Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-1030/15/LSz
z 18 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 grudnia 2015 r. (data wpływu 29 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 8 lutego 2016 r. (data wpływu 12 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z 8 lutego 2016 r. (data wpływu 12 lutego 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 21 stycznia 2016 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, tj. Prowincja Polska (dalej Prowincja Polska lub Wnioskodawca) w drodze umowy darowizny z dnia 1 lipca 2013 r. sporządzonej w formie aktu notarialnego nabył od - Dom Zakonny w O. prawo własności nieruchomości w miejscowości U. (powiat t.) składającej się z działki o nr 600/39 o powierzchni 25,14 ha, która zgodnie z ówcześnie obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego stanowiła grunt rolny oraz wydzielonych niezabudowanych działek budowlanych o numerach 600/18-600/25, 600/27-600/32, 600/37-600/39 oraz 140/1. Łączna powierzchnia nieruchomości nabytych w drodze darowizny wyniosła 34,1539 ha. Z kolei Dom Zakonny w O. nabył prawo własności tej nieruchomości na podstawie decyzji Wojewody z dnia 14 lutego 2008 r, wydanej na podstawie art. 70a ust. 1, ust. 3 i ust. 2 pkt 4 w zw. z art. 20 i art. 39 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Prowincja Polska z siedzibą w K. oraz Dom Zakonny w O. są odrębnymi osobami prawnymi.

W okresie od dnia nabycia do chwili obecnej Wnioskodawca dokonał zbycia nabytych w dniu 1 lipca 2013 roku działek budowlanych. Przy czym Wnioskodawca na tych działkach nie dokonywał żadnych ulepszeń ani nakładów zmierzających do ich uatrakcyjnienia.

Obecnie Wnioskodawca rozważa sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 600/39 (nabytej w 2013 roku jako działka rolna). W tym celu dokonał jej podziału na 188 działek o średniej powierzchni około 13 arów każda.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego obrębu U., który został uchwalony uchwałą Rady Miejskiej z dnia 30 lipca 2015 r. i ogłoszony w Dzienniku Urzędowym Województwa w dniu 4 sierpnia 2015 r., przeznaczenie działki nr 600/39 to w przeważającej części tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (MN) oraz tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej (MN/U). Ponadto dla niewielkiej części tych gruntów miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje przeznaczone jako: tereny usług i usług sportu i rekreacji (U/US), tereny zieleni urządzonej (ZP) oraz drogi wewnętrzne (KDW).

Gmina przystąpiła do zmiany planu miejscowego na podstawie uchwały Rady Miejskiej z dnia 28 listopada 2013 r. Prowincja Polska nie była inicjatorem tych zmian.

W dniu 24 lipca 2015 roku Wnioskodawca zawarł z Gminą porozumienie, na mocy którego zobowiązał się do wybudowania ze środków własnych dróg wewnętrznych a także wyposażenia nieruchomości w sieć wodociągową. Warunkiem realizacji tego zobowiązania było wejście w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru położonego w U. w obrębie działki nr 600/39. Wykonanie dróg i sieci wodociągowej ma zostać przez Wnioskodawcę zrealizowane w terminie 10 lat od wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Po wykonaniu uzbrojenia terenu sieć wodociągowa ma być przekazana nieodpłatnie Gminie.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie kultu religijnego. W związku z koniecznością zapewnienia środków finansowych na realizację celów statutowych Wnioskodawcy związanych z kultem religijnym zachodzi konieczność zbycia części należących do Wnioskodawcy nieruchomości. W Statutach Prowincjalnych regulujących zasady działania Wnioskodawcy, w rozdziale siódmym pkt 7:98 zapisano, że „Prowincja ma prawo do nabywania, posiadania i alienowania majątku ruchomego i nieruchomego”. Zbycie nieruchomości, jako jedna z form alienowania majątku jest więc zgodne z określonymi w Statutach zasadami działania Wnioskodawcy a tym samym mieści się w ramach gospodarowania majątkiem własnym i wykonywania prawa własności.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnia, iż Wnioskodawca, tj. Prowincja Polska jest kościelną osobą prawną i jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w związku z wynajmem innych składników majątku. Nieruchomości gruntowe będące przedmiotem wniosku nigdy nie były przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze.

Wnioskodawca wyjaśnia ponadto, że nie podejmował i nie zamierza podejmować jakichkolwiek działań marketingowych zmierzających do sprzedaży opisanej powyżej nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT od roku 2007 i od momentu rejestracji składa deklaracje podatku VAT (obecnie za okresy kwartalne). Rejestracja do celów VAT została dokonana w związku z wynajmem posiadanych przez Wnioskodawcę nieruchomości, głównie lokalowych. Działki będące przedmiotem zapytania nie były nigdy przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze.
   
