Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-233/16/SR
z 23 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 31 marca 2016 r. (data wpływu 8 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• wyłączenia ze zwolnienia od podatku VAT usług polegających na wydawaniu opinii w przedmiocie zabezpieczenia medycznego imprezy masowej w przypadku gdy inny podmiot odpowiada za zabezpieczenie imprezy masowej – jest prawidłowe,
• zwolnienia od podatku VAT usług polegających na wydawaniu opinii w przedmiocie zabezpieczenia medycznego imprezy masowej w przypadku gdy Wnioskodawca odpowiada również za zabezpieczenie imprezy masowej – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia ze zwolnienia od podatku VAT usług polegających na wydawaniu opinii w przedmiocie zabezpieczenia medycznego imprezy masowej w przypadku gdy inny podmiot odpowiada za zabezpieczenie imprezy masowej oraz zwolnienia od podatku VAT usług polegających na wydawaniu opinii w przedmiocie zabezpieczenia medycznego imprezy masowej w przypadku gdy Wnioskodawca odpowiada również za zabezpieczenie imprezy masowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W strukturach SPZOZ Szpitala (Wnioskodawca) działają Zespoły wyjazdowe ratownictwa medycznego (dalej zwane zwrm). Zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych: organizator zobowiązany jest do wystąpienia, w terminie nie później niż 30 dni przed planowanym terminem imprezy, do dysponenta zespołów ratownictwa medycznego o wydanie opinii, w której będą uwzględnione siły i środki do udzielenia niezbędnej natychmiastowej pomocy osobom poszkodowanym, przebywającym na terenie imprezy masowej. Wskazany przepis nakłada zatem na Szpital – jako dysponenta zwrm obowiązek wydania opinii w przedmiocie określenia środków niezbędnych do należytego zabezpieczenia konkretnej imprezy masowej, stosownie do informacji przedstawionych przez wnioskodawcę (np. planowana liczba uczestników itd.). Przepisy prawa nie regulują wprost kwestii odpłatności za wydanie przedmiotowej opinii. Przepis art. 46 ustawy o państwowym ratownictwie medycznym wskazuje, iż „... zadania zespołów ratownictwa medycznego, z wyłączeniem lotniczych zespołów ratownictwa medycznego, są finansowane z budżetu państwa ...”.

Z powyższego wynika, że finansowaniu ze środków publicznych podlegają tylko czynności zespołu ratownictwa medycznego, polegające na podejmowaniu medycznych czynności ratunkowych. Finansowaniem nie są natomiast objęte inne czynności podejmowane przez dysponenta systemu, takie jak np. wydawanie opinii czy zaświadczeń. Ustawodawca nakładając zatem realny obowiązek na dysponentów zwrm nie zadbał o zapewnienie środków koniecznych do realizacji takich zadań. Posiłkowo należy wskazać w tym miejscu na zapisy ustawy o opłacie skarbowej, które przewidują obowiązkowe opłaty za czynności takie jak wydawanie zezwoleń, pozwoleń, zgód czy zaświadczeń itp. Mając na względzie ww. argumenty Dyrektor Szpitala, w drodze zarządzenia określił (w cenniku usług) wysokość opłaty za wydanie opinii na kwotę 100 zł brutto.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanego dalej podatkiem, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez odpłatne świadczenie usług rozumie się – na podstawie art. 8 ust. 1 „...każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów...”.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 1 pkt 18: zwalnia się od podatku VAT: usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Art. 43 ust. 17 ww. ustawy wskazuje, iż zwolnienie określone m.in. w art. 43 ust. 1 pkt 18 nie ma zastosowania do dostawy towarów czy świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 lub ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Mając na względzie powyższe powstaje pytanie czy pobierana przez Szpital opłata za wydanie opinii w przedmiocie należytego zabezpieczenia imprezy masowej korzysta ze zwolnienia z podatku VAT, korzysta tylko w niektórych sytuacjach czy też nie korzysta ze zwolnienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy pobierana przez Szpital opłata za wydanie opinii w przedmiocie zabezpieczenia medycznego imprezy masowej korzysta każdorazowo ze zwolnienia od podatku VAT – stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów, czy też korzysta wyłącznie w niektórych wypadkach (gdy podmiot wydający opinię jest jednocześnie podmiotem zabezpieczającym imprezę), bądź nie korzysta w ogóle z przedmiotowego zwolnienia?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Szpitala opłatę pobieraną za wydanie opinii należy uznać za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie można przyjąć, iż w każdym przypadku istnieje ścisły związek pomiędzy przedmiotową usługą – czyli wydaniem opinii a właściwym świadczeniem usług medycznych objętych dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 18. W praktyce bowiem często dochodzi do sytuacji, iż wnioskodawca po uzyskaniu opinii decyduje się zwrócić o zapewnienie faktycznego zabezpieczenia medycznego (stosownie do treści wydanej uprzednio opinii) do innego podmiotu, który może np. zaoferować organizatorowi imprezy masowej korzystniejszą finansowo – tańszą ofertę na zorganizowanie zabezpieczenia. Zatem podmiot wydający opinię nie odpowiada każdorazowo za zabezpieczenie konkretnej imprezy. Tym samym brak jest ścisłego związku, który wedle art. 43 ust. pkt 18 warunkuje skorzystanie ze zwolnienia od podatku VAT.

