INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 17.09.2011 r. (data wpływu 23.09.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług szkoleniowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.09.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług szkoleniowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca organizuje szkolenia zawodowe dla zarządców nieruchomości. Program szkoleń jest zgłaszany do Ministerstwa Infrastruktury. Szkolenia mają na celu kształcenie zarządców nieruchomości i prowadzone są na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach tj. ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. nr.102 poz. 651 ze zm.) oraz rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z 30 lipca 2010 r. w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz. U. nr 140 poz. 945).

Kryterium oceny spełnienia obowiązku doskonalenia kwalifikacji zawodowych jest uczestnictwo osoby uprawnionej w okresie rozliczeniowym w co najmniej 24 godzinach edukacyjnych kształcenia w dowolnie wybranych formach, okresem rozliczeniowym jest rok kalendarzowy.

W szkoleniach biorą udział licencjonowani zarządcy nieruchomości jak i osoby nie posiadające licencji. Są to zarządcy cmentarzy komunalnych i parafialnych, oddelegowani na szkolenie zawodowe przez jednostki budżetowe lub spółki prawa handlowego.

W przypadku osób oddelegowanych na szkolenie przez jednostki budżetowe jest ono finansowane ze środków publicznych, w przypadku pozostałych uczestników finansowane jest ze środków własnych. Wszyscy zarządcy cmentarzy komunalnych mają obowiązek uczestnictwa w szkoleniu co wynika z odrębnych przepisów powołanych powyżej, natomiast zarządcy cmentarzy parafialnych uczestniczą w szkoleniu dobrowolnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy szkolenie zawodowe mające na celu kształcenie zarządców nieruchomości prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach dla osób z licencją mających obowiązek doskonalenia kwalifikacji zawodowych wynikający z ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. nr 102 poz. 651 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 30 lipca 2010 r. w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz. U. nr 140 poz. 945), lub finansowane ze środków publicznych, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a i c ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, w obecnym stanie prawnym usługi kształcenia zawodowego zarządców nieruchomości obowiązanych do uczestnictwa w takich szkoleniach na podstawie przepisów wynikających z ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 nr 102 poz. 651 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 30 lipca 2010 r. w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz. U. nr 140 poz. 945), korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29a ustawy o podatku od towarów i usług, również usługi finansowane ze środków publicznych są zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29c. Natomiast usługi kształcenia zawodowego świadczone na rzecz zarządców nieruchomości oraz osób nie posiadających licencji oraz nie zobowiązanych odrębnymi przepisami powinny być opodatkowane stawką podstawową 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwana dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy, stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym zgodnie z art. 146a pkt 1, wprowadzonym do ustawy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym na mocy art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

Krajowe przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „kształcenie zawodowe” i „przekwalifikowanie zawodowe”. Niemniej jednak, co należy rozumieć przez usługi kształcenia i przekwalifikowania zawodowego wyjaśnia art. 44, obowiązującego od dnia 1 lipca 2011 r., rozporządzenia wykonawczego Rady (WE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 77 str. 1), które wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Ponadto należy wskazać, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zwierają definicji „środków publicznych”. W związku z tym dla celów określenia zakresu tego pojęcia, należy posługiwać się uregulowaniami zawartymi w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.), w myśl których środkami publicznymi są:

1. dochody publiczne;
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
   1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
   2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
   3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
   4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
   5. z innych operacji finansowych;
5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.
   
   

Natomiast stosownie do art. 9 ww. ustawy o finansach publicznych, sektor finansów publicznych tworzą:

1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
2. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
3. jednostki budżetowe;
4. samorządowe zakłady budżetowe;
5. agencje wykonawcze;
6. instytucje gospodarki budżetowej;
7. państwowe fundusze celowe;
8. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
9. Narodowy Fundusz Zdrowia;
10. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;
11. uczelnie publiczne;
12. Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;
13. państwowe i samorządowe instytucje kultury oraz państwowe instytucje filmowe;
14. inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.
    
    

