Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4160-24/13-2/LS
z 4 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W związku ze skargą z dnia 20.03.2013 r. (data wpływu 25.03.2013 r.) skierowaną do WSA w Warszawie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 28.01.2013 r. Nr IPPB2/415-1012/12-2/LS w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego doręczoną w dniu 08.02.2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) w związku z § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 28.01.2013 r. Nr IPPB2/415-1012/12-2/LS, uznając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego - za prawidłowe.

1. Dotychczasowy przebieg postępowania administracyjnego.
   
   

W dniu 23.11.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 26 czerwca 2006 r. Wnioskodawczyni nabyła lokal mieszkalny wraz z przynależnym gruntem (dalej: „Lokal Mieszkalny”).

W dniu 16 maja 2011 r. Wnioskodawczyni zbyła prawa do powyższego Lokalu Mieszkalnego.

Wnioskodawczyni nie złożyła w terminie 14 dni od daty sprzedaży Lokalu Mieszkalnego oświadczenia, że otrzymane z tego tytułu środki pieniężne w ciągu 2 lat przeznaczy na własne cele mieszkaniowe.

W dniu 23 września 2011 r. uzyskane środki ze sprzedaży Lokalu Mieszkalnego, Wnioskodawczyni w całości wydatkowała na swoje własne cele mieszkaniowe, tj. na zakup lokalu mieszkalnego położonego w Hiszpanii, czyli w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości i nabyciem przed upływem 2 lat, od jej sprzedaży innej nieruchomości, na własne cele mieszkaniowe tj. nabycie lokalu mieszkalnego w Hiszpanii, powstanie obowiązek podatkowy, podatku dochodowego od osób fizycznych i zobowiązanie podatkowe od przychodu osiągniętego ze sprzedaży mieszkania?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie miała obowiązku podatkowego ani konieczności zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych (przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt . 32 lit. a uPIT- w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006 r.) w odniesieniu do przychodów ze sprzedaży Lokalu Mieszkalnego, a to z tego względu, że przychód ze sprzedaży tej nieruchomości Wnioskodawca wydatkowała, w ciągu dwóch lat od jej sprzedaży, na własne cele mieszkaniowe, tj. na nabycie lokalu mieszkalnego w Hiszpanii.

Fakt, że Wnioskodawca wydatkował przychód ze sprzedaży Lokalu Mieszkalnego na nabycie dla siebie lokalu mieszkalnego w Hiszpanii, nie stoi na przeszkodzie do skorzystania przez nią ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt . 32 lit. a uPIT. Po dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, przepis art. 21 ust. 1 pkt . 32 lit. a uPIT powinien być interpretowany i stosowany w sposób wyłączający dyskryminację podatnika w zależności od tego, czy nabyta nieruchomość położona jest na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czy w innym państwie członkowskim Unii (taki pogląd prawny jest utrwalony w orzecznictwie sądów administracyjnych - np. wyrok NSA II FSK 2059/09 z 05.04.2011 r.; wyrok WSA w Warszawie z 14 września 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 942/09; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 26 lutego 2008 r., sygn. akt I SA/Kr 1357/07),

Zdaniem Wnioskodawcy, również fakt nie złożenia przez nią w terminie 14 dni od dnia sprzedaży Lokalu Mieszkalnego oświadczenia o przeznaczeniu przychodu ze sprzedaży tej nieruchomości na własne cele mieszkaniowe, nie ma wpływu na zwolnienie podatkowe z art. 21 ust. 1 pkt . 32 lit. a) PIT.

Niezłożenie oświadczenia w terminie 14 dni od daty sprzedaży nie wyłącza możliwości zwolnienia uzyskanego przychodu z podatku, jeżeli podatnik w terminie określonym w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) u PIT wyda uzyskane pieniądze na cele określone w tym przepisie (tak np. wyrok NSA z dnia 13 września 1994 r., SA/Gd 2587/93, ROP 1996, z. 3, poz. 83; a także w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 13 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Rz 182/10). Skoro Wnioskodawca wydatkował przychód ze sprzedaży Lokalu Mieszkalnego w ciągu dwóch lat na własne cele mieszkaniowe (nabycie lokalu mieszkalnego w Hiszpanii), to nawet niewypełnienie przez nią dyspozycji art. 28 ust. 2a uPIT nie uchyliło jej prawa do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia podatkowego.

