Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4513-95/16/MK
z 19 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku (data wpływu 29 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada zainstalowaną mikroinstalację fotowoltaniczną produkującą energię elektryczną o mocy poniżej 1 MW. Łączna moc zainstalowana generatorów wynosi 19 kW.

Wyprodukowana energia elektryczna jest częściowo zużywana przez Wnioskodawcę i częściowo oddawana do sieci elektroenergetycznej. Energia oddawana do sieci jest sprzedawana do […]. Obiekt przyłączony jest do sieci po stronie niskiego napięcia. Moc instalacji fotowoltanicznej jest mniejsza niż moc przyłączeniowa obiektu.

Zgodnie z ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii Wnioskodawca nie jest zobowiązany do posiadania koncesji. Generator fotowoltaniczny jest opomiarowany przez licznik energii wpięty do systemu telemetrycznego […].

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do składania zgłoszenia rejestracyjnego właściwemu naczelnikowi urzędu celnego?
2. Czy zużywanie nadwyżek energii jest przedmiotem opodatkowania akcyzą?
3. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wnioskodawca jest zobowiązany do składania zgłoszenia rejestracyjnego zgodnie z art. 16 ust. 7a ustawy o podatku akcyzowym.

Ad. 2.

Zużywanie nadwyżek energii nie jest objęte obowiązkiem płacenia podatku akcyzowego zgodnie z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego.

Ad.3.

Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ilościowej ewidencji energii na podstawie art. 138h ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 752 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia, wyroby akcyzowe oznaczają wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod poz. 33 ww. załącznika została wymieniona energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 z póź. zm.), który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie (art. 9 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1. z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4. z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.
   
   

Co do zasady, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą – art. 13 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 16 ust 1 ustawy, podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.

Zgłoszenie rejestracyjne powinno zawierać dane dotyczące tego podmiotu i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w szczególności imię i nazwisko lub nazwę podmiotu, adres jego siedziby lub zamieszkania oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, a w przypadku działalności gospodarczej z użyciem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy - również adresy miejsc wykonywania działalności oraz określenie rodzaju i przewidywanej średniej miesięcznej ilości zużywanego wyrobu akcyzowego - art. 16 ust. 2 ustawy.

Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości - art. 16 ust. 7a ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 2 ustawy, podstawą opodatkowania energii elektrycznej jest jej ilość, wyrażona w megawatogodzinach (MWh).

W myśl art. 3 ustawy o odnawialnych źródłach energii z dnia 20 lutego 2015 r. (Dz.U. z 2015 r., 478), zwaną dalej „ustawą o OZE”, podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii wymaga uzyskania koncesji na zasadach i warunkach określonych w ustawie - Prawo energetyczne, z wyłączeniem wytwarzania energii elektrycznej:

1. w mikroinstalacji;
2. w małej instalacji;
3. z biogazu rolniczego;
4. wyłącznie z biopłynów.
   
   

Stosownie do art. 2 pkt 19 ustawy o OZE, mikroinstalacja to instalacja odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 40 kW, przyłączona do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV lub o mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu nie większej niż 120 kW.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opis sprawy przedstawiony przez Wnioskodawcę w pierwszej kolejności wskazać należy, że Wnioskodawca jest podmiotem, który nie ma obowiązku posiadania koncesji (art. 3 pkt 2 ustawy o OZE), tym samym w myśl art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy dokonuje czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą - zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem zużycia energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię.

Jednocześnie zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 8 lutego 2013 r. (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 195 ze zm.), zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. poz. 478) zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości - § 5 ust. 2 rozporządzenia.

Stosownie zaś do art. 2 pkt 22 ustawy o OZE odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

Tym samym energia promieniowania słonecznego została na podstawie powyższego przepisu zaliczona do odnawialnych źródeł energii.

Jeśli więc podmiot zużywa do produkcji energii elektrycznej energię promieniowania słonecznego oraz łączna moc generatorów z których produkowana jest energia elektryczna nie przekroczy 1 MW to zużycie wyprodukowanej w ten sposób energii będzie objęte zwolnieniem na podstawie przywołanego § 5 rozporządzenia Ministra Finansów.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wytwarza energię elektryczną w generatorze fotowoltanicznym o mocy nieprzekraczającej 1 MW (19 kW). Cześć wytworzonej w ten sposób energii zużywa na własne potrzeby, a część odsprzedaje do przedsiębiorstwa energetycznego.

Zatem część wytworzonej energii elektrycznej, której Wnioskodawca nie sprzeda przedsiębiorstwu energetycznemu i zużyje na własne potrzeby stanowić będzie przedmiot opodatkowania akcyzą, przy czym zużycie tej energii elektrycznej objęte może zostać zwolnieniem z akcyzy na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego uznać należy za prawidłowe.

W kwestii obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego zauważyć należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy, podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.

W rozpatrywanej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 16 ust. 7a ustawy, gdyż Wnioskodawca sprzedaje część wytworzonej energii elektrycznej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, którą dostarcza do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii.

W związku z powyższym Wnioskodawca jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.

Słusznie zatem Wnioskodawca wskazuje, że ma obowiązek złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, jednak obowiązek ten wynika z art. 16 ust. 1 ustawy, a nie z art. 16 ust. 7a ustawy, który w niniejszej sprawie nie ma zastosowania, nie mniej nie ma to wpływu na prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego uznać należy za prawidłowe.

W kwestii obowiązku prowadzenie ilościowej ewidencji energii elektrycznej, zauważyć należy, że Wnioskodawca jest podmiotem, który nie ma obowiązku posiadania koncesji i jednocześnie zgodnie z art. 9 ust 1 pkt 4 ustawy, dokonuje czynności będącej przedmiotem opodatkowania akcyzą - zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię, tym samym w myśl art. 13 ust. 1 ustawy jest podatnikiem akcyzy.

Zgodnie z art. 138h ust. 1 ustawy ewidencję ilościową energii elektrycznej prowadzą:

1. podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu;
2. podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4;
3. podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5;
4. podmiot dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu energii elektrycznej.
   
   

Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości - art. 138h ust. 2 ustawy.

Podmioty określone w ust. 1 pkt 1-3 prowadzą ewidencję, o której mowa w ust. 1, na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika - art. 138h ust. 3 ustawy.

W myśl art. 138h ust. 5 ustawy ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości:

1. energii elektrycznej wyprodukowanej, nabytej wewnątrzwspólnotowo, zaimportowanej lub zakupionej na terytorium kraju;
2. energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju;
3. energii elektrycznej sprzedanej podmiotom posiadającym koncesję w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne;
4. energii elektrycznej dostarczonej wewnątrzwspólnotowo i wyeksportowanej;
5. energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne;
6. energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 6, 7 i 7a oraz przepisów wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2;
7. strat energii elektrycznej niepodlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 9 ust. 2.
   
   

W przypadku braku urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości, o których mowa w ust. 5 pkt 5 i 7, prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe - art. 138h ust. 6 ustawy.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca w myśl art. 9 ust 1 pkt 4 ustawy, dokonuje czynności będącej przedmiotem opodatkowania akcyzą - zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię, stając się podatnikiem podatku akcyzowego, który zgodnie z art. 138h ust. 1 pkt 3 ustawy zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania trzeciego uznać należy za prawidłowe.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stany faktycznego, zmiany stanu prawnego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.