Wątpliwości budzi natomiast sytuacja, gdy podmiot wydający opinię (odpłatnie) jest jednocześnie podmiotem zabezpieczającym imprezę masową pod względem medycznym. W takiej sytuacji można mówić o ścisłym związku pomiędzy odpłatną usługą – wydaniem opinii a właściwą usługą medyczną – zabezpieczeniem imprezy. W razie zaistnienia takiego przypadku można przyjąć, iż opłata za wydanie opinii podlegałaby zwolnieniu z podatku VAT (nadmienia się, iż sama opłata za zabezpieczenie imprezy korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• wyłączenia ze zwolnienia od podatku VAT usług polegających na wydawaniu opinii w przedmiocie zabezpieczenia medycznego imprezy masowej w przypadku gdy inny podmiot odpowiada za zabezpieczenie imprezy masowej – jest prawidłowe,
• zwolnienia od podatku VAT usług polegających na wydawaniu opinii w przedmiocie zabezpieczenia medycznego imprezy masowej w przypadku gdy Wnioskodawca odpowiada również za zabezpieczenie imprezy masowej – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi albo zwolnienie od podatku.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Z powołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 18 wynika, że zwolnieniu od podatku VAT podlegają wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, które spełniają określone warunki – służą mianowicie profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz świadczone są przez konkretne, wymienione przez ustawodawcę wprost podmioty, a także dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zwolnienie powyższe ma zatem charakter podmiotowo-przedmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Na mocy art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z 15 kwietnia 2011 r., o działalności leczniczej (Dz.U. z 2015 r., poz. 618, z późn. zm.), podmiot leczniczy niebędący przedsiębiorcą to podmiot leczniczy wymieniony w art. 4 ust. 1 pkt 2, 3 i 7.

Z kolei, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, podmiot wykonujący działalność leczniczą to podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4, oraz lekarz lub pielęgniarka wykonujący zawód w ramach działalności leczniczej jako praktykę zawodową, o której mowa w art. 5.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, przez świadczenie zdrowotne należy rozumieć działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

W świetle art. 3 ust. 1 ww. ustawy, działalność lecznicza polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Natomiast, w myśl ust. 2 przytoczonego wyżej artykułu, działalność lecznicza może również polegać na:

1. promocji zdrowia lub
2. realizacji zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażaniem nowych technologii medycznych oraz metod leczenia.
   
   

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, podmiotami leczniczymi są samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej.

Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawcą jest Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej, a zatem posiada status podmiotu leczniczego w świetle ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.

Zatem, w przedmiotowej sprawie została spełniona przesłanka podmiotowa zwolnienia. Rozpatrzeniu pozostaje więc kwestia ewentualnego zwolnienia usług polegających na wydawaniu opinii w przedmiocie zabezpieczenia medycznego imprezy masowej świadczonych przez Wnioskodawcę, pod kątem czy usługi te ze względu na swój cel mogą zostać uznane za usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia lub za usługi ściśle z tymi usługami związane.

Przy definiowaniu zwolnienia usług w zakresie opieki medycznej, oprzeć należy się na orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które wskazuje, że ze zwolnienia będą generalnie korzystać tylko te czynności, które mają charakter diagnostyczny lub terapeutyczny (leczniczy). Jeśli świadczenie nie będzie służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, to wówczas nie będzie objęte zwolnieniem od podatku VAT. Ponadto, jak wskazuje TSUE, pojęcia dotyczące zwolnień należy interpretować w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jednoznacznie wynika, że pojęcie „opieka medyczna” odnosi się do świadczeń, które służą diagnozie, opiece oraz w miarę możliwości leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia. Jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania. Innymi słowy, aby świadczenie mogło podlegać zwolnieniu powinno mieć cel terapeutyczny. Tym samym liczy się nie charakter usługi, ale jej cel.

Zdefiniowanie w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy zakresu zwolnienia przez zawężenie go wyłącznie do usług opieki medycznej służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, odpowiada co do zasady używanym przez Trybunał określeniom „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz, w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”.

Należy podkreślić, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych (wyrok w sprawie Peter d’Ambrumenil, Dispute Resolution Services Ltd vs Commissioners of Customs and Excise C-307/01).

Jeżeli podstawowym celem danego świadczenia nie są diagnoza, opieka, bądź leczenie chorób lub zaburzeń zdrowia (tj. świadczeniu nie przyświeca cel terapeutyczny), świadczenie takie nie podlega zwolnieniu z VAT. Takie stanowisko było prezentowane przez Trybunał Sprawiedliwości UE w licznych orzeczeniach (wyrok z 20 listopada 2003 r. w sprawie Peter d’Ambrumenil C-307/01; wyrok z 20 listopada 2003 r. w sprawie Margarete Unterpertinger, C-212/01; wyrok z 10 września 2002 r. w sprawie Kügler, C-141/00).

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie Margarete Unterpringer vs Pensionsversicherungsanstalt der Arbiter C-212/01 stwierdził, że „(…) to cel usługi medycznej decyduje o tym, czy powinna ona być zwolniona z podatku VAT. Dlatego też, jeśli kontekst, w jakim taka usługa jest wykonywana, pozwala ustalić, że jej głównym celem nie jest ochrona zdrowia, włączając w to utrzymanie lub przywrócenie do zdrowia, lecz udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących skutki prawne, zwolnienie nie ma zastosowania do takiej usługi”.

Również z orzeczenia C-384/98 wynika, że preferencji podlegać mogą jedynie te usługi, które mają cel terapeutyczny, bądź profilaktyczny, a nie podlegają mu takie, które mają charakter czysto ekspercki i doradczy (np. orzekanie o stanie zdrowia dla potrzeb przyznania renty, bądź dla instytucji ubezpieczeniowych dla ustalenia wysokości składki ubezpieczenia na życie).

Ponadto z orzecznictwa Trybunału wynika, że pojęcia „opieka medyczna” i „działalność ściśle związana z opieką szpitalną i medyczną (leczeniem szpitalnym i medycznym)”, należy interpretować w ten sam sposób w obu przypadkach, ponieważ oba te przepisy mają na celu uregulowanie ogółu zwolnień od opodatkowania świadczeń medycznych w ścisłym znaczeniu: które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia.

W sprawie CopyGene A/S, o sygn. akt C-262/08 TSUE stwierdził, że „usługi są ściśle związane z opieką szpitalną i medyczną (leczeniem szpitalnym i medycznym) jedynie wówczas, gdy są one rzeczywiście świadczone jako usługi pomocnicze względem takiej opieki świadczonej pacjentom jako świadczenie główne, tylko wówczas jeżeli wpisują się one w logiczny sposób w ramy świadczenia tejże opieki i stanowią w procesie świadczenia tejże opieki niezbędny etap, aby osiągnąć cele terapeutyczne, którym służą, gdyż jedynie takie usługi mogą mieć wpływ na koszty opieki zdrowotnej, która staje się dostępna w drodze zwolnienia od podatku”.

Świadczenie może zatem być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego usługodawcy.

W świetle powyższego ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług będą korzystały jedynie usługi służące określonemu celowi tj. profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zauważyć zatem można, że wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem – nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Jeśli głównym celem usług medycznych nie jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie lub poprawa zdrowia, ale raczej udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących pewne prawne konsekwencje, nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku. Jeżeli usługa polega na wydaniu ekspertyzy lekarskiej, to chociaż wyniki tej usługi należą do kompetencji świadczącego usługi medyczne i mogą obejmować działania, które są typowe dla zawodów medycznych, to jednak, aby do takiego katalogu świadczeń zastosować przedmiotowe zwolnienie muszą one służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Precyzując czynności, których celem jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie lub poprawa zdrowia, pojęcia te należy również interpretować z zastosowaniem wykładni językowej. „Profilaktyka” to wszelkie działania i środki stosowane w celu zapobiegania czemuś niepożądanemu, likwidowanie przyczyn niekorzystnych zjawisk; to działania i środki stosowane w celu zapobiegania chorobom.

„Zachowywanie” rozumiane jest jako dochowanie czegoś w stanie niezmienionym, nienaruszonym lub niezniszczonym mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności, utrzymywanie.

Interpretując słowo „ratowanie”, należy odwołać się do słów „ratować” i „ratownictwo”. Ratować to starać się ocalić, zachować coś, natomiast ratownictwo jest rozumiane jako ogół środków i metod ratowania życia ludzkiego i niesienia pomocy w warunkach zagrożenia.

Słowo „przywracać” oznacza doprowadzić coś do poprzedniego stanu, wprowadzić coś na nowo, odtworzyć coś w pierwotnej postaci, wznowić odnowić, sprawić, że ktoś się znajdzie w takiej sytuacji, w takim stanie, w jakim był poprzednio.

Poprawa to zmiana stanu czegoś na lepsze, poprawienie czegoś, poprawianie się, polepszanie.

Zatem dokonując ustalenia, czy dana usługa medyczna podlega zwolnieniu z VAT, należy ustalić, czy będzie spełniała wyżej określone warunki.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca wykonuje usługi polegające na wydawaniu opinii w przedmiocie zabezpieczenia medycznego imprezy masowej.

W tym miejscu należy wskazać, że w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2139) za bezpieczeństwo imprezy masowej w miejscu i w czasie jej trwania odpowiada jej organizator.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ww. ustawy, bezpieczeństwo imprezy masowej obejmuje spełnienie przez organizatora wymogów w zakresie:

1. zapewnienia bezpieczeństwa osobom uczestniczącym w imprezie;
2. ochrony porządku publicznego;
3. zabezpieczenia pod względem medycznym;
4. zapewnienia odpowiedniego stanu technicznego obiektów budowlanych wraz ze służącymi tym obiektom instalacjami i urządzeniami technicznymi, w szczególności przeciwpożarowymi i sanitarnymi.
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ww. ustawy, obowiązek zabezpieczenia imprezy masowej spoczywa na organizatorze, a w zakresie określonym w tej ustawie i innych przepisach także na: wójcie, burmistrzu, prezydencie miasta, wojewodzie, Policji, Państwowej Straży Pożarnej i innych jednostkach organizacyjnych ochrony przeciwpożarowej, służbach odpowiedzialnych za bezpieczeństwo i porządek publiczny na obszarach kolejowych, służbie zdrowia, a w razie potrzeby także innych właściwych służbach i organach.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy organizator zapewnia m.in. pomoc medyczną.