Odnosząc się do wyżej cytowanych przepisów wskazać należy, iż zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlegają usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz usługi kształcenia na poziomie wyższym świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto powołane przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego (innych niż wymienione w pkt 26) prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca organizuje szkolenia zawodowe dla zarządców nieruchomości. Program szkoleń jest zgłaszany do Ministerstwa Infrastruktury. Szkolenia mają na celu kształcenie zarządców nieruchomości i prowadzone są na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach tj. ustawie o gospodarce nieruchomościami oraz rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości. W szkoleniach biorą udział licencjonowani zarządcy nieruchomości jak i osoby nie posiadające licencji. Są to zarządcy cmentarzy komunalnych i parafialnych, oddelegowani na szkolenie zawodowe przez jednostki budżetowe lub spółki prawa handlowego. W przypadku osób oddelegowanych na szkolenie przez jednostki budżetowe jest ono finansowane ze środków publicznych, w przypadku pozostałych uczestników finansowane jest ze środków własnych. Wszyscy zarządcy cmentarzy komunalnych mają obowiązek uczestnictwa w szkoleniu co wynika z odrębnych przepisów, natomiast zarządcy cmentarzy parafialnych uczestniczą w szkoleniu dobrowolnie.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż z treści art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), zwanej dalej ustawą o gospodarce nieruchomościami, wynika, że zarządzanie nieruchomościami jest działalnością zawodową wykonywaną przez zarządców nieruchomości na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, zarządcą nieruchomości jest osoba fizyczna posiadająca licencję zawodową nadaną w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

W myśl ust. 3 tego artykułu, prowadzenie działalności w zakresie zarządzania nieruchomościami na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest możliwe, w przypadku gdy czynności z zakresu zarządzania nieruchomościami będą wykonywane przez zarządców nieruchomości.

Z dniem wpisu do centralnego rejestru zarządców nieruchomości osoba, o której mowa w ust. 2, nabywa prawo wykonywania zawodu oraz używania tytułu zawodowego „zarządca nieruchomości". Tytuł zawodowy „zarządca nieruchomości" podlega ochronie prawnej (art. 184 ust. 4 ustawy).

Stosownie do dyspozycji art. 186 ust. 1 ustawy, zarządca nieruchomości jest zobowiązany do wykonywania czynności, o których mowa w art. 185 ust. 1 i ust. 1a, zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów prawa i standardami zawodowymi ze szczególną starannością właściwą dla zawodowego charakteru tych czynności oraz zasadami etyki zawodowej. Jest on także zobowiązany do kierowania się zasadą ochrony interesu osób, na których rzecz wykonuje te czynności.

Zarządca nieruchomości jest zobowiązany do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych (art. 186 ust. 2 ustawy).

Przy tym zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 197 pkt 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami Minister Infrastruktury w rozporządzeniu z dnia 30 lipca 2010 r. w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz. U. Nr 140, poz. 945), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości, określił:

1. sposoby doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości;
2. sposób dokumentowania spełnienia obowiązku doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości;
3. kryteria oceny spełnienia obowiązku doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości;
4. formy i zasady zgłaszania przez organizatorów doskonalenia programów seminariów, szkoleń lub kursów specjalistycznych, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych oraz potwierdzania przez nich ich aktualności;
5. formy i zasady prowadzenia i publikacji rejestru zgłoszonych programów seminariów, szkoleń lub kursów specjalistycznych, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych;
6. wzory dokumentów stosowanych w postępowaniu dotyczącym doskonalenia kwalifikacji zawodowych.
   
   

I tak w świetle § 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia stałe doskonalenie kwalifikacji zawodowych, o którym mowa w art. 175 ust. 2, art. 181 ust. 2 i art. 186 ust. 2 ustawy, zwane dalej "doskonaleniem", odbywa się przez udział osoby uprawnionej w charakterze słuchacza w seminariach, szkoleniach lub kursach specjalistycznych, w zakresie uprawnień lub licencji zawodowych posiadanych przez osobę uprawnioną, spełniających wymogi, o których mowa w art. 196 ust. 2 ustawy.

Zasadnym jest przy tym podnieść, iż stosownie do § 2 pkt 4 rozporządzenia w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o osobie uprawnionej należy przez to rozumieć osobę, która posiada uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, licencję zawodową w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami lub licencję zawodową w zakresie zarządzania nieruchomościami.

Równocześnie wskazać należy, iż art. 196 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi, iż programy kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych, o których mowa w art. 175 ust. 2, art. 181 ust. 2 oraz art. 186 ust. 2, uwzględniają wymogi programowe ustalone przez ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej oraz podlegają zgłoszeniu temu ministrowi. Ponadto na podstawie ust. 3 pkt 2 niniejszego artykułu ustawy Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia wymogi programowe dla kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości, w tym grupy tematyczne tych kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, biorąc pod uwagę kwalifikacje i umiejętności, jakie powinni posiadać rzeczoznawcy majątkowi, pośrednicy w obrocie nieruchomościami oraz zarządcy nieruchomości, niezbędne dla prawidłowego i rzetelnego wykonywania działalności zawodowej w powyższych zakresach.