2. Prowincja Polska i poszczególne Domy Zakonne są odrębnymi osobami prawnymi. W stosunkach wewnętrznych struktury Wnioskodawcy funkcje Prowincji Polskiej są odmienne niż funkcje poszczególnych Domów Zakonnych. W szczególności Prowincja Polska administruje majątkiem Towarzystwa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, dba o istotne sprawy finansowe Towarzystwa w Polsce, w tym decyduje o budowie i zasadniczych remontach kościołów, kaplic, budynków mieszkalnych domów zakonnych. Prowincja Polska utrzymuje ponadto Seminarium Duchowne w miejscowości B., prowadzi i finansuje działalność charytatywną a także działalność Ruchu Młodzieży …, …. Ośrodka Powołań, Wolontariatu Misyjnego. Realizacja tych zadań wymaga pozyskiwania środków finansowych poprzez różne działania. Dochody Prowincji, oprócz otrzymywanych datków i ofiar od osób fizycznych, wynikają także z wynajmu nieruchomości będącego przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT. Prowincja Polska jest również jedynym udziałowcem spółki z o.o. prowadzącej działalność gospodarczą. Wszystkie dochody Prowincji jak i wspomnianej powyżej spółki są przeznaczone na realizację powyższych zadań Prowincji a także podległych jej Domów Zakonnych.
   Poszczególne Domy Zakonne natomiast zasadniczo nie zajmują się tego typu działalnością. Prowadzą raczej aktywną działalność duszpasterską i katechezę w swoich miejscowościach. Darowizna nieruchomości z dnia 1 lipca 2013 r. dokonana przez Dom Zakonny w O. na rzecz Prowincji Polskiej była sposobem uregulowania stosunków majątkowych w ramach opisanego powyżej podziału funkcji.
   
3. Na pytanie tut. Organu „Kiedy i w jakim celu Wnioskodawca dokonał podziału działki nr 600/39 na 188 działek?”, Wnioskodawca odpowiedział, że w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 3 chciałby sprostować stan faktyczny - podział działki nr 630/39 na dzień dzisiejszy nie został jeszcze sfinalizowany i ujawniony w księgach wieczystych. Podział tej działki, w tym uzgodnienie wstępnego projektu podziału z Gminą są w trakcie procedowania. Wg wstępnego projektu podziału działka nr 630/39 ma zostać podzielona na 188 działek.
   
4. Wnioskodawca zamierza przeznaczyć do sprzedaży wszystkie działki, które powstaną z podziału działki nr 600/39 (wg wstępnego projektu podziału będzie ich 188). Z uwagi jednak na ilość działek sprzedaż ta zapewne będzie rozłożona na co najmniej kilka lub kilkanaście lat.
   
5. Wszystkie działki, które powstaną po podziale działki nr 600/39 będą działkami budowlanymi przeznaczonymi wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną lub mieszkaniowo-usługową. Wyjątek będzie dotyczył niewielkich części gruntu przeznaczonych pod drogi wewnętrzne oraz tereny zieleni.
   
6. Wnioskodawca od chwili nabycia do chwili obecnej nie wykorzystywał działki nr 600/39 ani żadnej jej części do celów prowadzenia jakiejkolwiek działalności, a w szczególności działka ta nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Podejmowane przez Prowincję Polską działania dotyczyły jedynie utrzymania gruntu w stanie niepogorszonym (koszenie trawy, orka). Tym samym nieruchomość ta nie była wykorzystywana do wykonywania jakichkolwiek czynności, które mogłyby być przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT.
   
7. Wnioskodawca nie dokonywał nigdy sprzedaży płodów rolnych z własnej działalności rolniczej prowadzonej na działce nr 600/39.
   
8. Podjęcie decyzji o sprzedaży wynikało z niewielkich możliwości efektywnego prowadzenia działalności rolniczej w miejscowości U. z uwagi na niską klasę gleb oraz dużą odległość od najbliższego Domu Zakonnego a także z opisanych powyżej w pkt 2 potrzeb finansowych Wnioskodawcy i podległych mu Domów Zakonnych.
   
9. Wnioskodawca nie występował ani nie zamierza występować z wnioskami o uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu. Po wejściu w życie planu zagospodarowania przestrzennego z 30 lipca 2015 r. uzyskanie takiej decyzji nie jest wymagane. Wnioskodawca nie występował i nie zamierza występować o wydanie decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej (o takie decyzje będą występować poszczególni nabywcy działek), za wyjątkiem działek przeznaczonych pod budowę dróg. Realizacja budowy dróg oraz sieci wodociągowej, do czego Wnioskodawca zobowiązał się w umowie z Gminą, będzie wymagała uzyskania pozwolenia na budowę, co z kolei będzie wymagało wyłączenia tych części gruntu z produkcji rolnej.
   
10. Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia działek powstałych z podziału działki nr 600/39. Wnioskodawca przeprowadzi jedynie prace, do których zobowiązał się w umowie z Gminą, tj. wybuduje drogi wewnętrzne i sieć wodociągową. Wnioskodawca wyjaśnia ponadto, że miejscowość U. nie jest skanalizowana, stąd też każdy inwestor budujący dom na jej terenie jest zobowiązany do budowy szamba bądź też instalacji indywidualnej oczyszczalni ścieków. Linia elektryczna przebiega w pobliżu działki nr 600/39, a podłączenie prądu do każdej z działek będzie leżało w gestii nabywców działek powstałych z podziału działki nr 600/39.
    
11. Budowa dróg i sieci wodociągowej leżą zasadniczo w gestii gmin. Plany finansowe Gminy, na której terenie leży miejscowość U., nie przewidywały jednak szybkiego uzbrojenia terenu obejmującego działkę nr 600/39. Oznaczałoby to, że po dokonaniu podziału Wnioskodawca mógłby sprzedać działki budowlane nieuzbrojone w wodę i bez utwardzonego dojazdu. Pozyskanie nabywców na planowaną ilość nieuzbrojonych działek byłoby trudne i mogłoby uniemożliwić sprzedaż części działek w ogóle. Stąd też zdecydowano o zainwestowaniu znikomej w stosunku do wartości wszystkich działek kwoty w budowę dróg i wyposażenia ich w sieć wodociągową. Prace te będą wykonane na działkach przeznaczonych pod drogi i nie będą dotyczyły samych działek budowlanych. To zobowiązanie Wnioskodawcy, w jego ocenie, przyczyniło się również do przyspieszenia uchwalenia planu, ponieważ Gmina przeniosła część ciążących na niej obowiązków na Wnioskodawcę. Nie jest bowiem wykluczone, że brak takiego zobowiązania skutkowałoby nieformalnym przedłużaniem całego postępowania, co z kolei odsunęłoby w czasie możliwość sprzedaży działek.
    
12. Prowincja Polska istnieje w Polsce od roku 1922. W jej historii mogły występować przypadki zbywania nieruchomości, jednakże wskazanie wszystkich transakcji, z uwagi na upływ czasu, nie istniejącą lub niepełną dokumentację i inne czynniki, nie jest możliwe. Poniżej Wnioskodawca przedstawia transakcje sprzedaży nieruchomości z ostatnich 5 lat (tj. za lata 2011-2015).
    
    1. działki budowlane nabyte od Domu Zakonnego w O. na podstawie darowizny z dnia 1 lipca 2013 r. (wraz z działką nr 600/39 będącą przedmiotem niniejszego zapytania) położone w miejscowości U. (gmina O.):
       - nr 600/37 o powierzchni 0,10 ha - sprzedana w dniu 30 lipca 2013 r.,
       - nr 600/29 o powierzchni 0,1000 ha i nr 600/30 o powierzchni 0,1000 ha - sprzedane w dniu 4 września 2013 r.,
       - nr 600/18 o powierzchni 0,1007 ha, nr 600/19 o powierzchni 0,1000 ha, nr 600/25 o powierzchni 0,1062 ha - sprzedane w dniu 20 grudnia 2013 r.,
       - nr 600/23 o powierzchni 0,1018 ha i nr 600/22 pow. 0,1019 ha - sprzedane w dniu 18 października 2013 r.,
       - nr 600/31 o powierzchni 0,1000 ha - sprzedana 12 sierpnia 2013 r.,
       - nr 600/32 o powierzchni 0,1000 ha - sprzedana 17 lipca 2013 r.,
       - nr 600/38 o powierzchni 0,1000 ha - sprzedana 19 listopada 2014 r.
       Wszystkie powyższe działki były działkami niezabudowanymi i zostały sprzedane w stanie, w jakim zostały nabyte. Nie dokonywano na nich żadnych działań mających na celu ich uatrakcyjnienie. Wnioskodawca nie wykorzystywał tych działek do celów działalności rolniczej. Działki te nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innej o podobnym charakterze. Środki finansowe ze sprzedaży posłużyły bieżącej działalności Prowincji.
       
    2. niezabudowana działka nr 267 o powierzchni 11,79 ha położona w L. (gmina O.). Działka ta została nabyta przez Wnioskodawcę w dniu 25 sierpnia 2014 r. na podstawie umowy darowizny od parafii w O. Sprzedaży działki dokonano w dniu 15 września 2015 r. Działka miała charakter rolny.
       
