Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-139/16/EJ
z 25 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 lutego 2016 r. (data wpływu 1 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty i zwrotu odliczonego podatku VAT od zakupu środków trwałych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty i zwrotu odliczonego podatku VAT od zakupu środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Ośrodek) jest jednostką budżetową Marszałka Województwa wykonującą zadania zlecone administracji rządowej, na podstawie ustawy z 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2015 r. poz. 520 ze zm.).

W myśl znowelizowanych przepisów od dnia 15 lipca 2014 r. jednostka wykonuje wyłącznie czynności publicznoprawne stanowiące dochód własny samorządu województwa (art. 41b ust. 1 ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne), niepodlegające ustawie o podatku od towarów i usług VAT z 11 marca 2004 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1649). W związku z powyższym jednostka złożyła zgłoszenie zaprzestania w dniu 31 grudnia 2015 r. wykonywania czynności opodatkowanych na druku VAT-Z.

Jednostka ma wątpliwości czy w zaistniałej sytuacji ma obowiązek rozliczenia podatku od zakupu środków trwałych, od których w poprzednich latach przysługiwało jej w 100% prawo do odliczenia podatku naliczonego. Obowiązujące przepisy działu II Rozdziału 4 ww. ustawy „Opodatkowanie przy likwidacji działalności spółki i zaprzestania działalności przez osobę fizyczną” odnosi się wyłącznie do enumeratywnie wymienionych w nim podmiotów tj. spółki cywilnej, spółek prawa handlowego, spółek prawa handlowego nie posiadających osobowości i osoby fizycznej. Wskazane zatem przepisy rozdziału 4 nie mogą mieć zastosowania do podmiotu jakim jest samorządowa jednostka budżetowa. Natomiast Dział XII rozdział 1 „Szczególne procedury dotyczące drobnych przedsiębiorców” art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy dotyczy podatników, którzy wybrali zwolnienie w zakresie podatku od towarów i usług z uwagi na to, że wartość sprzedaży nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym 150.000 zł. W przypadku Wnioskodawcy, to przepisy prawa zmusiły jednostkę do zaprzestania wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z brakiem podstawy prawnej jednostka ma obowiązek dokonania korekty i zwrotu odliczonego podatku VAT od zakupu środków trwałych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem jednostki, Wnioskodawca nie ma obowiązku dokonania korekty i zwrotu odliczonego podatku zwłaszcza, że odliczony i zwrócony przez Urząd Skarbowy podatek VAT od września 2011 r. jednostka przekazywała odpowiednio do budżetu samorządu i budżetu państwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą albo ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (…). Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej, jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 86 ust. 1 ww. ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi,

z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie (art. 96 ust. 4 ustawy o VAT).

Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 6 ustawy o VAT).

W przypadku gdy zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie zostało zgłoszone zgodnie z ust. 6 i 7, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 8 ustawy o VAT).

Stosownie do postanowień art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.
   
   

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest jednostką budżetową wykonującą zadania zlecone administracji rządowej na podstawie ustawy z 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne. O dnia 15 lipca 2014 r. Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności publicznoprawne stanowiące dochód własny samorządu województwa, niepodlegające ustawie o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Wnioskodawca złożył zgłoszenie zaprzestania w dniu 31 grudnia 2015 r. wykonywania czynności opodatkowanych na druku VAT-Z.

Wnioskodawca ma wątpliwość czy w zaistniałej sytuacji ma obowiązek rozliczenia podatku od zakupu środków trwałych, od których w poprzednich latach przysługiwało mu w 100% prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W pierwszej kolejność zauważa się, iż rację ma Wnioskodawca, że w przedmiotowej sprawie nie

znajdą zastosowania przepisy art. 14 ustawy o VAT dotyczące likwidacji działalności, tj. dotyczące opodatkowania podatkiem towarów własnej produkcji i towarów, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy, bowiem wskazany przepis nie dotyczy likwidacji jednostki budżetowej, lecz podmiotów ściśle w tym przepisie wskazanych.

Z analizy złożonego wniosku wynika, że w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej zaistniały okoliczności zmieniające prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupu środków trwałych. Od przedmiotowych środków trwałych w poprzednich latach Wnioskodawcy przysługiwało w 100% prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawca podał, że w związku z nowelizacją przepisów wykonuje wyłącznie czynności niepodlegające opodatkowaniu i w związku z tym 31 grudnia 2015 r. złożył zgłoszenia zaprzestania wykonywania czynności opodatkowanych.