W związku z powyższą delegacją Minister Infrastruktury wydał rozporządzenie z dnia 14 lipca 2010 r. w sprawie wymogów programowych dla kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz. U. Nr 127, poz. 859). I tak w świetle § 1 niniejszego rozporządzenia kursy specjalistyczne, szkolenia lub seminaria mają na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami lub zarządców nieruchomości. Z kolei zgodnie z uregulowaniem § 2 ust. 1 i 2 przedmiotowego rozporządzenia kurs specjalistyczny, szkolenie lub seminarium obejmuje zagadnienia dotyczące jednego, dwóch lub trzech zawodów, o których mowa w § 1. Kurs specjalistyczny, szkolenie lub seminarium obejmuje zagadnienia dotyczące danego zawodu, jeżeli zakres tematyczny wszystkich zajęć kursu specjalistycznego, szkolenia lub seminarium mieści się w przynajmniej jednej z grup tematycznych właściwych dla danego zawodu, określonych w załączniku do rozporządzenia. Ponadto stosownie do § 3 ust. 1, 2, 3 i 4 cyt. rozporządzenia godzina edukacyjna jest jednostką czasową kursu specjalistycznego, szkolenia lub seminarium trwającą 45 minut. Seminarium obejmuje co najmniej 4 godziny edukacyjne, szkolenie co najmniej 8 godzin edukacyjnych, a kurs specjalistyczny co najmniej 15 godzin edukacyjnych. Szkolenia i kursy specjalistyczne mogą być podzielone na części, pod warunkiem że każda z tych części obejmuje co najmniej 4 godziny edukacyjne. Do czasu trwania kursu specjalistycznego, szkolenia lub seminarium zalicza się wyłącznie czas przeznaczony na realizację zagadnień merytorycznych.

Dla objęcia świadczonych przez Wnioskodawcę szkoleń zawodowych dla zarządców nieruchomości zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, konieczne jest uznanie przedmiotowych szkoleń za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz stwierdzenie, iż przedmiotowe szkolenie jest prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach natomiast dla objęcia świadczonych przez Wnioskodawcę szkoleń zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy konieczne jest uznanie przedmiotowych szkoleń za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz stwierdzenie, iż przedmiotowe szkolenie jest finansowane w całości ze środków publicznych.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż organizowane przez Wnioskodawcę szkolenia dla zarządców nieruchomości spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług. Szkolenia te mają na celu uzyskanie, poszerzenie i uaktualnienie wiedzy niezbędnej do celów zawodowych.

Przy tym zasady organizowania i przeprowadzania szkoleń dla licencjonowanych zarządców nieruchomości zostały ściśle uregulowane w przepisach ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości. Oznacza to, że spełniona jest też druga przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy tzn. szkolenia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż organizowane przez Wnioskodawcę szkolenia dla licencjonowanych zarządców nieruchomości korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

Niemniej jednak niniejszemu zwolnieniu nie podlegają przedmiotowe szkolenia, gdy są one świadczone na rzecz osób nieposiadających licencji zawodowej w zakresie zarządzania nieruchomościami. Wynika to z faktu, iż stosownie do dyspozycji § 2 pkt 4 powoływanego rozporządzenia Ministra Infrastruktury, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o osobie uprawnionej, należy przez to rozumieć osobę, która posiada licencję zawodową w zakresie zarządzania nieruchomościami, a kwestie dotyczące uzyskania uprawnień wymaganych dla zarządcy nieruchomości podlegają odrębnym regulacjom prawnym.

Ponadto mając na uwadze okoliczności sprawy wskazać należy, iż w sytuacji gdy przedmiotowe szkolenia są finansowane przez jednostkę budżetową, bez względu na to czy są świadczone na rzecz osoby posiadającej licencję zawodową w zakresie zarządzania nieruchomościami czy też osoby nieposiadającej licencji zawodowej w zakresie zarządzania nieruchomościami, spełnione są przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy. Jak wyżej wskazano realizowane przez Wnioskodawcę szkolenia spełniają bowiem definicję usług kształcenia zawodowego a w przypadku gdy są finansowane przez jednostkę budżetową są w całości finansowane ze środków publicznych.

Reasumując, szkolenia dla zarządców nieruchomości realizowane zgodnie z wytycznymi ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz rozporządzeń do niniejszej ustawy są objęte zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a ustawy jednakże tylko i wyłącznie w przypadku gdy są one świadczone na rzecz osób posiadających licencję zawodową w zakresie zarządzania nieruchomościami. Ponadto przedmiotowe szkolenia, bez względu na to czy są świadczone na rzecz osoby posiadającej licencję zawodową w zakresie zarządzania nieruchomościami czy też osoby nieposiadającej licencji zawodowej w zakresie zarządzania nieruchomościami, gdy są w całości finansowane ze środków publicznych korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock