Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP2.4512.108.2016.2.SM
z 31 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2016 r. (data wpływu 24 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2016 r. (data wpływu 18 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz sposobu dokonania takiego odliczenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz sposobu dokonania takiego odliczenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

I. Sp. z o.o. jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 15 kwietnia 2010 r. I. Sp. z o.o. i M. Sp. z o.o. (obecnie po przekształceniu M. S.A.) zawarły umowę o współpracy, stanowiącą ramową umowę najmu (dalej jako „Umowa”). Zgodnie z Umową, M. S.A. wynajmowała I. Sp. z o.o. lokale w celu prowadzenia działalności handlowej – salonów oświetlenia.

W dniu 30 grudnia 2011 r. Sąd Rejonowy w … zarejestrował podział I. Sp. z o.o. poprzez wydzielenie z niej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością „MB” w … – podział przez wydzielenie na podstawie 529 § 1 pkt 4 k.s.h.

Umowa, z niewielkim wyjątkiem dotyczącym jednej z lokalizacji (stan faktyczny nieobjęty niniejszym wnioskiem), została przypisana spółce wydzielanej, czyli MB Sp. z o.o.

Oznacza to, że z chwilą wydzielenia stroną Umowy stało się (w miejsce I. Sp. z o.o.) MB Sp. z o.o., a faktury z tytułu najmu powinny być wystawiane przez M. S.A. właśnie na rzecz spółki wydzielonej. Strony tak też postąpiły. Pomiędzy I. Sp. z o.o. i M. S.A. toczył się jednak spór sądowy o zapłatę należności wynikających z Umowy. M. S.A. argumentował w nim m.in., że uchwały składające się na proces podziału I. Sp. z o.o. były nieważne, jako niezgodne z zasadami współżycia społecznego – w związku z czym stroną Umowy jest nadal I. Sp. z o.o. i to ona powinna być nadal zobowiązana do zapłat.

Sąd Apelacyjny w … w wyroku z dnia 16 października 2013 r., wydanym w sprawie sygn. akt: … podzielił powyższy pogląd, zasądził od I. Sp. z o.o. (a więc od spółki dzielonej) na rzecz M. S.A. dochodzoną należność, ustalając w uzasadnieniu orzeczenia, iż uchwała zarządu I. Sp. z o.o. nr … z 28 lipca 2011 r. o zatwierdzeniu planu podziału oraz uchwała zgromadzenia wspólników I. Sp. z o.o. z dnia 22 grudnia 2011 r. o podziale spółki I. były nieważne (w całości), jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art. 58 § 2 k.c. w związku z art. 2 k.s.h.). Sąd Apelacyjny uznał w uzasadnieniu, że w związku z tym pozwana spółka l. pozostaje nadal podmiotem praw i obowiązków wynikających z umowy o współpracy z dnia 15 kwietnia 2010 roku.

I. Sp. z o.o. próbowała zaskarżyć niekorzystny dla niej wyrok:

• skargą kasacyjną (skarga odrzucona jako niedopuszczalna z uwagi na to, że dotyczyła czynszu najmu – postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 października 2014 r. w sprawie …);
  
• skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia – postępowanie zostało zakończone wydaniem w dniu 25 listopada 2015 roku przez Sąd Najwyższy wyroku w sprawie … oddalającego skargę I. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
  
  

Wobec powyższego stało się jednoznaczne, że negatywne dla I. Sp. z o.o. skutki wynikające z ustaleń Sądu Apelacyjnego w … stały się ostateczne.

W związku z powyższym I. Sp. z o.o. i M. S.A. zawarły porozumienie, w którym uznały ww. skutki prawne i powróciły stan zgodny z uzasadnieniem wyroku Sądu Apelacyjnego, czyli jak gdyby do podziału I. Sp. z o.o. nie doszło (skoro uchwały podziałowe były nieważne).

W związku z powyższym M. S.A. wystawił faktury korygujące do faktur wystawionych pierwotnie na MB Sp. z o.o. w ten sposób, że doszło do korekty oznaczenia nabywcy. MB. Sp. z o.o. potwierdził odbiór faktur korygujących i zaakceptował je. M. S.A. doręczył również do I. Sp. z o.o. faktury korygujące wraz z egzemplarzem faktur pierwotnie wystawionych na MB. Sp. z o.o.

I. Sp. z o.o., po otrzymaniu faktur ze skorygowanym oznaczeniem odbiorcy (z MB. Sp. z o.o. na I. Sp. z o.o.) zamierza dokonać na powyższej podstawie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na tych fakturach.