    3. udział wynoszący 4855/10000 w niezabudowanej działce nr 349/3 o powierzchni 30,8900 ha w miejscowości M., Gmina W. Udział ten został nabyty przez Wnioskodawcę w dniu 16 listopada 2012 r. na podstawie umowy darowizny od parafii w O. Sprzedaży działki dokonano w dniu 16 kwietnia 2014 r. Działka miała charakter rolny.
       Obie działki opisane powyżej w pkt b i c były uprawiane przez rolników - sąsiadów, którzy w zamian za utrzymanie gruntów w stanie niepogorszonym, pobierali wszystkie pożytki. Prowincja Polska nie uzyskiwała żadnych przychodów ze sprzedaży płodów rolnych z tych działek. Działki te nie były przedmiotem odpłatnych umów najmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze. Prowincja Polska nie podejmowała przed sprzedażą żadnych działań zmierzających do podniesienia wartości tych działek. Wnioskodawca ma ograniczone możliwości prowadzenia efektywnej działalności rolniczej, stąd też podjęto decyzję o sprzedaży powyższych działek rolnych. Przychody ze sprzedaży zostały przeznaczone na realizację zadań Prowincji opisanych powyżej w punkcie 2.
13. Wnioskodawca posiada nieruchomości, w tym zdecydowana ich większość zabudowana jest budynkami kościołów, kaplic, domów zakonnych itp. Wnioskodawca posiada również lokale użytkowe. Nieruchomości te były nabywane najczęściej w formie darowizny (od innych domów zakonnych, od parafii, od rodzin członków Towarzystwa i innych osób fizycznych) a także sporadycznie w drodze zamiany lub kupna (kupno w ostatnich latach dotyczyło jedynie lokalu użytkowego w Krakowie).
    Najem nieruchomości traktowany jest jako działalność opodatkowana VAT i ujmowana w deklaracji VAT Wnioskodawcy.
    Oprócz działek powstałych z podziału działki nr 600/39 na dzień dzisiejszy podjęta została decyzja o sprzedaży działki o powierzchni 0,17 ha przeznaczonej pod budownictwo mieszkaniowe. Dla tej działki Wnioskodawca pozyskał pozwolenie na budowę i prawdopodobnie, z uwagi na wyższą efektywność, zrealizuje również proces budowy kilku mieszkań. Sprzedaży będą podlegały więc lokale mieszkalne i w ocenie Wnioskodawcy sprzedaż ta będzie opodatkowana podatkiem VAT (z uwagi na zaangażowanie Wnioskodawcy związane z budową lokali).
    Do chwili obecnej Prowincja Polska nie podjęła decyzji o zbyciu innych nieruchomości, choć nie można tego wykluczyć w dalszej przyszłości, jeśli sytuacja finansowa będzie wymagała takiej sprzedaży.
    
14. Wnioskodawca nie planuje żadnych istotnych działań marketingowych mających na celu pozyskanie nabywców, ponieważ nie jest zmuszony dokonać szybkiej sprzedaży wszystkich działek. Już w chwili obecnej, mimo że sprzedaż działek nie została nigdzie ogłoszona, Wnioskodawca otrzymuje zapytania telefoniczne w sprawie sprzedaży. Wynika to z faktu publikacji informacji o zmianie planu przestrzennego a także z tego, że w sąsiedztwie działki nr 600/39 mieszka sołtys wsi U., który zapewne jest pierwszą osobą, do której kierują się poszukujący działek pod budowę domu w okolicy.
    Tak więc przyszłe działania Wnioskodawcy ograniczą się do postawienia na działce zwykłej tablicy z informacją o sprzedaży i numerem telefonu.
    
15. Do chwili obecnej Wnioskodawca nie dokonywał dostawy działek powstałych z podziału działki 600/39, choćby z uwagi na fakt, że podział ten nie został jeszcze sfinalizowany.
    
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu planowanych transakcji sprzedaży działek powstałych z podziału działki 600/39 Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT z tytułu opisanej we wniosku transakcji sprzedaży nieruchomości. Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższych definicji podatnika i działalności gospodarczej istniały liczne wątpliwości interpretacyjne, co potwierdzają rozbieżne interpretacje organów podatkowych oraz sądów krajowych. Zasadniczą zmianę przyniosło orzeczenie ETS z dnia 15 września 2011 roku w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 polskich podatników K./S. Zgodnie z tezami tego orzeczenia oraz licznych wydanych w jego następstwie orzeczeń sądów krajowych, Polska nie implementowała do polskiej ustawy o podatku VAT zapisów dających jej prawo opodatkowania sporadycznych transakcji dotyczących nieruchomości. Sprzedaż opisanej we wniosku nieruchomości mogłaby więc zostać uznana za podlegającą opodatkowaniu wyłącznie w sytuacji, gdyby uznać tę transakcję za dokonywaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Trybunał uznał również, że zwykłe wykonywanie prawa własności nie może samo z siebie być uznane za prowadzenie działalności gospodarczej.

