnie z art. 146 ust. 3 ustawy o VAT przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu należy rozumieć:

1. sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
2. urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
3. urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

-jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Tym samym w przypadku inwestycji dotyczącej ww. drogi, ogrodzenia oraz parkingu należącego do budynku również zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, bowiem przepis ten określa sposób obliczania podatku naliczonego od m.in. wytworzenia, ulepszenia nieruchomości w sytuacji, w której dana nieruchomość będzie używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością.

Należy w tym miejscu wskazać, że wprowadzenie przepisu art. 86 ust. 7b ustawy o VAT jest implementacją zapisów zawartych w dyrektywie Rady 2009/162/UE z dnia 22 grudnia 2009 r. zmieniającej niektóre przepisy dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 10 z dnia 15 stycznia 2010 r., s. 14). Zgodnie z preambułą do niej, regulacje te mają zapewniać identyczne traktowanie podatników zawsze, gdy nieruchomości, które wykorzystują oni do celów działalności zawodowej, nie są wykorzystywane wyłącznie do celów związanych z tą działalnością.

Zgodnie z przepisami wspólnotowymi, w przypadku nieruchomości stanowiącej część majątku przedsiębiorstwa danego podatnika i wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności, jak i do celów prywatnych podatnika, czy też ogólnie – do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, podatek VAT od wydatków związanych z taką nieruchomością podlega odliczeniu wyłącznie do wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została wykorzystana do celów działalności prowadzonej przez podatnika.

Powołany wyżej przepis art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, wprowadza szczególny tryb odliczeń podatku naliczonego w przypadku nieruchomości w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności gospodarczej, jak i na cele niezwiązane z tą działalnością. Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana w działalności, jak i na inne cele.

Zatem powyższy przepis nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę opisane okoliczności oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w przypadku wydatków dotyczących realizacji inwestycji budynku niemieszkalnego wraz z dodatkowymi niepodzielnymi elementami wymienionymi we wniosku tj. utwardzeniem drogi dojazdowej do budynku i parkingiem dla klientów, ogrodzeniem budynku mieszkalno-usługowego, materiałami budowlanymi (cegły, beton, stal, poszycie dachu, koszty robocizny), instalacji (centralnego ogrzewania, ciepłej wody użytkowej, elektryczna, szambo, przyłącze wody, prądu itd.), projektu architektonicznego, projektu i uzgodnień branżowych - związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz niepodlegającymi podatkowi VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego tylko w takiej części, w jakiej nabycie to wiąże się z czynnościami opodatkowanymi (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT).

Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności. W związku z tym, że ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania. Należy podkreślić, że zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część realizowanej inwestycji związana będzie z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana będzie dla potrzeb innych niż prowadzona działalność, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy.

Zatem biorąc pod uwagę powołany przepis art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie zobowiązany do obliczenia udziału procentowego, w jakim wskazany budynek wykorzystywany będzie do celów działalności gospodarczej.

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, że zakup towarów i usług, w odniesieniu do których nie będzie możliwości przyporządkowania do części budynku, która będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej, uwzględniając treść art. 86 ust. 1 i ust. 7b ustawy, prawo do odliczenia podatku z tytułu wydatków poniesionych na inwestycję budynku wraz z drogą dojazdową do budynku, parkingiem dla klientów oraz ogrodzeniem budynku, Wnioskodawcy będzie przysługiwało w części związanej działalnością gospodarczą opodatkowaną, zaś w części niezwiązanej z działalnością gospodarczą – prawo takie nie będzie przysługiwało.

Reasumując należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia, podatku naliczonego od wydatków poniesionych na inwestycję budynku, które w całości będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. udokumentowanych fakturą VAT materiałów budowlanych, wykończeniowych i wyposażenia, które można jednoznacznie przypisać do funkcji budynku przeznaczonego na cele usługowe.

Natomiast od wydatków dotyczących elementów niepodzielnych wykorzystanych przy inwestycji związanej z budynkiem takich jak:

1. Utwardzenie drogi dojazdowej do budynku i parkingu dla klientów,
2. Ogrodzenie budynku mieszkalno-usługowego,
3. Materiały budowlane niepodzielne: cegły, beton, stal, poszycie dachu, koszty robocizny,
4. Instalacje niepodzielne: centralnego ogrzewania, ciepłej wody użytkowej, elektryczna, szambo, przyłącze wody, prądu itd.
5. Projekt architektoniczny, projekty i uzgodnienia branżowe,

Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, tj. według udziału procentowego, w jakim inwestycja ta, wykorzystywana będzie do celów działalności opodatkowanej.

Należy podkreślić, że prawidłowe określenie udziału procentowego, o którym mowa w art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, a w konsekwencji części podatku naliczonego związanej ze sprzedażą opodatkowaną, należy do podatnika. Natomiast ocena prawidłowości przyjętych rozwiązań może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy dodać, że w sytuacji gdyby Wnioskodawca w ramach działalności usługowej wykonywał czynności opodatkowane jaki i zwolnione od podatku, to w dalszej kolejności odliczenia podatku związanego z działalnością gospodarczą należy dokonać z uwzględnieniem regulacji zawartych w art. 90 i 91 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia prawidłowości dokonanych przez Wnioskodawcę wyliczeń procentowych, gdyż te mogą być ocenione wyłącznie na podstawie zebranego materiału dowodowego w ramach postępowania podatkowego, a nie w drodze interpretacji.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.