Obniżenia kwoty podatku I. ma zamiar dokonać w rozliczeniu za okres, w którym otrzymała faktury pierwotnie wystawione na MB. i faktury korygujące, zmieniające oznaczenie nabywcy.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Faktury i faktury korygujące objęte wnioskiem dotyczą okresu od miesiąca kwietnia do miesiąca grudnia 2012 r. (pełne miesiące).
2. Faktury pierwotne zostały wystawione w miesiącach IV, V, VI, VII, VIII, IX, X, XI i XII 2012 roku, faktury korygujące wystawiono w grudniu 2015 r.
3. Wnioskodawca otrzymał faktury pierwotne (duplikaty) i faktury korygujące w grudniu 2015 r.
4. Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Zajmuje się sprzedażą hurtową i detaliczną artykułów oświetleniowych. Usługi najmu związane były z całokształtem działalności Wnioskodawcy, a więc z działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy I. ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na tych fakturach?
2. Czy prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na tych fakturach powstaje w rozliczeniu za okres, w którym I. otrzymała te faktury i faktury korygujące?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

I. Sp z o.o. otrzymała faktury dokumentujące świadczenie usług na podstawie Umowy. Usługi te zostały wykonane w przeszłości. O tym kto jest odbiorcą usług decyduje treść stosunku cywilnoprawnego leżącego u podstawy ich świadczenia.

Stwierdzona przez Sąd Apelacyjny w … nieważność uchwał o podziale I. Sp. z o.o. powoduje konieczność odczytania tego stosunku w taki sposób, że odbiorcą usług była I., a nie MB. (uchwały o podziale I. są bowiem – z punktu widzenia prawa cywilnego – nieważne). Skorygowanie faktur było więc oczywistą konsekwencją wyroku Sądu Apelacyjnego – spowodowało stan, w którym treść faktur odpowiada faktycznej, określonej przez Sąd, treści stosunku prawnego. Przyczyną korekty faktur był więc błąd w ich treści (błędne oznaczenie nabywcy).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej I. wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane. Nie wykonuje czynności zwolnionych od podatku, ani niepodlegających opodatkowaniu. Nieważność uchwał podziałowych powoduje stan, w którym odbiorcą usług najmu okazała się I.. Usługi te uznać należy za służące ogółowi wykonywanych przez nią czynności. Tym samym usługi służyły działalności opodatkowanej.

Zdaniem I. prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na tych fakturach powstaje w rozliczeniu za okres, w którym I. otrzymała te faktury i faktury korygujące. I. otrzymała faktury wystawione na MB. wraz z fakturami korygującymi określającymi ja prawidłowo jako odbiorcę usług już po wyroku Sądu Apelacyjnego. Wtedy też powstało u niej prawo do odliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – w brzmieniu do dnia 31 grudnia 2013 r. – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie natomiast do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – w brzmieniu od dnia 1 stycznia 2014 r. – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Natomiast zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Prawo do odliczenia podatku może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy. Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. – prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminie określonym w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.).

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.).

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. – jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Z kolei art. 86 ust. 13 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – stanowi, iż jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy wskazać, iż aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.) podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur od dnia 1 stycznia 2014 r. regulują przepisy art. 106a – 106q ustawy. W przepisach tych objęto również zasady wystawiania faktur korygujących i duplikatów faktur, a także zasady i terminy przechowywania faktur oraz tryb udostępniania tych dokumentów właściwym organom.

Przy czym należy wskazać, iż zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35, z późn. zm.) do wystawiania faktur korygujących faktury wystawione przed dniem 1 stycznia 2014 r. i faktury wystawione zgodnie z ust. 1 oraz do wystawiania faktur będących duplikatami takich faktur stosuje się odpowiednio przepisy art. 106j-106l ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem (…).
    
    

Stosownie do art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy w całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

−podatnik wystawia fakturę korygującą.

Faktura korygująca, zgodnie z art. 106j ust. 2 ustawy, powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
   
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
      
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
   
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
   
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

Z kolei art. 106j ust. 3 ustawy stanowi, że w przypadku, gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

1. powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
2. może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.
   
   

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imię i nazwisko lub nazwy podatnika/sprzedawcy i nabywcy, ich adresy. Faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy, mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że faktura jest dokumentem potwierdzającym wykonanie pewnej usługi lub dostawy towaru, uprawniającym (po spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów prawa) podmiot, dla którego jest wystawiona (nabywcę) do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Natomiast jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca (I. spółka z o.o.) będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w dniu 15 kwietnia 2010 r. zawarł z firmą M. Sp. z o.o. (obecnie po przekształceniu M. S.A.) umowę o współpracy, stanowiącą ramową umowę najmu (dalej jako „Umowa”). Zgodnie z Umową, M. S.A. wynajmowała Wnioskodawcy lokale w celu prowadzenia działalności handlowej – salonów oświetlenia.