W dniu 28.01.2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną Nr IPPB2/415-1012/12-2/LS, stwierdzając, iż przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, wydatkowany przez Wnioskodawczynię na zakup nieruchomości na terytorium Hiszpanii nie będzie korzystał ze zwolnienia przedmiotowego, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r., bowiem przychód ten nie został przeznaczony na cel wymieniony w tym przepisie. Przychód uzyskany ze sprzedaży tej nieruchomości podlega opodatkowaniu według zasad przewidzianych w art. 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r.

Wnioskodawca nie zgodził się ze stanowiskiem tutejszego organu i w dniu 08.02.2013 r. (data wpływu 11.02.2013 r.) wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W wyniku ponownej analizy sprawy, przy uwzględnieniu zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co przedstawił w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia z dnia 08.03.2013 r. Nr IPPB2/415-1012/12-4/LS (skutecznie doręczonym w dniu 15.03.2013 r.).

Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z dnia 28.01.2013 r. Nr IPPB2/415-1012/12-2/LS pełnomocnik Wnioskodawcy wniósł w dniu 20.03.2013 r. (data wpływu 25.03.2013 r.) skargę o jej uchylenie w całości z powodu jej niezgodności z prawem.

Zarzuty zawarte w skardze:

Zdaniem Skarżącej jest to pogląd błędny i nie odpowiadający zasadom wykładni prawa podatkowego, do którego należy zasada zakazu dyskryminacji dla wydatków na własne cele mieszkaniowe, poniesionych w innym niż Polska kraju, członkiem Unii Europejskiej, w tym wypadku w Hiszpanii.

Po dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 powinien być interpretowany i stosowany w sposób wyłączający dyskryminację podatnika w zależności od tego, czy nabyta nieruchomość na własne cele mieszkalne, położona jest w Polsce czy w innym Państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Taki pogląd jest utrwalony w orzecznictwie Sądów Administracyjnych przytoczonych we wniosku.

W związku powyższym Strona wnosi jak na wstępie.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 20.03.2013r. (data wpływu 25.03.2013 r.) uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Strony Skarżącej przedstawione we wniosku z dnia 15.11.2012 r. (data wpływu 23.11.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2a przytoczonej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę, która nie posiada miejsca zamieszkania w Polsce uważa się, zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy, w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymienione wyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 umowy miedzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Madrycie dnia 15 listopada 1979 r. (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127) dochody z majątku nieruchomego, włączając dochody z eksploatacji gospodarstw rolnych i leśnych, mogą być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym ten majątek jest położony.

Określenie "majątek nieruchomy" rozumie się według prawa Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony. Określenie to obejmuje w każdym wypadku przynależność do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa rzeczowego, użytkowanie majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji albo praw do eksploatacji zasobów mineralnych, źródeł i innych bogactw naturalnych. Statki, barki oraz samoloty nie stanowią majątku nieruchomego. (art. 6 ust. 2 Konwencji).

Użycie w umowie sformułowania „mogą być opodatkowane” oznacza, że dochód z majątku nieruchomego jest opodatkowany w Polsce, o ile polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie. Wobec tego należy stwierdzić, że w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz polsko – hiszpańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przychody ze sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce przez osobę zamieszkałą w Hiszpanii podlegają opodatkowaniu w Polsce, według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) zmieniono zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w cytowanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy zmieniającej, do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do 31 grudnia 2006 r. stosuje się zasady określone w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

W sprawie, której dotyczy rozpatrywany wniosek, nabycie nieruchomości nastąpiło 26.06.2006 r., zatem dokonując oceny skutków prawnych przedstawionego stanu faktycznego, należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Stosownie do art. 28 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 roku – podatek od przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy, ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten płatny jest bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika. Zasada, o której mowa powyżej nie ma zastosowania do podatników dokonujących sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania tej sprzedaży złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 28 ust. 2a ww. ustawy).