Kryteriami rozróżnienia pomiędzy prowadzeniem działalności gospodarczej a zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą być w ocenie Trybunału m.in.:

• Liczba i zakres transakcji,
• Dokonanie podziału gruntu,
• Długość okresu, w którym wykonywane są transakcje,
• Wysokość osiągniętych przychodów.
  
  

Najistotniejszym kryterium w ocenie Trybunału jest podjęcie przez sprzedawcę aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami z jednoczesnym zaangażowaniem przy tym środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Nieruchomość będąca przedmiotem zapytania należy do majątku Wnioskodawcy nabytego w drodze darowizny. Nabyciu temu nie można więc przypisać zamiaru i celu dalszej odsprzedaży. Oznacza to, że nabycie nie zostało dokonane w celu prowadzenia działalności handlowej. Przy nabyciu Wnioskodawca nie angażował żadnych środków finansowych.

Nie można również uznać opisanej transakcji za działalność gospodarczą, tylko dlatego, że dokonano podziału nieruchomości na mniejsze działki. Jak uzasadniał ETS w cytowanym powyżej wyroku „…okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego”. W sytuacji Wnioskodawcy podział gruntu na mniejsze działki ma na celu łatwiejsze ich zbycie, gdyż trudno jest znaleźć nabywcę na jedną dużą działkę.

Wnioskodawca nie występował także z inicjatywą zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W celu dokonania sprzedaży Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować jakichkolwiek działań marketingowych.

Jak przedstawiono w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca, poza podjęciem zobowiązania wobec Gminy do wybudowania dróg wewnętrznych, a także wyposażenia ich w sieć wodociągową nie podejmował również żadnych aktywnych działań i nie angażował przy tym środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Zobowiązanie wobec Gminy do uzbrojenia terenu wynikało jedynie z chęci ułatwienia sprzedaży działek uzbrojonych, co mieści się w pojęciu zarządu majątkiem prywatnym. Ponadto środki zaangażowane w budowę sieci wodociągowej i dróg będą stanowić jedynie nieistotny ułamek wartości całej nieruchomości i w żadnym razie nie mogą być traktowane jako „podobne do środków wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców”. Zaangażowane środki nie będą bowiem w żadnym wypadku porównywalne do środków, jakie musiałoby zaangażować przedsiębiorstwo handlowe na nabycie, podział i uzbrojenie terenu.

Jak wynika z licznych interpretacji organów podatkowych (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP1/443-1142/12/AW z dnia 11 lutego 2013 r.) „za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem”. Dalej w cytowanej interpretacji wymieniono szereg przykładowych działań i zaznaczono, iż „na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich”. W przypadku Wnioskodawcy podjęte czynności nie tworzą żadnego ciągu okoliczności, który wskazywałby na prowadzenie aktywności handlowej.

Planowana transakcja zbycia nieruchomości mieści się również w ramach działalności statutowej Prowincji. W Statutach Prowincjalnych regulujących zasady działania Prowincji w rozdziale siódmym pkt 7:98 zapisano, że „Prowincja ma prawo do nabywania, posiadania i alienowania majątku ruchomego i nieruchomego”. Zbycie nieruchomości, jako jedna z form alienowania majątku jest więc zgodne z określonymi w Statutach zasadami działania Prowincji, a tym samym mieści się w ramach gospodarowania majątkiem własnym i wykonywania prawa własności.

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że w procesie doprowadzenia do sprzedaży Wnioskodawca nie podjął ani nie zamierza podjąć ciągu aktywnych działań porównywalnych z działaniami podmiotów profesjonalnych. W ocenie Wnioskodawcy nie jest on więc podatnikiem z tytułu transakcji sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału opisanej we wniosku nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ww. ustawy, definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumnie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.
  
  

Należy więc przyjąć, że grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 tej ustawy, zatem zbycie nieruchomości gruntowych (działek), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT.

Stwierdzić należy, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie m.in. czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu obrotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dokonując przedmiotowego rozstrzygnięcia, należy także wziąć pod uwagę orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości UE wydane w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym Trybunał orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Należy mieć na uwadze, że powołane wyżej orzeczenie TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 stanowi przesłankę do analogicznego rozstrzygnięcia tylko i wyłącznie w przypadku gdy mamy do czynienia z tożsamym stanem faktycznym, co niewątpliwie w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca.