W dniu 30 grudnia 2011 r. Sąd Rejonowy w … zarejestrował podział Wnioskodawcy poprzez wydzielenie z niej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością „MB.” w …– podział przez wydzielenie na podstawie 529 § 1 pkt 4 k.s.h. Umowa, z niewielkim wyjątkiem dotyczącym jednej z lokalizacji (stan faktyczny nieobjęty niniejszym wnioskiem), została przypisana spółce wydzielanej, czyli MB. Sp. z o.o.

Oznacza to, że z chwilą wydzielenia stroną Umowy stało się (w miejsce Wnioskodawcy) MB. Sp. z o.o., a faktury z tytułu najmu powinny być wystawiane przez M. S.A. właśnie na rzecz spółki wydzielonej. Strony tak też postąpiły. Pomiędzy Wnioskodawcą i M. S.A. toczył się jednak spór sądowy o zapłatę należności wynikających z Umowy. M. S.A. argumentował w nim m.in., że uchwały składające się na proces podziału Wnioskodawcy były nieważne, jako niezgodne z zasadami współżycia społecznego – w związku z czym stroną Umowy jest nadal Wnioskodawca i to on powinien być nadal zobowiązany do zapłat.

Sąd Apelacyjny w … w wyroku z dnia 16 października 2013 r., wydanym w sprawie sygn. akt: … podzielił powyższy pogląd, zasądził od I. Sp. z o.o. (a więc od spółki dzielonej) na rzecz M. S.A. dochodzoną należność, ustalając w uzasadnieniu orzeczenia, iż uchwała zarządu I. Sp. z o.o. nr … z 28 lipca 2011 r. o zatwierdzeniu planu podziału oraz uchwała zgromadzenia wspólników I. Sp. z o.o. z dnia 22 grudnia 2011 r. o podziale spółki I. były nieważne (w całości), jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art. 58 § 2 k.c. w związku z art. 2 k.s.h.). Sąd Apelacyjny uznał w uzasadnieniu, że w związku z tym pozwana spółka I. pozostaje nadal podmiotem praw i obowiązków wynikających z umowy o współpracy z dnia 15 kwietnia 2010 roku.

I. Sp. z o.o. próbowała zaskarżyć niekorzystny dla niej wyrok skargą kasacyjną (skarga odrzucona jako niedopuszczalna z uwagi na to, że dotyczyła czynszu najmu – postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 października 2014 r. w sprawie …) oraz skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia – postępowanie zostało zakończone wydaniem w dniu 25 listopada 2015 roku przez Sąd Najwyższy wyroku w sprawie … oddalającego skargę I. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.

W związku z powyższym I. Sp. z o.o. i M. S.A. zawarły porozumienie, w którym uznały ww. skutki prawne i powróciły stan zgodny z uzasadnieniem wyroku Sądu Apelacyjnego, czyli jak gdyby do podziału I. Sp. z o.o. nie doszło (skoro uchwały podziałowe były nieważne). W konsekwencji M. S.A. wystawił faktury korygujące do faktur wystawionych pierwotnie na MB. Sp. z o.o. w ten sposób, że doszło do korekty oznaczenia nabywcy. MB. Sp. z o.o. potwierdził odbiór faktur korygujących i zaakceptował je. M. S.A. doręczył również do I. Sp. z o.o. faktury korygujące wraz z egzemplarzem faktur pierwotnie wystawionych na MB. Sp. z o.o.

Faktury i faktury korygujące objęte wnioskiem dotyczą okresu od miesiąca kwietnia do miesiąca grudnia 2012 r. Faktury pierwotne zostały wystawione w miesiącach IV, V, VI, VII, VIII, IX, X, XI i XII 2012 roku, faktury korygujące wystawiono w grudniu 2015 r. Wnioskodawca otrzymał faktury pierwotne (duplikaty) i faktury korygujące w grudniu 2015 r. Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Zajmuje się sprzedażą hurtową i detaliczną artykułów oświetleniowych. Usługi najmu związane były z całokształtem działalności Wnioskodawcy, a więc z działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę usług najmu, udokumentowanych w okolicznościach niniejszej sprawy fakturami korygującymi, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, bowiem – jak wynika z wniosku – Zainteresowany jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a nabycie jest związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Przy czym jeżeli Wnioskodawca dotychczas nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z ww. faktur Wnioskodawca może obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. za grudzień 2015 roku, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.