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c), w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży:

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
  
• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
  
• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,
  
• na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
  
• na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację – na cele mieszkalne – własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Z brzmienia powyższego przepisu bezsprzecznie wynika, że zwolnienie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy, uwarunkowane jest nabyciem określonych nieruchomości jedynie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednakże na mocy Traktatu o przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej z dniem 1 maja 2004 r. zaczęło obowiązywać w Polsce prawo Unii Europejskiej, które obowiązuje bądź bezpośrednio, bądź wymaga wdrożenia do krajowego porządku prawnego. Na porządek prawny Unii Europejskiej składa się prawo pierwotne oraz prawo wtórne, uzupełniane orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS). Podstawową zasadą prawa wspólnotowego, ustaloną w orzecznictwie ETS, jest zasada nadrzędności, która przewiduje, że prawo pierwotne oraz akty wydane na jego podstawie będą stosowane przed prawem krajowym.

ETS stwierdził w swym orzeczeniu, że uchybia zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 18 WE, 39 WE i 43 WE, jak również art. 28 i 31 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG), państwo członkowskie, które utrzymuje w mocy przepisy podatkowe, które uzależniają skorzystanie ze zwolnienia od opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości służących jako własne i stałe miejsce zamieszkania podatnika lub członków jego gospodarstwa domowego od warunku, by uzyskane przychody zostały ponownie zainwestowane w nabycie nieruchomości położonej na terytorium kraju.

W istocie podatnik, który decyduje się dokonać sprzedaży posiadanej przez siebie nieruchomości mieszkalnej położonej w tym państwie członkowskim w celu przeniesienia miejsca swego zamieszkania na terytorium innego państwa członkowskiego i nabycia tam innej nieruchomości przeznaczonej na mieszkanie w ramach wykonywania prawa każdego obywatela Unii do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium państw członkowskich – które znalazło szczególny wyraz w art. 43 WE w zakresie dotyczącym swobody podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej oraz w art. 39 WE w zakresie dotyczącym swobody przemieszczania się pracowników – bądź praw przyznanych na mocy art. 28 porozumienia o EOG dotyczącego swobodnego przepływu pracowników i art. 31 porozumienia o EOG dotyczącego swobody podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej, powinien być przez prawo krajowe traktowany w ten sam sposób, w jaki zostałaby potraktowana w razie nabycia lokalu mieszkalnego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Zatem, należy stwierdzić, że przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, w przypadku gdy przychód ten został przeznaczony na nabycie nieruchomości w Hiszpanii.

Na przeszkodzie do skorzystania ze zwolnienia nie stoi przy tym okoliczność, że Wnioskodawczyni nie złożyła w terminie 14 dni od daty sprzedaży Lokalu Mieszkalnego oświadczenia, że otrzymane z tego tytułu środki pieniężne w ciągu 2 lat przeznaczy na własne cele mieszkaniowe. Należy bowiem wyjaśnić, że złożenie oświadczenia o wysokości kwoty przychodu jaka zostanie wydatkowana na cele wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest warunkiem koniecznym do skorzystania ze zwolnienia, gdyż od złożenia takiego oświadczenia ustawodawca nie uzależnił w art. 21 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy prawa do zwolnienia z opodatkowania. Skoro kwestia złożenia deklaracji wraz z oświadczeniem o wysokości kwoty przychodu ze sprzedaży przewidzianej do wydatkowania nie jest wymieniona w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to o skorzystaniu ze zwolnienia decydować będzie faktyczne wydatkowanie środków w przepisanym terminie.

W świetle powyższego należy uznać, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23.11.2012 r. jest prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe, należało orzec jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo wniesienia skargi na niniejsze rozstrzygnięcie. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w terminie trzydziestu dni od dnia jej doręczenia za pośrednictwem organu, który wydał decyzję (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.