Powyższe wskazuje, że Wnioskodawca zaprzestał wykonywania czynności opodatkowanych i przeznaczył środki trwałe do wykonywania czynności publicznoprawnych niepodlegających opodatkowaniu, zatem w okolicznościach niniejszej sprawy zastosowanie znajdą w przepisy odnoszące się do korekty podatku zawarte w art. 91 ustawy o VAT.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zastały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

W świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Według art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Ponadto, w myśl art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Raz jeszcze podkreślenia wymaga, że zmiana prawa do odliczenia podatku VAT jest konsekwencją zmiany sposobu wykorzystania wytworzonych środków trwałych.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 330), ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych – rozumie się przez to, z zastrzeżeniem pkt 17, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności:

1. nieruchomości - w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
2. maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy,
3. ulepszenia w obcych środkach trwałych,
4. inwentarz żywy.
   
   

Odnośnie zatem zmiany przeznaczenia sposobu wykorzystania nieruchomości, których wartość początkowa przekracza kwotę 15 000 zł, zastosowanie znajdzie przepis art. 91 ust. 7a, zgodnie z którym korekty kwoty podatku odliczonego Wnioskodawca winien dokonać w ciągu 10 kolejnych lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta dotyczy jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu.

Zatem za rok 2015, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia wytworzonych nieruchomości (tj. zmiana wykorzystywania nieruchomości z czynności opodatkowanych VAT do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT), Wnioskodawca będzie obowiązany dokonać rocznej korekty w wysokości 1/10 podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z ich wytworzeniem, o ile nastąpi to w ciągu 10 kolejnych lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Z powyższych przepisów wynika, że Wnioskodawca winien dokonać korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91, z tytułu nabycia towarów i usług zużytych do wytworzenia nieruchomości tylko w ciągu 10 kolejnych lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania i tylko w odniesieniu do tych lat, w których będą one wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Odnośnie zaś pozostałych środków trwałych o wartości powyżej 15 000 zł (niebędących nieruchomościami), zgodnie z wyżej powołanym art. 91 ust 7a, Wnioskodawca obowiązany jest dokonać korekty w ciągu 5 kolejnych lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta dotyczy jednej piątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. Wnioskodawca winien dokonać korekty podatku naliczonego, z tytułu nabycia towarów i usług zużytych do wytworzenia ww. środków trwałych tylko w ciągu 5 kolejnych lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania i tylko w odniesieniu do tych lat, w których będą one wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Zatem Wnioskodawca jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego wyłącznie odnośnie środków trwałych o wartości powyżej 15 000 zł (niebędących nieruchomościami) oddanych do użytkowania w ciągu ostatnich pięciu lat. Wnioskodawca jest obowiązany dokonać korekty odliczenia w wysokości 1/5 kwoty podatku naliczonego za każdy rok, w którym środki trwałe będą wykorzystane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca nie będzie miał natomiast obowiązku korekty podatku naliczonego w stosunku do ww. środków trwałych oddanych do użytkowania ponad pięć lat temu, bowiem przez pięcioletni okres obowiązywania korekty były wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że Wnioskodawca – w związku z zaprzestaniem wykonywania czynności opodatkowanych i przeznaczeniem środków trwałych (nieruchomości i innych środków trwałych o wartości powyżej 15 000 zł) do czynności publicznoprawnych niepodlegających opodatkowaniu – zobligowany będzie do skorygowania podatku naliczonego, w deklaracji podatkowej składanej za ostatni okres rozliczeniowy, w którym wykonywał czynności opodatkowane. Wobec kwestii korekty podatku naliczonego w związku z tymi kategoriami środków trwałych należy zastosować zasady wynikające z art. 91 ustawy. Zauważyć należy, że w związku z zaprzestaniem wykonywania czynności opodatkowanych, nastąpi zmiana przeznaczenia ww. środków trwałych, gdyż nie będą one służyły czynnościom opodatkowanym.

W przedmiotowej sprawie możemy również mieć do czynienia ze środkami trwałymi o wartości początkowej poniżej 15 000 zł. Dla tych środków trwałych zastosowanie znajdzie przepis art. 91 ust. 7b i 7c, zgodnie z którym korekty dokonuje się jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpi zmiana przeznaczenia sposobu użytkowania. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Zatem w przypadku środków trwałych o wartości poniżej 15.000 zł Wnioskodawca dokona jednorazowej korekty odliczonego wcześniej podatku naliczonego, w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym nastąpi zmiana sposobu wykorzystania tych środków trwałych (czyli za grudzień 2015 r.), jednakże nie później niż 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary do użytkowania. Zatem, jeżeli środki trwałe o wartości poniżej 15.000 zł zostały oddane do użytkowania w okresie powyżej 5 lat, jak również te które, w stosunku do których okres użytkowania jest dłuższy niż 12 miesięcy od momentu dopuszczenia ich do użytkowania, obowiązek korekty podatku naliczonego nie powstanie.

W konsekwencji, stanowisko zgodnie z którym Wnioskodawca nie ma obowiązku dokonania korekty i zwrotu odliczonego podatku, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.