Orzeczenie TSUE zapadło na tle innych stanów faktycznych, bowiem w przypadku pierwszej sprawy dotyczyło sprzedaży przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, działek wydzielonych z gruntu przeznaczonego pierwotnie zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego do produkcji rolnej i użytkowanego przez tę osobę na potrzeby działalności rolniczej w latach 1996–1998. W 1997 r. plan zagospodarowania przestrzennego uległ zmianie, w wyniku czego omawiany grunt został przeznaczony pod zabudowę letniskową. Wskutek tej zmiany właściciel podzielił grunt na 64 działki, które od 2000 r. zaczął kolejno sprzedawać osobom fizycznym.

Druga sprawa dotyczyła natomiast małżonków będących od 1996 r. właścicielami gospodarstwa rolnego, które nabyli jako grunt rolny bez prawa do zabudowy. Do końca 2006 r. użytkowali ten grunt na potrzeby działalności rolniczej, to jest hodowli koni, a następnie uprawy roślin przeznaczonych na paszę dla zwierząt. Wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którą omawiany grunt został przeznaczony pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, rozpoczęli sprzedaż, niektórych części gospodarstwa.

Na tle takich stanów faktycznych Trybunał orzekł, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.

Powyższe wyroki zapadły więc na tle zupełnie innych stanów faktycznych, gdyż Wnioskodawca nabył działkę nr 600/39 o powierzchni 25,14 ha wyłącznie w jednym celu, tj. w celu odsprzedaży 188 działek powstałych z podziału działki nr 600/39. Nieruchomości te (188 działek) stanowią zatem dla Wnioskodawcy towary handlowe, a nie majątek własny.

Sam zamiar z jakim Wnioskodawca nabył 1 lipca 2013 r. przedmiotową działkę, tj. w celu uregulowania stosunków majątkowych a także z powodu potrzeb finansowych Wnioskodawcy i podległych mu Domów Zakonnych, nie może jednak przesądzać, że sprzedaż 188 działek powstałych z podziału działki nr 600/39 o łącznej powierzchni 25,14 ha nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Znaczenie dla sprawy będzie miał bowiem całokształt działań jakie Wnioskodawca podejmował w odniesieniu do tej nieruchomości (działki nr 600/39) przez cały okres jej posiadania.

Trzeba mieć też na uwadze, że przez termin „zamiar” należy pojmować nie wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby lecz muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów własnych.

W przedmiotowej sprawie nie można uznać, że Wnioskodawca w celu przygotowania działek do sprzedaży podjął wyłącznie jakąś jednostkową czynność, gdyż całokształt sprawy wskazuje na zorganizowany ciąg działań zmierzających do sprzedaży 188 działek.

Wnioskodawca wskazał wprawdzie we wniosku, że administruje majątkiem Towarzystwa na terytorium Polski i dba o jej istotne sprawy finansowe, w tym decyduje o budowie i zasadniczych remontach kościołów, kaplic, budynków mieszkalnych domów zakonnych oraz utrzymuje Seminarium Duchowne, prowadzi i finansuje działalność charytatywną a także działalność Ruchu Młodzieży …, …Ośrodka Powołań, Wolontariatu Misyjnego co powoduje, że realizacja tych zadań wymaga pozyskiwania środków finansowych poprzez różne działania, jednak Wnioskodawca wskazał także, że dochody oprócz otrzymywanych datków i ofiar od osób fizycznych, wynikają także z wynajmu nieruchomości będącego przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT. Wnioskodawca podał również, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w związku z wynajmem posiadanych nieruchomości oraz jedynym udziałowcem spółki z o.o. prowadzącej działalność gospodarczą.

Jednocześnie Wnioskodawca podał, że darowizna nieruchomości z dnia 1 lipca 2013 r. na rzecz Wnioskodawcy była sposobem uregulowania stosunków majątkowych w ramach opisanego powyżej podziału funkcji.

Ponadto Wnioskodawca w odniesieniu do przedmiotowej działki 600/39, która zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego stanowiła grunt rolny, z własnej inicjatywy zamierza dokonać podziału tej działki na 188 mniejszych działek, które po podziale będą działkami budowlanymi przeznaczonymi wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną lub mieszkaniowo-usługową. Wnioskodawca wszystkie 188 działek o średniej powierzchni około 13 arów każda, zamierza przeznaczyć do sprzedaży a środki finansowe z ich sprzedaży zamierza przeznaczyć na zaspokojenie potrzeb Wnioskodawcy i podległych mu Domów Zakonnych.