Stosownie do art. 25 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy w celu przeprowadzenia imprezy masowej organizator, nie później niż na 30 dni przed planowanym terminem jej rozpoczęcia zwraca się do właściwych miejscowo: komendanta powiatowego (rejonowego, miejskiego) Policji i komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej, dysponenta zespołów ratownictwa medycznego i państwowego inspektora sanitarnego z wnioskiem o wydanie opinii o niezbędnej wielkości sił i środków potrzebnych do zabezpieczenia imprezy masowej, zastrzeżeniach do stanu technicznego obiektu (terenu) oraz o przewidywanych zagrożeniach.

Przytoczone przepisy ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych obligują organizatorów imprez masowych do ich zabezpieczenia pod względem medycznym. Należy wskazać, iż obowiązek ten, z całą pewnością jest realizowany przez organizatora przez zapewnienie obecności, w miejscu odbywania się imprezy, personelu mającego wymagane uprawnienia do udzielania pierwszej pomocy w przypadku zagrożenia życia ludzkiego, opieki medycznej oraz wiążącego się z tym transportu sanitarnego.

Na tle powołanych przepisów należy zgodzić się, że usługi w zakresie zabezpieczenia medycznego imprezy masowej stanowią usługi medyczne służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia korzystające ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, jednakże nie można uznać, że usługi polegające na wydawaniu opinii w przedmiocie zabezpieczenia medycznego imprezy masowej są ściśle związane i niezbędne do wykonania usługi w zakresie zabezpieczenia medycznego imprezy masowej. Nie są one bowiem niezbędne do osiągnięcia celu terapeutycznego i nie wpływają na jakość usługi głównej. Wydanie ww. opinii – w ocenie Organu – stanowi odrębną usługę, stanowiącą cel sam w sobie, czego potwierdzeniem jest również fakt, że podmiotem zabezpieczającym imprezę masową może być inny podmiot niż wydający opinię w przedmiocie zabezpieczenia medycznego imprezy masowej.

Należy również wskazać, że same usługi polegające na wydawaniu opinii w przedmiocie zabezpieczenia medycznego imprezy masowej nie są wykonywane w celu profilaktyki, zachowania, ratowania, przywracania lub poprawy zdrowia. Wydanie ww. opinii ma na celu ustalenie niezbędnej wielkości sił i środków potrzebnych do udzielenia niezbędnej pomocy osobom poszkodowanym, przebywającym na terenie imprezy masowej. A zatem głównym celem ww. usługi jest spełnienie prawnego lub umownego warunku wymaganego przez inne podmioty w ramach procesu podejmowania decyzji.

W konsekwencji usługi polegające na wydawaniu opinii w przedmiocie zabezpieczenia medycznego imprezy masowej nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy. Usługi te bowiem nie spełniają podstawowej przesłanki umożliwiającej zastosowanie zwolnienia, tj. ich bezpośrednim celem nie jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawa zdrowia. Nie są one też niezbędnym etapem aby usługa medyczna osiągnęła cele terapeutyczne.

Bez znaczenia dla sprawy pozostaje okoliczność czy Wnioskodawca jest również podmiotem odpowiadającym za zabezpieczenie medyczne imprezy masowej czy też za zabezpieczenie medyczne imprezy masowej odpowiada inny podmiot.

Ponadto wyjaśnić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega sama opłata, lecz stanowiące świadczenie usług wydanie opinii w przedmiocie zabezpieczenia medycznego imprezy masowej w zamian za opłatę.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

• wyłączenia ze zwolnienia od podatku VAT usług polegających na wydawaniu opinii w przedmiocie zabezpieczenia medycznego imprezy masowej w przypadku gdy inny podmiot odpowiada za zabezpieczenie imprezy masowej – jest prawidłowe,
• zwolnienia od podatku VAT usług polegających na wydawaniu opinii w przedmiocie zabezpieczenia medycznego imprezy masowej w przypadku gdy Wnioskodawca odpowiada również za zabezpieczenie imprezy masowej – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać ponadto należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Niniejsza interpretacja traci aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.