Wprawdzie Wnioskodawca wskazał, że od chwili nabycia do chwili obecnej nie wykorzystywał działki nr 600/39 ani żadnej jej części do celów prowadzenia jakiejkolwiek działalności, a w szczególności działka ta nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze a podejmowane przez Wnioskodawcę działania dotyczyły jedynie utrzymania gruntu w stanie niepogorszonym (koszenie trawy, orka) oraz, że Wnioskodawca nie dokonywał nigdy sprzedaży płodów rolnych z własnej działalności rolniczej prowadzonej na działce nr 600/39, jednak Wnioskodawca wskazał we wniosku, że zobowiązał się w umowie z Gminą (porozumienie zawarte w dniu 24 lipca 2015 r.) do wybudowania z własnych środków dróg wewnętrznych a także wyposażenia nieruchomości w sieć wodociągową. To zobowiązanie Wnioskodawcy, w jego ocenie, przyczyniło się również do przyspieszenia uchwalenia planu, ponieważ Gmina przeniosła część ciążących na niej obowiązków na Wnioskodawcę. Po wykonaniu uzbrojenia terenu sieć wodociągowa ma być przekazana nieodpłatnie Gminie. Wnioskodawca wyjaśnia ponadto, że miejscowość, w której znajduje się działka 600/39 nie jest skanalizowana, stąd też każdy inwestor budujący dom na jej terenie jest zobowiązany do budowy szamba bądź też instalacji indywidualnej oczyszczalni ścieków.

Nie można też pominąć faktu wskazanego przez Wnioskodawcę we wniosku, że Wnioskodawca 1 lipca 2013 r. otrzymał także w drodze darowizny od tego samego podmiotu inne wydzielone niezabudowane działki budowlane o numerach 600/18-600/25, 600/27-600/32, 600/37-600/39 oraz 140/1, których łączna powierzchnia wyniosła 34,1539 ha, których część została sprzedana.

Ponadto z wniosku wynika, że w ciągu ostatnich tylko pięciu lat podanych przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca dokonał licznych transakcji sprzedaży nieruchomości, w tym m.in. część działek otrzymanych w darowiźnie w dniu 1 lipca 2013 r. Jednocześnie z wniosku wynika, że oprócz planowanego podziału działek z działki nr 600/39 na dzień dzisiejszy podjęta została decyzja o sprzedaży działki o powierzchni 0,17 ha przeznaczonej pod budownictwo mieszkaniowe. Dla tej działki Wnioskodawca pozyskał pozwolenie na budowę i prawdopodobnie, z uwagi na wyższą efektywność, zrealizuje również proces budowy kilku mieszkań. Sprzedaży będą podlegały więc lokale mieszkalne i w ocenie Wnioskodawcy sprzedaż ta będzie opodatkowana podatkiem VAT (z uwagi na zaangażowanie Wnioskodawcy związane z budową lokali).

Ponadto z wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada szereg nieruchomości, w tym oprócz zabudowanych budynkami kościołów, kaplic, domów zakonnych itp. Wnioskodawca posiada również lokale użytkowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z definicją Słownika języka polskiego PWN „handel to działalność polegająca na kupnie, sprzedaży lub wymianie towarów i usług”.

Zgodnie z potocznym znaczeniem pojęcia handlowca - handlowcem jest osoba, która trudni się handlem, tj. nabywa towary w celu ich odprzedaży.

Ponadto zgodnie z jednoznaczną definicją art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, działalnością gospodarczą jest wszelka działalność handlowców.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Finanzamt Ulzen a Dieter Armbrecht (sygn. C-291/92) stwierdził, że w przypadku sprzedaży przez podatnika majątku, który był przeznaczony choćby w części na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością (usługową) i którą to część traktował jako majątek osobisty realizujący cele prywatne, to w odniesieniu do sprzedaży tej części majątku nie występuje on jako podatnik, a transakcja taka nie podlega opodatkowaniu. TSUE uznał, że brak jest regulacji prawnej uniemożliwiającej podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą wyłączenie z systemu VAT części majątku przeznaczonego do celów prywatnych/osobistych. TSUE wskazał też jednak, że majątek prywatny to taki, który jest przez cały okres jego posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości czy jej części w ramach majątku własnego, co w przedmiotowej sprawie w ocenie tut. organu nie miało miejsca, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, działki od chwili otrzymania w żaden sposób nie były faktycznie wykorzystywane a ponadto Wnioskodawca aby zwiększyć ich atrakcyjność i szybciej je sprzedać z własnej inicjatywy zobowiązał się w zamian za gminę do wybudowania z własnych środków dróg wewnętrznych i sieci wodociągowej.

Tym samym Wnioskodawca nie doprowadzi sieci wodociągowych i dróg dla własnych celów ale dla uatrakcyjnienia działek przyszłym nabywcom.

Nie można więc uznać, że miało tu miejsce wykorzystywanie działki 600/39 wyłącznie do celów własnych w całym okresie posiadania.

W przedmiotowej sprawie zasadnym jest też przywołanie innego orzecznictwa TSUE (w tym w sprawie C-280/10 jak również w sprawie C-400/98), z którego wynika, że poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy uznać za działalność gospodarczą. Sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana.

W wyroku w sprawie C-280/10 Trybunał zwrócił uwagę, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału na działalność gospodarczą może składać się wiele następujących po sobie czynności, a czynności przygotowawcze, takie jak nabycie towarów, powinny być zaliczane do działalności gospodarczej. Trybunał stwierdził również, że zasada neutralności podatku VAT w odniesieniu do obciążenia podatkowego przedsiębiorstwa wymaga, aby pierwsze wydatki inwestycyjne dokonane na potrzeby i cele przedsiębiorstwa były uznawane za działalność gospodarczą, oraz że z ową zasadą byłoby sprzeczne, gdyby rzeczona działalność rozpoczynała się dopiero w chwili, gdy towar jest faktycznie wykorzystywany, to znaczy gdy powstaje dochód podlegający opodatkowaniu. Jakakolwiek inna interpretacja prowadziłaby do obciążenia podmiotu gospodarczego podatkiem VAT w ramach jego działalności gospodarczej, nie stwarzając możliwości odliczenia tego podatku, i wprowadzałaby arbitralne rozróżnienie między wydatkami inwestycyjnymi dokonanymi przed faktycznym wykorzystywaniem nieruchomości i w jego trakcie. W konsekwencji TSUE powołując się na wyrok w sprawie C-268/83 Rompelman uznał, że ktokolwiek dokonuje takich działań inwestycyjnych ściśle związanych z przyszłym wykorzystywaniem nieruchomości i koniecznych do tego celu, powinien być uważany za podatnika w rozumieniu szóstej dyrektywy.

Tak więc w przedmiotowej sprawie niewątpliwie Wnioskodawca działa w charakterze handlowca – tj. jako podmiot zajmujący się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, mianowicie Wnioskodawca nabył w lipcu 2013 r. ww. grunty jedynie w celu ich późniejszej sprzedaży.

Nie ulega wątpliwości, że Wnioskodawca stworzył sobie okoliczności do zarobku na handlu nieruchomościami w sposób zorganizowany.

Mając zatem na uwadze całokształt przywołanego stanu prawnego jak i całokształt podjętych przez Wnioskodawcę działań należy uznać, że Wnioskodawca zachowuje się jak podmiot profesjonalnie zajmujący się obrotem nieruchomościami, gdyż jak już wskazano wyżej:

• nie będzie to pierwsza sprzedaż gruntów, gdyż Wnioskodawca dokonywał już wcześniej licznych sprzedaży innych nieruchomości,
• Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o podział działki nr 600/39 na 188 działek budowlanych,
• Wnioskodawca z własnej inicjatywy i z własnych środków zamierza wybudować drogi wewnętrzne i sieć wodociągową do podzielonych działek w celu ich uatrakcyjnienia i szybszego zbycia,
• Wnioskodawca nie wykorzystywał działek w żaden sposób do celów własnych,
• Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu wynajmu nieruchomości,
• Wnioskodawca zamierza również dokonać sprzedaży innej nieruchomości, dla której pozyskał pozwolenie na budowę i zrealizuje proces budowy i sprzedaży kilku mieszkań.
  
  

Powyższe okoliczności w żaden sposób nie mogą świadczyć o wyłącznym działaniu Wnioskodawcy zmierzającym do wykonywania jedynie prawa własności majątku w celu wykorzystania na potrzeby własne i dowodzą, że została wypełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca działa jako podatnik VAT.

Jednocześnie wskazać należy, że działania Wnioskodawcy, oceniane pojedynczo nie decydowałyby jeszcze o handlowym charakterze działań Wnioskodawcy, jednak brane pod uwagę łącznie dowodzą, że Wnioskodawca zamierza dokonać dostawy działek w warunkach, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

A zatem, w przedmiotowej sprawie występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 tej ustawy. Należy zatem stwierdzić, że dostawa przedmiotowych 188 działek dokonana będzie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż 188 działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu wcześniejszych sprzedaży działek wymienionych we wniosku, gdyż Wnioskodawca nie zadał pytania w tym zakresie i nie przedstawił własnego stanowiska w tej sprawie.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.